“เอมม่า มากินข้าวกัน”
“บู่ หนูอยากดูคลิปแมวต่อ”
“อยากดูคลิปแมวใช่มั้ยคะ”
“อืม….”
เอมม่ายิ้มหวาน ตอบกลับสั้นๆให้ชาร์ล็อต ตัวเธอก็ส่งยิ้มอ่อนโยนตอบกลับ
ตอนแรกผมเข้าใจว่าชาร์ล็อตจะยึดโทรศัพท์ดื้อๆ แต่ไม่ใช่แฮะ ลองดูก่อนว่าเธอจะทำยังไงต่อ
“งั้นเหรอ ถ้างั้นแฮมเบอร์เกอร์ของเอมม่า พวกพี่จะกินหมดเลยนะคะ”
“…!”
“เอมม่าเห็นแมวสำคัญกว่าของกินใช่มั้ย ถ้าปล่อยทิ้งไว้ก็เสียดายของ พวกพี่เลยจะทานแทนเอมม่าไง”
“ไม่ได้นะ เอมม่าจะกินด้วย”
“แต่เมื่อกี้บอกว่าอยากดูแมวมากกว่าไม่ใช่เหรอ”
“หนูไม่ดูน้องแมวแล้ว หนูจะทานแฮมเบอร์เกอร์”
เอมม่ากล่าวจบ คืนสมาร์ทโฟนให้ผม
ว้าว สมเป็นคุณชาร์ล็อต
ถึงหลายครั้งจะมีเหตุการณ์ก่อนหน้าที่เธอต้องยอมให้กับความดื้อของเอมม่า แต่เธอก็ไม่หักหาญน้ำใจน้อง และครั้งนี้ทำได้เยี่ยมจริง
“งั้นก็มากินข้าวด้วยกันเนอะ”
เอมม่าที่มีใจจะทานข้าวแล้วก็มานั่งรวมโต๊ะกับพวกผม
ทีนี้สิ่งที่น่าสนใจต่อคือ เอมม่ารู้วัฒนธรรมแบบญี่ปุ่นมั้ยว่า ก่อนทานอาหารจะพนมมือกล่าว อิตะดะคิมัส
ผลคือเอมม่าใช้วิธีเลียนแบบ เห็นพวกผมพนมมือก็ทำตามด้วย
“อิตะดะคิมัส(จะทานแล้วนะครับ-ค่ะ)”
หลังจากทานข้าวเสร็จ ชาร์ล็อตยังคงเป็นคนเก็บกวาดโต๊ะเหมือนเดิม ส่วนผมมีหน้าที่อุ้มเอมม่าที่หลับไปแล้วอยู่บนตักผม ซึ่งก็ไม่แปลก เด็กเล็กพอกินจนอิ่มก็ต้องง่วงนอนจะหลับ เป็นเรื่องธรรมดา เอมม่ากินอิ่มนอนหลับพร้อมใบหน้าเปื้อนยิ้ม ดูแล้วน้องหลับอย่างมีความสุขจริง
“น้องหลับแบบเปิดช่องว่างไม่มีอะไรที่แสดงถึงความระแวงว่าจะโดนแกล้งหรือก่ออาชญากรรม คงเป็นหลักฐานว่าน้องรักเรามากสินะ”
ผมกล่าวรำพึงกับตัวเองขณะจ้องหน้าเอมม่าที่กำลังหลับ
“ใช่ ถูกต้องแล้วค่ะ”
ชาร์ล็อตที่เก็บกวาดเรียบร้อย เธอมาตั้งแต่เมื่อไรไม่ทันรู้ตัว แอบย่องเข้ามากล่าวฃ
นี่เธอแกล้งผมแบบครั้งที่แล้วเลยนี่หว่า
“”ฮะฮะ ขอโทษนะคะที่ทำให้ตกใจ แต่ว่าที่ชั้นพูดคือเรื่องจริง เอมม่านอนหลับให้เห็นแบบนี้แปลว่าน้องไว้ใจอาโอยางิคุงมาก หรือถ้าให้เสริมจริงๆคือน้องชอบอาโอยางิสุดๆเลย”
“…….”
“ป..เป็นอะไรไปรึ”
ชาร์ล็อตอยู่ใกล้ผมมาก และสบตาผมที่ตอนนี้กำลังตัวแข็ง เพราะเธอใกล้ผมสุดๆ ไม่รู้จะพูดอะไรดี
ชาร์ล็อตใช้มือขวาเสยผมทัดหู กล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ถ้าไม่รังเกียจ ออกไปเดินเล่นข้างนอกกันมั้ยคะ”
เฮ้ย นี่มันคำพูดชวนเดทชัดๆ จู่ๆก็ชวนแบบนี้เล่นเอาไม่ทันตั้งตัว แต่แน่นอนว่า เจอชวนแบบนี้ จะทำตัวเป็นเตมีย์ใบ้ก็ใช่เรื่อง ใครจะปฏิเสธโอกาสดีแบบนี้
“อืม ไม่รังเกียจหรอกครับ”
“ดีเลยค่ะ”
ชาร์ล็อตเอามือทาบอก รำพึงอย่างพอใจในคำตอบผม
“แล้วจะทำยังไงกับเอมม่าครับ”
“ชั้นกะว่าจะหาผ้าห่มให้เอมม่าพร้อมพาน้องไปด้วยกัน เพราะถ้าน้องตื่นมาไม่เจอหน้าอาโอยางิ แกคงเสียใจร้องไห้บ้านแตกแน่”
“ร้องเลยเหอครับ”
“ร้องไห้บ้านแตกพร้อมออกแอคชั่นอาละวาดด้วยเลยล่ะ”
ผมกับเธอเตรียมพร้อมหาของให้เอมม่า ออกไปข้างนอกด้วยกัน
“ลมเย็นดีจังนะคะวันนี้”
ชาร์ล็อตเผยดวงตากลมโตยินดี สายลมกลางคืนพัดโบกผมเธอปลิวสยาย
ผมได้ยินเสียงอ่อนหวานของเธอ เล่นเอาใจเต้นตึกตัก ผมกับเธอกำลังเดินเคียงข้างกัน ถึงจะบอกว่าที่มาด้วยกันมีสามคนคือผม เอมม่า ชาร์ล็อต แต่เอมม่าตอนนี้หลับสนิท เท่ากับว่ามีแค่ผมกับเธอสองคนอยู่ด้วยกันในช่วงเวลานี้ ความรู้สึกว่าเหมือนผมกับเธอได้ออกเดทกันยังไงยังงั้นเลย เล่นเอาหัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ
“นั่นสินะครับ”
สุดท้ายด้วยความประหม่า ผมเลยได้แค่ตอบรับสั้นห้วน
ไม่รู้เป็นเพราะบรรยากาศเงียบสงบในค่ำคืนนี้รึเปล่า ผมรู้สึกถึงลมหายใจของเราสองคนมากกว่าเวลาที่อยู่ในห้องด้วยกัน
“…….”
หลังจากผมตอบไป เกิดความเงียบ มีเพียงชาร์ล็อตที่จ้องหน้าผมไม่วางตา ผมไม่รู้หรอกว่าตอนนี้เธอคิดอะไรอยู่ เพราะแค่เธอจ้องหน้าผม ผมก็ตื่นเต้นจนคิดอะไรไม่ออกแล้ว
“..คือว่า..อาหารวันนี้อร่อยมากครับ”
ผมนึกหาบทสนทนาที่คาดว่าคุยแล้วเธอจะน่าจะชอบใจขึ้นมาเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ
พอพูดจบ สีหน้าชาร์ล็อตดีใจเต็มไปด้วยรอยยิ้มอย่างเห็นได้ชัด และเธอก็ยังไม่เลิกมองหน้าผมอยู่ดี
“ขอบคุณนะ ได้ยินเธอบอกว่าอร่อยชั้นก็ดีใจแล้ว”
เอาจริงๆ ที่ผมชมนั่นยังน้อยไปด้วย เพราะแฮมเบอร์เกอร์ที่ชาร์ล็อตทำเป็นสไตล์อาหารฝรั่งเศส คล้ายกับมีทพาย น่าทึ่งในสกิลการทำอาหารของเธอมากว่าไม่ได้เก่งแค่อาหารญี่ปุ่นเพียงอย่างเดียว เธอเป็นผู้หญิงที่เปี่ยมด้วยความสามารถจริงๆ
“ฮะฮะ ขอบคุณค่ะ เมนูที่ทำให้เธอเป็นเมนูที่เอมม่าชอบมากด้วย เลยอยากทำให้เธอทานด้วยกัน”
“ว้าว ชาร์ล็อตซังเป็นพี่สาวที่ให้ความสำคัญกับน้องสาวมากๆเลยครับ”
ถึงแม้ผมจะได้เจอเธอไม่นาน แต่สิ่งที่สามารถพูดได้เต็มปากคือเธอเป็นพี่สาวที่ทำอะไรหลายอย่างได้เพื่อเอมม่าแน่นอน
“ความคิดว่าน้องสาวสำคัญงั้นเหรอ อาจจะผิดไปนิดหนึ่งนะ ชั้นแค่ไม่อยากให้น้องสาวเศร้าหรือเหงาเท่านั้นเอง”
แปลกแฮะ ปกติเวลาพูดแบบนี้ พี่น้องทั่วไปคงยอมรับในคำพูดผม แต่นี่เธอกลับปฏิเสธ มันทะแม่งๆ เหมือนมีนัยอะไรสักอย่าง แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะถามเจาะลึกรายละเอียดมากเกินไป เพราะกลัวถูกเธอเหม็นหน้าเอา
“ส่วนตัวผมเอง ผมคิดว่าตราบที่ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น ผมก็พร้อมปล่อยให้เอมม่าทำอะไรตามใจชอบหมดครับ”
ผมเลือกใช้คำพูดตามน้ำชาร์ล็อตไป เพราะมองว่า เธออาจจะคิดว่าเรื่องเอมม่ามารบกวน มันทำให้ผมเดือดร้อนก็เป็นได้
ผมรู้นิสัยเธอว่าไม่ใช่คนที่อยากจะไปสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น แต่นั่นแหละ การที่เธอพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อน้องสาว อาจจะมีเบื้องลึกก็ได้้
“คุณชาร์ล็อตทำอะไรหลายอย่างเพื่อเอม่า ผมเชื่อว่าเอมม่าต้องเข้าใจครับ”
“งั้นเหรอ แต่ชั้นคิดว่าเอมม่าคงมองว่าชั้นเป็นพี่สาวที่ใจร้ายมากกว่า”
ทำไมเธอถึงเอ่ยแบบนี้กันนะ
หรือว่าคำพูดบางอย่างของเอมม่าทำร้ายจิตใจจนเธอคิดแบบนี้งั้นเหรอ
“สมมติว่า คุณชาร์ล็อตติดใจในคำพูดเอมม่า ขอให้สบายใจนะครับ เพราะคำพูดเอมม่านั่นแหละ ที่แสดงว่าน้องมองว่าคุณเป็นครอบครัว”
“เอ๋”
“สำหรับเอมม่า คุณชาร์ล็อตคือคนสนิทที่เธอไม่จำเป็นต้องเกรงอกเกรงใจ ฉะนั้นคำพูดน้องอาจจะแย่แต่จริงๆไม่มีอะไรหรอกครับ”
“งั้นเหรอคะ แต่ว่าน้องไม่เกรงใจมันก็รูสึกไม่ดีเลย”
“อย่าไปคิดแบบนั้นครับ”
ผมมองว่า ท่าทีของเอมม่าที่มีให้กับชาร์ล็อตตอนโกรธ มันเป็นเรื่องปกติของเด็กที่กล้าเอาแต่ใจเพราะรู้ว่าน้องเป็นคนที่ใครๆก็รัก ยังไงก็มีคนสปอยล์
******
หมายเหตุ อยากอ่านไวกว่าใครนิดหนึ่ง คลิกติดตามเพจผู้แปลได้ตรงนี้เลยจ้า kurakon
![ร้ายนักนะ…รักของมาเฟีย!! [Yaoi , Boy’s love]](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/01/637603610500335922-story-193x278-1.jpg "ร้ายนักนะ…รักของมาเฟีย!! [Yaoi , Boy’s love]")
