(อ่าน แปลไทย LN) Otonari asobi The Story Of How A Beautiful Foreign Student Who Lives Next Door Started To Visit My House After I Helped A Lost Little Girl – ตอนที่ 1.5

สรุปว่าด้วยความกังวลเรื่องกลิ่นเหงื่อ ชาร์ล็อตจึงแยกห่างจากอากิฮิโตะ ต่างคนต่างไม่กล้าสบตา ส่วนน้องเอมม่าก็เริ่มผล็อยหลับไปแล้ว

ทีนี้พออากิฮิโตะจะเริ่มทำลายบรรยากาศตรงนี้ก็พยายามจะเอ่ยปากสนทนา แต่ชาร์ล็อตก็เอ่ยเหมือนกัน กลายเป็นว่าต่างคนต่างบอกว่า ขอฟังอีกฝ่ายพูดก่อน สรุปอากิฮิโตะเปิดด้วยคำถามง่อยๆว่า ชินกับคลาสแล้วรึยัง คำตอบของชาร์ล็อตคือ เพิ่งย้ายมาเลยยังไม่ชิน ซึ่งก็แน่นอนอยู่แล้วว่า คนเพิ่งย้ายมาเรียนวันแรก ใครมันจะไปชิน

ในขณะที่พระเอกบ่นกับตัวเองว่ากุถามอะไรโง่ๆไปได้ไงวะ ชาร์ล็อตเอ่ยปากกล่าว
“วันนี้ขอบคุณมากนะคะ”

ผมคิดว่าคำขอบคุณอันนี้คือพูดถึงเรื่องเอมม่าจึงตอบไปว่า
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ ที่ช่วยเอมม่ามันคือเรื่องบังเอิญ และคุณก็พูดขอบคุณผมไปก่อนหน้าแล้ว”
“เปล่า อันนี้ไม่ใช่คำขอบคุณเรื่องเอมม่าแต่เป็นเรื่องของตัวชั้นเอง”

สิ่งที่เธอกล่าวถึงคือเรื่องที่อากิฮิโตะรับบทเป็นตัวร้ายในห้อง พูดตัดบทคนในชั้นเรียนเรื่อง ชวนชาร์ล็อตไปงานเลี้ยงต้อนรับ

“ตอนที่ถูกชวนไปงานเลี้ยงต้อนรับกัน ชั้นดีใจมาก แต่ว่าเอมม่ารอชั้นอยู่ที่ห้องตามลำพัง และถ้าพาเธอมาในงานเลี้ยงต้อนรับที่มีแต่คนพูดภาษาญี่ปุ่น เกรงว่าน้องคงจะกลัวมาก ก็เลยอยากจะปฏิเสธแต่ก็ไม่กล้าพูด จนอาโอยางิคุงออกหน้ารับบทตัวร้ายแทน ชั้นต้องขอโทษเธอในเรื่องนี้จริงๆ”

ชาร์ล็อตกล่าวจบ โค้งคำนับให้แก่อาโอยางิ

ส่วนตัวอากิฮิโตะ ที่ทำไปก็แค่ทำตามใจเท่านั้น แต่ไม่นึกว่าชาร์ล็อตจะรู้สึกรับผิดชอบในสิ่งที่อากิฮิโตะทำ เขาจึงกล่าว
“ไม่ต้องใส่ใจเรื่องนั้นหรอกครับ ก็แค่ฟีลลิ่งผมอยากทำอะไรผมก็ทำเลย ถ้าคุณรู้สึกผิดกับเรื่องนี้ กลายเป็นว่าตัวผมจะหนักใจมากกว่าอีก”

“….อาโอยางิคุงเป็นคนอ่อนโยนจริงด้วย เข้าใจละ ชั้นจะไม่เก็บเรื่องนี้มาใส่ใจนะ แต่เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน เธอก็ต้องให้ชั้นทำอะไรสักอย่างเพื่อตอบแทนเรื่องนี้นะ”

ชาร์ล็อตหัวเราะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน สำหรับอากิฮิโตะที่ใช้ชีวิตมาโดยแทบไม่เจอคนซาบซึ้งในสิ่งที่เขาทำ เล่นเอาอากิฮิโตะคิดว่าเธอเป็นนางฟ้า ที่เปล่งประกาย จนเขาเขิน ไม่กล้าสบตา

หลังจากคุยกันได้สักพัก อากิฮิโตะเดินทางกลับมาถึงแมนชั่นที่พักตัวเอง
“..เอ่อ.. พวกคุณชาร์ล็อตจะเข้าไปด้วยรึครับ”
“ใช่ค่ะ”

พอฟังคำตอบ อากิฮิโตะก็งง ทำไมชาร์ล็อตถึงหัวเราะและจะเข้าไปแมนชั่นด้วยกัน หรือนี่คือความเฟรนด์ลี่สไตล์ชาวต่างชาติ แต่สุดท้ายทั้งคู่ก็เดินเข้าตึกไปด้วยกัน โดยอากิฮิโตะนำหน้าไปก่อนขึ้นบันไดไปชั้นสามและชาร์ล็อตตามมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ที่นี่คือห้องผมนะครับ”
“ค่ะ อ้อ ช่วยรอสักครู่นะ ขอหยิบกุญแจเปิดห้องก่อน”

เปิดห้อง? นี่มันเรื่องอะไรกัน จะว่าไป ทำไมเธอถึงมีกุญแจแมนชั่นด้วยล่ะ

ชาร์ล็อตไขกุญแจห้องเปิดห้องติดกับห้องอากิฮิโตะ หันมากล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ฮะฮะ ที่จริงแล้วชั้นพักอาศัยอยู่ข้างห้องของอากิฮิโตะค่ะ”

อากิฮิโตะนึกออกถึงคำพูดของอาจารย์มิยุที่บอกว่า ให้กลับไปบ้านด้วยกันแล้วเดี๋ยวจะมีเรื่องสนุกแน่ ที่่แท้คือเรื่องนี้นี่เอง

จบ chapter 1 พรุ่งนี้มาต่อ chap2นะครับผม (เรื่องนี้มี 5 chapter นะครับ)

***

หมายเหตุจากผุ้แปล  ขอโทษด้วยนะครับ กะจะลงรวดเดียวหมดที่แปลไปแล้ว 2ชาปเตอร์  แต่ไม่ไหวละครับ ง่วงเกิน เดี๋ยวเย็นหรือกลางคืน มาลงต่อนะครับ ยังไงก็กะจะลงงานแปลที่นี่กับที่เฟสตัวเอง หรือถ้าใครรีบจัด อยากอ่านล่วงหน้าก็สามารถไปตามได้ที่ 

https://www.facebook.com/kurakontranslate