สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 963 สาวใช้ตัวแสบ867

ตอนที่ 963 สาวใช้ตัวแสบ867
“แม่ครับ พวกเราไปก่อนนะครับ” เย่เชินหลินกอดฝู้เฟิ่งหยีครู่หนึ่ง หลังจากปล่อยเธอจากอ้อมกอดก็จูงมือของของเซี่ยชีหรั่นแล้วเดินจากไป
ฝู้เฟิ่งหยีมองดูพวกเขาทั้งสองเดินจากไป เธอนั้นมองท้องของเซี่ยชีหรั่นอย่างไม่ละสายตา ทำไมเด็กคนนี้ยังอยู่เฉยได้ ไม่ยอมทำอะไรเสียที ดูแล้วว่าเธอนั้นจะต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว เดี๋ยวจะต้องพาหมอจีนมาตรวจชีหรั่นเสียหน่อย
เธอนั้นโทรหาแม่ของไห่ฉิงฉิง
“ฝู้เฟิ่ง มีอะไรหรือเปล่าถึงได้โทรมาเวลานี้？”
“ฉันจำได้ว่าฉิงฉิงนั้นมีลูกแล้วไม่ใช่เหรอ อยากจะถามว่าหล่อนนั้นมียาหรือวิธีอะไรที่จะช่วยให้ท้องไหม ชีหรั่นนั้นยังไม่มีวี่แววเลย ฉันในฐานะที่เป็นยายก็เริ่มรู้สึกร้อนใจเสียแล้ว”ฝู้เฟิ่งหยีตอบอย่างตรงไปตรงมา
“เดี๋ยวขอฉันคิดดูก่อนนะ ใช่แล้ว หมอจีนที่หล่อนไปฝากครรภ์ด้วยนั้นเก่งมากๆ หรือไม่คุณลองมาที่บ้านฉันไหม หรือจะให้ฉันลงลองถามเขาดูว่าจะช่วยไปตรวจชีหรั่นได้ไหม”
“ขอบคุณคุณมาก ขอบคุณมากจริงๆ” เมื่อฝู้เฟิ่งหยีได้ฟังแล้วก็รู้สึกดีใจ เธอนั้นแอบคิดว่าอีกไม่นานก็จะต้องมีเด็กน้อยมาวิ่งเล่นในบ้านหลังนี้แล้ว ส่วนตนนั้นก็จะกลายเป็นคุณย่าแล้ว คงจะไม่มีเรื่องไหนที่น่ายินดีเท่าเรื่องนี้แล้ว รอให้การเลือกตั้งครั้งนี้เสร็จสิ้นไปก่อน ค่อยจัดการเรื่องของจิ่วจิ่วกับเสี่ยวห้าน มีเรื่องที่น่ายินดีถึงสองเรื่องนั้นสุขใจจริงๆ รอยยิ้มที่มุมปากของฝู้เฟิ่งหยีนั้นไม่จางหายเลย ขณะที่พ่อบ้านผ่านมาทางนี้ก็รู้สึกแปลกใจที่คุณนายยิ้มเช่นนี้ หรือว่าตระกูลเย่กำลังจะมีเรื่องน่ายินดี？
เมื่อฝู้เฟิ่งหยีเห็นเงาหลังของพ่อบ้านก็รีบเรียกเขาเข้ามา
“คุณนาย มีเรื่องอะไรให้ผมรับใช้ครับ”
“ช่วยฉันเตรียมของขวัญดีๆหน่อย เดี๋ยวฉันจะไปบ้านตระกูลไห่ เตรียมของขวัญสองส่วนนะ ส่วนแรกให้บ้านตระกูลไห่ ให้ไห่ฉิงฉิงชิ้นหนึ่ง แม่ของเธอชิ้นหนึ่ง ส่วนที่สองนั้นเตรียมให้กับหมอของไห่ฉิงฉิง ฉันจะให้เขาช่วยมาตรวจอาการของเซี่ยชีหรั่นเสียหน่อย”ฝู้เฟิ่งหยีพูดขึ้นด้วยจังหวะที่มีแต่ความสุข
เมื่อพ่อบ้านได้ฟังก็ทราบทันทีว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้คุณนายมีความสุขเช่นนี้ เขารีบคำนับเพื่อรับคำ จากนั้นก็รีบออกไปเตรียมของขวัญ
เย่เชินหลินนั้นพาเซี่ยชีหรั่นไปห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อของขวัญก่อน
“เชินหลิน พวกเราซื้อของขวัญอะไรไปให้พวกท่านดี？”เซี่ยชีหรั่นถามความเห็นเย่เชินหลินเบาๆ เธอนั้นเคยชินกับการพึ่งพิง เย่เชินหลินเสียแล้ว
เย่เชินหลินโอบไหล่เซี่ยชีหรั่นพร้อมกับพูดขึ้นอย่างหยอกล้อว่า：“ก็แค่ห่อคุณเป็นของขวัญให้กับพวกท่าน พวกท่านก็คงจะดีใจมากแล้ว”เขานั้นรู้ดีว่าจ้าวเหวินอิงนั้นไม่ได้อยากจะให้เซี่ยชีหรั่นมอบของขวัญอะไรให้กับท่าน ท่านก็แค่เพียงต้องการที่จะเจอหน้าเซี่ยชีหรั่นลูกสาวของตนก็เท่านั้น！
“คุณนี่น่ารำคาญจริงๆเลย”เซี่ยชีหรั่นพูดขึ้น แต่เธอนั้นก็รู้ดีว่าสิ่งที่เย่เชินหลินพูดนั้นเป็นความจริง ตอนนี้จ้าวเหวินอิงนั้นไม่ได้ขาดแคลนอะไร การซื้อของขวัญให้ท่านนั้นก็เป็นเพียงมารยาทที่ควรกระทำต่อผู้อาวุโสก็เท่านั้น เมื่อคิดเช่นนี้เซี่ยชีหรั่นก็ยื่นมือของเธอออกมาแล้วกระทุ้งที่เอวของเย่เชินหลินอย่างแรง แต่ว่าแรงของนิ้วมือเธอนั้น สำหรับเย่เชินหลินนั้นมันทำให้เขานั้นรู้สึกแค่เพียงคันเล็กน้อยก็เท่านั้น
“คุณภรรยา คุณอยากช่วยสามีนวดใช่ไหม？” เย่เชินหลินนั้นพูดหยอกล้อเซี่ยชีหรั่น โดยที่ไม่ได้สนใจเซี่ยอี้ชิงที่กำลังขับรถอยู่ แต่ว่ารถคันนี้นั้นได้ถูกเย่เชินหลินนำไปดัดแปลง ทำให้เซี่ยอี้ชิงมองไม่เห็นพวกเขาที่อยู่ด้านหลัง ทำให้เย่เชินหลินนั้นยิ่งกระทำอย่างไม่ลดละและไม่เกรงกลัวใคร
เซี่ยชีหรั่นนั้นกำหมัดและชกไปที่เย่เชินหลิน แต่เย่เชินหลินนั้นก็ยังคงไม่หยุดการกระทำของตน เนื่องจากตอนนี้นั้นพวกเขาทั้งสองไม่ได้อยู่กันตามลำพัง ใบหน้าของเซี่ยชีหรั่นนั้นแดงเรื่อดั่งแสงเงินแสงทอง
“คุณภรรยา คุณจะช่วยนวดให้ผมใช่ไหม？” เย่เชินหลินนั้นกระซิบเบาๆที่ข้างใบหูของเซี่ยชีหรั่นด้วยลมหายใจที่ร้อนเผ่า ริมฝีปากของเขานั้นแทบจะกลืนกินใบหูเล็กๆของเธอได้ทั้งใบ
เซี่ยชีหรั่นผลักเย่เชินหลิน แล้วพูดขึ้นเบาๆว่า：“ตอนนี้พวกเราอยู่ข้างนอก คุณอย่าก่อกวนได้ไหม”เซี่ยชีหรั่นนั้นกลัวว่าสัญชาตญาณป่าเถื่อนของเย่เชินหลินนั้นจะกำเริบขึ้น แล้วจะต้องพาเธอเข้าโรงแรม หากไปบ้านแม่ช้า คงจะไม่ดีเป็นแน่
“คุณภรรยา ก่อนหน้านี้คุณแต่งตัวเปิดเผย สดใส แล้วทำไมตอนนี้ถึงจะมาอายซะล่ะ ”ช่วงนี้เย่เชินหลินกำลังครุ่นคิดว่าจะจัดการกับจงหวีฉวนอย่างไร จึงทำให้น้อยครั้งที่จะได้ใกล้ชิดกับเซี่ยชีหรั่น วันนี้เขาทั้งสองคนได้มีโอกาสมานั่งอยู่ด้วยกัน เย่เชินหลินจะทิ้งโอกาสนี้ไปง่ายๆเหรอ？
เมื่อคิดถึงคืนๆนั้น สีหน้าของเซี่ยชีหรั่นก็แดงขึ้น ในค่ำคืนนั้นเธอก็ตอบแทนเขาไม่น้อย
“เฮ้อ คุณอย่าแกล้งฉันเลยได้ไหม？” เซี่ยชีหรั่นพูดขึ้นอย่างอ่อนใจ
เมื่อเย่เชินหลินเห็นท่าทางออดอ้อนเช่นนั้นของเซี่ยชีหรั่น เขาก็หลบสายตาหล่อน เนื่องจากเลือดบนร่างกายของเขานั้นสูบฉีดอย่างแรง
เมื่อนึกถึงเรื่องที่จ้าวเหวินอิงนั้นโทรหาพวกเขาทั้งสองให้ไปหา เย่เชินหลินก็ดึงเซี่ยชีหรั่นเข้ามาใกล้ จากนั้นก็จูบเธออย่างแรง！
เขานั้นราวกับสุนัขจิ้งจอกที่หิวโหยตัวหนึ่ง เมื่อเห็นอาหารอันหอมหวานวางอยู่ตรงหน้าก็กัดไม่ยอมปล่อย และนี่ก็คือสิ่งที่เรียกว่าความทรมาน เย่เชินหลินนั้นอยากที่จะออกคำสั่งให้ขับรถกลับ！
ร่างกายของเซี่ยชีหรั่นนั้นอ่อนปวกเปียก มือน้อยๆของเธอนั้นลูบไปที่เย่เชินหลิน จุดศูนย์ถ่วงบนร่างกายของเขานั้นล้วนอยู่ภายใต้ร่างกายของเขา！
เมื่อเห็นว่ามาถึงห้างสรรพสินค้าแล้ว เซี่ยอี้ชิงก็จอดรถ แต่ก็ไม่ได้เร่งรัดทั้งสองคนที่นั่งอยู่บนรถ！
“เชินหลิน พวกเราไปซื้อของขวัญฝากแม่ก่อนเถอะ ดีไหม！” น้ำเสียงของเธอนั้นอ้อนวอน ทำใจคนฟังรู้สึกใจอ่อน！
“เด็กน้อย ก็ได้ ผมจะปล่อยคุณไป แต่คืนนี้ผมจะไม่ปล่อยคุณแน่！” เย่เชินหลินกัดใบหูของเซี่ยชีหรั่น เขานั้นรู้ดีว่าหากตอนนี้ไม่รีบปล่อยเธอไป รออีกสักพักคงจะยากแน่！
เสื้อผ้าของทั้งสองคนนั้นยุ่งเหยิง เซี่ยชีหรั่นนั้นยื่นมือออกไปจัดการกับเสื้อผ้าของเย่เชินหลินให้เรียบร้อย จากนั้นจึงค่อยจัดการกับเสื้อผ้าของตน！เป็นเพราะเย่เชินหลินต่างหากที่บังคับให้เธอนั้นแสดงกลยุทธ์สาวงามออกมา แล้วจะยังมาโทษเธออีก！
ในเวลานี้คุณชายเย่ก็นับว่าจะพอใจ ที่ผู้หญิงของเขานั้นยังคงให้ความสำคัญกับเขาเป็นอันดับหนึ่ง แล้วจะไม่ทำให้คุณชายเย่ซึ่งมีความคิดแบบผู้ชายเป็นใหญ่ดีใจได้อย่างไร？
ทั้งสองคนนิ่งเงียบครู่หนึ่ง จากนั้นเย่เชินหลินก็เปิดประตูรถ！
เย่เชินหลินวางมือของเขาไว้ที่หัวของเซี่ยชีหรั่น กลัวว่าเวลาศีรษะของเธอนั้นจะกระแทกกับประตูรถ การกระทำเช่นนี้ของเขานั้นทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกอบอุ่น เธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าช่วงเวลาเช่นนี้จะหยุดลงนานที่สุดเท่าที่จะนานได้？
เซี่ยชีหรั่นนั้นยืนอยู่ที่นอกรถ รอให้เย่เชินหลินออกมา รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอที่กำลังมองดูคนที่อยู่ตรงข้ามเธอนั้นปกปิดไว้ไม่ได้เลย！
เย่เชินหลินนั้นมองเห็นได้ในจุดๆนี้ เขานั้นรู้สึกสงสัยจึงได้หันไปดู ว่าอะไรกันแน่ที่ทำให้เซี่ยชีหรั่นนั้นมีความสุขได้เช่นนี้！
เมื่อเห็นคนทั้งสามคนนั้น เย่เชินหลินก็รับรู้ได้ทันทีว่า ที่เขามักจะเห็นเซี่ยชีหรั่นไม่มีความสุข เธอนั้นตั้งหน้าตั้งตารอคอยความรักจากพ่อของเธอ ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก จนไม่มีเรื่องไหนที่ง่ายกว่าเรื่องนี้แล้ว！
เมื่อเห็นคนในครอบครัวทั้งสามคนต่างมารวมตัวกันที่นี่ เย่เชินหลินก็พอที่จะคาดเดาได้ว่า จงหวีฉวนนั้นคิดที่จะกระทำการบางอย่างเป็นแน่？
เซี่ยชีหรั่นนั้นยืนนิ่ง ไม่กล้าที่จะก้าวเท้าเดินหน้าไป มีเพียงการดำรงอยู่ของจงหวีฉวนเท่านั้น ที่จะทำให้เธอนั้นยังสามารถจินตนาการได้ว่า พ่อของตนนั้นยังรักลูกสาวคนนี้อยู่！
เมื่ออยู่ต่อหน้าพี่หยุนซางเท่านั้น เธอถึงจะรู้สึกได้ว่าความต้องการของเธอนั้นมันช่างง่ายดายเสียเหลือเกิน！
เย่เชินหลินจูงมือเซี่ยชีหรั่นเดินไปที่ด้านหน้าของจงหวีฉวน！
“เลขานุการจงก็มาที่นี่ด้วยเหรอ！ดูเหมือนว่าวันนี้จะมีอะไรดีๆเยอะเลยนะ！”ภายในใจของเย่เชินหลินนั้นรู้ดีว่าจงหวีฉวนนั้นไม่อยากให้เซี่ยชีหรั่นปรากฏตัวต่อหน้าเยว่มู่หลาน เยว่มู่หลานนั้นไม่เหมือนกับจ้าวเหวินอิง หล่อนนั้นไม่ชอบเซี่ยชีหรั่น และหากเจอกับเซี่ยชีหรั่นก็มักที่จะตำหนิเธอ จนทำให้จงหวีฉวนนั้นต้องขอโทษเธอ！
จงหวีฉวนนั้นรู้ว่าเย่เชินหลินนั้นได้วางแผนไว้อย่างเรียบร้อยแล้ว！เขานั้นกระแอม จากนั้นจึงพูดขึ้นว่า：“เชินหลินนี่เอง ช่างบังเอิญจริงๆ！”
“ซี่หรั่น คุณยังมีผมอยู่นะ！”เย่เชินหลินพูดขึ้นเบาๆ เธอมีแค่เย่เชินหลินเพียงคนเดียวก็เพียงพอแล้ว ไม่ช้าก็เร็วเขาจะทำให้เธอนั้นรู้ว่าจงหวีฉวนมีเพียงสายเดียวกันกับเธอก็เท่านั้น ไม่มีอะไรอย่างอื่นอีก！
เมื่อเซี่ยชีหรั่นเห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยหน้าดูของเยว่มู่หลานสักเท่าไหร่นัก ภายในใจของเธอนั้นก็แอบรู้สึกดีใจ และคิดว่าการที่เธอมาที่นี่ จะทำให้จงหวีฉวนกับเยว่มู่หลานนั้นผิดใจกันหรือไม่ เธอนั้นเงยหน้าขึ้น เยว่มู่หลานนั้นไม่พอใจจริงๆ จงหวีฉวนนั้นมองเขาทั้งสองอย่างรู้สึกลำบากใจ ！
เซี่ยชีหรั่นนั้นใจไม่แข็งพอ เธอนั้นกังวลว่าจงหวีฉวนนั้นจะลำบากใจ กลัวว่าพวกเขาทั้งสองคนจะทะเลาะกัน แม้ว่าจะไม่มีเยว่มู่หลาน จ้าวเหวินอิงก็ยังคงสามารถใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุข เซี่ยชีหรั่นนั้นเฝ้ามองสามคนพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัวอย่างมีความสุขห้านาที！
“เลขานุการจงสวัสดีค่ะ！”น้ำเสียงของเซี่ยชีหรั่นนั้นเบามาก！
“สวัสดีเชินหลินพวกคุณจะไปชอปปิ้งกันเหรอ？”จงหวีฉวนนั้นฉลาดมาก เขาถามขึ้นอย่างอ้อมๆ！
เย่เชินหลินยิ้มแล้วมองไปที่จงหวีฉวน เขานั้นก็กำลังรอจงหวีฉวนถามคำถามนี้กับเขาเช่นกัน！
“เรื่องมันเป็นเช่นนี้ครับ ผมกับชีหรั่นมาที่นี่ก็เพราะอยากจะหาซื้อของมาให้พ่อตากับแม่ยายครับ วันนี้พวกท่านโทรมาให้ผมมาทานข้าวที่บ้านท่าน ชีหรั่นก็อยากที่จะทำให้พวกท่านมีความสุขครับ！”
จงหวีฉวนคุณจะทำเสียแผนไหม？ตระกูลหลี่นั้นไม่ใช่ตระกูลที่ง่ายๆ เบื้องหลังของหลี่หมิงจุ้นนั้นเต็มไปด้วยการสนับสนุนจากฝ่ายทหาร หากจงหวีฉวนใจร้อน ก็คงจะต้องเผยพิรุธออกมาบ้าง ！
เมื่อจงหวีฉวนได้ฟังเย่เชินหลินพูดโทรศัพท์เช่นนั้น ภายในใจก็เริ่มคิดสิ่งที่เย่เชินหลินนั้นพูดออกไป ความคิดของหลี่หมิงจุ้นนั้นยังไม่มั่นคงพอ อีกทั้งในเวลานี้พวกเขาทั้งสองยังชวนเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นไปทานข้าวที่บ้านอีก จงหวีฉวนไม่แปลกใจก็คงจะเป็นไปได้ยาก！
“ดูเหมือนว่าแม่ยายของพวกคุณจะชอบพวกคุณมากนะ！”จงหวีฉวนก็ยังคงพูดสิ่งที่ควรพูดออกไป！ ภายในใจของเขาก็ยังคงเตือนให้เขานั้นสงบอย่างเงียบๆ！เพราะท้ายที่สุดแล้วใครจะชนะก็ยังไม่รู้ อีกทั้งแผนของเขาก็ยังไม่ได้เริ่ม！
“พ่อตาชอบผมมากกว่า วันนี้เขานั้นเจาะจงให้ผมไปหาท่านโดยเฉพาะ！”เย่เชินหลินนั้นพยายามมองหาพิรุธของจงหวีฉวน ยิ่งจงหวีฉวนลุกลี้ลุกลน ก็จะมีประโยชน์ต่อเย่เฮ่าหรันมากเท่านั้น เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลี่หมิงจุ้นอยากจะให้เขาไปพบหรือไม่ แต่จะจริงจะเท็จอย่างไร จงหวีฉวนก็ไม่มีทางที่จะไปถาม หลี่หมิงจุ้นอย่างแน่นอน！
จงหวีฉวนนิ่งครู่หนึ่ง เขานั้นจำได้ว่าเย่เชินหลินเคยพูดขึ้นว่า หากจงหยุนซางกับหลี่เหอไท้ นั้นมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดขึ้นอีกระดับหนึ่ง！
“หยุนซาง ไหนคุณบอกว่าจะไปเยี่ยมลุงหลี่ที่บ้านไงล่ะ งั้นพวกเราก็ไปด้วยกันเถอะ！” จงหวีฉวนพูดขึ้นด้วยความรักและเมตตา ！
เยว่มู่หลานกำลังจะเอ่ยปากพูดขึ้น แต่ก็ถูกจงหวีฉวนขัดไว้เสียก่อน เธอนั้นจำได้ว่าจงหวีฉวนนั้นเคยได้เตือนเธอไว้ เธอจึงกัดริมฝีปากแน่น จนทำให้คนที่เห็นกลัวว่าเธอจะกัดริมฝีปากจนบาดเจ็บ！
จงหยุนซางมองจงหวีฉวนด้วยความสงสัย เธอนั้นไม่เคยพูดเลยว่าจะไปบ้านตระกูลหลี่！
“พี่หยุนซาง ไปด้วยกันเถอะ！”เซี่ยชีหรั่นนึกถึงเรื่องระหว่างหลี่เหอไท้กับจงหยุนซาง หวังเป็นอย่างยิ่งว่าทั้งสองจะใช้โอกาสนี้ทำให้ความสัมพันธ์ของตนนั้นดีขึ้น！เธอนั้นก้มหน้าโดยที่ไม่มองจงหวีฉวน！
เย่เชินหลินมองหน้าจงหวีฉวนด้วยรอยยิ้มของผู้ชนะ ราวกับว่าเขานั้นกำลังบอกเขาว่า หากตอนนี้คุณอยากที่จะใช้ลูกสาวของตนเพื่อแสวงหาผลประโยชน์นั้น มันจะไม่ใช่เรื่องง่ายอีกต่อไปแล้ว
จงหวีฉวนทำเป็นไม่เห็นว่าเย่เชินหลินนั้นกำลังเยาะเย้ยเขาอยู่ เขานั้นบอกให้จงหยุนซางกับเซี่ยชีหรั่นว่า “ไปกันเถอะ สองคนพี่น้องจะได้สนิทสนมกันมากขึ้น” เขานั้นพูดจาได้ฉลาดมาก คำพูดประโยคนี้เรียกได้ว่าเป็นคำพูดที่ลึกซึ้งมาก ซึ่งโดยปกติแล้วเด็กผู้หญิงมักจะยกความสัมพันธ์ของเพื่อนสนิทให้เป็นเหมือนพี่น้อง แต่สำหรับเรื่องของเธอทั้งสองคนนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
เยว่มู่หลานนั้นไม่ได้แสดงออกว่าตนนั้นเห็นด้วยหรือไม่ หล่อนนั้นสะบัดมือของจงหวีฉวนทิ้ง จากนั้นก็เดินจากไปเพียงลำพัง หล่อนนั้นไม่ชอบจ้าวเหวินอิงกับเซี่ยชีหรั่น และไม่อยากที่จะเห็นจงหวีฉวนกับเซี่ยชีหรั่นพูดจากันอย่างสนิทสนม เธอนั้นปลอบใจตนเองตลอดว่าการที่เขาทำเช่นนั้นก็เพื่อที่จะหลอกใช้เซี่ยชีหรั่น แต่ไม่ว่าจะเป็นเพราะเหตุผลใดก็ตาม เขานั้นก็ไม่อยากที่จะเห็นการแสดงเช่นนี้ หากเธอนั้นไม่รีบออกไป ก็ไม่รู้ว่าตนเองนั้นจะกระทำการใดที่ไม่คาดคิดหรือไม่