สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่94ปล่อยฉันไปเถอะ2

ตอนที่94ปล่อยฉันไปเถอะ2
“อยากร่วมนอนด้วย”
“คุณค่ะ”เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปาก
“ขึ้นมา！”เขาพูดออกคำสั่งอย่างเย็นชา
เซี่ยชีหรั่นคิดถึงเรื่องเมื่อคืนเธอถูกเขาเล่นสนุกเหลือทนหมดหนทางเธอกลัวแล้วจริงๆ
“เธอรู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นคนรับใช้ต้องฟังคำสั่งเซี่ยชีหรั่นถึงแม้ฉันจะสนใจในตัวเธอเธอก็ไม่ควรลองดีกับฉันไม่ฟังคำพูดของฉันฉันไล่เธอไปได้เสมอขึ้นมา”
เซี่ยชีหรั่นคิดถึงเพียงโม่เสี่ยวจุนถึงได้อดทนความรู้สึกอัปยศอดสูถอดรองเท้าปีนขึ้นเตียงของเขานอนลงห่างจากเขาระยะห่างช่วงหนึ่ง
เขาเขยิบเข้ามาใกล้รวบคอของเธอโอบกอดร่างกายแข็งทื่อทั้งร่างของเธออิงแอบข้างหูเธอกระซิบกระซาบ“ทำไมต้องให้ฉันทำเสียงดุใส่อารมณ์ด้วยเธอถึงยอมให้ฉันกอดเธอจูบเธอไม่ชอบฉันแล้วใช่ไหม”
คำถามของเขาเขาเป่าลมหายใจอันเร่าร้อนข้างหูของเธอทำให้ร่างกายเซี่ยชีหรั่นยิ่งแข็งทื่อ
ในเวลาเดียวกันใจของเธอกลับเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง
เธอไม่คิดจะมีใจให้เขาเธอมีความรู้สึกผิดต่อเสี่ยวจุนแต่เธอรู้ตัวที่จริงเธอมีความรู้สึกให้เขา
ไม่ว่าเป็นร่างกายหรือว่าจิตใจล้วนกระหายอยากเข้าใกล้เขา
เธอปรารถนาอ้อมกอดของเขาอ้อนวอนรอยจูบของเขามีความต้องการอย่างบ้าคลั่ง
“ฉันชอบกอดเธออย่างนี้ฉันคิดถึงเธอ！”เย่เชินหลินถอนหายใจบรรจงจูบที่ซอกหูของเธอ……..
ลมหายใจของเขาช่างเร่าร้อนลมหายใจของเธอเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นเพราะจูบซอกไซ้ของเขา
ไม่ได้！เขาทำอย่างนี้อีกจะเหมือนกับเมื่อคืนที่ทำกับเธอ
เซี่ยชีหรั่นบังคับตนเองให้มีสติคิดหัวข้อเรื่องที่จะมาแย่งความสนใจของเขา
“เย่………ไม่เชิงหลินคุณปล่อยฉันได้ไหมฉันอยากจะคุยกับคุณ”
เธอคิดว่าเขาคงไม่ปล่อยมือเขาปล่อยเธอแล้วจริงๆพูดอย่างสนใจ“ดีพูดเถอะพูดได้เลยฉันจะตั้งใจฟัง”
เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกตั้งใจมองเซี่ยชีหรั่นพูดน้ำเสียงต่ำ“ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนใจกว้างแต่อย่าทำดีกับโม่เสี่ยวหนงให้มากเธอยังเป็นเด็กจะทำให้เสียคน”
เขาตั้งใจมองดวงตาที่สวยงามของเธอ
“ฉันเป็นพี่เขยจะให้พูดใจแคบกับเธอหรือ”
พี่เขยคำสองคำนี้ทำให้ใบหน้าของเซี่ยชีหรั่นแดงโดยทันทีเธอไม่กล้าสบตาเขาลดตาลงต่ำพูดเสียงเบา“ท่านอย่าพูดอย่างนี้”
“เซี่ยชีหรั่น！”เย่เชินหลินเอื้อมมือเรียวยาวนิ้วชี้เกี่ยวคางของเธอขึ้นมาพูดชัดถ้อยชัดคำ“ฉันไม่ได้ล้อเล่นขอเพียงเธอยินยอมฉันก็คือพี่เขยเธอ”
“ฉันไม่ยินยอม”เธอพูดโดยไม่คิดคำพูดหลุดออกมาจากปาก
ใช้เธอไม่ยินยอมเธอไม่สามารถยินยอมได้
“ให้ตายเถอะ！”เขาสบถเสียงจูบหนักแน่นที่ปากเล็กๆของเธอ
ค่ำคืนนี้แม้เขาไม่ได้ต้องการเธอแล้วจริงๆแต่กลับมอบจูบอันรุนแรงทั่วทั้งร่างกายเธอ
ท้ายที่สุดแล้วเป็นเขาที่ปวดร้าวซะเอง
“รอฉันที่นี่！ฉันไปอาบน้ำ！”เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเงียบรีบเร่งลุกขึ้นจากเตียงเดินเข้าไปในมุมหนึ่งของห้องอาบน้ำ
เธอเข้าใจดีว่าคำพูดเขานั้นให้รอฉันที่นี่เป็นคำสั่งไม่ให้เธอไป
เขาไปอาบน้ำแล้วเขาต้องเป็นอะไรอย่างนั้นเลือดเดือดพลุ่งพล่านแล้ว
เธอหายใจเข้าลึกๆหายใจเข้าลึกอีกครั้งบังคับร่างกายให้รู้สึกว่างเปล่าที่แข็งแรงเธออธิษฐานอยู่ในใจคุณผู้หญิงเย่ขอให้ท่านมาเร็วช่วยพาฉันไปได้ไหม？
โม่เสี่ยวหนงอยู่ในห้องรับแขกไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรได้ยินมาถึงข้างนอกแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปหาหวีซานซานนำเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ทั้งหมดรายงานให้เธอ
“ทำดีมาก！เธอเฝ้าอยู่ที่นั่นเธอไม่ไปเธอก็ไม่ไป”
“แต่คือว่าพี่ซานซานฉันสงสัยเซี่ยชีหรั่นกับพี่เชินหลินเหมือนจะมีความสัมพันธ์กัน”
ข่าวนี้ทำให้หวีซานซานหวั่นวิตกเพิ่มมากขึ้นเธอพูดอย่างรีบร้อน“เธอเฝ้าสังเกตพี่สาวเธอกำลังทำอะไรคอยตามเธออย่างเงียบๆเจอเรื่องใหม่เกิดขึ้นรายงานฉันได้ทุกเวลา！”
“ได้ค่ะพี่ซานซานแล้วที่สัญญากับฉัน……..”
“ฉันสัญญาให้เงินสดกับครอบครัวเธอสัญญาให้เธอได้ไปเรียนมหาวิทยาลัยวางใจหรือยังละ”
“วางใจแล้วค่ะ”
“เป็นอันตกลงแล้วฉันรับปากคุณแล้วจะทำให้คุณวางใจให้ฉันทำเรื่องเถอะ”
“ดีพี่ซานซานฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน”
เย่เชินหลินหลังอาบน้ำไม่เล่นกับไฟแล้วเขานอนบนเตียงกอดเซี่ยชีหรั่นนอนหลับตา
หลังฟ้าสางโม่เสี่ยวหนงเห็นรอยจูบที่คอเซี่ยชีหรั่นถึงแม้สีจะไม่เข้มแต่ยังสามารถมองออกว่าโดนจูบ
เธอเดาได้ไม่ผิดนั้นเองพี่สาวเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลิน
คิดว่าที่เย่เชินหลินทำดีต่อเธอเป็นเพราะเธอสวยนิสัยน่ารักคิดไม่ถึงเธอแค่ทำเทียบรัศมีพี่สาวไม่ติดไม่เข้าใจจริงๆเธอมีดีอะไรพี่เสี่ยวจุนถึงได้ชอบเธอคอยปกป้องเธอตอนนี้แม้แต่ลูกชายของท่านประธานเย่รูปร่างหน้าตาสมบูรณ์แบบเย่เชินหลินยังชื่นชอบเธอด้วย
เธอยิ่งริษยายิ่งอิจฉาเกลียดจริงที่มีเรื่องดีๆอย่างนี้หล่นบนหัวเธอ
เซี่ยชีหรั่นเห็นเธอจ้องมองที่คอของเธอถึงฉุดคิดได้ว่าเมื่อคืนเย่เชินหลินทำเรื่องไม่ดีบนร่างกายของเธอรีบยืนมองที่หน้ากระจกอายจนแทบจะมุดหน้าแทรกแผ่นดินทันที