ตอนที่ 1323 – หยางหลี่ (3)
” ใครจะไปสนใจว่าเจ้าคือเจียงหยางซูหยุนคงหรือหยางหลี่ ? ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิในมือของเจ้าคืออาวุธของบรรพบุรุษตระกูลผู้พิทักษ์ของเราง แม้ว่าข้าจะไม่รู้จักทักษะลับที่เจ้าใช้ในการควบคุมยุทธภัณฑ์จักรพรรดิโดยไม่ต้องทุกข์ทรมานจากผลสะท้อนกลับ แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเจ้าต้องคืนอาวุธของบรรพบุรุษให้กับเรา” เจียงหยางชิงหยุนเฟิงกล่าวเสียงหนัก สีหน้าของเขามืดครึ้มมาก เขาไม่ได้ให้ความสำคัญต่อการทะลวงผ่านด่านของเจียงหยางซูหยุนคงเนื่องจากเขาจะอยู่ที่ชั้นสวรรค์ที่ 1 แต่ตอนนี้อาวุธของบรรพบุรุษอยู่ในมือของเขาแล้วความแข็งแกร่งของเขาก็อธิบายไม่ได้ แม้แต่เจียงหยางชิงหยุนผู้ซึ่งอยู่ในขั้นสูงสุดก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาและได้รับบาดเจ็บโดยที่ไม่สามารถต้านทานได้เลย เรื่องนี้ทำให้คนของสาขาหยวนและสาขาชิงรู้สึกปั่นป่วน
อย่างไรก็ตามเจียงหยางชิงหยุนเฟิงพยายามทบทวนชื่อหยางหลี่ว่าเขาเคยได้ยินที่ไหน ด้วยเหตุผลบางอย่างเขารู้สึกถึงความคุ้นเคยราวกับว่าเขาเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน แต่เขาจำไม่ได้ว่าเคยได้ยินที่ไหน
สีหน้าของเจียงหยางหยวนเจิ้งหัวเปลี่ยนไปเล็กน้อย สายตาของเขาที่มีต่อเจียงหยางซูหยุนคงนั้นเฉียบคมมากในขณะที่เขาร้องออกมาด้วยเสียงเบา ๆ ” หยางหลี่เป็นบรรพบุรุษของตระกูลเจียงหยางของเรา เจ้ากล้าดียังไง เจียงหยางซูหยุนคง ! เจ้ากล้าใช้ชื่อบรรพบุรุษของเราในการทำสิ่งที่ทรยศได้อย่างไร ! ”
ทุกคนสะดุ้งทันทีก่อนที่จะเข้าใจ เจียงหยางชิงหยุนเฟิงไม่ได้เป็นเพียงคนเดียวที่สัมผัสได้ถึงความคุ้นเคยจากชื่อ แต่เจียงหยางซูเซียวและคนอื่น ๆ จำไม่ได้ว่าเคยได้ยินชื่อนี้ที่ไหนมาก่อน
เจียงหยางชิงจูริหัวเราะด้วยความโกรธ “ได้ ! เยี่ยม ! เยี่ยม ! สาขาซูของเจ้าต้องการที่จะก่อกบฏในขณะนี้ ! ก่อนอื่นเจ้าจะแยกตัวจากตระกูลผู้พิทักษ์ ตอนนี้เจ้าต้องการพูดดูหมิ่นบรรพบุรุษของเราผู้ก่อตั้ง หยางหลี่ ในขณะที่ถืออาวุธของบรรพบุรุษ ผู้คนในสาขาซู เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถแทนที่ตระกูลผู้พิทักษ์เพียงเพราะเจ้ามีเจี้ยนเฉินและทักษะลับที่สามารถควบคุมยุทธภัณฑ์จักรพรรดิจากผู้รู้ได้หรือ ? หึ ความทะเยอทะยานของเจ้าจะไม่มีทางเป็นจริง”
“เราจะบอกให้โลกรู้เรื่องนี้อย่างแน่นอนและทุกคนต้องเข้าใจว่าเจ้าผู้คนในสาขาซูทำอะไร สาขาซูจะต้องได้รับการสาปแช่งโดยทุกคนในโลกนี้” เจียงหยางหยวนเจิ้งหัวตะโกน เขาโกรธมาก คนของสาขาซู ได้กลายเป็นที่โดดเด่นยิ่งขึ้นเรื่อย ๆ และบ้าคลั่งมากขึ้น
เจียงหยางซูเซียวและเจียงหยางซูหยวนเซียวมองหน้ากันและขมวดคิ้ว การเปลี่ยนไปของเรื่องเกินกว่าที่คาดหวังไว้โดยสิ้นเชิง พวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งใดเกิดขึ้นกับเจียงหยางซูหยุนคง พวกเขารู้สึกเหมือนเขากลายเป็นคนที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง
เจียงหยางซูหยุนคงยิ้มอย่างอบอุ่นในขณะที่เขาลูบยุทธภัณฑ์จักรพรรดิเบา ๆ เขาพูดว่า “บรรพบุรุษของผู้ก่อตั้งที่เจ้าพูดถึงคือข้า ข้าเป็นผู้ก่อตั้งตระกูลเจียงหยางในอดีตและทิ้งกระบี่หยางธรรมะของข้าไว้ที่นั่น ในเวลาเดียวกัน ข้าได้ร่ายค่ายกลที่มีโถงศักดิ์สิทธิ์สิบแปดห้องและค่ายกลดั้งเดิมเพื่อให้ตระกูลจะได้ไม่ล่มสลาย พวกเจ้ามีชีวิตอยู่ตามความปรารถนาของข้าจริง ๆ หลังจากหลายปีที่ผ่านมาตระกูลเจียงหยางก็ไม่ได้ล่มสลายเลย มันช่างดีเหลือเกิน ยกเว้นคนรุ่นนี้โลภเกินไปที่จะต่อสู้กันเพื่อผลไม้เซียน”
“เจียงหยางซูหยุนคง, จะ จะ เจ้า” เซียนราชาสาขาหยวนและสาขาชิงไร้คำพูดอย่างเต็มที่จากความโกรธขณะที่พวกเขาชี้ไปที่เจียงหยางซูหยุนคง ในแง่ของความอาวุโส พวกเขามีสิทธิ์เป็นปู่ทวดของเจียงหยางซูหยุนคงหรือมากกว่าปู่ทวด ตอนนี้ลูกหลานที่อายุน้อยที่สุดในสายตาของพวกเขาเรียกตัวเองว่าเป็นบรรพบุรุษผู้ก่อตั้ง นั่นหมายความว่าพวกเขาซึ่งมีชีวิตอยู่เป็นพัน ๆ ปีเป็นลูกหลานของเขาที่นับรุ่นไม่ถูก
เจียงหยางซูเซียวและเจียงหยางซูหยวนเซียวแสดงออกค่อนข้างน่าเกลียด แต่พวกเขาไม่ได้พูดอะไรเพราะเห็นได้ชัดเจนว่าเจียงหยางซูหยุนคงไม่เหมือนเจียงหยางซูหยุนคงในอดีตอีกต่อไป แม้ว่าเขาจะดูเหมือนกัน แต่การปรากฎตัวและเสน่ห์ของเขาก็ถูกปิดกั้นอย่างสมบูรณ์
เจียงหยางซูหยุนคงเพิ่งมาถึงระดับเซียนราชา แต่เขาทำให้บังเกิดความรู้สึกที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้
เจียงหยางชิงหยุนค่อย ๆ ลากร่างที่ได้รับบาดเจ็บมาจากระยะไกล เขาไม่พูดอะไรเลยเพียงแค่จ้องมองที่เจียงหยางซูหยุนคงด้วยความตกใจ ความไม่เชื่อถูกฉาบไปทั่วใบหน้าของเขา เขาเข้าใจว่าเขาเพิ่งได้รับบาดเจ็บจากยุทธภัณฑ์จักรพรรดิและไม่ใช่จากเจียงหยางซูหยุนคงเอง เขาพยายามที่จะเชื่อว่าเจียงหยางซูหยุนคงสามารถควบคุมยุทธภัณฑ์จักรพรรดิได้อย่างง่ายดาย ไม่เพียงแต่เขาสามารถใช้พลังของมันได้ตามต้องการ แต่เขาก็ไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ
ประตูมิติฉีกเปิดและชายวัยกลางคนสวมเสื้อรัดรูปก็โผล่ออกมา เขาถือใบมีดสีเงินมันวาว พลังงานอันทรงพลังหลายเส้นเต้นเป็นจังหวะจากใบมีดเป็นครั้งคราวทำให้เซียนราชาจากตระกูลเจียงหยางประหลาดใจ
เซียนราชาทุกคนมองไปที่ชายผู้ซึ่งปรากฎตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ดวงตาของพวกเขาหรี่ลงเพราะพวกเขาไม่สามารถมองชายคนนั้นออกได้เลย ใบมีดที่เขาถือมาโดยเฉพาะทำให้พวกเขากระตุกอย่างรุนแรง ไม่ว่าพวกเขาจะมองอย่างไรดาบก็ดูเหมือนยุทธภัณฑ์จักรพรรดิจากสำนักดาบทรราช ยกเว้นว่ามันจะหดตัวลงมาก
ชายผู้นี้คือกุยไฮ่ยี่เต่า เขาไม่ได้มองไปที่เซียนราชาจากตระกูลเจียงหยาง ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่เจียงหยางซูหยุนคงเท่านั้น เขายิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า” หยางหลี่ ในที่สุดเจ้าก็กลับมา ! ”
หยางหลี่จ้องไปที่กุยไฮ่ยี่เต่าสักพักหนึ่ง ก่อนที่แสงแวบหนึ่งจะส่องผ่านดวงตาของเขาและเขาก็พูดว่า “กุยไฮ่ยี่เต่า ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าจะตื่นขึ้นมาแล้ว และเจ้าก็ได้ฟื้นฟูความแข็งแกร่งของระดับเซียนจักรพรรดิ”
เซียนราชารู้สึกประหลาดใจในทันทีที่พวกเขาได้ยิน พวกเขาจ้องมองที่กุยไฮ่ยี่เต่าด้วยดวงตาเบิกกว้างขณะที่ความตกใจถูกฉาบไปทั่วใบหน้า ชายวัยกลางคนตรงหน้าพวกเขาเป็นเซียนจักรพรรดิจริงหรือ ? พวกเขาไม่รู้จักเขาเลยและพวกเขาก็ไม่รู้เมื่อชายวัยกลางคนกลายเป็นเซียนจักรพรรดิ เมฆสีรุ้งเก้าสีไม่ได้มาพร้อมกับความก้าวหน้าของเขา
กุยไฮ่ยี่เต่าหัวเราะดัง ๆ เขาดีใจมากหลังจากเห็นสหายเก่า เขาพูดว่า “หยางหลี่ ข้ามาเร็วกว่าเจ้าไม่กี่ปี พลังงานที่รวบรวมในกระบี่หยางธรรมะของเจ้าไม่ได้ด้อยไปกว่าดาบทำลายคลื่นของข้า หากเจ้าใช้พลังงานในการฝึกฝน เจ้าจะไปถึงจุดสูงสุดของเซียนจักรพรรดิในไม่ช้า อย่างไรก็ตามการกลับไปสู่ระดับการบ่มเพาะเดิมของเรานั้นค่อนข้างยาก”
“เราไม่สามารถไปถึงขอบเขตดั้งเดิมได้หรือ ? ทำไมถึงไม่ ? ” หยางหลี่ถาม
กุยไฮ่ยี่เต่าหยุดยิ้มและเริ่มจริงจังขึ้น เขาถอนหายใจเบา ๆ ” หยางหลี่ ตระกูลของเจ้าดูเหมือนจะไม่สงบมาก จัดการกับมันก่อน ข้าจะรอเจ้าที่ทะเลเหนือ”
“ท่าน ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าท่านคือใคร ? ทำไมข้าไม่เคยได้ยินชื่อผู้เชี่ยวชาญเช่นท่านในทวีปเทียนหยวนมาก่อน” เจียงหยางชิงจูริใช้โอกาสนี้ถามคำถามกับกุยไฮ่ยี่เต่า
ถ้าเป็นวันอื่น กุยไฮ่ยี่เต่าคงไม่สนใจสิ่งที่ผู้เยาว์ถาม อย่างไรก็ตามสหายเก่าของเขา เพิ่งจะกลับมาในวันนี้ดังนั้นเขาจึงอารมณ์ดีมาก เขาหัวเราะเบา ๆ ” ข้าก่อตั้งสำนักดาบทรราช ข้าเชื่อว่าสานุศิษย์ของข้าและสาวกที่ยิ่งใหญ่ได้บอกเจ้าแล้ว จากนั้นกุยไฮ่ยี่เต่าก็จากไปผ่านประตูมิติ
เซียนราชาแห่งตระกูลเจียงหยางตกตะลึง ย้อนกลับไปเมื่อเมืองทหารรับจ้างขอยืมยุทธภัณฑ์ของสำนักดาบทรราช ผู้อาวุโสของสำนักดาบทรราชได้กล่าวว่าบรรพบุรุษของพวกเขากลับมาแล้ว แม้ว่าผู้อาวุโสสูงสุดห้าคนยังคงถูกขังอยู่ในโลกใบเล็กของพวกเขา ในตอนนั้นพวกเขาก็ได้ยินข่าวจากการสนทนาของเซียนราชาอีกสองสามคน พวกเขาเชื่อว่ามันเป็นเพียงข้อแก้ตัวที่สำนักดาบทรราชได้ปฏิเสธที่จะให้ยืมยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ ไม่มีใครคิดว่าบรรพบุรุษของพวกเขากลับมาแล้วจริง ๆ
มันไม่สมจริงที่ใครบางคนที่ตายไปแล้วเป็นล้านปีสามารถกลับมาได้ มันไม่น่าเชื่อเลย
“เจียงหยางชิงหยุน, เจียงหยางชิงหยุนเฟิง, เจียงหยางชิงจูรี, เจียงหยางหยวนเจิ้งหัวและเจียงหยางหยวนวูจิ เจ้าห้าคนแย่งชิงผลไม้เซียนจากคนในตระกูลของตัวเอง เจ้ารู้ความผิดของเจ้าหรือไม่ ? ” หยางหลี่มองไปที่ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งห้าขณะที่น้ำเสียงของเขาเริ่มเย็นชาลงเรื่อย ๆ กลิ่นอายเผด็จการปรากฎขึ้นแม้แต่เจียงหยางชิงหยุนและคนอื่น ๆ ก็พบว่ายากที่จะไม่ฟังคำสั่งของเขา
“จะ- เจ้าเป็นบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งตระกูลเจียงหยางของเรา หยางหลี่หรือ ? ” เจียงหยางชิงหยุนถามด้วยความตกใจ เขาสามารถรู้สึกถึงคำตอบสำหรับคำถามของเขา ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิของพวกเขามาจากบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งของพวกเขาในตอนแรกและมีเพียงเจ้าของอาวุธที่แท้จริงเท่านั้นที่จะสามารถใช้งานได้อย่างง่ายดาย
“นั่นมันจะเป็นเรื่องโกหกได้อย่างไร ? กระบี่หยางธรรมะในมือของข้าเป็นหลักฐานที่ดีที่สุดที่มี เมื่อก่อนทุกคนคิดว่าข้าตายไปแล้ว แต่ความจริงแตกต่างออกไป ย้อนกลับไป ผู้ก่อตั้งอีก 9 คนและข้าได้รับบาดเจ็บสาหัส ระดับการบ่มเพาะของเราลดลงและความแข็งแกร่งของเราลดลง วิญญาณของเราได้รับความเดือดร้อนจากการบาดเจ็บที่ไม่สามารถฟื้นฟูขึ้นมาได้ ในท้ายที่สุดพวกเราทั้งสิบคนได้ตั้งใจทิ้งมรดกและผนึกความทรงจำของเราไว้ในวัตถุเซียน เราใช้ทักษะลับในการหล่อวิญญาณของเราลงในสังสารวัฏโดยการเกิดใหม่มากมายนับไม่ถ้วนในขณะที่เราค่อย ๆ รักษาบาดแผลของวิญญาณของเรา มีเพียงแค่ข้าเพิ่งฟื้นคืนและกลับคืนมาเท่านั้น นั่นคือทั้งหมด” หยางหลี่กล่าว
