เมื่อเป็นเช่นนี้ ถังเฉาจึงมอบอำนาจของผู้นำไป๋ภายใต้มือของเขาให้กับเจ้าหญิงอายาเสะ
เพราะพรุ่งนี้ เขาจะไปเข้าร่วมการต่อสู้ที่เอาเป็นเอาตาย
เมื่อถังเฉากำลังจะมอบป้ายบัญชาการในมือให้เจ้าหญิงอายาเสะ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึงรัศมีการฆ่าที่พุ่งเข้ามาหาเขา
“ระวัง! มีคนกำลังมาเพื่อฆ่า”
สีหน้าของถังเฉาไม่เปลี่ยน แต่ประโยคนี้ทำให้ทุกคนตะลึง ผู้นำไป๋คิดว่าเป็นองค์ชายทั้งสองที่กลับมาช่วยเขา และรอยยิ้มเล็กน้อยก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา แต่ทันใดนั้น พลังงานภายในอันทรงพลังพุ่งเข้ามาและผลักทุกคนที่อยู่ตรงนั้นถอยกลับทันที
ถังเฉาปิดกั้นการโจมตีนี้ แต่ผู้นำไป๋ถูกลมแรงพัดปลิวไปและไม่รู้ว่าปลิวไปไหน
“ถังเชียว สบายดีนะ คราวนี้ผมประสบความสำเร็จในการฝึกฝน ผมมาหาคุณโดยเฉพาะเพื่อแก้แค้น ผมจะคอยดูว่าครั้งนี้ คุณจะเอาชนะผมได้อย่างไร?”
ทุกคนมองไปที่โจวหลี่ซึ่งดูเหมือนจะควบคุมตัวไม่อยู่ รู้สึกทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย เพราะรัศมีการสังหารที่แผ่ออกมาจากตัวเขามีพลังมาก จนทุกคนที่อยู่ในที่นี้ไม่สามารถทนได้
“คุณจะทำอะไร เจ้าหญิงอายาเสะอยู่ที่นี่นะ ถ้าคุณทำร้ายเจ้าหญิงอายาเสะ มันจะเทียบเท่ากับการทำลายความสัมพันธ์ฉันมิตรระหว่างสองประเทศ ถึงตอนนั้นราชวงศ์จะไม่ปล่อยคุณไปแน่นอน”
โอดะไอพูดด้วยใบหน้าเย็นชา
เธอรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับระบบของราชวงศ์ต้าเซี่ย ต้องการใช้ราชวงศ์เพื่อข่มขู่โจวหลี่ แต่โจวหลี่ดูเหมือนจะไม่กลัวโอดะไอเลย กลับหัวเราะและชี้นิ้วไปที่โอดะไอ
“ถ้าเก่งนักตอนนี้คุณก็ไปที่ราชวงศ์ดู ดูซิว่าคุณมีความสามารถที่จะก้าวออกจากตระกูลไป๋เพียงครึ่งก้าวได้หรือไม่”
คำพูดของโจวหลี่นั้น เห็นได้ชัดว่ากำลังเตือนโอดะไอ ถ้าเดินออกจากตระกูลไป๋เพียงครึ่งก้าว โจวหลี่จะโจมตีโดยไม่เลือกคน
เมื่อถังเฉาได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะออกมา
“ถ้าเรายืนกรานที่จะไปล่ะ คุณจะทำอะไรกับพวกเรา?หรือคนขี้แพ้อย่างคุณ ยังอยากจะฆ่าผมงั้นเหรอ?”
เมื่อเผชิญหน้ากับการเยาะเย้ยของถังเฉา คราวนี้โจวหลี่ไม่ได้โกรธ แต่กลับมีความสุข
“ถูกต้อง ถูกต้อง ผมอยากให้คุณหยิ่งแบบนี้ หยิ่งผยองกว่านี้หน่อย”
“ถึงตอนนั้น ตอนที่คุณถูกผมทุบตีจนล้มลงบนพื้นและขอความเมตตา คุณจะมาคิดว่าตอนนี้คุณโง่แค่ไหน”
“ตอนนี้ผมได้รวมวิชาต้องห้ามเข้ากับร่างกายของผมแล้ว คุณคิดว่าคุณยังเป็นคู่ต่อสู้ของผมอยู่ไหม?”
“ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ผมไม่รู้ว่าคุณเคยใช้กลอุบายอะไร แต่คราวนี้ ไม่ว่าคุณจะใช้เล่ห์กลอะไรก็ตาม ผมจะฆ่าคุณให้ได้อย่างแน่นอน”
ถังเฉาส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ แล้วเดินถอยกลับไปพร้อมกับโอดะไอและเจ้าหญิงอายาเสะ
“ไม่ต้องไปสนใจคนโง่คนนี้”
มองดูถังเฉา เขาหันหลังกลับและจากไปโดยตรง โจวหลี่รีบวิ่งขึ้นไป ขวางอยู่ตรงหน้าถังเฉา
“อยากไปงั้นเหรอ ไม่มีทาง รับการลงโทษจากผมดีๆเถอะ”
เมื่อพูดอย่างนั้น โจวหลี่ก็กระโดดขึ้นและโจมตีถังเฉาอย่างดุเดือด
ถังเฉาไม่รีบร้อน มองไปที่โจวหลี่ตรงหน้าเขา แม้ว่าการเคลื่อนไหวของเขานั้นค่อนข้างเร็วสำหรับคนอื่นๆ แต่ต่อหน้าถังเฉา มันเหมือนกับการเล่นของเด็กๆ โดยไม่มีการคุกคามใด
“นี่หรือเป็นวิชาต้องห้ามที่คุณภูมิใจ? ดูเหมือนจะธรรมดามากนะ เอาล่ะ พรุ่งนี้จะเป็นการแข่งขันสมาคมวรยุทธ์ ผมไม่อยากเสียเวลากับคุณที่นี่ คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผม รีบไสหัวไปจากที่นี่ซะ..”
“หากคุณทำให้ผมโกรธ คุณจะไม่มีคุณสมบัติในการแข่งขันในวันพรุ่งนี้ด้วยซ้ำ มันคงแย่”
โจวหลี่รู้สึกประหลาดใจ ทำไมกำปั้นของเขาถึงตีถังเฉาไม่ได้? แต่ไม่นานเขาก็คิดได้ เพราะยังไงแล้ว ความแข็งแกร่งของเขาไม่ได้แย่ และเขาก็ยังคงถูกถังเฉาฆ่าทันที ตอนนี้ ความแข็งแกร่งของเขาได้รับการพัฒนาแล้ว แต่เขาก็ยังไม่สามารถดูหมิ่นถังเฉาได้
“ดูเหมือนว่าผมจะประเมินคุณต่ำไป คิดไม่ถึงว่าคุณจะพัฒนาขึ้นมากขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นผมคงต้องเล่นกับคุณอย่างจริงจังดูแล้ว”
ผู้นำไป๋คอยเฝ้าดูโจวหลี่ และในขณะนี้ เมื่อโจวหลี่กำลังจะเคลื่อนไหวอีกครั้ง ผู้นำไป๋ก็ห้ามโจวหลี่ไว้
“คุณชายโจว อย่ารีบที่จะต่อสู้กับเด็กคนนี้ อย่างไรก็ตาม ยังไงพวกคุณทั้งสองก็จะพบกันในวันพรุ่งนี้ ฟังคำเตือนของผมจะดีกว่า”
คำพูดของผู้นำไป๋ดึงดูดความสนใจของโจวหลี่ อย่างไรก็ตาม ผู้นำไป๋ไม่ได้เป็นหนี้ถังเฉา ถังเฉาก็ไม่สามารถเอาผลประโยชน์อะไรจากเขาได้ หลังจากที่ผู้นำไป๋และโจวหลี่ได้บรรลุความคิดเหมือนกันแล้ว พวกเขารู้ว่าการเอาชนะถังเฉาในตอนนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย ดังนั้นจึงสงบลง
“ถ้าคุณสามารถยกระดับความแข็งแกร่งของผมในเวลาอันสั้น เสียเวลาหน่อยก็ไม่เป็นไร ถ้าคุณไม่สามารถยกระดับความแข็งแกร่งของผม ก็ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้”
โจวหลี่ผลักผู้นำไป๋ออก ผู้นำไป๋ก็รีบขึ้นไปคว้าโจวหลี่ตรงหน้าเขาไว้ เขาไม่ต้องการให้โจวหลี่ถูกถังเฉาสังหารด้วยวิธีนี้ ทำให้ตัวเองหมดหวังที่จะแก้แค้น เขาต้องการใช้เยาวชนที่ยอดเยี่ยมคนนี้ของราชวงศ์ต้าเซี่ยให้คุ้ม
“ฟังผมนะ ผมมีวิธีที่จะพัฒนาความแข็งแกร่งของคุณทันที แต่ตอนนี้คุณอย่าเพิ่งรีบ ใจร้อนไม่สามารถกินเต้าหู้ร้อนๆได้ ยังไงพรุ่งนี้คือการแข่งขันสมาคมวรยุทธ์ ทำไมคุณถึงไม่ยอมรออีกนิดล่ะ”
“สำหรับวิธีที่ผมจะพัฒนาความแข็งแกร่งของคุณยังไง คุณตามผมมาอย่างมั่นใจได้เลย”
หลังจากพูดจบ โจวหลี่ก็เริ่มสนใจ มองดูถังเฉาที่อยู่ข้างหน้าเขาจากไป ไม่ได้ตามขึ้นไป แต่เดินตามผู้นำไป๋เข้าไปในห้องโถงตระกูลไป๋
“ผู้เฒ่า ผมเชื่อว่าคุณรู้ความแข็งแกร่งของผม ถ้าคุณโกหกผม ผมจะฆ่าคุณโดยตรงอย่างแน่นอน”
ขณะที่เขาพูด ผู้เฒ่าไป๋หัวเราะด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์ มองไปที่โจวหลี่ตรงหน้าเขา เดินเข้ามา และตบไหล่โจวหลี่
“คุณวางใจได้เลย ผมจะโกหกคุณได้อย่างไร? ถ้าผมโกหกคุณแล้วถูกคุณฆ่า มันไม่คุ้ม ผมไม่จำเป็นต้องโกหกคุณ เพราะเราต่างมีศัตรูร่วมกัน ผมจะทำร้ายคุณได้ไง ”
โจวหลี่ไม่ได้เปลี่ยนสีหน้าของเขา แต่มองไปที่ผู้นำไป๋ด้วยความรังเกียจและกล่าวว่า
“หยุดพูดเรื่องไร้สาระกับผม รีบบอกวิธีของคุณให้ผมเร็ว ผมรีบไปฆ่าถังเฉาไอ้เด็กคนนั้น”
ในฐานะที่เป็นปรมาจารย์ด้านอาวุธ ด้านอาวุธนั้นตระกูลไป๋ได้มีการศึกษามามาก แต่โดยส่วนตัวแล้ว ตระกูลไป๋ได้สร้างอาวุธที่ยุ่งยากมากมายเพื่อลงโทษคู่ต่อสู้ที่มีอำนาจเหล่านั้น
ผู้นำไป๋มองไปที่โจวหลี่อย่างมั่นใจและกล่าว
“เชื่อว่าคุณชายโจวคงจะรู้ว่าตระกูลไป๋ของเราเป็นปรมาจารย์ด้านอาวุธใช่ไหม”
“สำหรับอาวุธนั้น ผมสามารถแนะนำอาวุธที่ทรงพลังมากให้กับคุณได้ มันสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของคุณได้ หากคุณไม่เชื่อ คุณสามารถมาลองใช้กับผมได้”
หลังจากนั้น ผู้นำไป๋เดินไปที่กำแพงกับโจวหลี่
“คุณพาผมมาที่นี่ทำไม? คุณไม่ได้เล่นตลกกับผมใช่ไหม”
โจวหลี่เหมือนคนที่ไม่เคยเห็นโลกภายนอกมาก่อน และผู้นำไป๋เพียงแค่ยิ้มแล้วหมุนกระถางดอกไม้ข้างๆเขาเบาๆ ทันใดนั้นกำแพงก็เหมือนกับประตูไฟฟ้าและมันก็เปิดออกเอง
