เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) – ตอนที่ 1569 – จิตวิญญาณราชันย์เข้ากักตนฝึกวิชา

ตอนที่ 1569 – จิตวิญญาณราชันย์เข้ากักตนฝึกวิชา

ในขณะที่ซ่างกวน มู่เอ๋อและเจี้ยนเฉินเข้าไปในอุโมงค์เพื่อไปยังศิลาเซียนหยินหยางด้วยความหวังของเผ่าพันธุ์ทั้งสี่ในทวีปเทียนหยวน จิตวิญญาณราชันย์ซึ่งเป็นที่มาของความสิ้นหวังทั้งหมดยืนอยู่บนยอดภูเขาโลก เขาจ้องที่อุโมงค์ซึ่งบิดเบี้ยวอยู่ตลอดเวลา

จิตวิญญาณราชันย์มีรูปร่างที่ธรรมดามาก ผมของเขาพาดไปทั่วไหล่ของเขาและทั้งรูปร่างหน้าตาและเครื่องแต่งกายของเขาก็ดูธรรมดามาก เขาไม่ได้แต่งตัวให้ดูหรูหราเลย หากเขาถูกโยนลงไปในฝูงชน จะไม่มีใครสังเกตเห็นเขา บางทีคุณสมบัติที่น่าประทับใจเพียงอย่างเดียวของจิตวิญญาณราชันย์ก็คือความมุ่งมั่นที่ไม่ธรรมดาและความเข้มแข็งจะปรากฏบนใบหน้าของเขา

อย่างไรก็ตาม ภายใต้รูปร่างหน้าตาธรรมดาของเขานั้นมีพละกำลังสูงสุดและมีชื่อเสียงอันน่าสะพรึงกลัวที่ทำให้ผู้เชี่ยวชาญระดับดั้งเดิมทั้งหมดของโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้ง แม้แต่เฉียงซ่งและโอวหยางหยิงเว่ยก็ยังไม่กล้าที่จะไม่เชื่อฟังเขา

ขณะนี้ จิตวิญญาณราชันย์ยืนกอดอกอยู่ เขาจ้องไปที่อุโมงค์อย่างไม่สะทกสะท้านต่อหน้าเขาพร้อมกับแววตาที่ทอประกายผ่านดวงตาสีเข้มของเขาเป็นครั้งคราว การจ้องมองของเขาเป็นธรรมดาในบางครั้งและบางครั้งก็แหลมคม แต่เมื่อดวงตาของเขาแหลมคม พวกมันดูเหมือนกระบี่สวรรค์ราวกับกดขี่ตัวตนของผู้อื่น แม้แต่จอมยุทธขั้นแลกเปลี่ยนซึ่งอยู่ในระดับเดียวกันกับจิตวิญญาณราชันย์ก็ยังรู้สึกตกใจอย่างยิ่ง

กระบี่โลหะสีเข้มซ่อนอยู่ข้าง ๆ จิตวิญญาณราชันย์ กระบี่นั้นถูกสร้างขึ้นจากวัสดุที่ไม่รู้จัก ดังนั้นพื้นผิวที่มืดทำให้มันดูเรียบง่ายและไม่โดดเด่น มันไม่เหมือนกระบี่ที่มีค่าและเงางาม

อย่างไรก็ตาม กระบี่ก็สามารถบินได้เองโดยไม่ต้องได้รับการสนับสนุนจากพลังใด ๆ ปลายของมันชี้ไปที่พื้นขณะที่มันอยู่ที่นั่น

โอวหยาง หยิงเว่ย ผู้พิทักษ์และผู้อาวุโสอื่น ๆ ยืนอยู่ข้างหลังจิตวิญญาณราชันย์ พวกเขากลั้นหายใจและยืนเงียบ ๆ และไม่กล้าที่จะหายใจเสียงดังเกินไป ทั้งผู้พิทักษ์ขั้นรับมอบและผู้อาวุโสขั้นย้อนกลับดูเหมือนจะสูญเสียศักดิ์ศรีทั้งหมดของพวกเขาในฐานะจอมยุทธขอบเขตจักรดั้งเดิมในขณะนั้น ดูเหมือนว่าพวกเขาจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับความมั่นใจและความยิ่งใหญ่ที่พวกเขาแสดงในทวีปเทียนหยวน

บางคนหายไปจากหมู่ผู้อาวุโสและผู้พิทักษ์ พวกเขาเสียชีวิตในทวีปเทียนหยวน หลายคนหน้าซีดและตัวซีดเซียวราวกับว่าป่วย เสื้อคลุมของพวกเขาจำนวนมากยังคงมีร่องรอยของเลือดอย่างชัดเจน ยังคงได้รับบาดเจ็บจากบาดแผลที่พวกเขาได้รับในทวีปเทียนหยวน

” ข้าไม่เคยคิดเลยว่าทวีปเทียนหยวนจะมีโถงศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ มันเป็นขุมทรัพย์ที่แท้จริงไม่แย่ไปกว่าขุมทรัพย์อันยิ่งใหญ่ทั้งสามของเรา แม้แต่ข้าก็ยังไม่สามารถสร้างความเสียหายได้เลย ทวีปเทียนหยวนนั้นซับซ้อนจริง ๆ เราประเมินพวกเขาต่ำไปจริง ๆ พวกเขาสามารถผลิตจอมยุทธขั้นรับมอบและขั้นย้อนกลับได้จำนวนมากในขณะที่ขาดแคลนพลังงานดั้งเดิมซึ่งน่าประหลาดใจจริง ๆ ” จิตวิญญาณราชันย์กล่าวอย่างช้า ๆ เสียงของเขาหนักและลึก ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีสัญญาณของอารมณ์ใด ๆ เลย

พวกผู้อาวุโสทั้งหลายต่างยืนอยู่ข้างหลังเขาอย่างเงียบ ๆ พวกเขาเข้าใจน้ำเสียงของจิตวิญญาณราชันย์ พวกเขารู้ว่าตอนนี้เขาดูสงบ แต่จริง ๆ แล้วเขาโกรธ

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะพวกเขาสูญเสียจอมยุทธขั้นย้อนกลับระหว่างการต่อสู้

นอกเหนือจากผู้อาวุโส พวกเขาได้สูญเสียจอมยุทธขั้นรับมอบสองสามคน โลกแห่งเซียนได้รับความสูญเสียอย่างหนักระหว่างการบุกเข้าทวีปเทียนหยวน แม้ว่าพวกเขาจะยังมีผู้อาวุโส 7 คนและผู้พิทักษ์กว่ายี่สิบคน แต่ความสูญเสียในครั้งนี้ได้ส่งผลกระทบอย่างหนักหน่วงในทวีปเทียนหยวน

” เจี้ยนเฉินจากทวีปเทียนหยวนนั้นทรงพลังจริง ๆ หรือ ? ผู้อาวุโสขั้นย้อนกลับช่วงกลาง 2 คนถึงไม่สามารถจัดการกับเขาได้ ? จิตวิญญาณราชันย์พูดอีกครั้ง เสียงของเขาลึกอย่างที่ผ่านมา ในขณะที่ดวงตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่อุโมงค์ตรงหน้าเขา

ในอดีตเขาเคยผ่านอุโมงค์พร้อมด้วยกระบี่หมอกเมฆและต่อสู้เหนือทวีปเทียนหยวนในอวกาศ เจี้ยนเฉินยังเปิดเผยความสามารถของเขาจากเส้นทางกระบี่ แต่เขาไม่ได้มีพลังมากเท่าตอนนี้

แม้ว่าจะผ่านไปสองสามทศวรรษแล้ว แต่ก็มีจอมยุทธจำนวนมากพอที่จะพัฒนาความก้าวหน้าในการฝึกฝนอย่างชาญฉลาด แต่ทวีปเทียนหยวนยังขาดพลังงานดั้งเดิม ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ไม่ว่าอัจฉริยะจะมีความสามารถสักเพียงใด มันจะเป็นเรื่องยากมากที่จะไปถึงขอบเขตดั้งเดิมโดยลำพังหากใช้การทะลวงผ่านด่าน

“จิตวิญญาณราชันย์ เจี้ยนเฉินทรงพลังจริง ๆ ผู้อาวุโสไป๋และข้าร่วมมือกันไม่สามารถฆ่าเขาได้เมื่อเขาบาดเจ็บสาหัส เราทำได้เพียงสะกดเขาไว้ ในขณะเดียวกันอัตราการฟื้นตัวของเขาก็น่าตกตะลึงเป็นอย่างมาก ไม่ว่าเขาจะบาดเจ็บหนักแค่ไหน เขาสามารถฟื้นตัวได้ในระยะเวลาอันสั้นมาก” ชายชราก้าวไปข้างหน้าแล้วพูด

ดวงตาของโอวหยาง หยิงเว่ยทอประกาย หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งเขาก็พูดด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย “จิตวิญญาณราชันย์ มีอีกสิ่งหนึ่งที่ข้าต้องพูด” โอวหยาง หยิงเว่ยรู้สึกไม่มั่นใจอย่างยิ่งเมื่อเขาตัดสินใจพูด เขาไม่ทราบว่าจิตวิญญาณราชันย์จะตอบสนองอย่างไรเมื่อเขาบอกจิตวิญญาณราชันย์เรื่องนั้น

” พูดมา” เสียงของจิตวิญญาณราชันย์ไม่แตกต่างไปจากเมื่อก่อน

โอวหยาง หยิงเว่ยสูดลมหายใจลึก ๆ และกล่าวอย่างช้า ๆ ว่า ความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินเหนือกว่าขั้นย้อนกลับช่วงกลางซึ่งจอมยุทธขั้นย้อนกลับบางคนไม่ใช่คู่ต่อสู้ แต่ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขายังไม่ถึงขอบเขตดั้งเดิม เจี้ยนเฉินจริง ๆ แล้วเป็นเซียนจักรพรรดิ”

ผู้พิทักษ์และผู้อาวุโสหลายคนเผยให้เห็นสีหน้าที่แตกต่างกันในทันทีทันใด สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

” เป็นไปได้อย่างไร ? ความแตกต่างระหว่างขอบเขตเซียนกับขอบเขตดั้งเดิมเป็นช่องว่างที่ไม่สามารถก้าวข้ามได้ ไม่ได้เป็นการกล่าวเกินจริงแต่อธิบายได้ว่าเป็นดั่งสวรรค์และโลก เจี้ยนเฉินอาจเข้าใจเส้นทางกระบี่และสามารถชดเชยช่องว่างนี้ได้ แต่เขาไม่สามารถสร้างความประทับใจได้มากนักที่เขาสามารถต่อสู้กับจอมยุทธขั้นย้อนกลับในฐานะเซียนจักรพรรดิ เขาห่างไปเพียงหนึ่งนิ้วจากความสามารถในการต่อสู้กับจอมยุทธขั้นแลกเปลี่ยน” ผู้พิทักษ์ร้องออกมาทันทีโดยลืมไปว่าจิตวิญญาณราชันย์ยังอยู่ที่นั่น

จริง ๆ แล้วเจี้ยนเฉินเข้าใจเส้นทางกระบี่ พลังแห่งกฎ ดังนั้นการต่อสู้กับจอมยุทธขั้นรับมอบจึงไม่น่าแปลกใจ

อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถยอมรับความจริงที่ว่าเขาสามารถปะทุกับการต่อสู้ที่สามารถเทียบเท่ากับขั้นย้อนกลับในฐานะเซียนจักรพรรดิ

แม้แต่จิตวิญญาณราชันย์ก็ไม่เคยมีความสามารถในการต่อสู้นี้มาก่อน โอวหยาง หยิงเว่ยมองไปที่จิตวิญญาณราชันย์อย่างกังวล เขาหยิ่งและเป็นที่ยอมรับในทวีปเทียนหยวน แต่ต่อหน้าจิตวิญญาณราชันย์ เขาจะเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

โอวหยาง หยิงเว่ยผงะ จิตวิญญาณราชันย์นั้นสงบนิ่งและเยือกเย็นราวกับว่าข่าวที่ไม่น่าเชื่อไม่ได้ทำให้จิตวิญญาณราชันย์สั่นคลอนเลย

” เจี้ยนเฉิน..เจี้ยนเฉิน..” จิตวิญญาณราชันย์เปล่งเสียงเบา ๆ นับตั้งแต่เขาได้ต่อสู้กับเจี้ยนเฉิน ชื่อดังกล่าวก็ฝังอยู่ในใจของเขา นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาพึมพำชื่อภายใต้ลมหายใจของเขา

ในขณะนี้การจ้องมองของจิตวิญญาณราชันย์นั้นลึกมาก เขาจ้องมองที่อุโมงค์ที่บิดเบี้ยวต่อหน้าเขาและจมลงในความเงียบงันเป็นเวลานาน

ผู้พิทักษ์และผู้อาวุโสของต่างโลกต่างยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบ ๆ ไม่มีใครกล้ารบกวนขบวนความคิดของจิตวิญญาณราชันย์

หลังจากนั้นไม่นาน จิตวิญญาณราชันย์ก็หันกลับมาอย่างช้า ๆ เขาเดินลงจากภูเขาและพูดว่า “ข้าจะกักตน ความพยายามที่จะทะลวงผ่านด่านที่เหนือกว่าขอบเขตดั้งเดิม อย่ารบกวนข้าในช่วงเวลานี้เว้นแต่จะมีบางอย่างที่สำคัญมาก เรื่องราวของโถงจิตวิญญาณลับจะดำเนินต่อไปตามปกติและดำเนินการโดยผู้อาวุโสทั้งเจ็ด โอวหยาง หยิงเว่ย เจ้ายังติดอยู่ที่ขั้นย้อนกลับมาเป็นเวลาหลายปีในขณะนี้ ดังนั้นเจ้าควรเข้าสู่ขั้นแลกเปลี่ยนโดยเร็วที่สุด เมื่อข้าออกมาออกมาจากการกักตน ข้าจะพาผู้คนของเรา จิตวิญญาณปราชญ์ ไปจากที่นี่”

ผู้อาวุโสและผู้พิทักษ์ทุกคนต่างตกใจกับสิ่งที่จิตวิญญาณราชันย์พูดในทันที ครั้งนี้ จิตวิญญาณราชันย์ต้องการทะลวงผ่านจากขอบเขตดั้งเดิม นั่นไม่ได้หมายถึงขอบเขตเทพในตำนานหรอกหรือ ?

ขอบเขตเทพมักจะเป็นตำนานในโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งเสมอ ไม่มีใครเคยไปถึงระดับการบ่มเพาะนั้นในประวัติศาสตร์มาก่อนเพราะไม่มีใครสามารถเข้าใจกฎได้และกฎเป็นกุญแจสู่ขอบเขตเทพ ผู้คนจะยังคงติดอยู่ที่ขอบเขตดั้งเดิมสำหรับความเป็นนิรันดร์ของพวกเขา หากพวกเขาไม่เข้าใจกฎใด ๆ ทำให้พวกเขาไม่สามารถเข้าถึงขอบเขตเทพได้