สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 938 สาวใช้ตัวแสบ 842

ตอนที่ 938 สาวใช้ตัวแสบ 842
“หลิน พวกเรากลับกันดีไหม” เซี่ยชีหรั่นทำได้แค่ลองใช้ไม้อ่อน แต่เธอลืมไปว่าถ้าคุณชายเย่สนใจอะไรขึ้นมาไม่ใช่แค่หนึ่งประโยคสองประโยคจะทำให้เขายอมแพ้ได้
เย่เชินหลินหล่อ และใจโต ครั้งนี้เขาต้องการห้องชุดที่ใหญ่ที่สุด พนักงานผู้หญิงคนนั้นมองเย่เชินหลินอย่างอ่อนโยนแวบหนึ่ง สายตาเต็มไปด้วยความอิจฉา เมื่อไหร่เธอมีแฟนที่หล่อแบบนี้คงดีไม่น้อย เซี่ยชีหรั่นหน้าแดงระเรื่อที่ถูกเย่เชินหลินอุ้มเข้าห้องไป
“มีอะไรที่คุณผู้ชายต้องการสามารถเรียกฉันได้” พนักงานหญิงสาวยิ้มให้เย่เชินหลิน และรีบช่วยเปิดไฟ
เซี่ยชีหรั่นรู้ดีไม่ว่าเย่เชินหลินจะไปไหนก็โปรยเสน่ห์ไปทั่ว
ที่รักของเขาอยู่ ยังต้องเรียกใช้บริการคนอื่นไหม? เย่เชินหลินปิดประตู เขาไม่ได้สนใจพนักงานสาว จัดการธุระสำคัญต้องเร่งรีบ
“หลิน เราคุยกันก่อน” เซี่ยชีหรั่นยิ้มกว้าง
“จัดการธุระสำคัญก่อนค่อยคุย” เย่เชินหลินวางเซี่ยชีหรั่นลงบนเตียงหรู และกดทับลง เขาอดไม่ไหวที่จะลิ้มรสมื้ออร่อยแล้ว
“ที่คุยก็เรื่องสำคัญ” เซี่ยชีหรั่นบุ้ยปาก เธอไม่รู้ว่าการทำโดยไม่ตั้งใจแบบนี้คือการเชิญให้เย่เชินหลินเปลี่ยนเป็นหมาป่าอย่างเร็ว
หลังจากจุดไฟการต่อต้านของเซี่ยชีหรั่นก็ไม่ได้ผล การถูกเย่เชินหลินคุกคามแบบนี้ทำให้หน้าแดงหูชาจนเก็บอาการไม่อยู่
หลังจากจบการเชื้อเชิญเย่เชินหลินมองดูท่าทีอารมณ์ของเซี่ยชีหรั่น รู้ว่าที่ตัวเองกำลังจะพูดจะทำร้ายร่างกายเธอ จึงโอบกอดเซี่ยชีหรั่นไว้ไม่พูดอะไร
“ที่รัก พวกเรามีลูกกันไหม” อยู่ๆ เย่เชินหลินก็อยากมีลูกที่เป็นของเขากับเซี่ยชีหรั่น
เซี่ยชีหรั่นยังไม่คิดมีลูกของตัวเอง เพราะคิดถึงเย่เจิ้งเหิงน้อยที่ยังเด็กอยู่ เธอส่ายหน้าและพูดว่า : “หลิน รออีกหน่อย”
เย่เชินหลินนิ่งไปสักครู่แต่ไม่บังคับเซี่ยชีหรั่น ในเมื่อเซี่ยชีหรั่นบอกให้รอ เขาก็รู้เพราะว่าเธอคำนึงคิดถึงเย่เจิ้งเหิงน้อย
“หลิน ตอนนี้พวกเราก็มีความสุขแล้ว แต่คุณไห่ พี่เหอไท้และพี่หยุนซาง ยังมีพวกจิ่วจิ่วอีก” เซี่ยชีหรั่นไม่พูดให้จบแต่เธอรู้ว่า เย่เชินหลินเชื่อคำพูดของเธอ
“คุณมีความคิดเห็นยังไง?” เย่เชินหลินเองก็อยากให้พวกเขาคู่กับเร็วๆ หมาป่าสองตัวนั้นตอนนี้ไม่มีการขยับตัว ใครจะรู้อาจเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน หรือพวกเขาจะถูกใครจองไว้ตั้งแต่แรกแล้ว
“อาการป่วยของเย่เจิ้งเหิงน้อยดีขึ้นแล้วใช่ไหม? พวกเราจัดงานฉลองให้เย่เจิ้งเหิงน้อย แล้วเชิญพวกเขามาที่บ้าน” เซี่ยชีหรั่นคิดจะช่วยจับคู่นานแล้ว เธอจัดการคนเดียวค่อนข้างยาก เช่น คนที่เยือกเย็นอย่างหลินหลิง ถ้าไม่มีคำสั่งของเย่เชินหลิน เซี่ยชีหรั่นมั่นใจว่าตัวเองจะเชิญเธอมาไม่ได้แน่นอน
หลังจากเย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่นปรึกษากันแล้วจึงส่งข้อความหาทุกคนที่ไม่รู้อะไรเลย
หลินหลิงที่ได้รับข้อความในตอนแรกไม่ยินดีมาสักเท่าไหร่ เพราะในสถานการณ์แบบนี้ มีโอกาส 9 ใน 10 เปอร์เซ็นต์ที่จะเจอไห่ลี่หมิน แต่สำหรับคำสั่งของเย่เชินหลินเธอปฏิเสธไม่ได้ ทำได้แค่ใส่หน้ากากไปร่วมงาน ในใจภาวนาให้ผู้ชายเจ้าชู้อย่างไห่ลี่หมินไม่มา เย่เชินหลินยังพูดยืนยันเพื่อให้งานเลี้ยงไม่เงียบเหงา ให้หลินหลิงแต่งตัวสวยๆ มา
เซี่ยชีหรั่นโทรหาจงหยุนซางบอกว่าต้องการขอบคุณจงหยุนซางที่ดูแลตัวเองอย่างดี และให้หลี่เหอไท้มาที่คฤหาสน์ตระกูลเย่
เย่เชินหลินแอบบอกไห่ลี่หมินว่าเซี่ยชีหรั่นจะให้ของขวัญชิ้นใหญ่กับเขา จากการเข้าใจที่มีต่อไห่ลี่หมินของเขา เด็กคนนี้ไม่มาแน่นอน แต่เซี่ยชีหรั่นอยากให้ของขวัญชิ้นใหญ่กับเขาจริงๆ และหวังว่าเขาจะชอบของขวัญ
ตอนที่รีบมาถึงบ้านตระกูลเย่ คนกลุ่มหนึ่งยืนดื่มเหล้าอยู่รอบโต๊ะอาหาร เดิมทีเย่เชินหลินไม่อนุญาตให้ส้งหลิงหลิงมาร่วมงาน แต่เซี่ยชีหรั่นบอกว่าเธอคือแม่ของเย่เจิ้งเหิงน้อย ในเมื่อจัดงานฉลองให้เย่เจิ้งเหิงน้อยก็ไม่ควรขาดเธอ
ทั้งโต๊ะกินข้าวกันอย่างมีความสุข ยกเว้นส้งหลิงหลิงที่เพิ่มที่นั่งเข้ามาแบบโดดเดี่ยว เพราะคนอื่นๆ เป็นคู่กันหมด กินข้าวไม่ใช่เรื่องสำคัญ เป็นแค่ฉากหน้าเท่านั้น จุดสำคัญยังไม่เริ่ม
มองดูความสัมพันธ์ของเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่น ส้งหลิงหลิงรู้สึกว่าอากาศโดยรอบถูกดูดหายไปจนหมด เธอไม่ต้องการอยู่ในที่ที่หดหู่แบบนี้ จึงขอตัวออกไปดูแลเย่เจิ้งเหิงน้อย ความทรงจำของคนอื่นที่มีต่อส้งหลิงหลิงไม่ดีนักจึงไม่มีใครรั้งให้ส้งหลิงหลิงอยู่ต่อ ยิ่งจิ่วจิ่วเกลียดส้งหลิงหลิงจะเป็นจะตาย อยากจะให้ส้งหลิงหลิงออกไปตั้งนานแล้ว
หลินหลิงบอกว่าจะกลับไปจัดการเอกสาร เซี่ยชีหรั่นส่งสายตาให้เย่เชินหลินตลอด
เย่เชินหลินกระแอมเบาๆ และพูดเสียงต่ำว่า : “เอกสารของวันพรุ่งนี้คุณส่งช้าหน่อยก็ได้ รายการของวันนี้ยังไม่จบเลย”
เซี่ยชีหรั่นพาหลายคนไปช่วยผลักประตูที่ปิดอยู่ให้เปิดออก
นี่ก็คือคาราโอเกะ เซี่ยอี้ชิงและหลินต้าฮุยกำลังย้ายของกันจนเหงื่อไหลท่วม
“ลำบาก ลำบากพวกคุณแล้ว” เซี่ยชีหรั่นเดินมาส่งทิชชูให้
เซี่ยอี้ชิงและหลินต้าฮุยยิ้มแห้งๆและจากไป
เซี่ยชีหรั่นจับไมค์และพูดอย่างยิ้มแย้มว่า : “วันนี้ เพื่อฉลองที่เย่เจิ้งเหิงน้อยกลับมาแข็งแรง พวกเราทุกคนต้องมีความสุขอย่างเต็มที่ ทุกอย่างฉันเป็นเจ้าภาพเอง คู่เต้นไม่ใช่พวกคุณเลือกเอง แต่ก็ไม่ใช่ฉันเป็นคนตัดสิน” เซี่ยชีหรั่นชี้ไปที่สองสาวที่ยืนถือจานไว้มือข้างตัวเธอและพูดว่า : “ในนี้จะกำหนดว่าคู่เต้นของพวกคุณเป็นใคร”
คนอื่นๆ ฟังแล้วเหมือนจะไม่มีปัญหา แต่ก็รู้สึกเหมือนโดนหลอกแล้ว
“เพื่อแสดงท่าทีของผู้ชาย ผู้หญิงเป็นคนจับ” เซี่ยชีหรั่นถอยไปที่ข้างกายสาวใช้ ใครมาจับเป็นคนแรก แต่ต้องไม่ให้ความลับรั่วไหลน่ะ
จงหยุนซางเห็นคนอื่นไม่มีใครขึ้นไปจึงเดินขึ้นไปเป็นคนแรก ยื่นมือเข้าในกล่องสีดำและจับฉลากคู่เต้นของตัวเอง
เซี่ยชีหรั่นรับกระดาษและเซ็นด้วยปากกาแดงลงไป พร้อมประกาศเสียงดังว่า : “ยินดีกับพี่เหอไท้ด้วย คุณได้เป็นคู่เต้นกับพี่สาวของฉัน”
หลี่เหอไท้ขึ้นมาด้านข้างและยื่นมือไปให้จงหยุนซาง เขาไม่ได้เขินอะไร
“ด้วยความยินดี เชิญ” จงหยุนซางส่งมือให้หลี่เหอไท้อย่างเปิดเผย
หลินหลิงเดินไปข้างๆ สาวใช้โดยอยู่สายตาของเย่เชินหลิน ในใจภาวนาให้คนที่จับฉลากได้ไม่ใช่คนเจ้าชู้อย่างไห่ลี่หมิน แค่ดูไห่ลี่หมินก็รู้แล้วในใจเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ไห่ลี่หมินภาวนาในใจให้คนที่เธอจับได้คือเขาไห่ลี่หมิน ไห่ลี่หมินไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงคิดแบบนี้ และก็ไม่ได้คิดพิจารณาความคิดตัวเองในตอนนี้
“คุณไห่ ทำไมไม่ชวนเสี่ยวจุนกับฉิงฉิงมาเล่นด้วยกัน ” คิดถึงเสี่ยวจุนกับฉิงฉิงที่ไม่อยู่ที่นี่ ถึงแม้ทั้งสองคนจะมีความสัมพันธ์ที่แน่นอน เซี่ยชีหรั่นก็ยังอยากให้ความสัมพันธ์ของเขาสองคนใกล้ชิดยิ่งขึ้น ใช้ช่วงเวลาจากการจับฉลากคู่เต้นของหลินหลิงให้เกิดประโยชน์ เซี่ยชีหรั่นจึงแสดงความคิดเห็นของตัวเองต่อไห่ลี่หมิน ไม่รู้ว่าทำไมเด็กน้อยจิ่วจิ่วกับเหยนชิงเหยียนถึงยังไม่มา
ไห่ลี่หมินพยักหน้า ไห่ฉิงฉิงเป็นน้องสาวเขา เขาหวังว่าโม่เสี่ยวจุนจะรักเดียวใจเดียวกับไห่ฉิงฉิง
“ยินดีกับคุณไห่ลี่หมิน คุณเป็นคู่เต้นของคุณหลินหลิง” เสียงดังชัดเจนของเซี่ยชีหรั่นดังขึ้นภายใต้ความไม่เป็นธรรมชาติของหลินหลิง
หลินหลิงขมวดคิ้วแน่นตลอดเวลา ขนตายาวปกปิดอารมณ์อารมณ์ในสายตา ในใจมีหลากหลายความคิด ทำไมต้องเป็นคนเจ้าชู้คนนี้อีกแล้ว ต่อให้ไม่ยินยอมมากแค่ไหน หลินหลิงก็ไม่พูดออกมา
“คู่เต้นอะไร พวกคุณจะมีงานเต้นรำหรือ ฉันก็อยากเต้น” พอเปิดประตูเข้ามาจิ่วจิ่วก็ส่งเสียงดัง เมื่อกี้ตอนกินข้าวหายไปพักหนึ่ง กลับมาก็ไม่ค่อยเห็นใคร ยังดีที่เจอเซี่ยอี้ชิง เหยนชิงเหยียนยืนอยู่ด้านหลังจิ่วจิ่วไม่พูดอะไร และมองจิ่วจิ่วอย่างเอ็นดู
“คุณจิ่วจิ่ว งั้นคุณต้องเต้นกับคุณเย่จื่อห้าน” เซี่ยชีหรั่นพูดพลางหัวเราะ
จิ่วจิ่วหน้าแดง เหยนชิงเหยียนยื่นมือดึงจิ่วจิ่วเข้ามาในลานเต้นรำ
เซี่ยชีหรั่นเปิดเพลง ปิดไปแปดเหลี่ยมบนเพดาน ไฟนีออนเริ่มกะพริบขึ้นมา เย่เชินหลินดึงมือเซี่ยชีหรั่นลงไปในลานเต้นรำ จงหยุนซางกับหลี่เหอไท้เริ่มเต้นคู่กัน หลินหลิงไม่อยากไป แต่มือใหญ่ของไห่ลี่หมินมาลากไป หลินหลิงจึงถูกพาไปที่ลานเต้น ความสนใจทั้งหมดของหลินหลิงอยู่ที่มือใหญ่ร้อนแรงที่จับตรงเอว คืนวันนั้นมือเขาก็ร้อนแบบนี้ เมื่อหลินหลิงนึกถึงตรงนี้ หน้าก็แดงถึงคอในทันที ยังดีที่อยู่ใต้ไฟนีออน คนเจ้าชู้อย่างไห่ลี่หมินมองไม่เห็น
ไห่ฉิงฉิงได้รับโทรศัพท์จากไห่ลี่หมินก็ดีใจรีบไปหาโม่เสี่ยวจุน แม้ว่าโม่เสี่ยวจุนจะชอบเซี่ยชีหรั่น แต่เข้าก็มาชอบไห่ฉิงฉิงได้ในเวลาต่อมา
เดินจับมือกันเข้ามาในคฤหาสน์ตระกูลเย่ก็ถูกคนรับใช้เชิญไปหากลุ่มของเซี่ยชีหรั่น
“ในเมื่อพวกคุณสองคนมาช้า ก็ไม่ต้องจับฉลากแล้ว พวกคุณเต้นด้วยกันไปเลยแล้วกัน” เซี่ยชีหรั่นประกาศ จับฉลากหรือไปผลก็ออกมาเหมือนกันอยู่ดี เซี่ยชีหรั่นมองชายหญิงที่เต้นเป็นคู่ๆ คิดถึงที่ตัวเองประกาศเมื่อกี้ รู้สึกเหมือนกำลังประกาศงานแต่งงานของพวกเขา
หลี่เหอไท้โอบกอดจงหยุนซางค่อยขยับเท้าอย่างช้าๆ ทั้งสองคนเคยเรียนเต้นมาตั้งแต่เด็ก การเต้นครั้งนี้จึงดูเหมาะสมกันดี จงหยุนซางใจกว้าง หลี่เหอไท้ไม่ใช่ผู้หญิงไม่เย่อหยิ่ง ทั้งสองคนเหมือนคู่รักที่รักกัน การเต้นรำ การสัมผัสทางกายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ หลี่เหอไท้เป็นผู้ชาย กลิ่นหอมของจงหยุนซางทำให้เขาหลงใหลอยู่ตลอด
คู่ของหลินหลิงกับไห่ลี่หมินเป็นคู่ที่แสดงที่สุด หลินหลิงสนใจแค่มือที่อยู่เอวตลอดเวลา ไม่มีความเป็นตัวเอง เมื่อคิดว่าคู่เต้นรำคือคนเจ้าชู้อย่างไห่ลี่หมินก็ระมัดระวังไปทั้งตัว รองเท้าส้นสูงเหยียบลงบนเท้าของไห่ลี่หมิน ไห่ลี่หมินก็ร้องออกมาไม่ได้ ทำได้แค่จับมือของหลินหลิงไว้แน่นยิ่งขึ้น หลินหลิงเริ่มไม่ไว้ใจไห่ลี่หมิน จะร้องออกมาก็ไม่สมควร ตอนนี้ดูเหมือนคนเจ้าชู้กำลังรักษาหน้าอยู่ หลินหลิงจึงทำเหมือนไม่ตั้งใจจะเหยียบเท้าของไห่ลี่หมิน
ไห่ลี่หมินดึงหลินหลิงเข้ามาแนบตัวในทันที และกัดฟันพูดว่า : “คุณเจตนา”
หลินหลิงสีหน้าเย็นชาไม่ตอบไห่ลี่หมิน เธอตั้งใจ
ไห่ลี่หมินยิ้มและมองไปที่หลินหลิง ได้ ในเมื่อคุณชอบการติดต่อแบบนี้ พวกเราเต้นต่อ ไห่ลี่หมินกอดร่างกายของหลินหลิงไว้แน่น ร่างกายทั้งสองคนแนบชิดกัน อยากอบอุ่นมากเท่าไหร่ก็เท่านั้น
ไห่ฉิงฉิงพิงโม่เสี่ยวจุนเต้นรำภายใต้เสียงเพลงอบอุ่น จิ่วจิ่วกับเหยนชิงเหยียนจัดอยู่ในกลุ่มที่เต้นรำไม่ค่อยเป็น สักพักจิ่วจิ่วเหยียบเท้าเหยนชิงเหยียน สักพักเหยนชิงเหยียนเหยียบเท้าจิ่วจิ่ว ทั้งสองบอกขอโทษกัน สุดท้ายก็มองหน้าหัวเราะกัน แสงไฟไม่สว่างแต่เหยนชิงเหยียนกลับเห็นลักยิ้มลึกบนใบหน้าน่ารักของจิ่วจิ่ว มองใบหน้ายิ้มนั่น เหยนชิงเหยียนอดที่จะจูบไม่ได้
ภายใต้บรรยากาศแบบนี้ จิ่วจิ่วเองก็หลงใหลไปกับความหวานของจูบนี้
เซี่ยชีหรั่นกับเย่เชินหลินกำลังเต้นรำ แต่ความคิดของเซี่ยชีหรั่นกลับไม่อยู่ที่การเต้นเลย สักพักก็มองคู่นั้นสักพักก็มองคู่นี้ เห็นไห่ลี่หมินกับหลินหลิงร่างกายแนบชิดกัน ก็มองเย่เชินหลินด้วยความสงสัย หวังว่ากับเย่เชินหลินจะตอบให้เข้าใจได้
ไม่ใช่แค่เย่เชินหลินไม่ตอบเซี่ยชีหรั่น แถมยังจูบปากแดงของตามใจตัวเอง ใต้แสงไฟแบบนี้ เย่เชินหลินไม่ใช่นักบุญ โดยเฉพาะเซี่ยชีหรั่นที่ดูว่ามีอะไรขยับบ้าง การเสียดสีแบบนี้ทำให้เย่เชินหลินอยากทำแบบนี้นานแล้ว