ตอนที่ 1211: นูบิสปรากฏตัว
เจี้ยนเฉินมาที่เกาะสามเซียนเพื่อที่จะมาเยี่ยมเสี่ยวเป่าเพื่อที่จะส่งทรัพยากรบ่มเพาะให้กับเขา เสี่ยวเป่าครอบครองร่างบรรพกาลโดยกำเนิด ดังนั้นเขาจึงต้องการทรัพยากรมากมายเหมือนที่เจี้ยนเฉินต้องการ
ในที่ที่เจี้ยนเฉินเริ่มฝึกฝนร่างบรรพกาลครั้งแรก เขาได้รับความช่วยเหลือจากจิตวิญญาณกระบี่ พวกเขาสามารถสกัดยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎไปเป็นสายพลังบรรพกาลให้เขาดูดซึมได้ และทำให้เขาฝึกฝนในเส้นทางนี้และพัฒนาไปอย่างรวดเร็วได้
อย่างไรก็ตามเสี่ยวเป่านั้นยังเด็กมากถึงแม้ว่าเขาจะมีร่างบรรพกาลโดยกำเนิด ในเวลาเดียวกัน เขาก็ไม่มีจิตวิญญาณกระบี่ในการช่วยสกัดยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎไปเป็นพลังบรรพกาลด้วย ดังนั้นเขาจึงได้แต่ใช้ทรัพยากรต่าง ๆ เช่น สมบัติสวรรค์
เจี้ยนเฉินไม่เคยคิดเรื่องการฝึกฝนโดยการดูดซับพลังงานของโลก พลังบรรพกาลนั้นแตกต่างจากพลังงานธรรมดา การกลั่นสายพลังงานขึ้นมาหนึ่งสายนั้นต้องใช้พลังงานปริมาณมหาศาล ถ้าเขาต้องการที่จะฝึกต่อโดยการดูดซึมพลังงานของโลก เขาจะพัฒนาได้ช้ามาก แม้ว่าจะอยู่ในที่ที่มีพลังงานหนาแน่นมากกว่านี้เป็นร้อยเท่า
ในตอนนั้น เจี้ยนเฉินสำเร็จร่างบรรพกาลขั้นที่ 1 โดยการดูดซับพลังงานที่เสี่ยวหลิงรวบรวมมาเป็นร้อยปี แม้ว่าพลังงานทั้งหมดที่เสี่ยวหลิงเก็บรวมรวมมานั้นจะไม่ใช่วิธีที่เฉพาะ แต่มันก็ยังพอที่จะบอกได้คร่าวคร่าวว่า เจี้ยนเฉินต้องใช้พลังงานมากเพียงใดในการสำเร็จขั้นแรกได้
เพื่อที่จะให้เสี่ยวเป่าเริ่มต้นฝึกฝนได้อย่างเหมาะสม เจี้ยนเฉินได้เอาแกนอสูรระดับเก้า 2 อัน แกนอสูรระดับแปด 10 อัน และแกนอสูรระดับ 5, 6, 7 ที่เขาได้มาจากสำนักธูปสวรรค์ออกมาจากแหวนมิติของเขา เขายังเอาสมบัติสวรรค์ทั้งหมดออกมาจากแหวนมิติของเขาด้วย
ของในแหวนมิติของเจี้ยนเฉินหายไปครึ่งหนึ่งทันทีหลังจากที่เอาของทั้งหมดเหล่านี้ออกมา แต่เขาไม่รู้สึกเสียดายเลย
“แกนอสูรระดับ 9 ! เจ้ามีแกนอสูรระดับ 9 ด้วย ! ” แม้แต่หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ยังอุทานออกมาอย่างไม่รู้ตัวเมื่อนางเห็นแกนอสูร แกนอสูรระดับ 9 จะอยู่ในร่างของสัตว์อสูรระดับ 9 ที่อยู่ในระดับเซียนจักรพรรดิ แม้แต่ศพของเซียนจักรพรรดิยังไม่มีค่าเท่ากับมัน พวกมันคือของในตำนานของทวีปเทียนหยวน แม้แต่ด้วยจิตใจที่มั่นคงของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ นางก็อดไม่ได้ที่จะมีท่าทางเปลี่ยนไปในตอนที่เขาเอาแกนอสูรระดับ 9 ออกมา
สิ่งที่ทำให้หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ยิ่งตกตะลึงมากกว่าคือนอกเหนือจากแกนอสูรระดับเก้า 2 อันแล้ว เขายังมีแกนอสูรระดับ 8 ถึง 10 อันเช่นกัน แกนอสูรระดับ 8 นั้นไม่มีอยู่บนทวีปเช่นเดียวกับแกนอสูรระดับ 9
หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์เริ่มสงสัยว่าเจี้ยนเฉินขโมยมันมาจากตระกูลผู้พิทักษ์หรือไม่ในตอนที่เขาเอาแกนอสูรมากมายออกมาในครั้งเดียว นี่เป็นเพราะไม่มีองค์กรไหนที่จะมีแกนอสูรระดับสูงมากไปกว่าตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งสิบและเมืองทหารรับจ้าง
“เสี่ยวเบ่าจะใช้พลังงานมหาศาลมากในตอนที่เขาฝึกฝน ของพวกนี้น่าจะพอที่จะให้เขาใช้ในช่วงเวลาหนึ่ง ข้าจะให้มันทั้งหมดกับเจ้า และข้าจะต้องรบกวนเจ้าในการดูแลเขา” เจี้ยนเฉินเก็บของทั้งหมดเอาไว้ในแหวนมิติอีกวงและส่งมันให้กับหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ เห็นได้ชัดว่าเขาคงจะไม่ส่งของที่มีค่าทั้งหมดนี้ให้กับเสี่ยวเป่า เขายังเป็นเด็กอยู่ และมันคงจะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ถ้าเขาทำมันหาย
หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ไม่ได้ปฏิเสธ นางรับเอาแหวนมิติไปโดยไม่ได้พูดอะไรอีก ตั้งแต่ที่เสี่ยวเป่าได้รับวิธีการฝึกฝนร่างบรรพกาลจากจิตวิญญาณกระบี่ นางก็ได้เห็นความเร็วที่เขาดูดซับสมบัติสวรรค์ เขาใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วยามเท่านั้นในการดูดซึมสมบัติสวรรค์หมื่นปี นี่เป็นความเร็วที่น่ากลัวมาก
และหลังจากที่ดูดซับสมบัติสวรรค์หมื่นปีไปหลายชิ้นแล้ว เสี่ยวเป่าก็ไม่ได้เปลี่ยนไปอย่างสังเกตเห็นได้ ปราณของเขาก็ยังคงไร้พลังงานอยู่ ซึ่งนี่ก็แสดงให้เห็นอย่างเพียงพอแล้วว่าร่างบรรพกาลนั้นต้องการพลังงานมากมายเพียงใด
“ความแข็งแกร่งของร่างบรรกาลนั้นเหนือกว่าธรรมดามาก เสี่ยวเป่ามีร่างบรรพกาลโดยกำเนิด ดังนั้นเขาจึงมีความได้เปรียบโดยธรรมชาติ เขาจะไม่ได้รับผลกระทบในตอนที่เขาดูดซับสมบัติสวรรค์หรือการสกัดแกนอสูร ดังนั้นเจ้าจึงไม่ต้องกังวลในการที่เสี่ยวเป่าดูดซึมสมบัติสวรรค์หรือแกนอสูรเร็วเกินไป” เจี้ยนเฉินอธิบายเกี่ยวกับร่างบรรพกาลให้หญิงสาวเจ้าสเน่ห์แห่งสวรรค์ฟังเพิ่ม เพื่อให้นางเข้าใจเกี่ยวกับร่างกายของเสี่ยวเป่ามากขึ้น
“ถ้างั้นเมื่อไรที่เสี่ยวเป่าจะฝึกร่างบรรพกาลที่เจ้าบอกมาได้ ? ” หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ถาม แม้ว่านางจะไม่อยากที่จะคุยกับเจี้ยนเฉินมาก แต่นางก็ยังเป็นห่วงลูกของนางมาก นางจำเป็นต้องเข้าใจร่างบรรพกาลเพื่อลูกของนาง
“เจ้าจำเป็นสร้างและสกัดร่างบรรพกาลก่อนที่จะฝึกฝนร่างบรรพกาล เสี่ยวเป่ายังคงอยู่ในขั้นของการสร้าง ดังนั้นพลังงานทั้งหมดจะถูกดูดซึมเข้าไปในร่างกายของเขา หลังจากทีเขาผ่านขั้นตอนนี้ไปแล้ว เขาจะสามารถฝึกฝนร่างบรรพกาลได้ในที่สุด เขายังไม่เข้าใจในร่างบรรพกาลมาก ดังนั้นอย่าไปยุ่งกับการฝึกฝนของเสี่ยวเป่า เขาได้วิธีการฝึกฝนไปแล้ว ตราบใดที่เขายังทำตามอยู่ ทุกอย่างจะเป็นไปตามธรรมชาติ” เจี้ยนเฉินพูด
เจี้ยนเฉินอยู่ที่เกาะเกือบทั้งวันก่อนที่จากไป ในระหว่างช่วงเวลานั้น เขาได้อธิบายทุกอย่างเกี่ยวกับร่างของเสี่ยวเบ่าและบอกเล่าประสบการณ์และความรู้ของเขาที่เขาได้จากการฝึกฝนมาหลายปี
เมื่อเจี้ยนเฉินจากไปจากเกาะและอยู่เหนือผิวน้ำแล้ว เขาก็คิดขึ้นมาได้ว่าเขาไม่มีเซียนระดับราชาอยู่กับเขา ด้วยการที่ไม่มีเซียนระดับราชา มันก็จะไม่มีประตูมิติและเขาอยู่ห่างเป็นสิบล้านกิโลเมตรจากอาณาจักรเกอซุนในตอนนี้ ถ้าเขาบินไป มันคงต้องใช้เวลาอย่างน้อย 10 วันหรืออาจจะครึ่งเดือนกว่าที่เขาจะไปถึง
“ข้าควรกลับไปขอให้หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์เปิดประตูมิติให้ข้าดีหรือไม่ ? ” เจี้ยนเฉินขมวดคิ้ว เขากำลังมีปัญหา มันมีความขัดแย้งเล็กน้อยในความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถกลับไปเพื่อที่จะขอให้นางส่งเขากลับบ้านได้
เจี้ยนเฉินถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ในขณะที่เขาจ้องไปที่ทะเลที่ไร้ขอบเขต ในตอนที่เขาไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรดี เสียงของวัตถุจิตวิญญาณก็ดังเข้ามาในหัวของเขา ใบหน้าของเขาเบิกขึ้นด้วยความยินดีทันที และเขาก็ไม่ลังเลและหายเข้าไปในมิติวัตถุเซียน
ตู้ม !
ก่อนที่เจี้ยนเฉินจะเห็นรอบ ๆ เขาก็ดังยินเสียงอื้ออึงแสบหู ในเวลาเดียวกันนั้น แรงกดดันมหาศาลที่เกิดมาจากรอบ ๆ ก็เต็มไปทั่วทั้งมิติ
“ทักษะการต่อสู้ระดับเซียน ! ” เจี้ยนเฉินสั่นข้างใน เขาเข้าใจทันทีว่ามีบางคนกำลังใช้ทักษะการต่อสู้ระดับเซียนจากแรงกดดันที่มหาศาลและคนใช้นั้นก็ทรงพลังเช่นกัน อย่างน้อยก็เป็นเซียนราชา
“นายท่าน สหายของท่านที่ศึกษาทักษะการต่อสู้ระดับเซียนมาอยู่ตลอดได้ออกมาจากการเก็บตัวฝึกฝนแล้ว” วัตถุจิตวิญญาณปรากฏขึ้นเงียบ ๆ ข้าง ๆ เจี้ยนเฉินและรายงานเขาอย่างสุภาพ
เป็นไปตามคาด คนผู้นั้นเปล่งแสงสีทองแสบตาที่สามารถเห็นไปไกลพันเมตรในอากาศ เหนือเขาขึ้นไปนั้น มีมังกรอสรพิษแหวกว่ายอยู่บนนั้น แม้ว่ามังกรจะเกิดมาจากพลังงาน แต่มันก็ส่งแสงไปด้วยแสงสีทองและมีแรงกดดันที่มหาศาล
ในตอนนี้เอง มังกรก็คำรามบนท้องฟ้าก่อนที่จะกลายเป็นภาพเบลอสีทอง มันพุ่งลงไปบนพื้นด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ
ตู้ม ! เสียงอื้ออึงดังขึ้นอีกครั้ง เสียงแตกกระจายออกไปรอบรอบในรัศมีร้อยกิโลเมตร ในขณะที่เกิดหลุมไร้ก้นกว้างร้อยเมตรตรงนั้น
มังกรทองไม่ได้กระจายหายไปหลังจากที่โจมตีรุนแรงไปแล้ว มันบินกลับไปเป็นแสงสีทอง และกลับไปที่เหนือหัวของคนใช้
“ฮ่าฮ่าฮ่า ข้านูบิสผู้ยิ่งใหญ่ ทำสำเร็จแล้วในที่สุด!” เสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งดังไปรอบ ๆ และกระจายไปทุกทิศทาง แม้อยู่ห่างออกไปพันกิโลเมตร เจี้ยนเฉินก็สามารถได้ยินเสียงที่ยินดีและเย่อหยิ่งนี้ได้อย่างชัดเจน
