สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 916 สาวใช้ตัวแสบ 820

ตอนที่ 916 สาวใช้ตัวแสบ 820
จ้าวเหวินอิงหยุดฝีเท้าที่หน้าประตูห้องจงหวีฉวน หายใจเข้าลึกๆ ก่อนยกมือขึ้นเคาะประตู
เธออยากให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ ไม่อย่างนั้นเห็นยิ้มของจงหวีฉวน เธออยากจะเข้าไปตบหน้าเขาทันทีที่เข้าประตูไป
ประตูถูกเปิดจากด้านใน จงหวีฉวนยืนตรงหน้าเธอพร้อมรอยยิ้มบนหน้า
“มาแล้วเหรอ เหวินอิง? ฉันกำลังอยากเจอเธอพอดี อยากไปเยี่ยมเธอสักหน่อย ลูกเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เธอคงเสียใจล่ะสิ? ” เขาพยายามทำให้เสียงตัวเองมีอารมณ์มากที่สุด แต่จ้าวเหวินอิงขมวดคิ้วอย่างรังเกียจ
“จงหวีฉวน บอกฉันว่าคุณต้องการอะไร ต้องทำยังไงคุณถึงจะปล่อยลูกสาวแท้ๆ ของคุณ ให้เธอออกมา? ” จ้าวเหวินอิงไม่มีอารมณ์จะคุยเล่นกับเขา พูดกับเขาด้วยสีหน้าเย็นชา
จนถึงตอนนี้จงหวีฉวนยังคงคิดถึงจ้าวเหวินอิงคนก่อนอยู่ รูปลักษณ์เธอแทบไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก หุ่นก็ยังดูดี อาจกล่าวได้ว่าเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบและสง่างาม
จริงๆ แล้วเธอสวยกว่าตอนนั้นที่เขารู้จักอีก สูญเสียความอ่อนเยาว์ไปแล้ว รสชาติที่เป็นผู้ใหญ่ทำให้ผู้ชายอดไม่ได้ที่จะหลงใหลเธอ
น่าเสียดายที่ความสง่างามทั้งหมดของเธอเบ่งบานแค่ต่อหน้าหลี่หมิงจุ้นเท่านั้น จงหวีฉวนอยากได้ยินเธอพูดกับเขาอีกประโยค: หวีฉวน ฉันชอบคุณ ฉันจะชอบคุณไปตลอดชีวิต
ใช่ เธอเคยบอกว่าจะรักเขาตลอดไป เคยบอกว่าเขาจะเป็นผู้ชายคนเดียวของเธอ เธอกลับคำได้อย่างไร?
เทียบความจริงจังและความร้อนใจของจ้าวเหวินอิง จงหวีฉวนดูช้าและไตร่ตรองอย่างรอบคอบกว่า
“นั่งก่อนเถอะ เหวินอิง ทำไมคุณพูดลนลานแบบนี้ล่ะ ในความทรงจำของฉันเธอไม่ใช่คนที่รีบร้อนแบบนี้นะ”
จ้าวเหวินอิงอดทนค่อยๆ เดนตามหลังเขาและนั่งโซฟา จงหวีฉวนนั่งลงข้างๆ เธอไม่ไกล
จ้าวเหวินอิงย้ายไปที่ปลายอีกด้านของโซฟา การเคลื่อนไหวเล็กๆ นี้แสดงให้เห็นว่าเธอรังเกียจและระมัดระวังกับเขา
“เหวินอิงอ่า ดื่มชาหน่อยนะ นี่ฉันเตรียมพิเศษให้เธอเลย ชาอินทผาลัม ฉันจำได้ว่าตอนเธอสาวๆ ชอบกินอินทผาลัมมาก ผิวพรรณเธอเลยดี ขาวอมชมพู นึกถึงตอนนั้นเธอผิวละเอียดอ่อนมาก……”
“จงหวีฉวน ตอนนี้ลูกสาวแท้ๆ ของคุณอยู่ในสถานกักกันนะ คุณยังมีอารมณ์มาพูดเรื่องไร้สาระพวกนี้อีกจริงๆ เหรอ? ฉันไม่มีอารมณ์แบบคุณหรอกนะ!” จ้าวเหวินอิงจ้องเขม็งจงหวีฉวนอย่างโกรธเคือง จงหวีฉวนหยิบแก้วชาบนโต๊ะขึ้นมาจิบเบาๆ สองทีแล้วพูดขึ้น “ไม่ต้องเครียดขนาดนั้น เหวินอิง จริงๆ แล้วฉันก็ดีใจนะที่ลูกมีเรื่องแบบนี้ เธอดูสิ ขมวดคิ้วอีกแล้ว ฉันหมายความว่า เธอเกิดเรื่องขึ้น เราถึงเหมือนครอบครัวสามคนไง และฉันรู้สึกได้ว่าเธอยังเป็นผู้หญิงของฉัน”
จ้าวเหวินอิงยกริมฝีปากอย่างเย้ยหยัน ส่ายศีรษะเบาๆ พูดขึ้น “จงหวีฉวน คุณเป็นผู้ชายที่หน้าด้านที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาจริงๆ”
“หน้าด้านเหรอ? คุณจำไม่ได้เหรอว่าตอนนั้นคุณพูดกับฉันยังไง? ผู้หญิงที่บอกว่ารักฉันตลอดไปไม่ใช่เธอเหรอ? ผู้หญิงอยากพูดเรื่องพรหมจรรย์ ผู้หญิงที่เอาแน่เอานอนไม่ได้อย่างคุณ ยังบอกว่าฉันหน้าด้านอีกเหรอ? ได้! ในเมื่อคุณบอกว่าฉันหน้าด้าน ฉันก็จะบอกคุณ เรื่องของลูกสาวฉันเป็นเรื่องจริงหรือเท็จ ก็มีแค่ฉันเท่านั้นที่ช่วยเธอได้ แต่ฉันมีเหตุผลที่ช่วยเธอ ถ้าคุณเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันก็จะยอมรับว่าเธอเป็นลูกสาวฉัน ถ้าคุณไม่ใช่ผู้หญิงของฉัน ฉันก็ไม่ยอมรับว่าเธอเป็นลูกสาวฉัน”
จ้าวเหวินอิงตกใจจริงๆ ไม่คิดว่าเขาจะฉวยโอกาสนี้ในการขอร้องที่หน้าด้านขนาดนี้
“หมายความว่าไง? จงหวีฉวน คุณต้องการฉัน……” เธอไม่สามารถเอาใจคำขอที่ไร้ยางอายของเขาได้
“ใช่ ฉันต้องการคุณ ตอนนี้ ฉันอยากให้คุณเป็นผู้หญิงของฉันต่อจากนี้ไป และเป็นผู้หญิงของฉันตลอดชีวิต!” จงหวีฉวนตื่นเต้นจริงๆ ตราบใดที่เผชิญหน้ากับจ้าวเหวินอิงตามลำพัง เขาคิดแค่เรื่องนี้เท่านั้น
พูดจบเขาก็เข้าไปกอดจ้าวเหวินอิง เพราะอายุมากแล้ว แค่จ้าวเหวินอิงหลบไปข้างๆ เขาก็กอดความว่างเปล่า
เขาไม่เชื่อว่าเมื่อลูกเจอปัญหาแล้วผู้หญิงจะสงบลงได้
คราวนี้เขาจงใจวางกับดักเซี่ยชีหรั่น เดิมทีเป็นกลยุทธ์ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
จ้าวเหวินอิงเป็นแค่หนึ่งในประโยชน์ที่เขาได้รับจากสิ่งนี้ แต่มันก็ถือว่าเป็นสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดเช่นกัน เป็นประโยชน์ที่ทำให้เขามีความสุขทั้งร่างกายและจิตใจ
จงหวีฉวนมากอดอีกครั้ง ครั้งนี้เขากอดจ้าวเหวินอิงได้สำเร็จ
“อิงอิง ฉันคิดถึงเธอ ฉันลืมเธอไม่ได้ ให้ฉันเถอะ ฉันสัญญาว่าจะปล่อยลูกสาวไป ฉัน……”
“คุณปล่อยฉันนะ! ปล่อยฉัน! คุณมันไอ้ชั่ว! ไอ้ชั่วหน้าด้าน คุณปล่อยฉันนะ!” จ้าวเหวินอิงที่ไม่เคยด่าใครมาก่อนไม่รู้ว่าจะด่าเขาอย่างไรดี เธอดิ้นอย่างหนักในอ้อมแขนเขา
โชคดีที่เขาอายุมากแล้ว ปกติไม่ออกกำลังกาย แรงไม่เยอะมาก จ้าวเหวินอิงที่กำลังฮึกเหิมดิ้นรนอยู่พักหนึ่ง หลุดพ้นจากการตรึงของเขา
ดัง “เพี้ยะ!” เขาถูกเธอตบอย่างแรงอีกครั้ง
“คุณ! คุณกล้าตบฉัน!” จงหวีฉวนกัดฟันอยากพุ่งเข้าหาอีกครั้ง แต่เห็นน้ำตาแห่งความโกรธของจ้าวเหวินอิงไหลลงมา
ต้องยอมรับว่าท่าทางร้องไห้ของเธอที่ดูงดงามมันน่าสงสารมาก
จงหวีฉวนครั้งหนึ่งก็เคยชอบเธอจากใจจริง ถึงขั้นคลั่งไคล้เธอ เขาไม่ได้เห็นน้ำตาเธอมานานมากแล้ว ดวงตานี้ปลุกความอ่อนโยนที่ฝังลึกสุดในใจเขา
สายตาเขากลายเป็นอ่อนโยนมาก ถอนหายใจก่อนพูดขึ้น “ก็ได้ ตบก็ตบ ฉันผิดเอง ฉันไม่ควรบังคับคุณ”
จ้าวเหวินอิงก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ได้ยินคำขอโทษของเขา อารมณ์เธอก็สูญเสียการควบคุมทันที คร่ำครวญเสียงเบาขึ้นมาอย่างอดไม่ได้
เธอโกรธมาก เสียใจมากจริงๆ หัวใจเหมือนถูกจับขึ้นมา เหมือนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“ไม่ร้องไห้แล้ว เหวินอิง ยังมีฉันไม่ใช่เหรอ? ชีหรั่นเป็นลูกสาวเรา ฉันจะไม่ให้เธอเป็นอะไร!” เขาปลอบเสียงเบา น้ำเสียงอ่อนโยนแม้แต่ตัวเขาเองยังประหลาดใจ
“เธอเป็นเรื่องแล้วต่างหาก! คุณมันไอ้ชั่ว! คุณก็รู้ว่าเธอเป็นลูกสาวคุณ คุณใช้ประโยชน์จากลูกสาวคุณได้ยังไง? ใช้วิธีการที่เหมาะสมไม่ได้เลยเหรอ ต้องทำสิ่งที่น่ารังเกียจมากขนาดนั้นเลย? อำนาจมันดีขนาดนั้นเชียว?”
ดูเหมือนเธอก็เดาได้ว่าเรื่องนี้เขาเป็นคนวางแผนอยู่เบื้องหลัง จงหวีฉวนเลิกทำสีหน้าอ่อนโยน ควักบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ จุดไฟแล้วดูดสองทีแล้วค่อยๆ พูดขึ้น “ใช่ ถ้าสักวันฉันได้อยู่ตำแหน่งที่อยู่ภายใต้คนคนเดียว แต่อยู่เหนือคนนับหมื่น ไอ้แก่หลี่หมิงจุ้นนั่นต้องล่าถอย คุณก็จะเป็นของฉัน”
“ฝันไปเถอะ!” จ้าวเหวินอิงตัวสั่น พอคิดว่าเขายังอยากจะยุ่งกับเธอ เธอก็ทั้งโกรธทั้งเกลียด
“ฝันหรือไม่ฝัน ถึงเวลานั้นคุณก็จะรู้ เหวินอิง ไม่มีเรื่องอะไรที่อำนาจทำไม่ได้ ไม่เชื่อเรามาดูกัน!”
“จงหวีฉวน คุณยังภักดีต่ออำนาจจริงๆ ถ้าอำนาจมันสำคัญกับคุณขนาดนั้น ถึงขั้นพลีชีพชื่อเสียงและอิสรภาพของลูกสาวคุณได้ คุณรู้ไหมว่าเธอถูกนักข่าวรุมล้อม ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เธอก็ไม่สามารถพ้นข้อหาฆาตกรไปได้ตลอดชีวิต ฉันลืมไป คุณจะไม่รู้ได้ยังไงล่ะ เห็นได้ชัดว่าคุณเป็นคนวางแผนออกมา คุณคือตัวการ! คุณมันไม่ใช่คนแล้ว!”
ประโยคสุดท้ายของการกล่าวหาทำให้จงหวีฉวนที่หน้าด้านยิ่งกว่ากำแพงเมืองก็มีสีหน้ากระอักกระอ่วนนิดหน่อย เขาเคลียร์ลำคอ พูดขึ้นอย่างใจร้อน “พอแล้ว! อย่าเพิ่งโทษฉัน เรื่องนี้ฉันไม่ได้เป็นคนทำ ฉันจะเอาความสงบสุขของลูกสาวฉันมาล้อเล่นได้ยังไงล่ะ”
“ฉันไม่สนว่าคุณจะยอมรับไหมว่าคุณทำ ฉันหวังว่าคุณจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระให้เร็วที่สุด คุณต้องการอะไรก็แค่บอกมา ฉันไม่ชอบพูดอ้อมไปอ้อมมากับคุณที่นี่”
“ตรงไปตรงมา ตอนนี้เหวินอิงตรงไปตรงมาขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะ ฉันอยากได้โหวตนั้นจากหลี่หมิงจุ้น ถ้าเขาสนับสนุนฉันได้ ถึงแม้ฉันจะเสี่ยงก็จะระงับเรื่องนี้และปล่อยลูกสาวออกมาให้เร็วที่สุด”
ลูกสาวสองคำนี้พูดออกมาจากปากเขามันเต็มไปด้วยความประชดประชัน จ้าวเหวินอิงรู้ว่าไม่มีทางพูดเรื่องครอบครัวกับคนแบบนี้ได้
ก่อนมาเธอก็คิดเหมือนกันว่าเขาจะขอเรื่องนี้ ตอนแรกเธอจะเกลี้ยกล่อมให้เขานึกถึงความสัมพันธ์ในครอบครัว อย่าใช้ลูกสาวตัวเองไปขู่หลี่หมิงจุ้นคนที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับลูกสาวเลยสักนิด ในตอนนี้เธอจะไม่พูดอะไรโง่ๆ กับเขาอีกต่อไป
เธอยอมไปขอร้องหลี่หมิงจุ้น ยอมติดหนี้เขา
“หมิงจุ้นเป็นคนที่มีหลักการมาก ฉันพูดไม่ได้ว่าเขาจะเข้าใจ” เธอพูดเสียงเบา
“หลักการอะไร ถ้ามันห่วงเธอจริงๆ เธอต้องพูดให้เขาเข้าใจให้ได้” จงหวีฉวนพูดอย่างมั่นใจ
“ฉันจะพยายามเต็มที่แล้วกัน”
จ้าวเหวินอิงยืนขึ้น ถอนหายใจเล็กน้อยพูดประโยคนี้จบ ก็เดินไปที่ประตู
“ไม่ใช่ฉันไม่รักเธอนะ ฉันก็รักลูกสาวฉันเหมือนกัน ตอนนี้ฉันอยากหาทางไปเยี่ยมเธอ ฉันอยากถามเธอว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ สาวน้อยที่อ่อนแออย่างเธอจะฆ่าคนได้ยังไงกันล่ะ ยังไงฉันก็ไม่เชื่อ แม้ว่าจะมีหลักฐานอยู่ที่นั่น คนด้านล่างขอคำสั่ง ฉันก็ต้องปฏิบัติตามกฎเช่นกัน”
จ้าวเหวินอิงรู้ดีว่าเขาเป็นแมวที่แสร้งร้องไห้เห็นใจหนู แต่ไม่อยากเปิดโปงเขา อย่างไรก็ตาม มีคนไปเยี่ยมเซี่ยชีหรั่นได้ เธอคงรู้สึกกลัวน้อยลง