สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 886 สาวใช้ตัวแสบ 790

ตอนที่ 886 สาวใช้ตัวแสบ 790
“ฮัลโหล หลิน คุณไม่ต้องรีบร้อนมากนะคะ ฉันรอคุณได้ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม”เซี่ยชีหรั่นเอ่ยถามอย่างร้อนใจ
“คุณผู้หญิงครับ ไม่มีอะไรครับ คุณเย่กำลังประชุมอยู่ อาจจะต้องออกไปทำงานนอกสถานที่ ก่อนเข้าไปประชุมคุณเย่ได้สั่งผมเอาไว้ครับ ว่าหากคุณโทรศัพท์มา ให้ผมบอกกับคุณว่าอีกสามสี่วันเขาจะไปหาคุณครับ”
“ประชุมงั้นหรือ”เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้ว ทำไมเธอรู้สึกว่าเสียงของหลินต้าฮุยฟังดูแปลกๆ
“ครับ ประชุม หากไม่มีเรื่องอะไรผมของวางสายก่อนนะครับ ผมเองก็กำลังยุ่งอยู่”พูดจบ หลินต้าฮุยก็คิดจะตัดสายทันที เพราะเขาทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
เมื่อนึกถึงเย่เชินหลินที่หายใจรวยรินจนแทบจะสิ้นใจแล้ว ยังให้เขาโกหกเซี่ยชีหรั่นอีก ในใจของเขารู้สึกทรมานเหลือเกิน
“หลินต้าฮุย เขาประชุมอยู่จริงๆหรือ นายห้ามโกหกฉันนะ เกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือเปล่า เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยไม่ยอมปล่อยเขามาหรือเปล่า ตกลงคุณปลอดภัยดีไหม นายบอกความจริงฉันมา”เซี่ยชีหรั่นดึงเสียงสูงขึ้น พูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน
หลินต้าฮุยก็อยากจะบอกความจริงเธอไปเหลือเกิน เพราะถ้าเกิดคุณเย่ไม่ไหวแล้ว เขาควรจะให้เธอมาพบครั้งสุดท้าย
คุณเย่ไปต่อสู้เพื่อเธอโดยไม่ลังเลเลยสักนิด เขาควรจะได้เห็นผู้หญิงของเขาสักครั้งก่อนสิ้นใจ
ไม่ใช่ว่าหลินต้าฮุยจะสาปแช่งเย่เชินหลิน แต่เพราะเขาเห็นคนบาดเจ็บสาหัสมามากมายนับไม่ถ้วน กระสุนนัดนี้ของเขาฝังเข้าไปตรงตำแหน่งหัวใจ เป็นความเป็นไปได้สูงมากที่อาจจะช่วยไว้ไม่ได้
“เขา…..”ขณะที่หลินต้าฮุยเพิ่งพูดออกมาเพียงคำเดียว ก็เห็นเย่เชินหลินยื่นมือขึ้นมา ออกแรงโบกทีหนึ่ง ก่อนจะอ่อนแรงลง
หลินต้าฮุยรู้สึกคัดจมูกและน้ำตาก็ไหลทะลักลงมาอีกครั้ง เขากัดฟันพูดออกไป“เขาไม่เป็นไรครับ กำลังประชุมอยู่จริงๆ”
พูดจบ เขาก็ตัดสายทิ้งทันที
เย่เชินหลินรวบรวมกำลังทั้งหมดที่มี ลืมตาขึ้นมามองหลินต้าฮุย
“คุณเย่ คุณมีอะไรจะพูดหรือครับ คุณไม่ต้องพูดตอนนี้ ผมไม่อยากฟัง ผมอยากรอให้คุณหายดีก่อนแล้วค่อยพูดกับผม”หลินต้าฮุยสะอื้นไห้จนพูดไม่ได้ศัพท์แล้ว
“ฟังฉัน….”เย่เชินหลินเอ่ยพูดอย่างไร้เรี่ยวแรง หลินต้าฮุยสูดจมูกทีหนึ่ง บังคับให้ตัวเองสงบลง ฟังคำสั่งของเขา
“หากฉันตาย บอกเซี่ยชีหรั่น ว่าระหว่างหลี่เหอไท้และไห่ลี่หมิน เธอสามารถเลือกใครก็ได้หนึ่งคน พวกเขาจะดีต่อเธอทั้งชีวิต เธอว่าต้องแต่งงาน มีลูก ฉันจึงจะวางใจ”
น้ำตาของหลินต้าฮุยไหลทะลักลงมาอีกครั้ง และถึงกับหลั่งลงบนใบหน้าของเย่เชินหลิน
“บอกเธอ”เย่เชินหลินกำชับอีกครั้งอย่างไร้เรี่ยวแรง หลินต้าฮุยพยักหน้ารับสุดชีวิต
“ครับคุณเย่ๆ ผมจะบอกเธออย่างแน่นอนครับ”นี่อาจจะเป็นคำสั่งสุดท้ายของเย่เชินหลิน เขาจะไม่ฟังได้อย่างไร
“ลำบากนายแล้ว ต้าฮุย”หลังจากที่เย่เชินหลินพูดประโยคนี้จบ ก็หลับตาลงอีกครั้ง
หลินต้าฮุยเอามือกดหน้าออกเขาไว้ ตรงนั้นยังคงมีเลือดไหลออกมาไม่หยุด
“ขับเร็วหน่อยสิโว้ย”หลินต้าฮุยตะคอกใส่คนขับรถ แต่รถกำลังวิ่งแทบจะสุดกำลังแล้ว
หลี่เหอไท้เอ่ยถามเซี่ยชีหรั่นโดยแสร้งทำเป็นผ่อนคลายสุดๆ“เขาประชุมอยู่งั้นหรือ”
“อื้ม”เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า แต่ทว่าคิ้วยังคงขมวดแน่นเช่นเดิม
“เขาไม่ได้รับสาย หลินต้าฮุยเป็นคนรับสาย บอกว่าเขากำลังประชุมอยู่ ไม่ ฉันไม่เชื่อว่าเขากำลังประชุมอยู่ เขาไม่ใช่คนแบบนี้”เซี่ยชีหรั่นพึมพำ ก่อนจะลุกพรวดขึ้น
“ต้องเกิดอะไรขึ้นกับเขาแน่ ต้องเกิดเรื่องแน่ๆ ถ้าเขาประชุมอยู่จริงๆ ไม่มีทางที่เขาจะไม่บอกฉันล่วงหน้าก่อน เขาบอกว่าจะมาหาฉัน แต่เมื่อเขาไม่มา ไม่มีทางที่จะไม่โทรศัพท์บอกฉันก่อน เขายังบอกว่าต้องไปทำงานหลายวัน อีกสามสี่วันค่อยมาหาฉัน หรือต่อให้เขาประชุมอยู่จริงๆ เขาก็ไม่มีทางประชุมติดต่อกันทีเดียวหลายวันหรอก ทำไมเขาไม่รอให้ประชุมเสร็จก่อนแล้วค่อยบอกฉันเรื่องที่เขาจะออกไปทำงานนอกสถานที่ล่ะ ฉันรอไม่ได้แล้ว พี่เหอไท้ ฉันจะไปหาเขา”
หลี่เหอไท้เองก็เป็นห่วงไม่แพ้กัน แต่ไม่รู้ว่าสถานการณ์ข้างนอกเป็นยังไงบ้าง ไม่รู้ว่าคนของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยยังมีกำลังหลงเหลืออยู่หรือเปล่า
เมื่อเขาได้รับการฝากฝังจากเย่เชินหลิน ก็ควรจะปกป้องเซี่ยชีหรั่นให้ดี เขาจะให้เธอออกไปตามอำเภอใจไม่ได้
“ไม่หรอก ไม่เป็นไรหรอก”หลี่เหอไท้เอ่ยพลางยื่นมือไปคว้าตัวเซี่ยชีหรั่นไว้
เซี่ยชีหรั่นมองออกไปนอกหน้าต่าง จุๆก็ขมวดคิ้วแน่น ชี้ไปยังเบื้องหน้าอย่างเหม่อลอย และเอ่ยถามขึ้น“นั่นคืออะไร นั่นคือเลือดงั้นหรือ”
หลี่เหอไท้มองออกไปตามทิศทางนิ้วมือของเธอ ก็พบกับร่องรอยของเลือดสดเป็นกองๆบนถนนหินบลูสโตน ที่ดูเตะตาเป็นพิเศษ
“เกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่”เซี่ยชีหรั่นตะคอกขึ้น เธอเริ่มรับรู้ได้แล้ว ว่าหลี่เหอไท้กำลังรั้งเธอไว้ และเขารู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
เมื่อตะคอกเสร็จ เธอพุ่งออกไปด้านนอกอย่างร้อนรนใจ โดยไม่รอให้หลี่เหอไท้ตอบเธอ
มือของหลี่เหอไท้จับด้ามปืนไว้แน่น เขาเองก็ทนไม่ไหวแล้วเช่นกัน เขารอต่อไปที่นี่อีกไม่ไหวแล้ว
เขาต้องรู้ให้ได้ว่าตอนนี้เย่เชินหลินเป็นยังไงบ้าง เขาเห็นเย่เชินหลินล้มลงเพื่อเซี่ยชีหรั่นกับตา เขาจะปล่อยให้เย่เชินหลินไม่เห็นหน้าเซี่ยชีหรั่นครั้งสุดท้ายไม่ได้
“เธออยู่ข้างหลังฉัน ไม่แน่อาจจะยังมีอันตรายอยู่ ฉันจะพาเธอไปพบเย่เชินหลิน”หลี่เหอไท้เอ่ยอย่างหนักแน่น ยื่นมือไปคว้าตัวเซี่ยชีหรั่นไว้ ให้เธอหลบอยู่ด้านหลังเขา
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาลูกน้องก่อนสายหนึ่ง ถามลูกน้องว่าสถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง“คุณหลี่ครับ มีคนของเราได้รับบาดเจ็บครับ ได้ส่งตัวไปโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว ส่วนคนอื่นๆปลอดภัยดีครับ ยังเฝ้าอยู่นอกบ้าน เกรงว่าฝ่ายนั้นจะมีกำลังหลงเหลืออีก และอีกอย่าง คุณเย่ได้รับบาดเจ็บสาหัสมากครับ ได้ส่งตัวไปโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยถูกคนของคุณเย่ควบคุมตัวไปแล้ว คาดว่าคนของพวกมันคงยังไม่กล้าทำอะไรผลีผลามในขณะนี้”
“ตอนนี้พวกนายกลับมาและขึ้นรถ ฉันกำลังจะออกไปข้างนอกกับเซี่ยชีหรั่น ไปหาเย่เชินหลิน”หลี่เหอไท้สั่งการ อีกฝ่ายก็ขานรับ ก่อนจะสั่งให้บอดี้การ์ดคนอื่นๆตามไปทันที
“เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ใช่ไหม”เซี่ยชีหรั่นถาม
หลี่เหอไท้พยักหน้าอย่างเคร่งเครียด ก่อนจะเอ่ยพูด“อื้ม เขาบาดเจ็บสาหัส เราจะไปหาเขาเดี๋ยวนี้แหละ”
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกโลกหมุนติ้ว ก่อนจะหน้ามืด และล้มลงไปบนตัวหลี่เหอไท้
เขารู้อยู่แล้วว่าเธอรับข่าวแบบนี้ไม่ไหว ยังดีที่เธอแค่อารมณ์ฮึกเหิมเกินไปชั่วขณะเท่านั้น หลังจากที่เขาวางเธอลงราบ และกดจุดให้เธอ เธอก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว
“เราไปหาเขากัน”เซี่ยชีหรั่นสูดลมหายใจเข้าลึกๆสองที พร้อมกับจ้องหน้าหลี่เหอไท้อย่างแน่วแน่
เธอเฝ้าบอกตัวเองว่า เธอจะอ่อนแอไม่ได้เด็ดขาด เธอต้องเข้มแข็ง เธอต้องไปช่วยเขา เขาต้องรอเธออยู่แน่ๆ
“อื้ม”หลี่เหอไท้อุ้มเซี่ยชีหรั่นขึ้นมา อุ้มออกไปจากห้องนอน เมื่อสัมผัสกับลมเย็นยะเยือกด้านนอก มันทำให้เซี่ยชีหรั่นมีสติมากยิ่งขึ้น
ในสวนหน้าบ้านเต็มไปด้วยคราบเลือดจำนวนมาก ดูท่าทางผู้ที่ได้รับบาดเจ็บไม่ได้มีเพียงคนเดียว
เลือดทุกหยดก็มีความเป็นไปได้ที่อาจจะเป็นของเย่เชินหลิน เซี่ยชีหรั่นมองไม่ลงจริงๆ เธอหลับตาปี๋ ให้หลี่เหอไท้อุ้มเธอขึ้นรถตามอำเภอใจ
จากนั้นเขาก็โทรศัพท์ไปยังโทรศัพท์มือถือของเย่เชินหลิน และผู้ที่รับสายก็ยังคงเป็นหลินต้าฮุย
“เซี่ยชีหรั่นรู้แล้วว่าคุณเย่ของพวกนายบาดเจ็บสาหัส บอกฉันมา ว่าตอนนี้พวกนายกำลังจะไปที่โรงพยาบาลไหน ฉันจะพาเซี่ยชีหรั่นตามไปเดี๋ยวนี้”
ขณะนี้รถของเย่เชินหลินมาถึงหน้าโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว หลินต้าฮุยรีบแจ้งชื่อและที่ตั้งของโรงพยาบาลไป หลี่เหอไท้วางสายและสั่งให้คนขับรถตามไปทันที
ขณะที่พวกเขาไปถึงโรงพยาบาลนั้น เย่เชินหลินได้ถูกส่งตัวเข้าไปในห้องฉุกเฉินตั้งนานแล้ว
เซี่ยชีหรั่นรีบพุ่งไปยังหน้าห้องฉุกเฉินด้วยสีหน้าที่ซีดเผือด พบว่าหลินหลิงก็อยู่ด้วย เธอเดินไปเดินมาตลอดเวลา
“หลินหลิง เขายังไม่ออกมาหรือ”เซี่ยชีหรั่นเข้าไปถาม ทันทีที่หลินหลิงเห็นเซี่ยชีหรั่น ก็ชักสีหน้าขึ้นมาทันที
“เธอมาทำอะไร เขาจะออกมาหรือไม่ เธอสนใจด้วยหรือ”หลินหลิงเหยียดหยามเซี่ยชีหรั่น พร้อมถามอย่างเยือกเย็น
“หลินหลิง เธอพูดอะไรน่ะ อย่าพูดไปเรื่อย คุณเย่ต้องไม่พอใจแน่ที่เธอพูดแบบนี้กับคุณผู้หญิง”หลินต้าฮุยก็ก้าวเข้ามา คว้าแขนหลินหลิงเอาไว้
“ก็ใช่สิ คุณเย่ต้องไม่พอใจแน่ คุณเย่ก็รู้จักแต่คิดเผื่อคนอื่น วิ่งตามคนอื่นเขาตลอดเวลา ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ คุณเย่จะนอนอยู่บนเตียงผ่าตัดที่เย็นเฉียบแบบนี้ไหม จะเป็นตายร้ายดียังไงอย่างไม่รู้เลย เพียงเพราะเรื่องของเด็กคนหนึ่ง เธอก็โวยวายจะออกไป ไม่สนใจความรู้สึกของเขาเลยสักนิด”
หลินหลิงอารมณ์เดือดดาลผิดปกติ เธอที่ปกติเยือกเย็นมีสติควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
มีเพียงเธอที่รู้ ว่าทำไมเย่เชินหลินต้องปกป้องส้งหลิงหลิง เจ็บปวดขนาดนั้น ทำไมยังต้องยอมปล่อยให้เซี่ยชีหรั่นเดินจากไปต่อหน้าต่อตา
เย่เชินหลินที่เธอรู้จัก ผู้ชายที่เธอนับถือ เขาก็คือพระเจ้าองค์หนึ่ง เขาคือพระเจ้าผู้อยู่ในที่สูงส่ง แต่ใครจะไปคิดว่าเขาจะใจเต้นกับเซี่ยชีหรั่น และยังยอมถ่อมตัวลงเพื่อเธอขนาดนั้น
เขาคอยตามอยู่ด้านหลังเซี่ยชีหรั่นราวกับคนโง่คนหนึ่ง แต่เซี่ยชีหรั่นกลับมีความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนกับหลี่เหอไท้ บางทีก็จับมือถือแขน บางทีก็ซบอกร้องไห้ มันหมายความว่ายังไง คุณเย่ของเธออยู่ในสถานะไหนกัน
ระหว่างทางหลินต้าฮุยบอกให้เธอมาเตรียมการที่โรงพยาบาลก่อนล่วงหน้า ตอนที่เธอได้ยินว่าคุณเย่ถูกยิงบริเวณหัวใจ เธอตกใจแทบแย่เลย
และตอนที่เย่เชินหลินมาถึงโรงพยาบาล เธอก็เห็นเขานอนหมดสติอยู่ ผู้ชายที่ปกติแข็งแกร่งขนาดนั้น หลับตานิ่ง ไม่ว่าเธอจะร้องเรียกอย่างไรเขาก็ไม่ลืมตาขึ้นมา ความนับถือและความรักที่มีต่อเขา ทำให้หัวใจของเธอในขณะนั้นเจ็บปวดราวกับแตกสลาย
ตอนนี้ หากเธอไม่ได้ซักถามเซี่ยชีหรั่น เธอต้องเป็นบ้าแน่ๆ
“ใช่ เธอพูดถูก ฉันมันไม่ดีเอง ฉันไม่ควรจากเขาไป เป็นความผิดของฉันเอง”เซี่ยชีหรั่นเอ่ยต่อ “เย่เชินหลิน มันเป็นความผิดของฉันเอง คุณต้องดีขึ้นมานะคะ ฉันจะชดใช้ให้คุณ”
“ชดใช้งั้นหรือ เธอแน่ใจนะว่าจะไม่จากไปตามอำเภอใจอีก เธอแน่ใจนะว่าเธอยอมรับลูกของส้งหลิงหลิงได้แล้ว เธอไม่รู้อะไรเลยด้วยซ้ำ…..”เมื่อหลินหลิงพูดถึงตรงนี้ ก็ถูกหลินต้าฮุยพูดขัดขึ้น
“พอแล้ว นี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาพูดเรื่องพวกนั้น หลินหลิงเธอหยุดพูดได้แล้ว คิดว่าคุณผู้หญิงไม่เสียใจงั้นหรือ เธอเสียใจยิ่งกว่าพวกเราทุกคนเสียอีก”
“ไม่ ฉันจะพูด”หลินหลิงจ้องไปยังเซี่ยชีหรั่นอย่างเยือกเย็น แววตาแหลมคมราวกับมีดก็ไม่ปาน
“เธอพูดเรื่องพวกนี้มันจะมีประโยชน์อะไร จะยิ่งทำให้คุณผู้หญิงโทษตัวเองมากขึ้นก็เท่านั้น คุณเย่ไม่ต้องการเห็นเธอโทษตัวเอง”หลินต้าฮุยตะคอกขึ้นอีกประโยคหนึ่ง
หลินหลิงขำขึ้นอย่างเศร้าสร้อย เอ่ย“ใช่ ฉันต้องการให้เธอโทษตัวเอง หากคุณเย่เป็นอะไรไป ฉันต้องการเห็นเธอโทษตัวเองจนตายไปเลย ต้องการเห็นเธอตายตามไปด้วย”
“เธอ หลินหลิง เธอบ้าไปหรือเปล่า”หลินต้าฮุยขมวดคิ้วแน่น พร้อมกับดึงตัวหลินหลิงอีกครั้ง ซึ่งขณะนี้ไห่ลี่หมินก็ได้มาถึงแล้ว ตอนที่เขามาก็พบกับภาพที่หลินหลิงกำลังสาปแช่งเซี่ยชีหรั่นอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพอดี