เจ้ามังกรพรีเมี่ยม – ตอนที่ 258 เคยได้ยินหรือเปล่า

บนหน้าถังเฉามีรอยยิ้มหยอกเย้า ไม่มีความหวาดกลัวที่ถูกข่มขู่แม้แต่น้อย นี่ทำให้เสิ่นป้านซานแปลกใจมาก

“แกหัวเราะอะไร? หรือว่าแม้แต่ชีวิตของเมียตัวเองแกยังไม่สนใจงั้นเหรอ?” เขาตะคอกเสียงดัง

“ชีวิตคนรักของฉัน ฉันต้องทะนุถนอมแน่นอนอยู่แล้ว เพียงแต่แกดูคนในวิดีโอให้ฉันหน่อยเถอะว่าเป็นใคร แล้วค่อยมาพูดกับฉัน” ถังเฉาพูดขึ้นนิ่งๆ

“……”

ชั่วขณะนั้นเสิ่นป้านซานสีหน้าเปลี่ยนไป หยิบมือถือกลับมาดูใหม่ จากนั้นมองที่หน้าจอ

เห็นเพียงผู้หญิงเย็นชาที่ใส่ชุดหนังสีดำคนหนึ่งปรากฏอยู่ในหน้าจอ กำลังมองเขาเหมือนมองคนโง่

“ตาแก่นี่เป็นใครกัน ดูเหมือนไม่ค่อยฉลาดเท่าไร” หญิงสาวผู้เย็นชาถามขึ้นอย่างเฉยชา

เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ถามเสิ่นป้านซาน อย่างนั้นคงได้แต่ถามถังเฉาแล้ว

“ไม่ต้องสนใจเขา” ถังเฉายิ้มตอบเฉยๆ

หนังหน้าเสิ่นป้านซานแข็งทื่อ มองเจียงไป๋เสว่แบบโกรธเคืองไร้ที่เปรียบ “แกเป็นใครกัน? คนตระกูลเสิ่นของฉันล่ะ!”

“สวะพวกนั้นเป็นคนที่แกส่งมาเหรอ? อยู่ตรงนี้ไง”

พูดจบ เจียงไป๋เสว่ปรับกล้องด้านหน้า จากนั้นถ่ายไปยังข้างหน้า

ชั่วขณะนั้นใบหน้าที่คุ้นเคยแต่ละคนสะท้อนเข้าในหน้าจอ ไม่ใช่กอดแขนไว้ แต่คือเกลือกกลิ้งกันเต็มพื้น ทั้งยังร้องโหยหวนไม่หยุด

“ผู้นำ พวกเราพ่ายแพ้แล้ว ยังไม่เห็นหลินชิงเสว่ ก็โดนผู้หญิงคนนี้ล้อมไว้แล้ว”

“ใช่ครับ ผู้นำ หล่อนเก่งกาจเหลือเกิน สองสามทีก็จัดการพวกเราลงได้”

“ผู้นำครับ รีบช่วยพวกเราด้วย!”

“……”

กล้ามเนื้อใบหน้าของเสิ่นป้านซานกระตุกเพิ่มขึ้นรุนแรง โดยเฉพาะเป็นใบหน้าที่ร้องคำรามขอให้ช่วยของแต่ละคน ยิ่งกระตุ้นในใจของเขา

“ไอ้โง่ พวกโง่ทั้งหมด!”

“แคกๆ!”

ภายใต้อาการโกรธเป็นพิเศษ เสิ่นป้านซานถูกความโกรธโจมตีเข้าหัวใจ ตามมาด้วยความตื่นตระหนกหวาดกลัว

“คุณปู่ครับ คุณปู่เป็นอย่างไรบ้างครับ?”

เสิ่นชิงหยุนที่อยู่ด้านข้างรีบตบหลังของเสิ่นป้านซาน

“สวะ ตระกูลเสิ่นของฉันทำไมถึงมีแต่พวกขี้ขลาดสวะพวกนี้ได้?”

เสิ่นป้านซานโกรธจนตัดสายวิดีโอคอลโดยตรง จ้องถังเฉาด้วยสายตาโหดเหี้ยม

“ยังมีแผนการอะไรอีก เอาออกมาได้เลย วันนี้ฉันมีเวลามาก สามารถอยู่เล่นกับพวกแกได้เรื่อยๆ”

ถังเฉานั่งอยู่บนโซฟาอย่างสบายอกสบายใจ หัวเราะเยาะบอก

คนใกล้ชิดเป็นส่วนสำคัญในใจของเขามาโดยตลอด หลังจากที่หลินจ้าวหยูนและถังเสี่ยวลี้เกิดเรื่องขึ้น หลินชิงเสว่และถังเสี่ยวลี้ทางนี้ ยิ่งไหว้วานให้เจียงไป๋เสว่คุ้มครองโดยตรง

ความสามารถเจียงไป๋เสว่เป็นรองเพียงเขา จะให้พวกไร้ประโยชน์กลุ่มนี้ทำสำเร็จได้อย่างไร?

“ถังเฉา แกคิดว่าตระกูลเสิ่นของฉันมีฝีมือแค่นี้เหรอ?”

เสิ่นป้านซานมองถังเฉาด้วยสายตาเย็นชา และไม่ได้เสียความมั่นใจลงไปเพราะความผิดพลาดก่อนหน้านี้ แต่ยังพูดสาบานอย่างจริงจังน่าเชื่อถือ

“งั้นก็เอาออกมา ยังไงวันนี้ตระกูลเสิ่นต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย”

น้ำเสียงถังเฉาเรียบนิ่ง และไม่ได้เอามาใส่ใจ

“ได้! นี่แกเป็นคนพูดเองนะ!”

สีหน้าของเสิ่นป้านซานอึมครึมถึงขั้นสุด พูดขึ้นฉับพลัน “ออกมาให้หมดเถอะ พวกนายไม่ต้องปกป้องฉันแล้ว ขอแค่ฆ่าไอ้หนุ่มตรงหน้านี้ให้ตาย!”

ฟึ่บๆๆ—-

ทันทีที่พูดจบ มีเสียงฝีเท้าเร่งถี่ติดๆ กันลอยมาจากชั้นที่จะไปห้องใต้ดินกะทันหัน

ชั่วพริบตาเดียว นักบู๊ที่มีกลิ่นอายแข็งแกร่งสิบกว่าคนเต็มๆ ก็ปรากฏตัวล้อมรอบถังเฉาและเฟิ่งหวงในชั่วขณะนั้น ก่อนจะมองเขาอย่างเย็นชา

แค่ลักษณะท่าทางของนักบู๊สิบกว่าคนนี้ เพียงพอที่จะเทียบได้กับมรสุม ทำลายล้างสรรพสิ่ง

ยิ่งไปกว่านั้น ในบรรดาพวกเขายังมีผู้อาวุโสที่หลับตาไว้ตลอดคนหนึ่ง ในหน้าอกซ่อนดาบโบราณและเรียบง่ายไว้เล่มหนึ่ง กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ที่พื้น

ถังเฉาเพิกเฉยสิบกว่าคนนี้ไป มองที่ตัวผู้อาวุโสที่หลับตาคนนี้โดยตรง

“คุณคือ…คนตาบอด?”

“ถูกต้อง”

ผู้อาวุโสไม่ได้ถือสา ยอมรับอย่างเปิดเผยแล้ว “ดวงตาทั้งสองของฉัน เมื่อสี่ปีก่อนโดนคนหนุ่มที่มีชื่อว่า’อู่ตงหยาง’ทำให้บาดเจ็บ ตอนแรกคิดว่าจะเดินบนเส้นทางบูโดไปจนสุดทาง นึกไม่ถึงว่าเจอหายนะแต่ยังได้ผลดี หลังจากตาบอดสองข้าง สวรรค์กลับทำให้ความรู้สึกพิเศษของฉันยิ่งตอบสนองได้ไว การกระทำเดียวตีพันธนาการแตก ก้าวสู่โลกใหม่”

“อู่ตงหยาง?”

ฟังคำพูดของผู้อาวุโส ถังเฉาอดขำไม่ได้

“ไม่ผิด นี่คือคนหนุ่มที่แกร่งสุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา คงมีสักวันที่สามารถเข้าสู่’แดนยอด’”

พูดถึงคนนี้ ท่านดาบตาบอดก็สีหน้าเคร่งขรึมอย่างยิ่ง

เสิ่นป้านซานหัวเราะบ้าคลั่งพลางพูดว่า “ถังเฉา แกจบเห่แล้ว ท่านนี้คือท่านดาบตาบอดที่ที่ฉันใช้พลังมหาศาลจ้างมา มีข่าวลือว่าเขาฆ่าคน เดิมทีแทบไม่ต้องดึงดาบออกจากฝัก ถ้าคนไหนทำให้เขาชักดาบออกได้ นั่นคือศัตรูแข็งแกร่งที่แท้จริง วันนี้แกต้องตาย!”

แต่ทว่าถังเฉากลับทำเหมือนไม่ได้ยินคำพูดของเสิ่นป้านซาน ยังคงมองท่านดาบตาบอดด้วยความสนใจ “ผมขอถามคุณหน่อย คุณอยู่ภายใต้น้ำมือของอู่ตงหยาง สู้กันกี่รอบ?”

“รอบเดียว!”

เพิ่งพูดจบ ท่านดาบตาบอดก็ลืมตาขึ้นทันที เป็นอย่างที่เขาบอกไว้จริงๆ ในตาขุ่นมัวทั้งหมด

ฉิ้ง—-

เสียงดังกังวานทีหนึ่ง ดาบในมือของท่านดาบตาบอดชักออกจากฝักอย่างเหี้ยมหาญ

ขณะนั้นแสงแวววับของดาบเป็นเงาวาว หายไปในชั่วพริบตาเดียว

เพียงแค่ท่าชักดาบ ผมหลายเส้นบนศีรษะของเสิ่นป้านซานและเสิ่นชิงหยุนยังขาดลงตามเสียงอย่างคาดไม่ถึง

“ท่านดาบ……คาดไม่ถึงชักดาบแล้ว?”

ดวงตาของปู่และหลานเบิกกลมโต น้ำเสียงมีความหวาดวิตก และยังมีความตื่นเต้นนิดๆ

“ถังเฉา ท่านดาบชักดาบออกแล้ว แกยิ่งไม่มีทางหนีรอดได้!”

“ท่านดาบ มันเป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงกระจอกคนหนึ่ง จะฆ่ามัน ไม่มีความจำเป็นต้องชักดาบ—-”

“ไม่ เขาเป็นคนมีฝีมือสูง”

ไม่รอให้เสิ่นป้านซานพูดจบ ท่านดาบตาบอดขัดจังหวะคำพูดของเขาขึ้นโดยตรง สีหน้าเคร่งขรึมไร้ที่เปรียบ แม้แต่มือที่กุมดาบเอาไว้ยังประหม่าจนเหงื่อออกแล้ว

ถังเฉายังคงนั่งอยู่บนโซฟา หัวเราะเบาๆ แบบไร้เสียง

ทันใดนั้นเขาค่อยๆ ลุกขึ้นมาแล้ว

เสียงที่ดังขึ้นพร้อมกัน และยังมีเสียงที่เรียบนิ่งอันนั้น

“ในเมื่อคุณเคยได้ยินชื่อของคนบ้าบู๊ อย่างนั้นเคยได้ยินอาจารย์ของคนบ้าบู๊หรือไม่?”

ครืน—-

ชั่วขณะนั้นลักษณะพลังที่ไร้รูปร่างระเบิดออก มีถังเฉาเป็นศูนย์กลาง สั่นสะเทือนรุนแรงไปรอบด้าน

ผมหงอกเต็มศีรษะของท่านดาบตาบอดตั้งขึ้นชั่วคราว คาดไม่ถึงร่างกายของเขาสั่นเทาอย่างรุนแรง

“นาย นาย—-”

ในน้ำเสียงท่านดาบตาบอด คาดไม่ถึงมีความตกใจและหวาดกลัว วินาทีต่อมา เขาตะโกนขึ้น “ทุกคน เข้าไปพร้อมกัน!”

“ครับ อาจารย์!”

นักบู๊สิบกว่าคน คาดไม่ถึงจะเป็นลูกศิษย์ของท่านดาบตาบอด เวลานี้ตะโกนเสียงดัง พุ่งไปยังถังเฉาทั้งหมด

“รองหัวหน้า!”

สายตาเฟิ่งหวงหนาวเหน็บ กำลังอยากลงมือ กลับเห็นถังเฉาเหมือนอยู่ในที่ที่ไม่มีคน ร่างกายดุจนกกระเรียนเมาฝ่าลม หลายสิบคนนั้น คาดไม่ถึงแม้แต่เสื้อผ้าของถังเฉายังแตะต้องไม่ได้

ปึงๆๆ—-

เพียงแวบเดียว เดิมทีแม้แต่ชายเสื้อของถังเฉาทุกคนยังแตะไม่โดน กลับถูกพลังไร้รูปร่างสั่นสะเทือนจนลอยออกไป จากนั้นกระอักเลือดสดแล้ว

ท่านดาบตาบอดเห็นเหตุการณ์ จึงลงมือด้วยตนเอง ทว่ากลับเห็นภาพเงาของถังเฉาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าเขาแบบผิดปกติ

สีหน้าท่านดาบตาบอดเปลี่ยนยกใหญ่ ใช้แรงฟันดาบในมือลงไป

ป้าบ—-

ถังเฉากลับคว้าคมดาบเอาไว้ได้ แรงภายในของมือนั้น สั่นกระจายพลังของดาบโดยตรง

เสี้ยววินาทีเดียว เขาใช้แรงฉับพลัน

ได้ยินเพียงเสียงกึก ถังเฉาหักดาบออกเป็นสองท่อนทันที

ต่อมามีเสียงปึงอีกที จากนั้นเตะไปบนตัวของท่านดาบตาบอดทีหนึ่ง ชั่วขณะนั้นเตะจนเขาลอยไปหลายสิบเมตร ชนเข้าบนกำแพง แล้วสลบลงไปเลย

“นี่คือนักบู๊ที่แกจ้างมา?”

เขาหันหน้ามา กวาดตามองเสิ่นป้านซานนิ่งๆ น้ำเสียงเรียบเฉยไม่ไหวติง