เงียบกริบราวกับความตาย
รอยยิ้มบนใบหน้าของต่งอี้สิงและต่งหนานหลิ่งยังไม่ได้หายไปหมด ก็แข็งทื่ออย่างสมบูรณ์ เหมือนกับหน้ากากผิวมนุษย์ที่ละเอียดอ่อนสองอัน และรูม่านตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกใจ
ตอนที่ยกมือขึ้น แสงปรากฏตัวขึ้นในโลก ซึ่งเรียกได้ว่าเป็นพลังแห่งเทพและภูตผี ทุกคนเสียชีวิตในทันที
นี่เป็นพลังของมนุษย์จริงๆเหรอ?
เดิมทีลานบ้านของตระกูลต่งนั้นเต็มไปด้วยผู้คน และหลังจากนั้นผ่านไปเพียงวินาทีเดียว มันก็ว่างเปล่าอย่างมาก
สีหน้าของต่งอี้สิงซีดขาวในทันที หายใจหอบอย่างหนัก เหงื่อเย็นทำให้เสื้อผ้าบนหลังของเขาเปียกไปหมด
ต่งหนานหลิ่งอายุมากแล้ว ก็ยิ่งรับไม่ไหว ดังนั้นเขาจึงล้มลงกับพื้น
อย่างไรก็ตาม เจียงไป๋เสว่เหมือนไม่เป็นอะไร เหมือนเล่นมายากล ในมือของเขาก็มีมีดสั้นเพิ่มมา เล่นไปมาที่ปลายนิ้วของเธอ
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ถังเฉาก็ยิ้มอย่างขมขื่น เป็นเวลาหลายปีที่เธอยังคงไม่สามารถกำจัดนิสัยแย่ ๆของการหมุนมีดเล่นนี้ได้
เขาตั้งสมาธิ ดวงตาของเขาเริ่มเย็นลงอีกครั้ง และค่อยๆเดินไปทางต่งอี้สิงและต่งหนานหลิ่ง
ในขณะนี้ หัวใจของต่งอี้สิงเต้นจนแทบจะวาย ราวกับว่าเขากลับไปในคืนที่ถูกทิ้งไว้ในหอหมิงจู เหงื่อที่เย็นไหลออกมา
“อย่าเข้ามานะ หยุดเดี๋ยวนี้!”
เสียงของเขาสั่นและตื่นตระหนกตกใจอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม ถังเฉายังคงดูเย็นชาและเดินไปหาเขา กะพริบตา และเข้ามาถึงตรงหน้าเขา มองลงมาเหมือนคนใหญ่คนโตมองผู้ต่ำต้อย
ภายใต้สายตาที่เย็นชาของถังเฉา หัวใจของต่งอี้สิงเหมือนถูกบีบอย่างแรง หวาดกลัวจนถึงสุดขีด
“นี่คุณ คุณกล้าทำอะไรผมเหรอ!”
ปัง—-
ทันทีที่พูดจบ เขาก็บินออกออกไปเหมือนว่าวที่เส้นขาด
เขากระแทกสิงโตหินขนาดใหญ่ทั้งสองข้างของคฤหาสน์ พ่นเลือดออกมา
ต่งอี้สิงทนความเจ็บปวดอย่างรุนแรงไว้ พยายามลุกขึ้น เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น ถังเฉาก็มองเขาอย่างเย็นชา
เขายกเท้าขึ้นและกระทืบที่คอของต่งอี้สิงอย่างแรง เหยียบมันอย่างต่อเนื่อง
“บอกมา ไฟล์วิดีโอต้นฉบับอยู่ที่ไหน”
“แค๊กๆ—-“
รูม่านตาของต่งอี้สิงพร่ามัว และถูกเหยียบจนหายใจไม่ออก
ถังเฉาควบคุมความรุนแรงได้ดีมาก ซึ่งทำให้ต่งอี้สิงรู้สึกถึงความเจ็บปวดจากการถูกเหยียบที่คอของเขา แต่ก็ไม่ทำให้เขาตายจริงๆ
“คุณกล้าทำร้ายหลานชายของผม!”
ที่ด้านข้าง ต่งหนานหลิ่งจ้องมองด้วยสายตาโหดเหี้ยม พุ่งตรงไปที่ถังเฉาสุดแรง
ปัง—-
แต่ก่อนที่เขาจะวิ่งไปถึงตรงหน้าถังเฉา เก็ถูกเขาเตะจนบินถอยหลัง
“ไอ้แก่ ผมแนะนำให้คุณทำตัวดีๆดีกว่า จุดประสงค์ของผมในการมาที่บ้านของตระกูลต่งในครั้งนี้ คือการได้วิดีโอต้นฉบับกลับคืนมา”
เสียงของถังเฉานั้นเย็นชาและเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า
“ถังเฉา คุณกล้าที่จะฆ่าคนของตระกูลต่งของผม ตระกูลต่ง จะไม่ปล่อยคุณไปและหลินชิงเสว่แน่นอน!”
ต่งหนานหลิ่งยืนขึ้นอย่างสั่นเทาและพูดด้วยสีหน้าขมขื่น
“เหรอ?”
ถังเฉายกคิ้ว แววตาอาฆาตฉายในดวงตา แต่คำพูดยังคงถากถาง “คุณมีสิทธิ์อะไรที่จะไม่ปล่อยผมไป อาศัยผู้หญิง คนชราและเด็กๆที่อ่อนแอของตระกูลคุณเหรอ?”
สิ่งที่ตระกูลต่งพึ่งพาได้ ก็แค่ทรัพยากรทางการเงินที่มากมาย และกลุ่มทหารยามที่ถือปืน นอกจากสิ่งเหล่านี้ ตระกูลด่งจะเหลืออะไร?
ต่งหนานหลิ่งมองไปที่ถังเฉาด้วยใบหน้าที่มืดมน ตะโกนอย่างไม่เกรงกลัว “ตระกูลต่งของเราตั้งอยู่ในเมืองหมิงจูมานานกว่า 30 ปี คุณคิดว่าเราพึ่งพาแค่บอดี้การ์ดเหล่านี้หรือ?แน่นอนว่ายังมีไม้ตายที่จะบิดกลับฟ้าดิน!”
“งั้นก็รีบใช้ออกมาซะ ถ้าช้าไป หลานชายของคุณคงตายไปแล้ว”
ถังเฉาไม่กลัว เท้าที่เหยียบคอของต่งอี้สิงขยับเล็กน้อย ใบหน้าของอีกฝ่ายแดงก่ำ แทบจะขาดอากาศหายใจ
“คุณจะเสียใจภายหลังแน่นอน!”
สายที่อาฆาตของต่งหนานหลิ่ง จากนั้นเขาก็ตะโกนว่าสุดกำลังว่า “อาจารย์เปา ไม่ลงมือตอนนี้ จะรอลงมือเมื่อไหร่!”
ตูม —-
หลังจากประโยคนี้พูดจบ โมเมนตัมอันทรงพลังก็เพิ่มขึ้นจากห้องใต้หลังคาของคฤหาสน์ของตระกูลต่ง
ซ่า —-
ภายใต้โมเมนตัมนี้ หน้าต่างกระจกบนชั้นสองของคฤหาสน์ก็แตกเป็นเสี่ยงๆ
ถังเฉาและเจียงไป๋เสว่ชำเลืองมองกันและกัน การแสดงออกของพวกเขาดูเคร่งขรึมเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นและจ้องมองไปที่ชั้นสองของคฤหาสน์
เห็นร่างหนึ่งปรากฏขึ้นที่หน้าต่างบนชั้นสองของคฤหาสน์ ชุดฝึกกังฟูหยินหยางสีดำ รองเท้าผ้าปากกลม ดวงตาที่มืดมนและท่าทางอาฆาต
เขาเหลือบมองถังเฉาและเจียงไป๋เสว่อย่างเย็นชา จากนั้นจึงแตะรองเท้าผ้าที่มีปากกลมเบาๆ และคนทั้งคนก็กระโดดลงมา
ราวกับว่ามีลมหายใจที่อ่อนนุ่ม คอยพยุงร่างกายของเขาไว้ เมื่อเขาลงจากพื้น ร่างกายเขาไม่แม้แต่จะโค้งหรืองอตัว
“อาจารย์เปา!”
เมื่อเห็นชายคนนั้นร่อนลงอย่างช้าๆ ต่งหนานหลิ่งก็ดูตื่นเต้นและตะโกน
ถังเฉาก็ได้ปล่อยต่งอี้สิง ดวงตาของเขาหรี่ลงอย่างอันตราย และเขามองไปที่อาจารย์เป่า
ในเมืองหมิงจู เขายังไม่เคยเห็นชายผู้แข็งแกร่งเช่นนี้มาก่อน และเมื่อพิจารณาจากออร่าการสังหารที่เขาแสดงออกมา เขาต้องการปลิดชีวิตตัวเอง
อาจารย์เป่าจ้องไปที่ถังเฉาเป็นเวลานานและในที่สุดก็พูดว่า “คุณคือถังเฉา?”
“คุณคือใคร?”
ความตกใจในดวงตาของถังเฉาหายไปในพริบตา ความสงบก็กลับมาอย่างรวดเร็ว
เมื่อมองแวบแรก อาจารย์เปาคนนี้ก็ทรงพลังจริงๆ แต่เทียบกับถังเฉาแล้ว ยังด้อยกว่ามาก
อาจารย์เปาเยาะเย้ย “ทำให้หลายคนในสมาคมของผมกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ ยังมาถามว่าผมเป็นใคร?”
ถังเฉายกคิ้วทันที “คุณเป็นคนของสมาคมการต่อสู้?”
“ในเมื่อรู้ว่าผมเป็นสมาชิกระดับสูงของสมาคมการต่อสู้ ยังไม่รีบคุกเข่าอีก ตัดแขนขาของตนเอง แบบนี้ผมสามารถไว้ชีวิตคุณ!” อาจารย์เปายืนเอามือไขว้หลัง สีหน้าหยิ่งผยอง
ถังเฉาถอนหายใจ คนบ้าบู๊ เดินทางไปยังทั่วทุกทิศ เพื่อส่งเสริมสมาคมการต่อสู้ อย่างไรก็ตาม สมาคมการต่อสู้หลายแห่งที่ก่อตั้งขึ้นในสถานที่ต่างๆ ก็ได้ปลูกฝังปรสิตมามากเช่นกัน
เมื่อเห็นถังเฉาเงียบ อาจารย์เปาก็ตะโกนทันที “ยังไม่รีบคุกเข่าลงอีก!”
ถังเฉามองเขาอย่างจางๆ จากนั้นจึงถามว่า “นักรบมีเจตนาฆ่า และนักปราชญ์มีความเย่อหยิ่ง ในฐานะสมาชิกอาวุโสของสมาคมการต่อสู้ การฝึกศิลปะการต่อสู้คืออะไร?”
“มีไฟสามดวงอยู่บนหัวของผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ เคารพฟ้าดิน เคารพเทพเจ้าและภูตผี และรับใช้ประชาชน มีความกระตือรือร้นจริงใจซื่อตรงต่อกัน แต่คุณไม่เพียงแต่ไม่มีสักอย่าง แต่กลับสนับสนุนและช่วยเหลือผู้แข็งแกร่งรังแกอ่อนแอ คุณไม่คู่ควรกับคำว่า ‘นักรบ’
ดวงตาของถังเฉาเย็นชา น้ำเสียงของเขาเย็นลง และบนร่างกายของเขาก็มีพลังทำให้ผู้อื่นสบายใจ พูดจนอาจารย์เปาตกตะลึงกับคำพูดของเขา และดวงตาของเขาถอยกลับไปสองสามก้าวโดยคาดไม่ถึง
เจียงไป๋เสว่มองเขาอย่างเฉยเมย มีดในมือของเธอหมุนเร็วขึ้น และจะบินออกไปได้ทุกเมื่อ
ในที่สุด ท่านอาจารย์เปาก็ดึงสติกลับมาได้ ใบหน้าของเขาเดี๋ยวแดงเดี๋ยวขาว และพูดอย่างโกรธเคือง “ไอ้เด็กไร้เดียงสา ใครให้คุณมาสั่งสอนผม วันนี้คุณต้องตาย!”
ทันทีที่เสียงหายไป เขาก็เหมือนกับเสือที่ออกมาจากกรง ทุบหน้าของถังเฉาด้วยหมัด
“หาที่ตาย!”
สายตาของเจียงไป๋เสว่เย็นชาและมีดในมือของเธอก็กำลังจะถูกโยนออกไป
ในเวลานี้ ร่างหนึ่งได้ก้าวไปข้างหน้าเธอและเริ่มเผชิญหน้ากับอาจารย์เปาด้วยการชก
กระดูกของถังเฉาตุ้มๆตั้มๆ ความแข็งแกร่งนั้นเหมือนกับภูเขาไฟระเบิด ทันใดนั้นก็สั่นสะเทือน
“แรงภายใน?!”
ในขณะที่หมัดของเขาสลับกัน ดวงตาของอาจารย์เปาก็ตกตะลึงจนสุดขีด
แรงภายในที่แม้แต่อาจารย์ยังไม่ได้ฝึกฝน ก็ปรากฏในตัวของผู้ชายธรรมดาที่ไม่เด่น!
ปัง—-
หมัดขนาดใหญ่ของถังเฉาเปิดและปิด ทุบลงบนร่างของอาจารย์เปา ราวกับว่าวที่เชือก ขาด กลิ้งตรงไปที่ต่งหนานหลิ่ง
พู่ —-
เลือดพุ่งออกจาปากของเขา ซึ่งทำให้ขากางเกงของต่งหนานหลิ่งเป็นสีแดง
