ตอนที่ 1787 – ตระกูลเทียนหยวน (1)
การปรากฏตัวของร่างสีแดงดึงดูดความสนใจของทุกคนในห้องโถงทันที
ขั้นเทพคนสุดท้ายของตระกูลเซิ่นผู้ซึ่งนั่งอยู่ที่ด้านหน้ามองไปที่ร่างสีแดงเช่นกัน เขาไม่ได้ตื่นเต้น แต่สีหน้าของเขามืดครึ้มลง เขาพูดอย่างเยือกเย็น “ ฮูลู่จือ ข้าคิดว่าข้ารู้แล้วว่าทำไมเจ้ามาที่นี่ ตระกูลฮูของเจ้าต้องการให้ตระกูลเซิ่นของเราชดใช้ให้ตระกูลฮูของเจ้าเพื่อที่จะได้อยู่ในเมืองต่อ”
บรรพชนของตระกูลเซิ่นมีน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรังเกียจต่อตระกูลฮู ตระกูลฮูนั้นทรงพลัง ทำให้พวกเขาเป็นหนึ่งในสามตระกูลที่ทรงพลังที่สุดในเมืองหลัก พวกเขามีขั้นเทพช่วงปลาย ดังนั้นตระกูลเซิ่นจึงไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาได้เลย อย่างไรก็ตามในฐานะตระกูลที่ครอบครองขั้นเทพ ตระกูลเซิ่นมีความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีของตน พวกเขาจะไม่ยอมจำนนต่อตระกูลฮู เพียงเพื่อจะอยู่ในเมืองหลัก
ขั้นเทพจากตระกูลฮู ฮูลู่จือไม่สนใจทัศนคติที่เย็นชาของบรรพชนของตระกูลเซิ่นแม้แต่น้อย เขาส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนและพูดว่า “ผู้อาวุโสเซิ่นไจ๋ ท่านคิดมากเกินไป ตระกูลเซิ่นของท่านเป็นหนึ่งในตระกูลที่ทรงพลังของเมืองหลัก ดังนั้นตระกูลฮูของเราจะทำให้เจ้ายอมจำนนต่อเราได้อย่างไร ? ”
“ดังนั้นบอกข้าสิ เจ้าคิดอะไรอยู่ ? ” บรรพชนของตระกูลเซิ่นกล่าว เขายังคงเย็นชา
ฮูลู่จือยืนอยู่ในห้องโถงโดยไพล่มือไว้ด้านหลัง เขายิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “มันง่ายมาก ตระกูลฮูของเราหวังที่จะเป็นพันธมิตรกับตระกูลเซิ่น”
“เป็นพันธมิตร” เซิ่นไจ๋เย้ยหยัน “อาจเป็นเพียงพันธมิตรอย่างผิวเผินและไม่แตกต่างจากการยอมจำนนตามความเป็นจริง ฮูลู่จือ เจ้าควรกลับไป แม้ว่าตระกูลเซิ่นของเราจะต้องย้ายออกจากเมืองหลัก เราก็จะไม่ยอมจำนนต่อตระกูลฮูของเจ้า”
สีหน้าที่แสดงความสงสารปรากฏบนใบหน้าของฮูลู่จือ เขากล่าวว่า “ตระกูลฮูของเรามีเจตนาดี เราต้องการช่วยเหลือตระกูลเซิ่นของท่านอย่างจริงใจ แต่เราไม่เคยคิดว่าผู้อาวุโสเซิ่นจะมาเป็นแบบนี้ เราช่วยอะไรไม่ได้กับสถานการณ์ปัจจุบันของท่านเช่นกันหากเป็นเช่นนั้น”
หลังจากช่วงเวลาแห่งความเงียบ ฮูลู่จือกล่าวต่อว่า “ผู้อาวุโสเซิ่นไจ๋ ตระกูลของท่านวางแผนที่จะย้ายออกจากเมืองหลัก เมื่อเป็นเช่นนั้นดินแดนของท่านในเมืองจะไม่มีคนอยู่ ในท้ายที่สุดมันจะถูกแบ่งระหว่างตระกูลอื่น ๆ ตระกูลเซิ่นของท่านจะไม่ได้รับประโยชน์เลย ข้ามีข้อเสนอแนะที่จะช่วยให้ท่านได้รับประโยชน์และนั่นคือการขายที่ดินให้กับตระกูลฮูของเรา เจ้าคิดอย่างไร ผู้อาวุโสเซิ่นไจ๋ ? ”
ดวงตาของเซิ่นไจ๋ทอประกายแวววาว เมื่อเขาได้ยินสิ่งนั้น เขากล่าวว่า “ข้าสงสัยว่าตระกูลฮูของเจ้าเต็มใจจ่ายค่าที่ดินเท่าไร ? ” เซิ่นไจ๋เข้าใจในสิ่งที่ฮูลู่จือกำลังพูดถึงโดยธรรมชาติ เมื่อตระกูลของพวกเขาออกจากเมือง ดินแดนก็จะอยู่ในมือของตระกูลอื่น ตระกูลฮูต้องการซื้อที่ดินล่วงหน้าเพื่อหลีกเลี่ยงการแข่งขันที่ไร้จุดหมายระหว่างตระกูลอื่น ๆ
แม้ว่าตระกูลฮูจะมีอำนาจภายในแคว้นตงอัน แต่อำนาจของพวกเขาก็ไม่มากพอที่จะครองตำแหน่งสูงสุด
“เหรียญผลึกระดับกลาง 50,000 เหรียญ” ฮูลู่จือกล่าว
เซิ่นไจ๋หวั่นไหวเล็กน้อยเมื่อเขาได้ยินราคาของฮูลู่จือ แม้ว่ามันจะเป็นราคาที่ค่อนข้างต่ำสำหรับที่ดินทั้งหมด แต่ก็ยังเป็นรายได้พิเศษสำหรับตระกูลเซิ่น
หากพวกเขาขายที่ดินตระกูลของพวกเขาก็จะได้รับเหรียญผลึกระดับต่ำ 5,000,000 เหรียญ หากพวกเขาไม่ได้ขายที่ดิน พวกเขาจะไม่สามารถเก็บไว้ได้
“ข้าต้องการที่ดินผืนนี้เช่นกัน ข้าสามารถจ่ายเหรียญผลึกระดับสูง 10,000 เหรียญ”
ในขณะนี้เสียงอื่นดังออกมาจากข้างนอก ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาจากข้างนอกอย่างสม่ำเสมอ เขาสวมเสื้อคลุมสีขาวหรูหรา ด้านหลังชายหนุ่มนั้นเป็นชายชราหน้าซีดเหมือนปราชญ์ที่ติดตามเขาอย่างเงียบ ๆ
อย่างที่คาดไว้ชายหนุ่มคือเจี้ยนเฉิน
สีหน้าของฮูลู่จือนั้นค่อนข้างน่าเกลียดในทันทีเมื่อเขาได้ยินข้อเสนอของเจี้ยนเฉินที่เสนอเหรียญผลึกระดับสูง 10,000 เหรียญสำหรับที่ดิน กลับกัน สำหรับเซิ่นไจ๋ เขายิ้มแย้มแจ่มใส
เหรียญผลึกระดับสูง 10,000 เหรียญเทียบเท่ากับเหรียญผลึกระดับกลาง 1,000,000 เหรียญ หากตระกูลเซิ่นสามารถรับเหรียญผลึกระดับกลางล้านเหรียญเมื่อพวกเขาย้ายออกไป มันก็น่าจะพิจารณา
ฮูลู่จือหันกลับมามองเจี้ยนเฉินอย่างเย็นชา สีหน้าของเขาช่างน่าเกลียดมากและเขาก็พูดคำรามว่า “ข้าชื่อฮูลู่จือมาจากตระกูลฮู จากเมืองหลัก ข้าขอถามเจ้ามาจากตระกูลไหน ? ”
“ข้ามาที่เมืองหลักเพื่อซื้อที่ดินเพราะข้าวางแผนที่จะก่อตั้งตระกูล ข้าเชื่อว่าอีกไม่นานเจ้าจะได้รู้ว่าตระกูลของข้าคือตระกูลอะไร” เจี้ยนเฉินพูดอย่างใจเย็น
“ดินแดนแห่งนี้ดึงดูดสายตาตระกูลฮูของเรา เจ้าวางแผนที่จะแย่งที่ดินกับตระกูลฮูของเราหรือ ? ” ฮูลู่จือคำราม
เจี้ยนเฉินยิ้มจางๆ “ ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ ดินแดนแห่งนี้ก็ดึงดูดใจข้าเช่นกัน เนื่องจากเราทั้งคู่เริ่มให้ความสนใจในดินแดนนี้ เราจะต้องสู้ราคากัน ดินแดนจะเป็นของใครก็ตามที่ชนะ ตอนนี้ข้ากำลังนำเสนอเหรียญผลึกระดับสูง 10,000 เหรียญ ดังนั้นข้าจึงสงสัยว่า ถ้าเจ้าเต็มใจที่จะเสนอราคาที่สูงขึ้น ”
ฮูลู่จือไม่สนใจเจี้ยนเฉิน เขามองไปที่เซิ่นไจ๋และนำแหวนมิติที่เขาเตรียมไว้แล้ว เขากล่าวว่า “ ผู้อาวุโสของตระกูลเซิ่นมีเหรียญผลึกระดับกลาง 50,000 เหรียญอยู่ในนี้ หากท่านไม่มีปัญหา เราสามารถทำข้อตกลงให้สำเร็จ”
“เขาได้เสนอเหรียญผลึกระดับสูง 10,000 เหรียญแล้ว หากตระกูลฮูของเจ้าต้องการที่ดินของเรา เจ้าจะต้องเสนอราคาที่สูงกว่า” บรรพชนของตระกูลเซิ่นยิ้มจาง ๆ เขาไม่ได้กลัวตระกูลฮู
ฮูลู่จือยังสามารถบอกได้ว่าเขาไม่สามารถทำให้บรรพชนของตระกูลเซิ่นหวาดกลัวได้ด้วยความเข้มแข็งของตระกูลฮู ใบหน้าของเขามืดครึ้มและเขาจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉิน เขาเย้ยหยัน “ข้าจะให้เจ้าครอบครองดินแดนนี้สักสองสามวัน แต่ข้าขอเตือนเจ้าด้วยความหวังดีว่ามันจะไม่สงบสุขในเมืองในช่วงเวลาต่อไป ข้าหวังว่าเจ้าจะได้ย่างเท้าอย่างมั่นคงในเมืองอย่างประสบความสำเร็จ” หลังจากเช่นนั้นออกไป ฮูลู่จือก็สะบัดแขนเสื้อจากไป
เจี้ยนเฉินเพิกเฉยต่อภัยคุกคามของฮูลู่จืออย่างสมบูรณ์ เขาโยนแหวนมิติให้เซิ่นไจ๋และกล่าวว่า “ มีเหรียญผลึกระดับสูง 10,000 เหรียญในนั้น โปรดดู หากเจ้าไม่ได้มีการคัดค้านเราสามารถทำธุรกรรมนี้ให้เสร็จและต่อจากนี้ไปที่ดินจะเป็นของข้า”
เซิ่นไจ๋ตรวจสอบแหวนมิติและรอยยิ้มอย่างมีความสุขบนใบหน้าของเขาทันทีก่อนที่จะตกลงกับเจี้ยนเฉิน
จากจุดนั้นเป็นต้นไป ดินแดนเป็นของเจี้ยนเฉินอย่างเป็นทางการ
ในขณะที่เจี้ยนเฉินซื้อที่ดินของตระกูลเซิ่น ตระกูลผู้มีอำนาจอื่น ๆ ในเมืองหลักก็เริ่มเคลื่อนไหวเช่นกัน ตระกูลที่ทรงพลังกว่าสองสามตระกูลส่งบรรพชนไปเยี่ยมตระกูลที่กำลังจะย้ายออกไปเพื่อซื้อที่ดินผ่านเหรียญผลึกเพื่อให้พวกเขาสามารถขยายธุรกิจของตระกูลภายในเมือง
โดยพื้นฐานแล้วดินแดนทั้งหมดในเมืองถูกแบ่งออกตามตระกูล ทุก ๆ ตระกูลในเมืองหลักจัดการร้านค้า โรงเตี๊ยมและธุรกิจอื่น ๆ ด้วยสภาพแวดล้อมการบ่มเพาะที่เหนือกว่าและการไหลเวียนของผู้คนพวกเขาสามารถดึงดูดผู้ฝึกตนหลายคนให้มาอยู่ด้วยตามธรรมชาติ ตราบใดที่ผู้คนอาศัยอยู่ในเมืองหลัก ตระกูลจะมีรายได้ที่แน่นอน
เป็นผลให้ที่ดินในเมืองหลักเชื่อมต่อโดยตรงกับความมั่งคั่งของตระกูลผู้มีอำนาจ ดังนั้นพวกเขาจึงให้ความสำคัญกับดินแดนของแต่ละตระกูลที่พวกเขาสามารถได้รับ
