ตอนที่ 1421 – เยือนหอคอยสัตว์เทวะ
“ในเมื่อเขาทำให้ข้าขายหน้า เขาต้องชดใช้ ข้าจะไม่ทำอันตรายถึงชีวิต แต่ข้าไม่สามารถปล่อยเขาไปได้อย่างง่ายดายแน่นอน” หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ตอบอย่างเยือกเย็น มือสีขาวของนางกระแทกเข้าที่พิณและพิณก็พุ่งไปหาเจี้ยนเฉินด้วยพลังงานที่ทรงพลัง
ในขณะที่พิณพุ่งออกมา มันกระแทกผ่านมิติ ก่อให้เกิดรอยแตกสีดำสนิทไปตามเส้นทางซึ่งเป็นรอยอยู่ที่นั่นเหมือนเส้นสีดำ การจู่โจมนั้นถึงระดับเซียนจักรพรรดิและมีพลังยิ่งกว่าการโจมตีจากเซียนจักรพรรดิทั่วไป
ถึงแม้ว่าหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์จะใช้เสียงดนตรีได้ดีที่สุดในการโจมตีคู่ต่อสู้ของนาง แต่ความแข็งแกร่งของนางไม่ได้อยู่ที่เครื่องดนตรีเพียงอย่างเดียว แม้จะว่าไม่มีพิณ นางก็ยังมีความแข็งแกร่งที่น่ากลัว
เจี้ยนเฉินเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก เขาไม่กล้าที่จะรับการโจมตีของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์อย่างประมาท แม้ว่าตอนนี้เขามีความแข็งแกร่งในการต่อสู้เท่ากับจอมยุทธระดับรับมอบ เขาก็ต้องใช้กระบี่ม่วงฟ้าในการทำเช่นนั้น หากปราศจากกระบี่ ด้วยความแข็งแกร่งของเขา เขาจะต้องได้รับความทุกข์ทรมาน อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินไม่จำเป็นต้องใช้กระบี่ของเขาต้านพิณที่พุ่งเข้ามาหาเขาอย่างแน่นอน
ดวงตาของเจี้ยนเฉินทอประกายและพลังบรรพกาลก็ไหลเวียนอยู่ภายในร่างของเขา ในเวลาเดียวกัน ชั้นของแสงสีขาวพราวระยิบควบแน่นจากสภาพแวดล้อมห่อหุ้มร่างเขาอย่างสมบูรณ์ เจี้ยนเฉินจะใช้แสงป้องกันจากเส้นทางแห่งกระบี่เพื่อรับมือกับการโจมตีจากหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์เพื่อหลีกเลี่ยงการใช้กระบี่ทั้งสอง
เมื่อเจี้ยนเฉินเตรียมการเสร็จสิ้น พิณก็มาถึงด้วยพลังอันมหาศาล เจี้ยนเฉินพุ่งฝ่ามือขวาของเขาออกมาปะทะกับพิณ
ปัง !
ทั้งสองปะทะกันและระเบิดเสียงหนัก ๆ ทันที พวกมันทั้งสองมีพลังที่ควบคุมมาอย่างมาก ดังนั้นพวกมันจึงป้องกันพลังที่พุ่งออกมาและได้ทำลายภูเขา แม้แต่พื้นดินก็ยังแตกขณะที่ทั้งภูเขาสั่นเบา ๆ
ความแข็งแกร่งของพิณของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์นั้นน่าตกใจเพียงใด เจี้ยนเฉินรู้สึกเหมือนมือของเขาฟาดกับเหล็กที่แข็งเป็นพิเศษ พลังอันยิ่งใหญ่ทำให้มือขวาของเขาชาและทำให้เขาถอยหลังอย่างไม่สามารถควบคุมได้
พิณถูกหยุดโดยเจี้ยนเฉิน อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้กลับไปยังหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์และยังคงลอยอยู่ในอากาศแทน
ในขณะนี้ เจี้ยนเฉินได้กลิ่นของน้ำหอมบางอย่าง หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ปรากฏตัวต่อหน้านูบิสราวกับสายฟ้าสีม่วงและกระแทกหน้าอกของเขาด้วยฝ่ามืออันนุ่มนวล
ความตั้งใจที่แท้จริงของนางเพียงเพื่อสั่งสอนบทเรียนให้กับนูบิส นางโจมตีเจี้ยนเฉินด้วยพิณเพื่อป้องกันมิให้เขาขัดขวางนาง
จิตวิญญาณของนูบิสยังคงไม่ฟื้นตัวจากเสียงเพลง เขายืนอยู่ที่นั่นอย่างงุนงง จิตใจของเขายังคงยุ่งเหยิง เป็นผลให้เขาไม่ได้ป้องกันตัวเองจากการโจมตีด้วยฝ่ามือของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์
ร่างกายของเขาถูกฟาดออกไปไกล มิเพียงแค่ร่วงจากอากาศลงไปหลายร้อยเมตรเท่านั้น จากนั้นเขาก็กลิ้งตามหน้าผาออกไปและได้รับผลที่น่ากลัว
เจี้ยนเฉินถอนหายใจอย่างแผ่วเบา ขณะที่เขามองดูนูบิสกลิ้งลงมาจากภูเขา เขาเต็มไปด้วยความรู้สึกอับจนหนทาง นูบิสสามารถจู่โจมใครก็ได้ที่เขาต้องการยกเว้นนาง แต่เขาก็ยังคงเลือกหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ผู้ซึ่งเจี้ยนเฉินไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งที่จะโจมตี นูบิสกำลังสร้างปัญหาให้กับตัวเอง
เจี้ยนเฉินไม่ได้ไปช่วยนูบิส เขาปล่อยให้นูบิสกลิ้งลงมาจากภูเขา กระแทกกับก้อนหินและกลิ้งผ่านพุ่มไม้ ด้วยร่างกายของเขาด้วยฐานะสัตว์อสูรระดับ 9 การชนจะไม่สามารถทำร้ายเขาได้เลย แค่มันจะลดความยุ่งเหยิงของเขาและทำให้เสียความภูมิใจของเขาในฐานะเซียนจักรพรรดิ
อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินตกตะลึงถึงความแข็งแกร่งของหญิงสาวเจ้าแห่งสวรรค์ที่ได้แสดงออกมา เขาเชื่อว่านี่ไม่ใช่ความแข็งแกร่งทั้งหมดที่นางมี
หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์จากไป มือถือพิณโดยที่ใบหน้าของนางมืดครึ้มและทิ้งให้เจี้ยนเฉินยืนอยู่ตรงที่เขาอยู่
นูบิสได้สติของเขาที่ด้านล่างของภูเขา เขามีเพียงรอยขีดข่วน แต่ความมั่นใจของเขาก็พังทลาย เขายืนอยู่ที่นั่นด้วยความเศร้าโศกเพราะความกลัวในส่วนลึกในดวงตาของเขา
เขายังนึกถึงความตายเมื่อเขาจ้องมองไปตามแนวพุ่มไม้เตี้ย ๆ ที่ซึ่งเขากลิ้งลงมาจากภูเขา
“นางเป็นปีศาจ ข้าบอกว่านางเป็นปีศาจ ! ปีศาจที่น่ากลัว ! ” นูบิสไม่ได้อยู่บนเกาะนี้อีกต่อไป ทันทีที่เขาได้สติ เขาก็หนีไปทันที ในเวลาเดียวกันเขาก็พูดกับเจี้ยนเฉินโดยใช้ทักษะสื่อสาร “น้องชาย ข้าจะจากไปก่อน ข้าจะรอเจ้าที่ห่างออกไป 10,000 กิโลเมตร”
เจี้ยนเฉินส่ายหน้าพร้อมเผยยิ้มขณะที่ทำอะไรไม่ถูก ในขณะที่มองดูนูบิสหนีไปอย่างสิ้นหวัง เขากลับไปที่ถ้ำเพื่อดูแลเสี่ยวเป่า
เจี้ยนเฉินพักที่เกาะนี้อีกสองสามวัน หลังจากเสี่ยวเป่าได้เรียนรู้ทุกสิ่งที่เจี้ยนเฉินส่งต่อให้เขา เจี้ยนเฉินเข้าใจว่าถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องจากไป
ในวันถัดไป เจี้ยนเฉินกล่าวคำอำลากับ เสี่ยวเป่าและหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ เขาทิ้งกองสมบัติสวรรค์จำนวนมหาศาลไว้เพื่อความต้องการในการบ่มเพาะของเสี่ยวเป่าก่อนออกจากเกาะไป เขาบินไปยังทะเลอันกว้างใหญ่
เจี้ยนเฉินได้ทิ้งลูกท้อเมฆม่วงระดับ 5 สิบผลสำหรับพวกเขาสองคนและใบชาหยั่งรู้จำนวนเท่ากัน ทรัพยากรจำนวนดังกล่าวเพียงพอที่จะใช้ให้พวกเขาใช้จนมีอายุห้าร้อยปี
“ท่านพ่อ ท่านต้องมาเยี่ยมข้าอีกในเร็ว ๆ นี้ ข้าจะรอท่านอยู่ที่นี่” เสี่ยวเป่าร้องบอกขณะที่เขาโบกมือให้เจี้ยนเฉินจากภูเขา
เขาไม่ได้รับคำตอบจากบิดาของเขา เจี้ยนเฉินหายไปจากขอบฟ้าแล้ว
หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์จ้องมองไปในทิศทางที่เจี้ยนเฉินหายไปด้วยความงุนงง อารมณ์ของนางสับสนในขณะที่นางคิดบางอย่าง
ห่างออกไป 10,000 กิโลเมตร เจี้ยนเฉินกลับมารวมตัวกับนูบิส แม้ว่าจะผ่านมาหลายวันแล้ว แต่นูบิสก็ดูเหมือนจะค่อนข้างท้อแท้อย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยังคงได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา
“เจี้ยนเฉิน ข้านูบิสผู้ยิ่งใหญ่สาบานว่าข้าจะไม่กลับไปที่เกาะสามเซียนอีก ข้าไม่ต้องการเห็นนางปีศาจตัวนั้นอีกแล้ว” นูบิสฟูมฟายและออกปากสาบานทันทีที่เขาเห็นเจี้ยนเฉิน นูบิสจะไม่มีวันลืมทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสองสามวันก่อน ตอนนี้มันฝังอยู่ในหัวของเขาตลอดไป เมื่อเขากลับมาจากทวีปสัตว์เทวะก่อนหน้านี้ เขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและความมั่นใจ แต่เขาก็ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างน่ากลัว
เจี้ยนเฉินตกตะลึงกับสิ่งที่เขาได้ยินก่อนที่จะระเบิดเสียงหัวเราะเสียงดัง “ข้าต้องการไปเยือนทวีปสัตว์เทวะ เจ้าต้องการที่จะไปพร้อมกับข้าหรือไม่ ? ”
นูบิสรู้สึกประหลาดใจ ความสนใจของเขาเพิ่มขึ้นทันทีเมื่อเขาตอบว่า “ทวีปสัตว์เทวะหรือ ? หอคอยสัตว์เทวะ ? เจ้าอยากให้เจ้าเด็กพยัคฆ์ปีกเทวะเข้าสู่หอคอยสัตว์เทวะเพื่อรับมรดกหรือ ? ”
” ใช่แล้ว” เจี้ยนเฉินตอบอย่างหนักแน่นราวกับว่ามันไม่มีอะไร
” ฮิฮิ ข้าไม่เคยเห็นหอคอยสัตว์เทวะมาก่อน ดังนั้นข้าจะไปกับเจ้าในครั้งนี้ แม้ว่าเราจะถูกล้อมรอบไปด้วยสัตว์อสูรระดับ 9 ทั้งสาม เมื่อถึงเวลานั้นมันก็ไม่จำเป็นสำหรับข้าที่จะต้องกลัว นูบิสหัวเราะเบา ๆ
เห็นได้ชัดว่ามันจะดีกว่าที่เจี้ยนเฉินจะไปที่หอคอยสัตว์เทวะโดยเร็ว ดังนั้นเขาจึงไม่ได้บินไปที่นั่นแล้วเพลิดเพลินไปกับทิวทัศน์แบบที่นูบิสทำมาก่อน เขาได้ให้นูบิสเพื่อสร้างประตูมิติที่เชื่อมต่อกับศูนย์กลางของทวีปสัตว์เทวะ จากนั้นพวกเขาทั้งสองก็หายสาบสูญไป
