สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 985 สาวใช้ตัวแสบ 889

ตอนที่ 985 สาวใช้ตัวแสบ 889
มีหนังสือหลายประเภทบนชั้นหนังสือและแต่ละแถวของชั้นหนังสือจะมีป้ายกำกับที่สะดุดตามาก
ไม่ได้คาดหวังว่าผู้หญิงคนนี้จะได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างดี ไห่ลี่หมินเดินผ่านไปแต่ละแถวๆอย่างใคร่ครวญ
เขาเดินไปเปิดคอมพิวเตอร์เดสก์ท็อป จากนั้นเขาก็นึกถึงหลินหลิงที่อยู่คนเดียวในห้อง สงสัยว่าเขาจะดีขึ้นหรือไม่หลังจากกินยาไปแล้ว ไห่ลี่หมินยังคงไม่วางใจ ในความรู้ความเข้าใจของเขาผู้หญิงคนนั้นชอบฝืนเข้มแข็ง
ไห่ลี่หมินหยิบสมุดบันทึกของหลินหลิงแล้วเดินไปที่ห้องนอน
หลินหลิงมองไปที่สมุดบันทึกที่คุ้นเคยและรู้สึกอับอายจนโกรธ ตาคนพาลคนนี้ทำตัวเหมือนเป็นบ้านของเขา ราวกับคุ้นเคยกับมัน
ไห่ลี่หมินนั่งลงบนเตียงและวางคอมพิวเตอร์ไว้บนตักคอมพิวเตอร์แล้วเปิดมันอย่างรวดเร็ว แต่มีรหัสผ่าน
“รหัสผ่าน” ไห่ลี่หมินถามอย่างรวบรัด
เมื่อฟังคำถามที่ห้วนๆนี้ หลินหลิงกลอกตาใส่ไห่ลี่หมินและไม่พูดอะไร หลังจากกินยาแล้วก็ดีขึ้นกว่าเดิมมาก และหายปวดในครึ่งชั่วโมง
ไม่มีคำตอบ ไห่ลี่หมินวางคอมพิวเตอร์ไว้ข้างหัวของหลินหลิงและพูดว่า “รหัสผ่านคอมพิวเตอร์ของคุณคืออะไร ตอนนี้ฉันต้องใช้หาบางอย่าง คอมพิวเตอร์เดสก์ท็อปของคุณอยู่ตรงนั้น ฉันไม่วางใจให้คุณอยู่คนเดียวที่นี่ เดี๋ยวก็ปวดจนตกจากเตียงอีก”
หลินหลิงขมวดคิ้ว เธออยากจะบอกเขาว่าคอมพิวเตอร์เดสก์ท็อปก็มีรหัสผ่านเช่นกัน แต่ประโยคนั้นที่บอกว่าไม่วางใจถ้าเธออยู่ที่นี่คนเดียว จะบอกว่าไม่ซึ้งใจก็เป็นเรื่องโกหก นานแล้วที่มีแต่เธอที่ห่วงใยเย่เชินหลิน ไม่มีใครเป็นห่วงเธอ แต่ก่อนคนบ้าคนนี้ก็ไม่เคยมีมุมอบอุ่นเช่นนี้
หลินหลิงเอื้อมมือไปพิมพ์แป้นพิมพ์อย่างรวดเร็ว
ยังไงก็ไม่ยอมบอกฉันสินะ ไห่ลี่หมินตัดสินใจเปลี่ยนรหัสผ่านคอมพิวเตอร์ของหลินหลิงในไม่ช้า
เขาเปิด Baidu เข้าสู่คลาสเรียนหมากล้อมแต่คำสามคำว่าประจำเดือนก็แวบขึ้นมาในหัวของเขาอีกครั้ง เขาลบคำแล้วป้อนเนื้อหาใหม่อีกครั้ง
ทั้งสองไม่ได้พูดกัน และในห้องมีเพียงเสียงแป้นพิมพ์เป็นครั้งคราวเท่านั้น
“ปวดท้อง ต้องดื่มน้ำตาลทรายแดงให้มากขึ้นและใช้น้ำร้อน” ไห่ลี่หมินไม่ได้มองไปที่หลินหลิง เอ่ยเสียงดังพร้อมกับหน้าแดงที่ผิดปกติบนใบหน้าของเขา
หลินหลิงเคยอ่านปัญหาปวดประจำเดือนบนอินเทอร์เน็ต เมื่อไห่ลี่หมินพูดเธอก็รู้ว่าคนพาลกำลังพูดอะไรและหน้าแดงของเธอก็แดงขึ้น
“คุณมีน้ำตาลทรายแดงไหม?” ไห่ลี่หมินมองไปที่หลินหลิง ภายใต้แสงไฟติ่งหูของเธอดูเหมือนเป็นสีแดงมาก ผู้หญิงคนนี้อายเหรอ?
หลินหลิงไม่ได้พูด รู้สึกว่าสายตาของไห่ลี่หมินจ้องไม่กระพริบ เธอเอ่ยเบาๆว่า “ไม่มี” ยังไงก็ตามคนบ้านี่ก็เคยเห็นตอนที่เธอน่าอายที่สุดแล้ว ตอนนี้จะกลัวอะไร? หลังจากคิดเสร็จหลินหลิงก็เหยียดขาและนอนลง
“คราวหน้าถ้าคุณไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตก็อย่าลืมซื้อน้ำตาลทรายแดงด้วย กินยาให้น้อยลงหน่อย” ไห่ลี่หมินพยักหน้า ดูเหมือนว่าครั้งต่อไปเขาต้องเตือนผู้หญิงคนนี้ให้ซื้อน้ำตาลทรายแดงด้วย เขาต้องหาหมอจีนมาดูสักหน่อย อาการปวดประจำเดือนบางส่วนเกิดจากร่างกายเย็น .
“ฉันเข้าใจแล้ว” หลินหลิงตอบด้วยเสียงเบาภายใต้ผ้านวม ทำไมรู้สักว่าไห่ลี่หมินในวันนี้เหมือนเป็นคนละคนกันเลย เหมือนพ่อบ้าน พูดเก่งกว่าป้าจางอีก หลินหลิงหันไปมองไห่ลี่หมินคนพาล หรือว่ายังไม่ตื่นเพราะดื่มจนเมานะ? แต่ตะกี้ดูการเดินเหินก็ดูไม่เหมือนคนเมานี่ ท่าทางของเขาก็ดูปกติ
“ทำไมมองฉันแบบนี้” ไห่ลี่หมินต้องละสายตาจากคอมพิวเตอร์แล้วหันกลับไป ดวงตาสดใสของหลินหลิงนั้นแทบจะแผดเผาเขาได้
“คุณเมาหรือเปล่า” หลินหลิงยังคงขอคำยืนยัน
“คุณน่ะสิที่เมา” ไห่ลี่หมินพูดด้วยกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ท่าทางเขาแบบนี้เหมือนคนเมาที่ไหน
หลังจากที่หลินหลิงกินยา ความเจ็บปวดก็ค่อยๆหายไป เหงื่อบนใบหน้าของเธอลดลงอย่างช้าๆ ร่างกายที่โค้งงอเดิมของเธอค่อยๆยืดออกและใบหน้าที่ซีดของเธอก็คืนเลือดฝาดภายใต้แสงไฟ เมื่อเงยหน้าขึ้นมองไห่ลี่หมินที่นั่งอยู่ข้างเตียงจ้องคอมพิวเตอร์อย่างจริงจัง สมองของหลินหลิงก็นึกถึงคำพูดของไห่ลี่หมิน ใบหน้าที่อ่อนก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง ดูเหมือนว่าคนพาลคนนี้จะรู้ว่าเธอเกิดอะไรขึ้น หลินหลิงไม่กล้ามองไปที่ไห่ลี่หมิน เรื่องของผู้หญิงๆเธออายเกินกว่าจะเปิดปากพูด
“ทำไมคุณไปซุปเปอร์มาร์เก็ตดึกจัง” หลินหลิงถามด้วยความสงสัย ไห่ลี่หมินจะไปซุปเปอร์มาร์เก็ตทำไม
“ทำไมคุณถึงหลบหน้าฉัน” เมื่อได้ยินหลินหลิงถามเขา ไห่ลี่หมินไม่ตอบ แต่ถามอย่างตรงไปตรงมา ใครๆก็มองออกว่าหลินหลิงหลบหน้าเขา เขาไม่ใช่งูหรือสัตว์ร้าย ดังนั้นทำไมเธอจึงหนีเขา
“ฉันไม่ต้องการให้คุณรับผิดชอบ ต่อไปอย่ามาหาฉันอีก” หลินหลิงพูดอย่างเฉยเมย เธอไม่ต้องการผู้ชายที่มีคนอื่นอยู่ในใจ
ไห่ลี่หมินมองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ คำพูดของหลินหลิงถูกเพิกเฉยโดยสิ้นเชิงและเขาก็จะทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ
หลินหลิงยังไม่กล้านอนเพราะข้างเตียงมีไห่ลี่หมิน เธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นเหมือนเดิมหรือเปล่า ใช้ประโยชน์ตอนที่คนอื่นตกอยู่ในอันตราย เวลาผ่านไปเร็วมาก หลินหลิงค่อยๆหลับไปตอนตีห้า
มองไปที่ใบหน้าที่หลับใหลอย่างโหยหา ไห่ลี่หมินอยู่ในอารมณ์ที่ซับซ้อน เขารู้สึกได้ว่าหัวใจของเขากำลังเปลี่ยนไป เขาไม่ได้มีแค่ความรับผิดชอบเพียงอย่างเดียวเช่นในตอนแรกอีกต่อไปและเขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีโกรธเคืองกับหลินหลิง
หลินหลิง ฉันจะแต่งงานกับคุณ คุณรอฉันนะ
ไห่ลี่หมินหายาสีฟันและผ้าขนหนูของหลินหลิงอย่างคุ้นเคย และดูแปรงสีฟันใหม่เอี่ยม นั่นเป็นของที่เตรียมไว้เป็นพิเศษหรือเปล่า? ไห่ลี่หมินครุ่นคิดถึงคำพูดนั้นอย่างจงใจและอารมณ์ดี เขาไม่ลังเลที่จะแกะมันออกมา เขาล้างหน้ายังมีเรื่องดีๆรอเขาอีกมาก! ท่านปู่หลิน วันนี้จะทำให้คุณเห็นความคืบหน้าของฉัน
อีกครั้งที่ก้าวเข้ามาในห้องบันเทิง ไห่ลี่หมินอารมณ์ดีหลังจากเหตุการณ์เมื่อวานนี้ เขาเชื่อว่ามุมมองของหลินหลิงที่มีต่อเขาจะเปลี่ยนไป
การได้เห็นไห่ลี่หมินปรากฏตัว ในสีหน้าของเสนาธิการหลินไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก เมื่อเห็นเสนาธิการหลินแล้ว ไห่ลี่หมินพยักหน้าเป็นการทักทาย เขาไม่ได้พูดอะไรแล้วหยิบตัวหมากรุกวางลง เขารู้ว่าถ้าอยากพูดคุยกับท่านปู่ต้องเริ่มจากหมากรุกเท่านั้น มุ่งเน้นไปที่หัวใจ สองสามเกมแรกของเสนาธิการรู้สึกผ่อนคลายโดยไม่ต้องคิดอะไรเลย แต่จากนั้นก็ค่อยๆคิดในภายหลัง ใบหน้าของเขาไม่นิ่งเรียบอีกต่อไป ไห่ลี่หมินกำลังยุ่งอยู่กับการเล่นหมากรุก จมอยู่ในโลกของตัวเอง สีหน้าของเสนาธิการหลินเปลี่ยนไปแต่ไห่ลี่หมินกลับไม่ได้สังเกต
“ท่านปู่หลิน รุ่นน้องคนนี้เรียนหนักมากเมื่อคืนนี้ แต่ได้โปรดสอนฉันด้วย” ไห่ลี่หมินพูดด้วยความจริงใจ เขาจะเข้าใจมากในทุกเกมหมากรุกที่เล่นกับท่านปู่หลิน ท่านปู่หลินไม่ใช่คนธรรมดา หลังจากผ่านไปหลายปี เขาเข้าใจว่าชีวิตไม่ใช่เรื่องธรรมดา
“ลี่หมิน ทำดีมาก” เสนาธิการหลินกล่าวด้วยรอยยิ้ม เขายกย่องไห่ลี่หมินจริงๆไม่ใช่พูดไปตามมารยาท ถ้าเขามองไปที่เขาเพียงอย่างเดียว เสนาธิการหลินจะไม่มองข้ามความสามารถของไห่ลี่หมินเลย! เห็นได้ชัดว่าเขาเก่งมาก
การเล่นหมากรุกครั้งนี้ความชื่นชอบของเสนาธิการหลินที่มีต่อไห่ลี่หมินเพิ่มขึ้นอย่างมาก แต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยมือจากเรื่องของหลินหลิงและไห่ลี่หมิน ไห่ลี่หมินเห็นว่าทัศนคติของท่านปู่หลินที่มีต่อเขาเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า ทุกๆวันเขาจะใช้เวลาไปหาท่านปู่หลังเลิกงาน เขาเชื่อว่าความจริงใจคือหนทางที่ดีที่สุด
วันนี้อากาศดีมากและแม้แต่ผู้คนก็อารมณ์ดี ไห่ลี่หมินมาที่วิลล่าข้างๆพร้อมปลาครึ่งกิโล ฮัมเพลงที่ไม่มีชื่อ ดูเหมือนว่าเขาจะอารมณ์ดี
เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู หลินหลิงก็คิดว่าเป็นป้าจางที่ออกไปข้างนอกและกลับมา ป้าจางออกไปช่วยเธอซื้ออาหารโปรดของเธอ หลินหลิงวิ่งออกจากห้องโถงและเตรียมไปรับป้าจางแต่กลับไม่เจอ ป้าจางแต่เจอใบหน้าของไห่ลี่หมินแทน
“ไห่ลี่หมิน มาที่นี่ทำไม?” หลินหลิงถามอย่างโกรธๆ คราวก่อนเคยช่วยเขาไว้ แต่เขาก็มาที่ตระกูลหลินอีกครั้ง
“หลินหลิง ฉัน… ” ไห่ลี่หมินถูกหลินหลิงขัดจังหวะก่อนที่เขาจะพูดจบ “คุณไปซะ อย่ามาหาฉันอีก” ในความรู้ความเข้าใจของหลินหลิง ไห่ลี่หมินคือตัวปัญหา!
คนพาลยังไม่ยอมแพ้ ยังมาที่นี่อีกครั้ง เธออยากจะโยนเขาออกไปข้างนอก
“คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้มาหาคุณ” ไห่ลี่หมินพูดอย่างใจเย็นโดยไม่มองไปที่หลินหลิง สายตาล่อกแล่กทำเขาขายหน้า!
หลินหลิงมองไปที่ไห่ลี่หมินด้วยดวงตากลมโต เธอได้ยินผิดหรือเปล่า คนพาลบอกเธอว่าเขาไม่ได้มาหาเธอ แล้วเขาจะมาหาใคร? มาหาท่านปู่? ไห่ลี่หมิน คุณกำลังทำอะไรอยู่? หลินหลิงมองไปที่ไห่ลี่หมินด้วยความสับสน ดวงตาของเธอระแวดระวังและสงสัย
“คุณกำลังมองหาใคร?” หลินหลิงถามอย่างระมัดระวัง ดูเหมือนว่าถ้าไห่ลี่หมินทำผิดพลาด เธอจะได้โจมตีเลย
เมื่อมองไปที่ท่าทางระมัดระวังของหลินหลิง ไห่ลี่หมินก็อารมณ์ดี ผู้หญิงคนนี้น่ารักจริงๆ น่ารักจนเขาอยากเอาเปรียบเธออีกครั้ง
“ดูสิ ฉันได้ท่านปู่พูดว่าเขาอยากกินปลา วันนี้ฉันจึงนำปลามาให้เขาซึ่งเพิ่งตกมาได้” ไห่ลี่หมินยื่นมือออกมาและมือใหญ่ที่แข็งแรงของเขาก็ถือปลาประมาณสี่ตัว
หลินหลิงตั้งใจจะให้ไห่ลี่หมินออกไป ไม่สนใจปลาในมือของเขา พ่อกับไห่ลี่หมินสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่? แถมปล่อยให้คนพาลคนนี้เอาปลามาให้เขา?
ไห่ลี่หมินไม่ได้มองไปที่หลินหลิงที่กำลังงุนงง เขาอุ้มปลาและเดินเข้าไปข้างในขณะฮัมเพลงที่ไม่รู้จัก
“ลี่หมินมาแล้วเหรอ เอาปลามาด้วย คนมาก็พอแล้ว เอาปลาไป วันนี้เราจะกินปลากัน” ท่านปู่หลินออกมาทักทายเขาอย่างมีความสุขและสั่งให้คนรับใช้นำปลาไป ส่วนเขาก็พาไห่ลีหมินไปที่ห้องและเริ่มเกมหมากรุกของเขา
“ท่านหลิน ฉันเมื่อวานนี้คุณพูดว่าคุณอยากกินปลาไม่ใช่เหรอ” ใบหน้าของไห่ลี่หมินเต็มไปด้วยความเคารพ เขาต้องการที่จะมีความสัมพันธ์กับท่านปู่ให้แน่นแฟ้นขึ้น ตราบเท่าที่ท่านปู่ต้องการ เขาสามารถทำได้ ไห่ลี่หมินจะฉวยโอกาสนี้เพื่อแสดงความรักที่มี
“ลี่หมิน มาเถอะ มาเล่นหมากรุกของวันนี้ต่อ” ท่านปู่หลินไม่พูดอะไรอีก ยังคงเล่นหมากรุกต่อไปในขณะที่ดึงไห่ลี่หมินไปเล่นหมากต่อ เวลานี้ ท่านหลินเป็นคนคลั่งหมากรุก ในใจคิดถึงเรื่องหมากของเขา หลินหลิงเดินตามไปซึ่งมีร่างของไห่ลี่หมินด้วย
เมื่อเล่นหมากล้อมไปได้ครึ่งหนึ่ง ไห่ลี่หมินถอนหายใจและพูดว่า “ช่วงนี้นี้ฉันโชคไม่ดีเลย” เขาพูดอย่างจงใจ เขาหวังว่าจะทำให้ท่านปู่ตั้งคำถามกับเขาบ้าง ตราบใดที่ท่านปู่ตอบเขามันจะนำไปสู่สิ่งต่อไปนี้!
“โอ้ ลี่หมินเจอเรื่องไม่สบายใจอะไรบอกฉันได้ไหม ถ้าฉันช่วยได้ฉันจะช่วยแน่นอน” ท่านปู่หลินมีความสุขกับการเล่นหมากมาก ถามอย่างสบายใจ เขาไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับคำถามที่ไห่ลี่หมินจะถามมา!
คุณช่วยได้แน่นอน แต่ฉันเกรงว่าท่านปู่หลินจะไม่ช่วยฉันน่ะสิ ขอแค่คุณจะทำตามที่พอก็พอ สิ่งต่างๆก็จะคลี่คลาย! แต่นี่เป็นเพียงสิ่งที่ไห่ลี่หมินพูดในใจ แน่นอนว่ามันไม่สามารถพูดได้ชัดเจน มันไม่ดีที่จะตรงไปตรงมาเกินไป
“แม่ของฉันบังคับให้ฉันไปนัดบอดตอนที่เห็นพี่สาวของฉันมีลูก” ไห่ลี่หมินพูดความจริงเพียงครึ่งเดียว น้ำเสียงของเขาดูหงุดหงิด ทำอะไรไม่ถูก ฟังแล้วดูช่างน่าสงสาร สิ่งที่เขาต้องการก็คือท่านปู่หลิน
“มีผู้หญิงที่คุณชอบหรือไม่” ท่านปู่หลินพูดจบก็เพิ่งนึกได้ว่าที่ไห่ลี่หมินมาหาตระกูลหลินก็เพราะลูกสาวของเขา ตอนนั้นเขาเห็นได้ชัดว่าเขาไล่ตามรถของลูกสาวเขา ในการสอบสวนลูกสาวของเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับไห่ลี่หมิน แต่ไห่ลี่หมินมาที่ตระกูลหลินเพราะหลินหลิง เขาคงมึนมากที่ยอมเล่นหมากกับไห่ลี่หมินและลืมเรื่องนี้ไปเลย ถ้าจะกำจัดไห่ลี่หมินไปในตอนนี้เสนาธิการหลินก็รู้สึกเสียดายคนที่เล่นหมากล้อมกับเขาได้