ตอนที่ 1545 – ไล่ต้อนจนจนตรอก
เจี้ยนเฉินนิ่งเงียบ เขาจ้องมองที่โอวหยางหยิงเว่ยและรู้สึกหนักใจมาก เขารู้ว่าโอวหยางหยิงเว่ยพูดถูก ด้วยการบาดเจ็บในปัจจุบันของเขา มันคงไม่ใช่เรื่องยากเลยที่โอวหยางหยิงเว่ยจะฆ่าเขา เมื่อเขาปะทะกับโอวหยางหยิงเว่ยก่อนหน้านี้ เขาใช้พลังเต็มที่แล้วไม่ได้ซ่อนอะไรไว้เลย ขณะที่โอวหยางหยิงเว่ยเพิ่งจะหยั่งเชิงเขา
หากโอวหยางหยิงเว่ยใช้พลังเต็มที่ในการต่อสู้ครั้งก่อน เจี้ยนเฉินอาจจะยืนหยัดอยู่ไม่ได้
โอวหยางหยิงเว่ยแข็งแกร่งเกินไปเมื่อเทียบกับเฉียงซ่ง เขาไม่ได้แข็งแกร่งกว่าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ในขณะนี้เสียงคำรามอันดังกึกก้องปรากฏขึ้น เสือขาวหดตัวลงเหลือยาวแค่ 3 เมตร ปีกของมันมีสีขาวราวหิมะ รอยจารึกบางอย่างกระพริบ รอยจารึกแต่ละเส้นซ่อนเร้นความลึกลับและทรงพลังอันยิ่งใหญ่ขณะที่ พลังสังหารอันทรงพลังปกคลุมกรงเล็บของมัน เสือขาวเหวี่ยงพวกมันไปที่โอวหยางหยิงเว่ยด้วยพลังทำลายล้าง
ขณะที่เสือขาวจู่โจม เจี้ยนเฉินก็เคลื่อนไหวเช่นกัน แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ความเร็วของเขาก็ไม่ได้ลดลงเลย สีหน้าของเขาเย็นชาเมื่อเขาพุ่งเข้าหาโอวหยางหยิงเว่ยเหมือนกระบี่อันทรงพลัง เขารู้ว่าเสือขาวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของโอวหยางหยิงเว่ย ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องให้การช่วยเหลือ
โอวหยางหยิงเว่ยยังคงสงบนิ่งขณะเผชิญการโจมตีอย่างเปิดเผยจากเจี้ยนเฉินและเสือขาว เขาพูดด้วยความประหลาดใจว่า “ข้าไม่เคยคิดเลยว่าจะมีจอมยุทธ 2 คนที่เข้าใจกฎของโลกใบนี้ เป็นเรื่องน่าเสียดายที่ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเจ้าต่ำเกินไปแม้ว่าเจ้าจะเข้าใจกฎแล้วก็ตาม หากเจ้ามาถึงขั้นย้อนกลับ เสือ แม้แต่ขั้นย้อนกลับช่วงต้น ข้าก็จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้า แม้แต่จอมยุทธบางคนที่มาถึงขั้นแลกเปลี่ยนก็จะไม่สามารถยืนหยัดต่อสู้กับเจ้าได้ แต่มันก็น่าเสียดายที่เจ้ายังอยู่แค่ขั้นรับมอบช่วงต้น” โอวหยางหยิงเว่ยส่ายหน้าด้วยความสงสาร เขามองดูเสือขาวอย่างน่าละอาย การทำความเข้าใจกับกฎในช่วงต้นของขั้นแลกเปลี่ยนเปิดเผยความสามารถที่น่ากลัวอย่างมาก อย่างน้อยที่สุดในโลกแห่งเซียนก็มีจอมยุทธขั้นแลกเปลี่ยนนับไม่ถ้วนที่ปรากฏมาตลอดประวัติศาสตร์ มีเพียงไม่กี่คนที่มาถึงช่วงสูงสุดของขั้นแลกเปลี่ยน กระนั้นมีเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่สามารถทำความเข้าใจเกี่ยวกับกฎใด ๆ ได้นั่นก็คือจิตวิญญาณราชันย์ในปัจจุบัน
อย่างไรก็ตาม โอวหยางหยิงเว่ยต้องการฆ่าอัจฉริยะด้วยพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ พวกเขากลายเป็นศัตรูไปแล้ว ดังนั้นหากเขาไม่ได้กำจัดพวกเขาในตอนนี้และปล่อยให้พวกเขาสามารถเติบโตได้สำเร็จในอนาคต พวกเขาจะกลายเป็นภัยคุกคาม
โอวหยางหยิงเว่ยหันกลับมาแล้วฟันออกด้วยความเร็วดุจสายฟ้า กระบี่ของเขาเปล่งประกายด้วยจิตสังหารที่ทรงพลัง มันพุ่งออกมาพร้อมกับแสงสีเงินเคลื่อนไปทางกรงเล็บของเสือขาว
มีเสียงกรีดร้องของโลหะเมื่อกระบี่สัมผัสกับกรงเล็บของเสือ เมื่อพลังแห่งการสังหารบนกรงเล็บสัมผัสกับกระบี่มันก็หายไปอย่างรวดเร็ว มันเป็นพลังของกฎ แต่ความแตกต่างของพละกำลังนั้นมากเกินไป มันยากสำหรับพลังที่จะก่อให้เกิดภัยคุกคามใด ๆ
เพียงชั่วพริบตาเดียว พลังแห่งการสังหารของเสือขาวก็แตกสลายไปโดยโอวหยางหยิงเว่ย ด้วยการสั่นกระบี่ของเขาก็มันพุ่งออกมาพร้อมกับปราณกระบี่ที่มากขึ้นและลงสู่กรงเล็บของเสือขาว
เคร้ง !
กรงเล็บของเสือขาวนั้นแข็งมาก เมื่อปราณกระบี่ฟันเข้าที่กรงเล็บ มันล้มเหลวในการตัดกรงเล็บออก แต่มันสร้างประกายไฟทำให้ปราณกระบี่กระจายออกไปในทุกทิศทาง
ร่างกายของเสือขาวนั้นไม่แข็งแกร่งเท่ากรงเล็บของมัน อุ้งเท้าของมันมีเลือดไหลออกมาทันทีเมื่อปราณกระบี่ที่เหลืออยู่พุ่งไปถึงกึ่งกลางของอุ้งเท้าของมัน ปราณกระบี่ทุกเส้นเจาะทะลุผ่านอุ้งเท้าของมัน ปราณกระบี่บางเส้นถูกร่างของมันแล้วหายเข้าไปในร่างของเสือขาวทันที
เสือขาวสั่นสะท้านและคำรามอย่างเจ็บปวด ทันใดนั้นปีกของมันก็เริ่มเปล่งประกายขึ้น รอยจารึกนับไม่ถ้วนสั่นไหวและเปล่งประกายพลังงานอันทรงพลัง ภายใต้แสงสว่างนั้นปีกดูเหมือนจะรวมตัวกันและลับคมกลายเป็นสิ่งที่คล้ายกับใบมีดโค้ง พวกมันปล่อยแสงเจิดจ้าจนดูคล้ายดวงอาทิตย์ กลุ่มของค่ายกลที่ลึกลับหมุนรอบปีกและด้วยการพลิกจากเสือขาว ใบมีดที่เกิดจากปีกพุ่งเข้าหาโอวหยางหยิงเว่ยทันทีด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัว
พลังลึกลับขยายตัวทันทีและพันธนาการโอวหยางหยิงเว่ยไว้ตรงที่เขาอยู่
ดวงตาของโอวหยางหยิงเว่ยหรี่แคบลง ร่องรอยแห่งความตกใจปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา ไม่เพียงแต่เขาค้นพบว่าเขาถูกขังอยู่ในอำนาจลึกลับ แต่ความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับความลึกลับของมิติรวมถึงการเชื่อมโยงกับพลังงานของโลกดูเหมือนว่าจะหายไปทันทีที่ใบมีดพุ่งเข้าหาเขา
เขาไม่สามารถรู้สึกถึงพลังงานของโลกเลย เขาสูญเสียการควบคุมพลังมิติ มันถูกตัดขาดจากเขาอย่างรุนแรง
“เสือขาวตัวนี้ใช้ความสามารถอะไรได้บ้าง ? มันทรงพลังมาก มีใครบ้างที่สามารถต้านทานมันได้หากถูกนำมาใช้กับจอมยุทธในระดับเดียวกัน ? ” โอวหยางหยิงเว่ยเริ่มเคร่งเครียด สายตาที่เขาใช้มองเสือขาวนั้นเต็มไปด้วยจิตสังหารอย่างดุดัน หรือเขาอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมันเมื่อมันโตขึ้น
เมื่อร่างกายสั่นสะเทือนด้วยพลังของเขาในขั้นย้อนกลับช่วงปลายก็กลับไหลออกมาโดยไม่มีการต้านทานใด ๆ ทำให้เขาสามารถปลดปล่อยพลังลึกลับออกมาได้ทันที ทำให้เขาสามารถใช้กระบี่ของเขาเพื่อรับการโจมตีได้
บูม !
เสือขาวปลิวออกไปแล้ว ปีกที่หลอมรวมของมันถูกแยกออกอีกครั้งและแสงสีขาวก็หายไปอย่างรวดเร็ว ปีกของมันแข็งทื่อและรอยจารึกทั้งหมดของมันก็หายไป
ในขณะที่เสือขาวพุ่งกลับไปมันก็กระอักเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง มันกลายเป็นซีดเซียวและเต็มไปด้วยความอ่อนแอ
ร่างกายของโอวหยางหยิงเว่ยสั่นไหวสองสามครั้งเช่นกัน เขาถอยหลังกลับไปหนึ่งก้าวอย่างไม่สามารถควบคุมได้ก่อนที่จะแทงด้วยกระบี่ของเขาย้อนกลับไป บังคับให้เจี้ยนเฉินถอยออกไป หลังจากนั้นไม่นานเขาก็แทงออกมาเป็นครั้งที่สอง กระบี่ของเขาปะทะกับกระบี่จือหยิงและกระแทกมันทันที ด้วยสิ่งนั้น โอวหยางหยิงเว่ยจึงตามติดมาพร้อมกับการแทงอีกครั้ง ครั้งนี้เขาแทงที่หน้าผากของเจี้ยนเฉินเพื่อพยายามฆ่าเขา
แสงแวววับส่องประกายผ่านดวงตาของเจี้ยนเฉิน ในช่วงเวลาสำคัญนั้นกระบี่ฉิงโซวก็บินออกไปและสกัดกั้นการโจมตีที่มีเป้าหมายอยู่ที่หน้าผากของเจี้ยนเฉิน
“เจี้ยนเฉิน วันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า เจ้าจะเป็นจอมยุทธคนแรกที่ข้าฆ่าจากโลกแห่งนี้ เมื่อข้าจบชีวิตของเจ้าแล้ว ข้าก็จะจบชีวิตของเสือขาว” โอวหยางหยิงเว่ยพูดด้วยน้ำเสียงของสตรี เขาก้าวผ่านอากาศที่ว่างเปล่าและไล่ตามเจี้ยนเฉิน
ความเศร้าโศกปรากฏในสายตาของเจี้ยนเฉิน เขามองไปที่ทวีปเทียนหยวนด้านล่าง พวกเขาประสบความพ่ายแพ้ในที่สุด เถี่ยต้า, เจียงหยางหมิงเยว่, เสี่ยวจิน และฮุสตัน ได้รับบาดเจ็บสาหัส หยางลี่, กุยไฮ่ ยี่เต่า และเฟิงเซียวเทียนหายตัวไปจากสนามรบ จอมยุทธขั้นย้อนกลับซึ่งแต่เดิมเคยต่อสู้กับเถี่ยต้าออกจากการต่อสู้ในขณะที่เถี่ยต้าได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก เขาไปจัดการกับซางกวนมู่เอ๋อ นอกจากนี้นางยังได้รับบาดเจ็บและปกคลุมไปด้วยเลือด
นอกเหนือจากนั้น เสี่ยวหลิงที่ต่อสู้กับกงซีหมิงในอวกาศ จอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมของทวีปเทียนหยวนยังได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก
” เราจะถูกไล่ต้อนจนจนตรอกอย่างนี้เลยหรือ ? ” เจี้ยนเฉินบ่นอย่างเศร้าใจ บ้านเกิดของเขาอยู่ข้างหลังเขา หากเขาไม่สามารถหยุดพวกเขาในแนวหน้า พ่อแม่ญาติพี่น้องตลอดจนมิตรสหายที่ดีของเขาและทุกคนที่เขารู้จักอาจจะตาย
“ไม่ ยังมีอีกวิธีหนึ่งโอกาสในการช่วยทวีปเทียนหยวน ข้ายังมีไพ่ใบสุดท้ายของข้าและสามารถพลิกสถานการณ์ แม้ว่าข้าจะตาย ข้าก็จะทำให้โลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งจ่ายค่าตอบแทนอย่างหนัก แม้ว่าผลที่ได้จะยังคงเหมือนเดิมกับการมีอยู่ของจิตวิญญาณราชันย์ อย่างน้อยข้าจะได้ยืดเวลาให้กับทวีปเทียนหยวน” การตัดสินใจทำให้ดวงตาของเจี้ยนเฉินท่วมท้น ด้วยความคิดนี้ กระบี่ม่วงฟ้าบินไปและลอยอยู่เหนือศีรษะของเขา พวกมันทอประกาย
