ตอนที่ 1788 – ตระกูลเทียนหยวน (2)
หลังจากเจี้ยนเฉินประสบความสำเร็จในการซื้อที่ดินของตระกูลเซิ่น คนอื่น ๆ ในตระกูลโม่และตระกูลอันโดต่างก็กลับมา ในเวลานี้พวกเขาทั้งหมดมารวมตัวกันในห้องโถงสนทนาของตระกูลเซิ่น อย่างไรก็ตามไม่มีผู้คนจากตระกูลเซิ่นอีกต่อไป
ทุกคนในตระกูลเซิ่นได้ย้ายออกไปอย่างรวดเร็วที่สุด
“ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ตระกูลเทียนหยวนได้รับการก่อตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการ โม่หลิง, อันโดฟู, ข้าสงสัยว่าเจ้าเต็มใจเข้าร่วมตระกูลเทียนหยวนของข้าหรือไม่ ? ” เจี้ยนเฉินถามอย่างมีศักดิ์ศรีในขณะที่เขานั่งอยู่ตรงหน้า ตอนนี้เขามีตำแหน่งเป็นผู้นำตระกูลที่แท้จริงแล้ว
โม่หลิงและอันโดฟูได้ตัดสินใจแล้วเกี่ยวกับการเข้าร่วมตระกูลของเจี้ยนเฉินมานานแล้ว พวกเขาทั้งสองทั้งคู่ประกาศว่าพวกเขาจะเข้าร่วมตระกูลเทียนหยวนโดยไม่ลังเล ผู้อาวุโสทั้งหมดจากตระกูลของพวกเขาจะเข้าร่วมเช่นกัน
ในขณะนั้นเองที่เจี้ยนเฉินได้ก่อตั้งตระกูลเทียนหยวนอย่างเป็นทางการ สมาชิกกลุ่มแรกนั้นประกอบไปด้วยผู้คนจากทวีปเทียนหยวน, ตระกูลโม่และตระกูลอันโด
“ผู้นำตระกูล ตระกูลทุกตระกูลที่ย้ายเข้ามาในหนึ่งในสามสิบหกเมืองหลักในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียนต้องขออนุญาตจากเจ้าหน้าที่ของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ เงื่อนไขแรกที่จะย้ายเข้ามาในเมืองหลักคือการมีขั้นเทพ 3 คน เราปฏิบัติตามข้อกำหนดนั้นแล้ว เราเพียงแค่ต้องขออนุญาตจากเมืองหลวง” โม่หลิงกล่าว เขาอธิบายกฎต่าง ๆ ของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์แก่เจี้ยนเฉินอย่างละเอียด
“ทุกศตวรรษหรือพันปี ท่านต้องจ่ายเงินสามในสิบส่วนของรายได้ของท่านให้แก่เมืองหลวง…”
“อย่างไรก็ตาม ทุกตระกูลที่มีสิทธิ์เข้าเมือง แต่ไม่มีอาณาเขตจะได้รับคำสั่งส่วนตัวจากเมืองหลวงหลังจากได้รับอนุญาตเพื่อให้ตระกูลอื่น ๆ ในเมืองหลักต้องส่งดินแดนที่สามารถซื้อ … ”
“หากตระกูลในเมืองหลักนั้นมีขั้นเทพน้อยกว่า 3 คน พวกเขาต้องย้ายออก หากพวกเขาไม่ออกไป ตระกูลอื่น ๆ จะต้องทำลายพวกเขา ผู้ที่รับผิดชอบเรื่องนี้ในเมืองหลวงอาจมาด้วยตัวเอง…”
…
เจี้ยนเฉินขมวดคิ้วทันทีเมื่อเขาได้ยินเกี่ยวกับกฎทั้งหมดที่ราชาสวรรค์ได้กำหนดไว้ อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์มีกฎมากมายทำให้เขาปรับตัวได้ยาก
“ จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเจ้าไปถึงขั้นเหนือเทพ ? ” เจี้ยนเฉินถาม
“ขั้นเหนือเทพมีสถานะที่ยอดเยี่ยมอย่างยิ่งในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียน หากท่านมาถึงขั้นเหนือเทพ ท่านจะต้องจ่ายเพียงหนึ่งในสิบส่วน และเมืองหลักที่ขั้นเหนือเทพตั้งอยู่สามารถส่งมอบให้โดยตรงเพื่อให้ขั้นเหนือเทพปกครองได้ เมืองหลวงจะไม่เข้าไปยุ่ง แม้ว่าจะมีตระกูลใหม่ที่ต้องการย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองหลักพวกเขาไม่จำเป็นต้องขออนุญาตจากเมืองหลวงอีกต่อไป พวกเขาจะต้องถามขั้นเหนือเทพเท่านั้น…” อันโดฟูพูดอย่างกระตือรือร้น โดยทั่วไปขั้นเหนือเทพจะเป็นผู้ปกครองสูงสุดในทั้งแคว้น พวกเขาเป็นตัวตนที่ยากเอาชนะได้
เจี้ยนเฉินเคาะท้าวแขนเก้าอี้ที่ เขานั่งเคาะข้อนิ้วอย่างแผ่วเบา หลังจากใช้ความคิดบางอย่างเขาพูดว่า“ หากเป็นเช่นนั้นเราไม่ต้องขออนุญาตจากเมืองหลวง โม่หลิง, อันโดฟู, ไปเรียกตระกูลของเจ้าที่กระจัดกระจาย ตอนนี้ตระกูลเทียนหยวนของเราเพิ่งถูกก่อตั้งขึ้น เราก็ต้องการผู้คนอย่างมาก ใช้เวลาสองสามวันเพื่อตกแต่งตระกูลให้เรียบร้อย เมื่อสร้างเสร็จแล้วให้ส่งคำเชิญไปยังตระกูลที่ทรงอำนาจทั้งหมดในเมือง เราจะจัดพิธีสถาปนาอย่างเป็นทางการ”
“อะไร ! เราไม่ต้องขออนุญาตเหรอ ? ” โม่หลิงและอันโดฟูตกตะลึง แต่ไม่นานความตื่นเต้นก็เติมเต็มใบหน้าของพวกเขา
ในวันถัดมา ป้ายที่เป็นตัวแทนตระกูลเทียนหยวนถูกแขวนไว้สูงขึ้นเหนือทางเข้าหลัก อย่างไรก็ตาม ตระกูลเทียนหยวนเพิ่งถูกก่อตั้งขึ้น ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้เรื่องเกี่ยวกับพวกเขา แทบจะไม่มีใครที่รู้เรื่องเกี่ยวกับพวกเขาเลยทั้งเมือง
สองสามตระกูลในเมืองรวมถึงตระกูลฮูที่เจี้ยนเฉินแข่งขันแย่งซื้อที่ดินโดยธรรมชาติได้เรียนรู้เกี่ยวกับการก่อตั้งตระกูลเทียนหยวน อย่างไรก็ตาม ตอนนี้มีตระกูลบางส่วนที่ย้ายออกจากเมืองหลักดินแดนต่าง ๆ ก็ถูกแบ่งออกอีกครั้งภายในเมือง ดังนั้นตระกูลในเมืองต่างก็ยุ่งกับการยึดครองดินแดนที่ว่างเปล่า สำหรับช่วงเวลานี้ไม่มีใครให้ความสนใจมากเกินไปกับตระกูลเทียนหยวนที่ตั้งขึ้นมาใหม่รวมถึงตระกูลฮู
เจี้ยนเฉินก่อตั้งตระกูลในเขตเมืองหลักเท่านั้นเพื่อให้สภาพแวดล้อมที่เงียบสงบสำหรับทุกคนจากทวีปเทียนหยวนมาบ่มเพาะ เขาไม่มีความปรารถนาในดินแดนอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงไม่พยายามที่จะเข้ายึดครองดินแดนอีกต่อไปหลังจากซื้อที่ดินของตระกูลเซิ่น
ยิ่งไปกว่านั้นด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา เขาครองตำแหน่งสูงสุดในเมืองหลัก ตามกฎของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ เมืองนี้ก็เป็นดินแดนของเขาอยู่แล้ว ไม่ว่าจะมีตระกูลอื่น ๆ เข้ายึดครองพื้นที่เท่าใด เขาสามารถทำให้พวกเขาคายมันออกมาได้ด้วยคำเพียงคำเดียว
นี่เป็นเพราะเมืองหลวงจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับตระกูลขั้นเหนือเทพ ที่ต้องการจะยึดเมืองทั้งเมืองเป็นดินแดนของพวกเขา
โม่หลิงและอันโดฟูใช้วิธีพิเศษในการรวบรวมคนในตระกูลที่กระจัดกระจายทั้งหมด ในเวลาเพียงไม่กี่วัน ผู้คนจากทั้งสองตระกูลก็มาถึงเมืองเป็นกลุ่มเล็ก ๆ รวมตัวกันที่ตระกูลเทียนหยวน
ในขณะเดียวกันตระกูลเทียนหยวนก็ส่งคำบอกกล่าวในเมืองเพื่อรับสมัครผู้คุ้มกัน
มันไม่สามารถก่อตั้งตระกูลได้ด้วยพวกเขาเท่านั้น พวกเขาต้องการยามและคนรับใช้จำนวนมากเพื่อรับมือกับกิจวัตรประจำวัน พวกเขาต้องการรับสมัครคนเหล่านี้จากที่อื่น
แน่นอนว่า เจี้ยนเฉินปล่อยให้โม่หลิงและอันโดฟูจัดการเรื่องเหล่านี้ แม้ว่าเขาจะก่อตั้งตระกูล เขาก็ไม่เต็มใจที่จะเสียเวลาและพลังงานของเขาในเรื่องเบ็ดเตล็ด เขากลายเป็นผู้นำตระกูลที่ขาดความรับผิดชอบโดยสิ้นเชิง
ในขณะที่โม่หลิง อันโดฟูได้ทุ่มเทหัวใจออกมาเพื่อตกแต่งตระกูลเทียนหยวน เจี้ยนเฉินมาถึงสนามหลังบ้านที่ถูกระบุว่าเป็นบริเวณต้องห้าม เขาเห็นว่าซ่างกวนมู่เอ๋อ, เสี่ยวจิน, เสี่ยวหลิง, เสือขาว, ฮุสตัน, รุยจิน, หงเหลียน, เฮยยู่, นูบิส, สัตว์อสูรกลืนสวรรค์เจ็ดสีและคนไม่กี่คนจากโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้ง ทุกคนปรากฏตัวอยู่ด้านนอก
เจี้ยนเฉินยืนอยู่ต่อหน้าพวกเขาและยิ้มอย่างอบอุ่น เขาหยิบขวดออกมาจากแหวนมิติของเขาและในขณะที่เขาเปิดมัน กลิ่นหอมที่หนาแน่นก็ปรากฏตัวขึ้นทันที
“มันมีกลิ่นที่ดีมาก พี่ใหญ่ มันคืออะไร ? ” เสี่ยวหลิงกระโดดมาตรงหน้าเจี้ยนเฉิน นางจ้องมองขวดในมือของเจี้ยนเฉินด้วยดวงตาที่กลมโตและสดใส นางอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย นางเริ่มที่จะน้ำลายไหล
สัตว์อสูรกลืนสวรรค์เจ็ดสีขนาดเท่ากำปั้นกระโดดไปมาเช่นกัน มันจ้องที่ขวดหยกด้วยตาเล็ก ๆ มันเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น
เมื่อเห็นว่าเสี่ยวหลิงโลภมากแค่ไหน เจี้ยนเฉินก็อดไม่ได้ที่จะเขกหัวของนาง สายตาของเขาเต็มไปด้วยความรักที่ไม่สามารถหาอะไรเทียบได้ในขณะที่เขาพูดกับทุกคนว่า “นี่คือนมผา มันมีค่ามาก เพียงแค่หยดเดียวก็พอที่จะแก้ไขเส้นชีพจรของผู้ที่อยู่ต่ำกว่าขอบเขตเทพ ทำให้พวกเขาสามารถบ่มเพาะได้อย่างง่ายดาย นอกจากนี้ยังสามารถเพิ่มความสามารถของเจ้าในการทำความเข้าใจเป็นการชั่วคราวทำให้เข้าใจกฎของโลกได้ง่ายขึ้น ในขณะที่เจ้ายังไม่ถึงขอบเขตเทพ นมผาจะมีประสิทธิภาพมากที่สุดเมื่อดูดซับหยดนมผาลงอย่างรวดเร็ว”
หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินมอบนมผาให้กับทุกคน เช่นนั้นเขาเสียมันไปเกือบหมด ในตอนท้ายมีนมผาเพียง 5 หยดที่เหลืออยู่ในขวด
