ตอนที่ 1396: โลกที่ถูกผนึก (1)
เจี้ยนเฉินประทับใจคารา ลี่เว่ย อย่างมากเช่นกัน เขาปฏิบัติต่อนางเป็นเสมือนสหายและหัวเราะเบา ๆ “คารา ลี่เว่ย เจ้าไม่ต้องกังวล แน่นอนว่าข้าจะรักษาสัญญา ข้าจะไม่มีทางกลับคำ เมื่อผนึกภายในวัตถุมิติถูกปล่อยออกมาและเต็มไปด้วยพลังงานดั้งเดิมของพลังเซียนธาตุแสง ข้าจะมอบบางส่วนให้เจ้า เพื่อที่เจ้าจะได้เป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7
” ถ้าอย่างนั้นข้าจะรอที่ตระกูลคารา รอข่าวดีจากราชันเจี้ยนเฉิน ข้าหวังว่าข้าจะสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อเข้าถึงระดับ 7 ได้สำเร็จและเติมเต็มความฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของตัวเอง” คารา ลี่เว่ย ยิ้มอย่างสดใส นางมีความสุขมากหลังจากที่เจี้ยนเฉินยืนยันสัญญาของเขาอีกครั้ง
เจี้ยนเฉินรวบรวมพลังงานดั้งเดิมของพลังเซียนธาตุแสงไว้จำนวนมากในครั้งล่าสุด ผนึกภายในวัตถุมิติถูกเปิดออก จากนั้นเขาก็มอบให้ประธานของสมาคมเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสง เขาได้บอกไปโดยเฉพาะว่า คารา ลี่เว่ย และกวานหยูไค่เป็นบุคคลสำคัญ แต่ คารา ลี่เว่ย และกวานหยูไค่ต่างก็ล้มเหลวที่จะตัดผ่านอย่างน่าเสียดาย โชคร้ายที่พวกเขาสูญเสียโอกาสอย่างมากที่จะไปถึงระดับ 7
แม้ว่าความต้องการเพียงอย่างเดียวสำหรับการเข้าถึงระดับ 7 คือการหลอมรวมพลังงานดั้งเดิมของพลังเซียนประกายแสงเพียงเล็กน้อยในวิญญาณของเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 6 เพื่อให้วิญญาณได้รับการเปลี่ยนแปลง แต่ขั้นตอนนี้ไม่สามารถทำได้อย่างง่ายดาย เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงหลายคนไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้ มีเพียงคนจำนวนจำกัดที่สามารถตัดผ่านไปได้
ในขณะนี้ใบหน้าของเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนไป เขาพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าเหมือนลูกศร เขาไปถึงระดับความสูงหลายพันเมตรในเวลาเพียงพริบตา เขาจ้องมองจากระยะไกลขณะที่เขาบินอยู่ที่นั่น ดวงตาของเขาดูเหมือนจะสามารถเจาะมิติและเห็นจุดสิ้นสุดของโลก เขาเห็นกระบี่บินผ่านจากระยะหลายหมื่นกิโลเมตร คลื่นพลังงานคลุมเครืออย่างมาก มันเป็นพลังงานที่ผิดปกติซึ่งแม้แต่เซียนจักรพรรดิก็จะไม่สัมผัสไม่ได้
กระบี่หมุนไปหลายหมื่นกิโลเมตรก่อนที่จะพุ่งขึ้นอีกครั้ง มันหายไปในชั่วพริบตา
เจี้ยนเฉินขยายการรับรู้ทางจิตวิญญาณ ซึ่งขยายตัวด้วยความเร็วอย่างมาก มันล้อมรอบรัศมีสองแสนกิโลเมตรขึ้นไปถึงกระบี่ภายในพริบตา
“นั่นคือยุทธภัณฑ์จักรพรรดิของตระกูลเจียงหยาง ! ” เจี้ยนเฉินสามารถสัมผัสได้ถึงซอกทุกซอกทุกมุมจากกระบี่ด้วยวิญญาณของเขา เขาสามารถบอกได้ทันทีว่าเป็นอาวุธบรรพบุรุษของตระกูลเจียงหยาง แต่พลังแห่งการมีอยู่ของมันในปัจจุบันนั้นไกลออกไปมีพลังมากกว่าที่เคยเป็นมา
กระบี่หยางธรรมะดูเหมือนจะรู้สึกถึงการสอดแนมของเจี้ยนเฉิน ดังนั้นมันจึงระเบิดอย่างรวดเร็ว มันยิงออกไปในระยะไกลเหมือนลำธารแสง มันหายไปทันทีเมื่อทะลุผ่านมิติ มันรอดพ้นจากประสาทสัมผัสอันหลากหลายของเจี้ยนเฉิน
“นั่นไม่ใช่ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิแต่เป็นอาวุธที่จอมยุทธ์ขอบเขตดั้งเดิมใช้ มันคือวัตถุเซียน ! ” เจี้ยนเฉินคิดในใจ เขาแปลกใจอย่างมากและกระโดดลงบนกระบี่จือหยิงเพื่อติดตามมันไปทันที
เมื่อความเข้าใจในเรื่องการขี่กระบี่ลึกซึ้งมากขึ้น เขาจึงสามารถเคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่มากขึ้นและมากขึ้น เขาแซงหน้าความเร็วที่เขาเคยแสดงให้เห็นในอาณาจักรทะเล ขณะที่เขาพุ่งออกติดตามกระบี่หยางธรรมะ
แม้ว่าเขาจะตามร่องรอยของกระบี่ไปไม่ทัน แต่เขาก็ยังสามารถบอกได้ว่ากระบี่นั้นมุ่งไปทางทิศทางใดเพราะเครื่องหมายเล็ก ๆ ที่มันทิ้งไว้ในมิติ
ทิศเหนือสุดคือเขตเหนือของทวีปเทียนหยวน มันอยู่ใกล้กับทะเลทางเหนืออย่างมาก และอยู่เหนือขอบของพรมแดนเล็กน้อย มันไม่ได้อยู่ในทวีปเทียนหยวนอีกต่อไป มันจะเป็นแค่มหาสมุทร
ภูเขาใหญ่ตั้งอยู่ในดินแดนใกล้กับทะเลทางเหนือ ภูเขานั้นใหญ่โตผิดปกติ มันชันมาก ทำให้แทบจะไม่สามารถเข้าไปได้ จุดที่สูงที่สุดคือเหนือระดับน้ำทะเลกว่าหมื่นเมตรและมียอดเขาโผล่ขึ้นมาบนยอดเมฆ
คนสองคนยืนเงียบ ๆ อยู่ข้าง ๆ กันบนยอดเขา พวกเขาไม่ได้เคลื่อนไหวเลย พวกเขายืนเหมือนรูปปั้นขณะที่จ้องมองที่ระดับความลึกของทะเลทางเหนือ
หนึ่งในนั้นคือชายวัยกลางคนร่างกำยำอายุประมาณ 40 ปี เขาไม่ได้สวมเสื้อ เขาสวมเพียงกางเกงขาสั้นเผยให้เห็นกล้ามเนื้อสีเนื้ออันทรงพลัง
อีกคนเป็นชายชราอายุ 70 ปี เขามีรูปร่างสีแดงก่ำและดูเป็นคนหลักแหลม, สง่างาม ดวงตาของเขาสุขุมมาก
ในขณะนี้ กระบี่ก็บินมาจากระยะไกลมุ่งหน้าไปยังชายชรา มันเคลื่อนที่เร็วมาก
อย่างไรก็ตามชายชราไม่ตอบสนองเลยราวกับว่าเขาไม่รู้สึกถึงการมาถึงของกระบี่ อย่างไรก็ตามเมื่อกระบี่อยู่ห่างจากชายชรา 300 เมตร มันก็ชะลอตัวลงอย่างมากก่อนที่จะตกลงไปในมือของชายชราเพื่อเป็นแนวแสงสีแดงและหายไป
“เขามาเร็วกว่าที่ข้าคาดไว้มาก หยางลี่ หลานชายที่ยิ่งใหญ่ของเจ้าน่าประทับใจมาก” ชายร่างกำยำกล่าว
พวกเขาสองคนเป็นบรรพชนผู้ก่อตั้งตระกูลเจียงหยางและสำนักกระบี่ทรราช หยางลี่และกุยไฮ่ ยี่เต่า
แสงสีม่วงปรากฏขึ้นบนขอบฟ้าทันทีที่กุยไฮ่ ยี่เต่า พูดจบ แสงสีม่วงนั้นเร็วกว่ากระบี่ที่กลับมาก่อนหน้านี้ แสงยังคงอยู่บนเส้นขอบฟ้าในช่วงเวลาหนึ่ง แต่มันก็ลงบนภูเขาด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อในครั้งต่อไป มันมีปราณกระบี่ที่คมชัดที่สุด มันเปลี่ยนหญ้าทั้งหมดในรัศมีหนึ่งพันเมตรให้เป็นฝุ่น
แสงหายไปและเปิดเผยให้เห็นเจี้ยนเฉิน เขายืนห่างจากหยางลี่และกุยไฮ่ ยี่เต่า ไป 1,000 เมตร ขณะที่จ้องมองพวกเขา เขาไม่รู้สึกสงบเลย
นี่เป็นเพราะคนสองคนมีเหมือนหมอกแห่งความรู้สึกของเขา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่มีตัวตนเลย ซึ่งทำให้เขาตกใจอย่างมาก เฉพาะคนที่อยู่ในระดับขอบเขตดั้งเดิมเท่านั้นที่สามารถหลีกเลี่ยงการสัมผัสของวิญญาณของเขาได้ ไม่ว่าเซียนจักรพรรดิจะใช้ทักษะลับใดก็ตาม พวกเขาจะไม่สามารถหลีกเลี่ยงการถูกตรวจพบได้
เจี้ยนเฉินรู้สึกตกใจมาก จอมยุทธ์ขอบเขตดั้งเดิม 2 คนปรากฏตัวในทวีปเทียนหยวนโดยไม่มีคำอธิบายหรือ ? นี่เป็นเพราะในประวัติศาสตร์ของทวีปนั้นไม่เคยมีข่าวลือเกี่ยวกับจอมยุทธ์ขอบเขตดั้งเดิมคนที่ห้านอกเหนือจากจิตวิญญาณม่านพลังแห่งเมืองทหารรับจ้าง
“ท่านปู่ทวด ! ” เจี้ยนเฉินร้องอุทานออกมาอย่างไม่รู้ตัวเมื่อเขาเห็นหยางลี่ เขาตกตะลึงและไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง
ในขณะนั้น เขาเริ่มสงสัยสายตาของตัวเองราวกับว่าเขาได้เห็นคนผิด หนึ่งในสองจอมยุทธ์ลึกลับระดับขอบเขตดั้งเดิมจริง ๆ แล้วปู่ของเขา เจียงหยางซูหยุนคง ซึ่งเป็นคนที่เขาคุ้นเคยอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม เจียงหยางซูหยุนคงดูแตกต่างอย่างมากจากเมื่อก่อน ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนอื่น
เจี้ยนเฉินขยี้ตาอย่างไม่รู้ตัวขณะที่เขาทำการตรวจสอบคนที่อยู่ข้างหน้าเขาอย่างระมัดระวัง เขาพบว่ามันค่อนข้างยากที่จะยอมรับ จากสิ่งที่เขาเข้าใจ อย่างมากที่สุดเจียงหยางซูหยุนก็เป็นเพียงเซียนราชา แม้ว่าเขาจะมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะตัดผ่านครั้งสำคัญถึงสองระดับในเวลาอันสั้นและไปถึงระดับขอบเขตดั้งเดิม
หยางลี่หันหน้าไปทางเจี้ยนเฉินและดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความอ่อนโยน เขายิ้มอย่างใจดี “ข้าไม่เคยคิดเลยว่า ข้า หยางลี่ จะมีหลานชายที่น่าประทับใจ เรื่องนี้ทำให้ข้าประหลาดใจมาก.แม้แต่ในโลกที่สูงกว่า มีคนเพียงไม่กี่คนที่มีความสามารถเช่นเจ้า”
เจี้ยนเฉินหรี่ตาเมื่อเขาได้ยินหยางลี่พูดถึงโลกที่สูงกว่า เขาจ้องหยางลี่อย่างแน่วแน่และถามว่า “ท่านเป็นใคร ? ”
“ข้าคือหยางลี่คนคนเดียวกับเจียงหยางซูหยุนคง ข้าเป็นปู่ของเจ้า ข้าก่อตั้งตระกูลผู้พิทักษ์เจียงหยาง เว้นแต่ว่าชีวิตปัจจุบันนี้คือการกลับชาติมาเกิด ตอนนี้ข้าฟื้นความทรงจำของข้าแล้วและกลับไปยังที่ที่ข้าเคยอยู่มาก่อน” หยางลี่อธิบาย
เจี้ยนเฉินตกตะลึง เขาคิดทบทวนสิ่งที่หยางลี่เพิ่งพูดไปหลายครั้ง สิ่งที่เขาพูดนั้นค่อนข้างน่าตกใจเกินไป แม้จะเป็นคนที่มีความอดทนทางจิตใจอย่างเจี้ยนเฉิน เขาก็ยังคงตะลึงงันอย่างมาก
