เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่ตกใจของถังเฉา ไวโอเล็ตเพียงพยักหน้าจางๆ
การถอนตัวออกจากหว่างเหลี่ยงที่เป็นเรื่องใหญ่เช่นนี้ ในความเห็นของเธอ มันไม่มีค่าอะไรเลย ซึ่งทำให้ถังเฉารู้สึกเหลือเชื่อเล็กน้อย และถึงกับสงสัยในความน่าเชื่อถือของคำเหล่านี้
เพราะว่า ผู้หญิงคนนี้ก็เหมือนต้นฝิ่นที่มีพิษ สวยแต่ร้ายกาจ
“คุณคิดว่าผมควรเชื่อคุณไหม?”
น้ำเสียงของถังเฉาเย็นชา “พบกันครั้งแรก คุณได้ระเบิดสนามกีฬาในเมืองเจียงเฉิง เกือบทำให้มีผู้เสียชีวิตหลายพันคน และพยายามฉวยเอาอำนาจการควบคุมกองทัพปราณมังกร กับค้างคาว การโกหกเป็นเพียงอาวุธสำหรับคุณ”
“ใช่เหรอ?”
ไวโอเล็ตยังคงถูกถังเฉาสงสัย เธอไม่ได้โมโห แต่มีเสียงเยาะเย้ยปรากฏขึ้นที่มุมปากของเธอ “ในเมื่อคุณไม่เชื่อ ฉันก็ช่วยไม่ได้”
“ฉันหาพี่สาวของฉันไม่เจอ อย่างมากก็ตามหามันต่อไป แต่ถ้าคุณพลาดโอกาสครั้งนี้ แสดงว่าคุณจะไม่สามารถรู้และควบคุมในสถานการณ์นี้ได้ ใครในพวกเราได้รับความเสียหายมากกว่า คุณลองชั่งน้ำหนักในใจของคุณดูนะ ”
มีสีหน้าการดูถูกบนใบหน้าของไวโอเล็ต เช่นเดียวกับหยกที่ดุร้ายและลุกไหม้ ซึ่งทำให้สายตาของถังเฉามึนงง
“หมายความว่าอะไร?”
“ตอนนี้ คุณควรรู้ว่าสาระสำคัญของหว่างเหลี่ยงคืออะไร”
ไวโอเล็ตลุกขึ้นและเดินไปที่หน้าต่างบานใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดาน มองลงไปที่เมืองซื่อจิ่ว สีหน้าของเธอไม่เจ้าเล่ห์อีกต่อไป แต่สัมผัสได้ถึงความเคร่งขรึม
“การมีอยู่ของหว่างหลี่ยง มีไว้เพื่อแก้แค้น พวกเราทุกคนต่างก็เป็นเครื่องมือ รวมทั้งฉันด้วย”
“เครื่องมือต้องรู้หน้าที่ของเครื่องมือ จึงจะถูกใช้จนถึงวินาทีสุดท้าย แต่ฉันไม่ต้องการ ฉันอยากเป็นเครื่องมือที่มีความคิดของตัวเอง ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงเห็นอนาคตที่ไกลกว่าคุณ ไม่เพียงแต่เพื่อตัวคุณเอง แต่เพื่อภรรยาของคุณด้วย”
ไวโอเล็ตหันศีรษะและมองไปที่ถังเฉา ทุกคำพูดพูดให้ตรงประเด็นและไม่ไร้สาระ
ถังเฉาตกอยู่ในความเงียบทันที
คำพูดของไวโอเล็ตนั้นคลุมเครือมาก แต่เขารู้ถึงแก่นแท้ของหว่างเหลี่ยง และเขาก็พอจะเดาความหมายในคำพูดของเธอ
พ่อตาของเขาถือเป็นผู้นำอันดับ 2 ของหว่างเหลี่ยง หว่างเหลี่ยงมีอยู่มาหลายปีแล้วทั้งหมดเพื่อจุดประสงค์ในการแก้แค้นที่น่าสะพรึงกลัว
แก้แค้นใคร?
แก้แค้นราชวงศ์ทั้งเก้าในต้าเซี่ย
แก้แค้นตระกูลที่เคยถูกกดขี่ข่มเหง
ซึ่งรวมถึงตระกูลลั่วของลั่วเย่นหัว แม่ยายของเขาและตระกูลเย่ เยหรูอี้
รวมไปถึงตระกูลถัง พ่อแม่ของถังเฉาที่ไม่เคยเจอหน้ามาก่อน
คนเหล่านี้ ทั้งหมดจะได้รับการชำระล้างทำลายโดยหว่างเหลี่ยง
ถังเฉาสามารถทนดูคนเหล่านี้ตายไปต่อหน้าเขาได้หรือ?
ดังนั้น ในที่สุดเขาก็จะอยู่ฝ่ายตรงกันข้ามกับหลินรั่วหวี
ไม่ว่าจะเป็นการฆ่าพ่อตา เป็นศัตรูฆ่าพ่อของหลินชิงเสว่ จะอยู่ร่วมใช้ชีวิตกับเธอ หรือจะถูกพ่อตาฆ่า เขาต้องเลือก
“ถังเฉา ตั้งแต่คุณได้พบกับหลินชิงเสว่ในคืนนั้นเมื่อ 5 ปีที่แล้ว มันถูกกำหนดให้มีวันนี้ นี่คือโชคชะตาของคุณ คุณหนีไม่พ้น!”
สายตาของไวโอเล็ตเฉียบแหลมและทะลุหัวใจของถังเฉาราวกับดาบ“ยังไงแล้วในสายตาของคุณ ฉันเป็นผู้หญิงที่เล่ห์เหลี่ยมอยู่แล้ว จะร่วมมือหรือไม่ แล้วแต่คุณ”
หลังจากมองลึกไปที่ถังเฉา ไวโอเล็ตก็หันหลังและจากไป
“เดี๋ยวก่อน”
ถังเฉาเรียกเธอไว้ได้ทันเวลา และสายตาของเขาดูเคร่งขรึม “ผมตอบตกลงกับคำขอของคุณ ในทำนองเดียวกัน เมื่อผมนำโซเฟียมาหาคุณ ผมหวังว่าคุณจะทำตามสัญญาของคุณได้”
“คำไหนคำนั้น”
ไวโอเล็ตพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม อย่างน้อยในเวลานี้ ถังเฉาเชื่อว่าไวโอเล็ตไม่ได้โกหกเธอ
กริ๊งๆๆ!
ในขณะนั้น โทรศัพท์ของไวโอเล็ตก็ดังขึ้น
ทันทีที่ไวโอเล็ตรับสาย สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
“คุณว่าไงนะ? คนหนีไปแล้ว?”
“ไอ้พวกโง่ พวกคุณทำงานกันยังไง ในทะเลก็ยังสามารถปล่อยให้เป้าหมายหนีไปได้?”
ไวโอเล็ตอดไม่ได้ที่จะตะโกนดุ “ตอนนี้คนหนีไปไหนแล้ว?”
อีกฝ่ายได้บอกที่ตั้งของเมือง และไวโอเล็ตก็ขมวดคิ้ว
นี่มันใกล้กับเมืองซื่อจิ่วไม่ใช่เหรอ?
ไวโอเล็ตเหลือบมองถังเฉาโดยไม่รู้ตัว แต่พบว่าถังเฉาก็หรี่ตาลงเล็กน้อยและจ้องมาที่เธอ
ไวโอเล็ตพูดทันทีว่า “ฉันยังมีบางอย่างที่ต้องทำ ค้นหาต่อไป อย่าปล่อยให้เธอหนีไป!”
พูดเสร็จก็วางสายไป
ถังเฉาถาม “หว่างเหลี่ยงของพวกคุณจับใครอีก? ใครหนีไป?”
“มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ”
ไวโอเล็ตตอบอย่างเย็นชาแล้วจากไป
เมื่อมองไปที่ด้านหลังของไวโอเล็ตที่รีบจากไป ถังเฉาคาดเดาได้ไม่ยากว่า มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น
จับคน คนวิ่งหนีไปแล้ว
ข่าวสารมีแค่นี้
ถังเฉานึกขึ้นได้โดยสัญชาตญาณเกี่ยวกับข่าวเรืออับปางที่เขาบังเอิญเห็นในวันนี้
ว่ากันว่า เรือสำราญจากญี่ปุ่นถูกโจรสลัดโจมตีจนเรือจม ยังไม่ทราบว่ารอดมากี่คน
“เดี๋ยว”
ถังเฉาตะโกนจากด้านหลัง
ไวโอเล็ตหยุด หันศีรษะ ใบหน้าจมลง “มีอะไรอีก?”
ถังเฉาพูดจางๆ “ช่วยผมหน่อยได้ไหม ตอนนี้คุณเป็นประธานผู้แทนของบริษัทตระกูลหลิน คุณควรมีสิทธิ์ตัดสินใจในการเปลี่ยนแปลงบุคลากร ให้หลินจ้าวหยูนไปยังแผนกที่ง่ายกว่านี้หน่อย”
ไวโอเล็ตผงะ เธอคิดว่าถังเฉาจะสอบถามเกี่ยวกับเรื่องสายโทรศัพท์อีก
ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อย “ทำไม? คุณเป็นพี่เขยของเธอไม่ใช่เหรอ? ไม่ให้ฉันเลื่อนตำแหน่งให้เธอก็แล้ว แต่ยังมาขอให้ฉันย้ายเธอไปที่แผนกที่งานเบากว่า คุณคิดว่าไง” ?”
ย้ายไปแผนกที่งานเบา ก็เหมือนย้ายไปแผนกที่ใช้ชีวิตวันๆและไม่มีผลประโยชน์ใดๆไม่ใช่หรือ?
“ตอนนี้คุณอยู่ในบริษัทตระกูลหลิน คุณเป็นคนตัดสินใจทุกอย่าง เธอซึ่งเป็นผู้จัดการทั่วไปเป็นเพียงเครื่องประดับ เก็บไว้มีประโยชน์ไหม?”
ถังเฉาถาม “แทนที่จะต้องมาทนอารมณ์ร้ายคุณ ปล่อยให้เธอได้พักสักพัก เธออยู่ภายใต้แรงกดดันมากเกินไปแล้ว”
ไวโอเล็ตผงะจากนั้นก็ยิ้ม”โอเค ฉันจะช่วยคุณ แต่ถ้าเสี่ยวหลินถาม ฉันจะแฉชื่อของคุณนะ”
ตอนนี้ทั้งใจของเธอก็แค่อยากตามหาพี่สาวของเธอ และภารกิจการจับกุมที่ล้มเหลวที่ยุ่งเหยิง ขี้เกียจไปสนใจหลินจาวหยูน
หลังจากนั้น ถังเฉาก็ไม่หยุดยั้งไวโอเล็ตอีก และปล่อยให้เธอจากไป
เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรหาหลินโป๋หลาย”ผมจะช่วยคุณทำสิ่งที่คุณต้องการ อย่าลืมว่าผมต้องการข้อมูลทั้งหมดที่คุณรู้”
ทางโทรศัพท์ หลินโป๋หลายหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์และวางสายโดยไม่พูด
ถังเฉายืนอยู่ตรงหน้าหน้าต่างบานใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดาน และมองเห็นทัศนียภาพรอบด้านของเมืองซื่อจิ่ว
ปัจจุบัน เมืองซื่อจิ่วอยู่ในความสงบ และยังมีตัวมอดหนึ่งตัวที่ยังไม่ได้รับการจัดการ นั่นคือเว่ยหมิงจวิน
ใช้โอกาสการย้ายแผนกของหลินจ้าวหยูนเพื่อทดสอบปฏิกิริยาของเธอ
ในตอนเย็น การแจ้งย้ายบุคลากรของหลินจ้าวหยูนลงมา และเธอถูกย้ายไปที่แผนกโลจิสติกส์ในฐานะหัวหน้า
เมื่อทราบเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ สีหน้าของเว่ยหมิงจวินก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และเธอก็รีบโทรหาหลินจ้าวหยูนและถามอย่างกังวลว่า “จ้าวหยูน คุณเป็นผู้จัดการทั่วไปไม่ใช่หรือ ทำไมคุณถึงถูกย้ายไปที่แผนกโลจิสติกส์ในฐานะหัวหน้า?”
