สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 89 มาลงโทษเธอ 1

บทที่89 มาลงโทษเธอ 1
เพื่อแสดงการใจกว้างของเธอ เธอเลยพูดอย่างมีความเข้าใจ คาดไม่ถึงเย่เชินหลินกลับตอบด้วย
“ถ้าไม่สะดวกจริงๆ ก็ให้พ่อบ้านทำความสะอาดห้องนอนแขกให้เธอไปอยู่ ยังไงเธอก็เป็นน้องสาวของเธอ เราต้องทำดีต่อเขา”
เย่เชินหลินดูเหมือนเป็นตอบเธอ แต่อันที่จริงเขามีความคิดของตนเอง
นังสายลับคนนั้น อยู่ใกล้เขาก็ยิ่งควบคุมง่าย ไม่ใช่หรอ
ส้งหลิงหลิงอยากจะกลืนคำที่เธอเคยพูดออกมาไปกลับมาจริงๆ เลยทำได้แต่ยิ้มแล้วพูดว่า“อย่างนี้ดีแล้ว แต่วันนี้น้องหรั่นไม่สบาย ไว้วันหลังค่อยช่วยเธอจัดการ”
“ยังต้องให้เธอไปทำเองรึ”เย่เชินหลินถาม
ความหมายของเขาคือให้เธอไปจัดการตอนนี้？
ส้งหลิงหลิงแสยะยิ้มออกมา “คู่หมันฉันทำอะไรก็มักจะเร็วจริงๆ”
“ฐานะเธอก็ไม่ค่อยสูง ให้เธออยู่ห้องใหญ่ก็ไม่เหมาะสม ให้เธอไปอยู่ห้องนอนแขกที่เล็กที่อยู่ตรงข้างห้องฉันเลย”เย่เชินหลินกำชับส้งหลิงหลิงไป
แม้ห้อวนั้นเล็ก แต่นั่นเป็นห้องที่ใกล้ห้องนอนของเย่เชินหลินมากที่สุด
ตำแหน่งเธอดูเหมือนยิ่งสูงกว่าเธอที่เป็นคู่หมั้นของเขาแล้ว ส้งหลิงหลิงโกรธจนกัดฟัน แต่ตอนนี้เธอเพียงเป็นคู่หมั้นของเขาไม่ใช่ภรรยา เธอยังไม่มีสิทธิ์คัดค้านเขาได้
ส้งหลิงหลิงเลยไปสั่งพ่อบ้านให้คนไปช่วยเซี่ยชีหรั่นย้ายห้อง แม้เซี่ยชีหรั่นปฏิเสธไป แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้
เมื่อเข้าไปอยู่ที่ตึกใหญ่ เซี่ยชีหรั่นรู้สึกทำตัวไม่ถูกมาก
แต่เธอก็เข้าใจว่านี่ต้องไม่ใช่ความหมายของส้งหลิงหลิง ต้องเป็นผู้ชายคนนั้นแน่นอน เขาเป็นคนที่เดายากจริงๆ
เซี่ยชีหรั่นเลยต้องอยู่ที่ตึกใหญ่ แม้ห้องที่เธออยู่ไม่ค่อยใหญ่ แต่การตกแต่งในนั้นกลับหรูหรามาก
สีของห้องทั้งหมดเป็นสีฟ้าอ่อน แม้แสงไฟก็เป็นสีฟ้าที่อ่อนๆ เป็นห้องที่สบายมาก
น่าเสียดายห้องนี้ไม่มีห้องน้ำ ถ้าเธออยากอาบน้ำก็ต้องไปห้องอาบน้ำที่ใหญ่สุดในตึกใหญ่
ไม่มีใครให้กุญแจห้องให้เธอ เธอก็ไม่กล้าไปถามพ่อบ้านเอา ที่นี่ไม่ใช่บ้านของเธอ ที่เธอย้ายมาอยู่ที่ตึกหลักก็ทำให้คนรับใช้ไม่น้อยไม่ดีใจแล้ว ตอนนี้เธอเพียงอยากให้คนอื่นมองข้ามเธอ
ตอนสี่ทุ่ม เธอเห็นไฟในห้องของส้งหลิงหลิงและเย่เชินหลินดับแล้ว ถึงจะเอาชุดทำงานออกมาแล้วไปห้องอาบน้ำ
ตอนไป เธอก็ปิดไฟในห้อง แล้วปิดประตูเบาๆ
ตอนคืน ข้างนอกแค่มีผู้คุ้มกันของเย่เชินหลินและส้งหลิงหลิงเฝ้าอยู่ น่าจะปลอดภัย
เมื่ออาบน้ำเสร็จ เธอก็เอาเสื้อที่เปลี่ยนลงมาไปซัก ในห้องนอนเธอไม่มีที่ที่ตักเสื้อ เธอเลยมีแต่ตักในห้องน้ำ
หลังตักเสื้อผ้าเสร็จ เธอก็เดินกลับมาเบาๆ กลัวจะรบกวนถึงคนอื่น
เมื่อเข้าห้อง เธอก็ปิดประตู ไม่ได้เปิดไฟ เธอเดินไปเตียงของตนเอง
เมื่อมือยื่นไปที่เตียง กับสัมผัสถึงความร้อน เป็นคน！
“อ๊า ใคร”เธอร้องออกมา แต่กลับได้ยินคนที่อยู่บนเตียงพูดว่า“เย่เชินหลิน ไม่ต้องกลัว”
“คุณ คุณมาที่นี่ได้ยังไง”
เธอพลางพูด พลางหันตัวเดินจากไป
คิอจะหนีหรอ
ในความมืด เขาจับไปแขนของเธออย่างแม่น
“ขึ้นมา”
เซี่ยชีหรั่นอยากดิ้นรน แต่ก็กลัวจะดึงถึงบาดแผลของเขา
เธออยากดึงมือของตนเองกลับมา แต่มันก็เป็นไปไม่ได้หรอก
“ท่านจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ ท่านมานอนที่เตียงฉันได้ไง ท่านลุกขึ้นมาเถอะ ฉันขอร้อง”เซี่ยชีหรั่นร้อนรนจนไม่รู้จะพูดอะไรดี
“เรานอนด้วยกันก็ไม่น้อยแล้วนะ”
“ไม่ใช่ นั่นเป็นเพราะท่านสั่งให้ฉันไปเข้าเวรตอนดึกที่ห้องของท่านฉันถึงจะไป มันไม่ใช่นอนด้วยกัน”
“ความหมายของเธอคือ ถ้าอยู่ในห้องฉัน ฉันสั่ง เธอก็ไปนอนกับฉันหรือ？”เขาไม่ปล่อยมือ เหมือนแซวเล่นเธอเป็นเรื่องที่สนุกมาก
“ไม่ใช่ค่ะ คุณปล่อยฉันก่อน ปล่อยแล้วฉันถึงจะพูด”
“ถ้าปล่อยแล้วเธอจะวิ่งออกไปไหม”เขาถาม
เธอรู้สึกท้อแท้มาก ประตูตึกใหญ่ก็ล็อกไปแล้ว เธอจะวิ่งไปไหนได้
“ขึ้นมา ตรงนั้นของฉันบาดเจ็บอยู่ ทำอะไรเธอไม่ได้หรอก”
เธอยังยืนอยู่ตรงนั้น ขอร้องว่า“ฉันขอร้องท่าได้ไหม ในเมื่อเราจะไม่สามารถมีอะไรกันได้ งั้นคุณจะทำแบบนี้ให้คุณส้งโกรธทำไม”
เธอไม่เข้าใจเขาจริงๆ เมื่อก่อนยังทิ้งเธอไปให้ผู้หญิงเหล่านั้นมารังแกเธอ ยังบอกว่าเธอไปยั่วยวนเขา
มีหลายครั้งเขาเหมือนอยากจะปกป้องเธอ เลยให้เธอมานอนในห้องเขา