สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 983 สาวใช้ตัวแสบ 887

ตอนที่ 983 สาวใช้ตัวแสบ 887
“ท่านหลิน มาเดิมพันกันเถอะ” ไห่ลี่หมินพูดเสียงดัง เขาทุ่มความสุขทั้งหมดให้กับการเดิมพันครั้งนี้
เสนาธิการหลินเลิกคิ้ว เด็กคนนี้ไห่ลี่หมินน่าสนใจ แต่เสนาธิการหลินไม่ได้พูดอะไร เขาอยากเห็นว่าเด็กคนนี้จะพูดอะไรต่อไป นี่คุ้มค่ากับการรอคอย
“ฉันเพิ่งรู้ว่าคุณชอบหมากล้อม ฉันเริ่มเรียนไม่นาน ฉันเล่นกับคุณวันนี้ ไม่ต้องถึงหนึ่งเดือนก็คงกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญ” ไห่ลี่หมินพูดห้วนๆ ไม่ช้าก็เร็วท่านหลินจะเป็นพ่อตาของเขา
“ทำไมฉันถึงต้องสัญญากับคุณด้วย” เสนาธิการหลินไม่เลิกคิ้วสักนิด
“คุณเป็นปรมาจารย์แล้ว แถมมีความโดดเดี่ยวแบบปรมาจารย์ หากมีคนที่สามารถต่อสู้ด้วยได้ภายในหนึ่งเดือน ทำไมจะไม่ทำล่ะ” ไห่ลี่หมินพนันถึงความรักในหมากรุกของท่านปู่หลิน เขาเชื่อว่าท่านปู่หลินหมกมุ่นกับหมากล้อมมาก ไม่กลัวว่าเขาจะไม่เห็นด้วย
“เงื่อนไขล่ะ”
เด็กดีรู้จุดอ่อนของฉัน แต่ขึ้นอยู่กับว่าเงื่อนไขของคุณมากเกินไปหรือไม่
เมื่อไห่ลี่หมินได้ยินการตอบยืนยันของท่านปู่หลิน เขามีความสุขมาก แต่ใบหน้าของเขากลับนิ่ง เขารู้ว่าตอนนี้เขายังไม่ประสบความสำเร็จ ยังไม่สามารถแสดงสีหน้าดีใจได้ ไม่งั้นเขาจะถูกปัดตกลงไปในหุบเขาลึก ไห่ลี่หมินตัดสินใจตีเหล็กในขณะที่มันร้อนและสำรวจลมหายใจของเขา
“ท่านปู่ ฉันต้องการแต่งงานกับหลินหลิง ฉันไม่คาดหวังว่าคุณจะบังคับให้หลินหลิงเห็นด้วยกับการแต่งงานของเรา แต่ได้โปรดอย่าห้ามไม่ให้ฉันไปหาหลินหลิงที่ตระกูลหลิน” ไห่ลี่หมินคิดถึงผู้หญิงที่หลบเลี่ยงตัวเอง รวมถึงการขัดขวางของท่านปู่หลิน เขาต้องการเข้าสู่ตระกูลหลินนับเป็นเรื่องที่ไร้หนทาง มันยากมากที่จะได้เจอหลินหลิง นับประสาอะไรกับเรื่องแต่งงาน ถ้าท่านปู่หลินไม่ขัดขวาง เขาไห่ลี่หมินดูเหมือนจะเห็นว่าตัวเองกำลังก้าวเข้ามาในตระกูลหลินอย่างสง่าผ่าเผย แล้วท่านปู่หลินก็ยิ้มทักทายเขา “ลี่หมินมาแล้วเหรอ หลินหลิงกำลังรอคุณอยู่ข้างใน” เขาเชื่อว่าเขาจะได้แต่งงานกับหลินหลิง
“คุณรักหลินหลิงไหม” เสนาธิการหลินขัดจังหวะจินตนาการของไห่ลี่หมิน
ลูกสาวเขาเป็นแบบนี้ หัวอกคนเป็นพ่อแม่ เพื่อหลินหลิงแล้ว ไม่กี่วันมานี้เขาขอให้เจ้าหน้าที่ของเขาตรวจสอบไห่ลี่หมิน เสนาธิการหลินยังจ้างนักสืบส่วนตัวเพื่อตรวจสอบความลับของไห่ลี่หมิน ข้อมูลการสืบสวนพบว่าไห่ลี่หมินเคยมีผู้หญิงหลายคน ทว่าตั้งแต่เซี่ยชีหรั่นปรากฏตัว เขากลับเปลี่ยนผู้หญิงช้าลง เมื่อนึกถึงผู้หญิงเหล่านั้นใบหน้าของเสนาธิการหลินก็ดูมืดมนมาก สิ่งที่ทำให้เขาไม่มีความสุขที่สุดก็คือไห่ลี่หมินมีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในใจเสมอ คนๆนั้นต้องเป็นเซี่ยชีหรั่นแน่ๆ
“ท่านหลิน ฉันจะเป็นสามีที่ดี” ไห่ลี่หมินไม่ตอบคำถามของท่านหลินแต่ให้สัญญาของตัวเอง เขาไม่สามารถรอให้เสนาธิการหลินพูดได้เพราะเขากังวล เมื่อท่านปู่เอ่ยปาก หลินหลิงก็ไม่ตอบตกลง
“ไห่ลี่หมิน ฉันชื่นชมคุณมาก” หลังจากนั้นไม่นานเมื่อเห็นใบหน้าของไห่ลี่หมินแสดงความวิตกกังวล เสนาธิการหลินก็ตบไหล่ไห่ลี่หมินอย่างอ่อนโยน เขาชื่นชมความสามารถของเขา แต่ในฐานะพ่อ เขาไม่สามารถทนต่อความทุกข์ของลูกสาวของเขาได้ เย่เชินหลินเองก็มีส่วนพัวพัน แต่ในระหว่างการสืบเย่เชินหลินเขารู้ว่าเย่เชินหลินเป็นคนที่มีคำมั่นสัญญาสูง ถ้าเขารับปากว่าจะแต่งงานกับหลินหลิง เสนาธิการหลินเชื่อว่าเขาจะดูแลหลินหลิงชั่วชีวิต ความรักต้องการเวลา ไห่ลี่หมินมีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในใจ เสนาธิการหลินไม่เข้าใจไห่ลี่หมินเป็นอย่างดี เขาจึงไม่กล้าเอาความสุขในชีวิตของลูกสาวมาให้เขา
ไห่ลี่หมินมองไปที่การแสดงออกของท่านปู่หลิน หัวใจของเขาหนักอึ้ง เขาล้มเหลวไม่ได้และตอนนี้เขาไม่ต้องเดาว่าเขารู้ว่า ท่านปู่หลินไม่เห็นด้วยแต่เขาจะไม่ยอมแพ้แบบนี้หรอก
“ท่านหลินคุณต้องเชื่อฉัน ฉันไห่ลี่หมินจะดูแลหลินหลิงเป็นอย่างดี” ไห่ลี่หมินใช้แรงตบหน้าอกของเขาและกล่าวคำสัญญาเป็นการรับประกัน
เสนาธิการลอบสำรวจไห่ลี่หมิน ไม่ได้เอ่ยอะไร
เขาบอกไปแล้วว่าจะดูแลหลินหลิงไปตลอดชีวิต ทำไมท่านปู่หลินไม่ยอมรับปากสักที ไห่ลี่หมินมองไปที่เสนาธิการหลินด้วยความสงสัย
“ไปกันเถอะ” เสนาธิการหลินโบกมือ เลิกคิ้วให้กับพนักงานในห้องบันเทิง คนเหล่านั้นล้วนเป็นคนที่มีประสบการณ์และเสนาธิการหลินก็เป็นแขกประจำที่นี่ เขารู้ว่าต้องทำอะไร เพียงแค่มองไปที่ใบหน้าของท่านปู่หลิน
“ฉัน” ไห่ลี่หมินถูกเจ้าหน้าที่ลากออกไปก่อนที่เขาจะได้พูดอะไร เขาพยายามสลัดตัวไปมาอย่างแรง แต่ชายสองคนที่คว้าเขามานั้นไม่ได้แรงธรรมดา แต่ไห่ลี่หมินกลับคิดว่าทั้งสองคนคือแชมป์เปี้ยน
กังฟูทั้งสองโยนไห่ลี่หมินออกไปข้างนอกและเช็ดมือด้วยความรังเกียจ ตอนนี้มีพวกโง่เง่าแบบนี้มีมากเกินไป พวกเขาต้องการประจบคนมีเงิน แต่พวกเขากลับไม่ได้ชะโงกดูเงาตัวเอง คิดจะแต่งงานกับคุณหนูหลินงั้นเหรอ? ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ เขาส่งสายตาดูถูกไปที่ไห่ลี่หมินแล้วเดินจากไป พวกเขาไม่แน่ใจว่าถ้าเห็นไห่ลี่หมินอีกนิดจะไม่เกิดความรุนแรงขึ้น
ไห่ลี่หมินหันหน้าออกจากห้องบันเทิงอย่างโกรธๆ แล้วเดินไปที่ลานจอดรถ พนักงานในห้องบันเทิงกล้ามองเขาแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ คิดว่าเมื่อรู้สถานะแท้จริงของเขาแล้ว เกรงว่าคงจะรีบมาให้ความเคารพเขาไม่ทันกันเลยทีเดียว
แต่เขาขอร้องท่านปู่หลิน อนิจจา ไห่ลี่หมินถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขานั่งอยู่ในรถหยิบบุหรี่ออกมาสูบและพ่นควันออกมา เขาเงียบไป ไห่ลี่หมินนึกถึงคำพูดของป้าจางและเย่เชินหลิน เขาต้องทำให้ท่านปู่หลินใจอ่อน เพื่อที่เขาจะได้ไปตระกูลหลินโดยไร้สิ่งกีดขวาง
กลเม็ดเด็ดพรายของเย่เชินหลินนั้นท่านปู่รู้ดี แต่เขาไม่มีเวลาวางหมากได้ทัน นี่เป็นความสำเร็จหรือล้มเหลวกันแน่? ไห่ลี่หมินถือบุหรี่ไว้ในมือข้างหนึ่งแล้วเคาะพวงมาลัยเบาๆด้วยมืออีกข้างหนึ่ง นิ้วของเขาเข้มชัดเหมือนผู้เชี่ยวชาญที่เล่นเปียโน
เขากำลังจะจากไป ความพยายามที่ผ่านมาของเขาทุ่มสุดตัวแล้ว ท่านปู่หลินไม่ชอบเขาแน่ๆ เขาจะทำลายทางตัวนี้ได้อย่างไร?
เสนาธิการหลินถอนหายใจเมื่อเขามองไปที่ไห่ลี่หมินที่จากไปอย่างคอตก คนหนุ่มสาวในวันนี้จิตใจไม่เข้มแข็ง เขาส่ายหัวและปล่อยมันไปและมุ่งความสนใจไปที่เกมสุดท้ายที่รบกวนเขามานานเพื่อดูว่าเขาจะก้าวหน้าได้หรือไม่
เสนาธิการหลินยิ่งคิดก็ยิ่งตกภวังค์ จนกระทั่งได้ยินเสียงการทะเลาะวิวาทของผู้คนที่อยู่ข้างหลังเขา เสนาธิการหลินจึงหลุดจากห้วงความคิด
“ไห่ลี่หมิน คุณยังไม่จากไปหรือ” เลขาธิการหลินเงยหน้าขึ้น เสียงของเขาไม่ได้อ่อนโยนเหมือนตอนแรก สิ่งที่เข้ามาในดวงตาของเขาคือใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยของไห่ลี่หมิน เขาเพิ่งออกไปไม่ใช่หรอ ทำไมเขาถึงกลับมาอีก?
“ท่านปู่หลิน จุดประสงค์หลักของการมาที่นี่ในวันนี้คือการถามคุณเกี่ยวกับทักษะการเล่นหมากล้อมของคุณ ตะกี้เป็นเพียงฉากสั้นๆเท่านั้น ฉันไม่คิดว่าท่านปู่หลินจะปฏิเสธที่จะเล่นหมากรุกกับคนที่อายุน้อยกว่าเพราะเหตุผลอื่นๆ ฉันเชื่อในสถานะของเสนาธิการหลินว่าจะไม่ทำเช่นนั้นหรอก” ประโยคนี้ทำเอาเสนาธิการหลินหมดทางโต้ ถ้าเขาไม่เล่นหมากรุกกับไห่ลี่หมิน เรื่องหมากน่ะไม่ใช่อะไรหรอก แต่เขาแค่ไม่ต้องการเล่นหมากกับไห่ลี่หมินในตอนนี้
แต่เด็กไห่ลี่หมินพูดแล้ว ถ้าเขาไม่เล่นหมากล้อมด้วยดูเหมือนว่าเขาจะไม่เป็นผู้ใหญ่พอ เสนาธิการหลินมองไปที่ไห่ลี่หมินอย่างอันตราย ไอ้หมอนี่ปากคอไม่เลว
“เชิญ” เสนาธิการหลินไม่ได้มีการแสดงออกทางสีหน้ามากนักหลังจากที่ไห่ลี่หมินพูดจบ เขาเอื้อมมือออกไปโดยไม่เปลี่ยนสีหน้าและขอให้ไห่ลี่หมินนั่งลง
“ขอบคุณ” ไห่ลี่หมินนั่งตรงข้ามเสนาธิการหลิน เขาหยิบหมากสีดำขึ้นมาและพูดเสียงดัง ท่านปู่หลินคุณเป็นผู้อาวุโส ฉันควรให้คุณวางหมากก่อน แต่คุณคือผู้ยิ่งใหญ่ในโลกหมากรุก ถ้าให้คุณเล่นก่อนฉัน ฉันก็คงเสียเปรียบแน่ๆ” ไห่ลี่หมินหยิบหมากสีดำขึ้นมาและวางมันลงในจุดที่เขาจำได้
เสนาธิการหลินรู้ทันทีเมื่อเขาเห็นหมากรุกของไห่ลี่หมินว่าเขาเพิ่งเริ่มเรียนจริงๆ รอยยิ้มมุมปากแฝงด้วยความดูถูก ตัวตนของเขาคืออะไร คนใหม่อย่างไห่ลี่หมินจะกล้ามาเรียนกับเขาในโลกหมากรุก ช่างไม่เจียมตัว
เมื่อพิจารณาว่าไม่มีใครอยากแข่งขันกับเขาเลยช่วงนี้ ความเหงาของการเป็นปรมาจารย์ เสนาธิการหลินเบื่อมาก เล่นเกมสองสามเกมด้วยท่าทีล้อเล่น เขาต้องการดูว่าชายหนุ่มคนนี้จะทำให้ชีวิตที่สงบของเขาครื้นเครงได้อย่างไร
ไห่ลี่หมินเล่นกับเสนาธิการหลินเป็นเวลาสี่ชั่วโมง ไห่ลี่หมินไม่เคยชนะเลยสักครั้ง คิ้วของเสนาธิการหลินทุกเกมแฝงด้วยความหนักแน่น ไห่ลี่หมินเด็กคนนี้มีความสามารถจริงๆ ทุกครั้งที่เขาเคลื่อนไหวเด็กคนนี้ก็ได้เรียนรู้และบางครั้งเขาก็เรียนรู้แล้วใช้ลงมือเลย ดังนั้นเขาจึงมั่นใจที่จะงัดข้อกับเขา
ตอนที่เขากำลังจะจากไป ไห่ลี่หมินบอกกับเสนาธิการหลินอย่างมั่นใจว่า “ท่านปู่หลินฉันเชื่อว่าฉันจะตามคุณได้ในอีกไม่นานนี้ โปรดนำจดหมายของฉันให้หลินหลิงด้วย บอกให้หลินหลิงดูแลตัวเองให้ดี” ไห่ลี่หมินกล่าว พูดจบเขาก็เงยหน้าขึ้นและก้าวออกไป เขาไม่ได้มีความสุขขนาดนั้น
ไห่ลี่หมินออกจากห้องบันเทิงด้วยตัวเองแล้วแต่ไม่ได้กลับบ้าน เขาไปที่บาร์คนเดียวเพื่อดื่ม เขายังไม่ทันเมาก็วิ่งเรียกเช็คบิลแล้วกลับบ้าน
ไห่ลี่หมินมองไปที่เบียร์ในรถ เขาเอื้อมมือไปเขย่ามัน ทั้งหมดว่างเปล่า เขามองไปที่ Wal-Mart ที่มีแสงนีออน ไห่ลี่หมินเปิดประตูรถเพื่อเตรียมไปซื้อไวน์ทว่ากลับเห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคย ไห่ลี่หมินขยี้ตาส่ายหัวแรงๆ แต่ก็ยังไม่หายไป เป็นหลินหลิงจริงๆ เมื่อคิดว่าหลินหลิงทำให้เขาช่วงนี้นอนไม่หลับ ไห่ลี่หมินใช้เหล้าเพื่อถามผู้หญิงคนนี้ว่าทำไมถึงใจร้ายขนาดนี้
ไห่ลี่หมินยื่นมือออกไปคว้าหลินหลิงอย่างมีความสุข ก่อนที่เขาจะคว้าได้ ร่างสูงของหลินหลิงก็ลอยไปไกล เขาไล่ล่าด้วยความโกรธโดยไม่ซื้อไวน์ใดๆ
ช่วงนี้พยายามหลีกเลี่ยงการพบกับไห่ลี่หมิน หลินหลิงได้ทุ่มเททั้งใจในการหลีกเลี่ยงไห่ลี่หมิน เธอลืมหลายสิ่งหลายในแต่ละเดือน
วันนี้เธอมีอารมณ์หงุดหงิด หลินหลิงคิดว่าเป็นเพราะไห่ลี่หมิน เธอจึงไม่สนใจอะไรมาก
กระทั่งตอนที่หลินหลิงอยู่ในห้องน้ำแล้วพบว่าเพื่อนเก่าที่มาเยี่ยมเดือนละครั้งมาเยือนแล้ว ส่วนที่แย่ที่สุดคือผ้าอนามัยหมดและเธอต้องไปซูเปอร์มาร์เก็ต
เมื่อหลินหลิงเดินเข้าไปใน Wal-Mart เธอรู้สึกถึงสายตาที่คุ้นเคย เธอเธอมองไปรอบๆ กลับไม่พบสายตาที่แอบมอง หลินหลิงรีบร้อน ช่างเถอะ เธอก็รีบเดินตรงไปยังพื้นที่ของใช้ประจำวัน
ไห่ลี่หมินเดินตามหลินหลิงไปยังพื้นที่ของใช้จำเป็นประจำวัน เขาดื่มแอลกอฮอล์ไปมากแล้ว และเดินตามหลินหลิงมาตลอด ตอนที่หลินหลิงยืนอยู่หน้าห้องน้ำ ไห่ลี่หมินก็กระโจนเข้าหาเธอ
“หลินหลิง ผู้หญิงใจร้าย” ไห่ลี่หมินพ่นลมหายใจเจือด้วยแอลกอฮอล์ข้างหูหลินหลิง
“คนพาล คุณปล่อยฉันนะ” หลินหลิงพยายามที่จะออกจากอ้อมแขนของไห่ลี่หมิน โดยไม่คาดคิด ไห่ลี่หมินถูก หลินหลิงผลักเบาๆ เขาก็ล้มลง
หลินหลิงตื่นตระหนกแล้วหยิบผ้าอนามัยหนี เธอจ้องไปที่ไห่ลี่หมินเพื่อป้องกันไม่ให้เขาจู่โจม
ไห่ลี่หมินเอนตัวอยู่ตรงนั้น หลินหลิงจึงเดินเข้าไปใกล้อย่างระมัดระวัง