สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 978 สาวใช้ตัวแสบ 882

ตอนที่ 978 สาวใช้ตัวแสบ 882
“ขอบคุณสำหรับความยินดี” เย่เชินหลินพูดอย่างยิ้มเยาะ สาวน้อยยอมรับพ่อคนนี้อย่างเขา ถ้าเธอชอบ เขาก็ชอบตาม
“ประธานจงทำตามสบายเลยครับ” เย่เชินหลินพูดจบก็ยกแก้วเหล้าเดินจากไป จงหยุนซางมองพ่อที่ยิ้มอยู่ตลอดเวลา สิ่งที่เธออยากพูดไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรต่อไป
เย่เชินหลินยกแก้วเหล้าดื่มเพื่อทำความเคารพให้หลี่หมิงจุ้น เลขาธิการหลิน เย่เฮ่าหรัน พวกหลี่หมิงจุ้นสามคนนั่งล้อมโต๊ะและคุยกันอย่างมีความสุข
จงหวีฉวนมองคนที่โต๊ะหนึ่ง เขาไม่เห็นร่างของไห่ลี่หมิน วันเลือกตั้งใกล้เข้ามาแล้ว ถ้าแม้แต่เลขาธิการหลินก็ใกล้ชิดกับเย่เชินหลิน จงหวีฉวนมองเย่เฮ่าหรันที่ยิ้มอยู่ มองหลี่หมิงจุ้นที่แสดงความห่วงใยต่อเย่เชินหลิน ดูเหมือนเขาจะไปไม่ถึงตำแหน่งนั้นหากเขาไม่ก้าวขึ้นไป
เลขาธิการหลินมองซ้ายมองขวาไม่เจอหลินหลิง
“เชินหลิน นายไปส่งฉันหน่อย” เลขาธิการหลินยิ้มเล็กน้อยพูดขึ้น เขาเห็นลูกสาวไม่มา ลูกสาวที่รักคนหนึ่ง เลขาธิการหลินจะไม่เป็นห่วงได้เหรอ?
“ได้ เลขาธิการหลินแต่มีคำสั่ง เชินหลินรับคำสั่งอย่างเคารพ” เย่เชินหลินเห็นแววตาเลขาธิการหลินเหมือนหลินหลิงอย่างมาก เมื่อเห็นเลขาธิการหลินพูดเขาก็เดาได้ว่าสถานะของหลินหลิงไม่ธรรมดา ผู้หญิงคนนั้นยอมทิ้งสถานะคุณหญิงแล้วมาบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปจริงๆ
หลี่หมิงจุ้นเห็นเย่เชินหลินและเลขาธิการหลินออกไปเขาก็ดีใจ ชีหรั่นคือลูกสาวเขา เลขาธิการหลินมองเย่เชินหลินในแง่ดี นี่ก็เป็นเรื่องที่ดี เย่เฮ่าหรันก็ยิ่งไม่ต้องพูด มีคนหนึ่งที่ไม่อยากให้สิ่งนี้เกิดขึ้นมากที่สุด เขามองจงหยุนซาง คิดพิจารณาไตร่ตรอง หวังว่าจะพบวิธีทำลาย อย่างไรแล้วจงหยุนซางก็เป็นลูกสาวของจงหวีฉวน เธอมองการกระทำของพ่อ ไม่อยากให้พ่อใช้ประโยชน์จากเธออีก จงหยุนซางยกแก้วเหล้าเดินไปที่หลี่เหอไท้ทันที
จงหวีฉวนโกรธจนทำหน้าข่มขู่ เด็กคนนี้ทำไมไม่เชื่อฟัง ถึงจะโกรธแค่ไหนจงหวีฉวนก็ทำได้แค่ยิ้มเล็กน้อยมองไปที่คนอื่น ที่นี่คือตระกูลเย่ ไม่ใช่คฤหาสน์ตระกูลจงของเขา จงหวีฉวนรับบทเป็นพ่อแม่ที่ดีอย่างเป็นทางการ
เลขาธิการหลินและเย่เชินหลินเดินมาถึงสวนดอกไม้ด้านนอก เลขาธิการหลินยิ้มเล็กน้อยพยักหน้าแล้วพูดขึ้น “เชินหลิน หยุดก่อน ถึงแม้ตอนนี้นายจะมีลูก ฉันแค่อยากถามว่านายคิดยังไงกับหลินหลิง?”
เย่เชินหลินนึกถึงหลินหลิงที่ช่วยเหลือเขาดูแลบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปมาตลอดหลายปี นึกถึงที่เธอช่วยเขาทำทุกเรื่องได้เป็นอย่างดี สถานะคุณหญิงคนโตอย่างเธอไม่จำเป็นต้องมาที่นี่เลย ตอนนี้เขารู้ถึงจิตใจของหลินหลิง แต่เย่เชินหลินมีหัวใจแค่ดวงเดียว
“เลขาธิการหลิน หลินหลิงเป็นผู้หญิงที่ดี เป็นผู้หญิงที่ดีจริงๆ ครับ น่าเสียดายที่เชินหลินไม่ได้มีโชคนี้ ผมมองเขาเป็นน้องสาวมาโดยตลอด ถ้าเธอต้องการพี่ชายอย่างผมนะ” เย่เชินหลินยอมรับหลินหลิงในฐานะน้องสาวจริงๆ เธอทำอะไรเพื่อเขาเยอะมาก
เลขาธิการหลินมองเย่เชินหลินอย่างสงบเยือกเย็น จากการสืบสวนของเขา เย่เชินหลินไม่ใช่คนธรรมดา อายุยังน้อยแต่สามารถดูแลบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปให้กิจการรุ่งเรืองได้ นี่แค่ผิวเผิน ยังไม่พูดถึงความสามารถลับๆ ของเขา เย่เฮ่าหรันคือประธานหอการค้า เขากลายเป็นเจ้าชายที่แท้จริง คนแบบนี้ไม่ธรรมดา โดยเฉพาะอายุยังน้อยขนาดนั้น เป็นคนที่ไม่ได้อยู่ในบ่อน้ำ ถ้าหลินหลิงเป็นน้องสาวเขา ต่อไปจะดูแลหลินหลิง เย่เชินหลินเป็นคนที่รักษาสัญญา เขาพูดเองว่าหลินหลิงคือน้องสาวเขา เลขาธิการหลินตบบ่าเย่เชินหลินแล้วพูดขึ้น “เชินหลิน นายพูดแบบนี้ฉันก็ดีใจอย่างยิ่ง ประธานเย่เป็นข้าราชการที่ดี”
“ขอบคุณเลขาธิการครับ” เย่เชินหลินไปส่งเลขาธิการหลินขึ้นรถอย่างเคารพ
ฉากนี้ลูกน้องจงหวีฉวนเห็นอย่างชัดเจน เขาเดินไปข้างๆ จงหวีฉวน
“ประธาน เลขาธิการหลินบอกเย่เชินหลินว่าประธานเย่เป็นข้าราชการที่ดีครับ” พูดเสียงเบาอย่างยิ่ง เขาไม่กล้าพูดเสียงดัง อย่างไรแล้วการแอบฟังก็เป็นเรื่องที่ไม่น่าสรรเสริญ
จงหวีฉวนพยักหน้าแสดงออกว่ารู้แล้ว สีหน้าเขาไม่ได้เปลี่ยนไปเลย “ไปเถอะ ไปเถอะ” จงหวีฉวนในมือถือแก้ว ในใจคิดว่าจะเร่งความเร็วอย่างไร
“เชินหลิน ทำไมหาชีหรั่นไม่เจอ? ” จงหวีฉวนรินเหล้าหนึ่งแก้วแล้วเดินไปที่โต๊ะเย่เชินหลินอย่างใจเย็น “สวัสดีทุกคน” จงหวีฉวนมองตั้งแต่เย่เฮ่าหรันและหลี่หมิงจุ้นทีละคน ใบหน้าเขาแสร้งทำเป็นยิ้มปกติ ในใจคิดกลับไปกลับมาอยู่หลายครั้ง เขามองการแสดงออกของทุกคน ดูว่าจะหาเจอจุดที่ลงมือได้ไหม
เย่เชินหลินได้ยินจงหวีฉวนพูดถึงเซี่ยชีหรั่น เขาก็รู้ทันทีว่าจงหวีฉวนอยากใช้ลูกสาวตัวเองอีกครั้ง เย่เชินหลินไม่ได้แฉจงหวีฉวนโดยตรง เขาพูดอย่างสงบเยือกเย็น “ชีหรั่นอยู่ด้านในกับคุณแม่” จงหวีฉวนนายกล้าไปหาจ้าวเหวินอิงต่อหน้าหลี่หมิงจุ้นไหม? เย่เชินหลินมองหลี่หมิงจุ้นฝั่งตรงข้าม เขาแสดงออกจริงจัง มองจงหวีฉวนด้วยสายตาเคร่งขรึม ตอนนี้จ้าวเหวินอิงคือภรรยาของเขา ถึงแม้จ้าวเหวินอิงจะไม่สาวแล้ว แต่เธอก็ยังมีเสน่ห์อยู่ไม่เสื่อมคลาย
“เชินหลิน ฉันอยากกลับแล้ว ต่อไปอยากให้ชีหรั่นยกโทษให้ฉันเยอะๆ นายไปส่งฉันที” จงหวีฉวนพูดอย่างเจ้าเล่ห์ ตอนนี้เขากลับไปมีแผนการ
เซี่ยชีหรั่นยืนชั้นบนมองจงหวีฉวนออกไป เธอเดินออกมาจากสวนดอกไม้ตามเย่เชินหลินและจงหวีฉวนอย่างเงียบๆ
สองคนเดินออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลเย่ไกลมาก ระหว่างทางทั้งคู่ไม่มีใครพูดอะไร ยิ้มเล็กน้อยให้กับคนอื่นๆ สวมบทบาทลูกเขยที่ดี
“นายลงไป ฉันจะคุยกับเชินหลินหน่อย” จงหวีฉวนโบกมือให้กับคนขับรถ เห็นคนขับรถเดินไปไกลแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าจงหวีฉวนก็ลดลง
“เย่เชินหลิน นายวางแผนจะอยู่กับชีหรั่นเหรอ? ” จงหวีฉวนถามอย่างเคร่งเครียด เลขาธิการหลินออกมาในใจเขาก็เกิดการเปลี่ยนแปลงกับเย่เชินหลิน หลี่เหอไท้มีการสนับสนุนจากหลี่หมิงจุ้น นึกถึงคำพูดของจ้าวเหวินอิง เขาไม่กล้ายืนยันว่าหลี่หมิงจุ้นจะสนับสนุนเขา แต่เห็นได้ชัดมากว่าเลขาธิการหลินชอบเย่เชินหลิน ถ้าตอนนี้ให้หยุนซางมีความสัมพันธ์กับเย่เชินหลิน เขากับเลขาธิการหลินก็จะได้ไปไหนมาไหนสะดวก
“จงหวีฉวน ฉันกับชีหรั่นจะเดินด้วยกันตลอดไป นายก็ตกลงแล้ว ตอนนี้ไม่มีส้งหลิงหลิง นายข่มขู่ไม่ได้” เย่เชินหลินพูดอย่างสบายๆ เขามองจงหวีฉวนอย่างดูถูก ตอนนี้นายยังอยากจะใช้เรื่องนี้ข่มขู่ฉันเหรอ? ไอ้แก่แกพลาดแล้ว
“เย่เชินหลิน ระวังฉันจะทำให้เย่เฮ่าหรันตาย” จงหวีฉวนไม่รู้จะตอบเย่เชินหลินอย่างไร เขาข่มขู่คุกคามเย่เชินหลิน หวังว่าตอนนี้เขาจะสับสนวุ่นวาย ถ้าเย่เชินหลินไม่มีเวลาสนใจเขา แผนการของเขาก็จะสำเร็จ
“จงหวีฉวน ขอโทษนะ ฉันได้รับเรื่องของแกในปีที่ผ่านมาแล้ว” เย่เชินหลินหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อเล่นการบันทึกเสียง “ไม่รู้ว่าถ้าเรื่องนี้ถูกส่งไปที่คณะกรรมการตรวจสอบวินัยแห่งชาติ ประธานจงอย่างแกจะมีความสุขได้อีกไหม” เขาเล่นจบก็พูดกับเย่เชินหลิน นี่คือสิ่งที่ลูกน้องเหล่านั้นส่งมาให้เขา เขายังไม่ได้ส่งไป
“เชินหลิน นายใจเย็น เรามาคุยกันดีๆ เถอะ” ตอนนี้จงหวีฉวนเริ่มกังวล และไม่ได้สบายๆ แบบเมื่อครู่นี้ ถ้าส่งไปเขาจะเป็นผู้กระทำผิดได้โทษจำคุกตลอดชีวิตไม่ใช่เหรอ จงหวีฉวนดิ้นรนมาตลอดชีวิต เขาเห็นจุดจบของชีวิต เขาไม่กลัวได้เหรอ?
สองขาเขาคุกเข่า พูดเสียงดัง “เชินหลิน นายเห็นแก่ชีหรั่นให้อภัยฉันสักครั้งเถอะนะ” จงหวีฉวนดีใจจริงๆ ที่เมื่อครู่สั่งให้คนขับรถออกไป ถ้าเขาสามารถผ่านระดับนี้ไปได้ ต่อไปเขาก็จะกลับมาแก้แค้นได้ เขาหวังว่าเซี่ยชีหรั่นจะควบคุมเย่เชินหลินได้
“จงหวีฉวน นายคิดว่าฉันจะปล่อยนายไป? ” เย่เชินหลินแสยะยิ้มมองจงหวีฉวน เพราะแกไม่ดี ถ้าอย่างนั้นเขาก็มีวิธี
“เชินหลิน เชินหลิน นายทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะ” จงหวีฉวนกลัวจริงๆ ตอนนี้ไม่มีเซี่ยชีหรั่น เขาเชื่อว่าคนเย็นชาไร้หัวใจอย่างเย่เชินหลินจะทำร้ายเขาแน่ๆ
เซี่ยชีหรั่นได้ยินบันทึกเสียงนั้นเธอก็เหม่อไป เธอไม่กล้าจะเชื่อ เธอถอยหลังอย่างช้าๆ จนกระทั่งเห็นจงหวีฉวนคุกเข่าที่พื้น เซี่ยชีหรั่นชะงักฝีเท้าที่ถอยหลัง ไม่ว่าเธอจะไม่อยากเชื่อมากแค่ไหน จงหวีฉวนก็คือพ่อเธอ เห็นเขาคุกเข่านอนราบกับพื้น เซี่ยชีหรั่นก็ทนไม่ได้
เธอวิ่งออกไปดึงเย่เชินหลินร้องไห้แล้วพูดขึ้น “เชินหลิน คุณปล่อยเขาไปครั้งหนึ่งได้ไหม”
จงหวีฉวนเห็นเซี่ยชีหรั่นออกมาในใจก็เกิดความหวังขึ้นมา บทบาทที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของลูกสาวคนนี้คือควบคุมเย่เชินหลิน
“ชีหรั่น” เย่เชินหลินเรียกอย่างหมดหนทาง
เซี่ยชีหรั่นพอเห็นท่าทางเย่เชินหลินก็ทรุดตัวลงคุกเข่าขอร้อง “เชินหลิน ฉันขอร้อง ขอร้องปล่อยเขาไปเถอะนะ ฉันขอร้อง” ใบหน้าเธอมีแต่น้ำตา เซี่ยชีหรั่นโชคดีที่วันนี้เธอตามออกมา
จงหวีฉวนเห็นใบหน้าอ้อนวอนของเซี่ยชีหรั่น เขาขมวดคิ้วและคิด
“เชินหลิน” แววตาอ้อนวอนของเซี่ยชีหรั่นยิ่งทำให้จงหวีฉวนดีใจ เซี่ยชีหรั่นคือจุดอ่อนของเย่เชินหลิน เขาจับจุดอ่อนของเย่เชินหลินถึงจะรอดจากหายนะครั้งนี้ได้ ถ้าแสดงให้น่าตื่นเต้นอีกหน่อยก็จะสำเร็จ
“ไม่ดีแล้ว ฉันมีอาการหัวใจวาย” จงหวีฉวนจับหน้าอก ใบหน้าซีดเซียว เขาแสดงได้เหมือนสุดๆ แม้แต่ตัวเขาเองก็เชื่อว่าตัวเองป่วย แค่ให้เซี่ยชีหรั่นแสดงความเมตตาออกมา เย่เชินหลินก็จะปล่อยไป
“เชินหลิน คุณปล่อยพ่อฉันไปสักครั้งได้ไหม ฉันขอร้อง” สายตาเซี่ยชีหรั่นที่มองจงหวีฉวนมีแต่ความสงสาร ไม่ว่าจงหวีฉวนจะเป็นคนสูงสง่าเพียงใด เขาก็ไม่สามารถรอดพ้นจากมีดฆ่าสัตว์นี้ไปได้
มือใหญ่เย่เชินหลินดึงเซี่ยชีหรั่นขึ้นมา ยัยทึ่มนี่ตัวเองมีลูกยังไม่รักษาสุขภาพ จงหวีฉวนไม่สมควรได้รับการปฏิบัติด้วยหัวใจจากคุณแบบนี้
“ลุกขึ้น” เย่เชินหลินพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด สาวน้อยไม่รักษาสุขภาพเขาก็ปวดใจมาก
“เชินหลิน” เซี่ยชีหรั่นมองจงหวีฉวนแล้วมองเย่เชินหลิน ทั้งคู่คือคนที่เธอรัก เธอไม่อยากทำให้เย่เชินหลินลำบากใจ ครั้งหนึ่งเคยบอกว่าจะไม่สนใจจงหวีฉวนอีกแล้ว แต่ใบหน้าซีดเซียวของจงหวีฉวนทำให้เธอกลัว ทำให้เธอต้องอ้อนวอนเย่เชินหลิน นึกถึงค่ำคืนอันเยือกเย็นเหล่านั้น จงหวีฉวนอายุมากแล้ว เซี่ยชีหรั่นไม่อยากให้เขาทุกข์ทรมาน
“ชีหรั่น ฉันแค่ล้อเล่นกับประธานจง” เย่เชินหลินดึงเซี่ยชีหรั่นเดินเข้าไปในตระกูลเย่ ไม่มองจงหวีฉวนเลย เห็นแก่เซี่ยชีหรั่นปล่อยมันไปสักครั้ง ถ้าไม่ดึงเซี่ยชีหรั่นเดินมา ไม่รู้ว่าจงหวีฉวนจะใช้วิธีไหนหลอกใช้เธออีก
จงหวีฉวนมองแผ่นหลังที่จับมือกันเดินไปไกล ไอ้เด็กเวร แกจะไม่ได้ภูมิใจนานมากหรอก ฉันจะวางแผนให้แกไม่มีความสุข ไห่ลี่หมินเจ้าเด็กนั่นทำไมวันนี้ไม่มา?
ไห่ลี่หมินไม่รู้ว่าหัวหน้าชราของตัวเองกังวลเกี่ยวกับเขา ตอนนี้เขากำลังตามหาหลินหลิงอยู่ ขับรถไปยังบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปอย่างไม่หยุด ผู้ช่วยหลินเพิ่งออกไป แผนกต้อนรับตอบอย่างเคารพจากบทเรียนคราวก่อน
ขับรถออกจากบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปไป ผู้หญิงคนนี้ไปไหนกันแน่? ไห่ลี่หมินพิงรถหยิบบุหรี่ออกมา เขาพ่นควันบุหรี่ออกมา นึกถึงสถานที่ที่หลินหลิงอาจจะไป เธอไม่ไปบ้านเย่เชินหลิน ไม่อยู่บริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป ไม่อยู่ที่พักตัวเอง หลินหลิง เธอจะไปที่ไหน? หลังจากไห่ลี่หมินคิด เธอกลับบ้านหรือเปล่านะ? ไห่ลี่หมินค้นพบอย่างเศร้าๆ ตอนนี้เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับบ้านหลินหลิงเลยสักนิด