ร่างสาวถูกจับปลอกเปลือกจนล้อนจ้อน จากนั้นราฟาเอลผู้หิวกระหายก็อุ้มร่างเปลือยของหล่อนขึ้นไปวางบนโต๊ะทำงานไม้ หลังจากที่เขาจัดการเคลียร์โต๊ะจนพร้อมสำหรับวางร่างของหล่อน
เขาตามเข้ามาอยู่ในระหว่างขา พร้อมกับสลัดเสื้อผ้าออกไปในวินาทีเดียวกัน เขากับหล่อนเปลือยเปล่าล้อนจ้อน และพร้อมสำหรับเล่นเกมผัวเมียแล้ว
“อ๊า… อา… ราฟ… อ๊า…”
สองขาของหล่อนถูกจับแหกจนกว้าง เขาก้มลงมาจูบปากอิ่ม ดูดแรงๆ และไชลิ้นเข้ามาหา มอบจุมพิตดุดันให้อย่างยาวนาน ก่อนจะลากลิ้นและริมฝีปากกระด้างต่ำลงไปยังลำคอสาว ดูดแรงๆ ทิ้งรอยคิสมาร์กเอาไว้อีกหลายแห่ง ก่อนจะเลื่อนลงไปยังเต้านมอวบใหญ่ ที่ฝ่ามือขยำรอคอย
“อู๊ยยยย… อ๊า…”
หล่อนกรีดร้องด้วยความเสียวกระสัน เมื่อเขาแลบลิ้นสีสดออกมา และตวัดเลียหัวนมเม็ดเล็กสีชมพูหวานอย่างหยอกเย้า
หล่อนสั่นสะท้านไปทั้งตัว ยิ่งพอราฟาเอลเลียครบทั้งสองข้างแล้ว เขาก็จัดการอ้าปากงับ และดูดอมหัวนมเข้าไปในอุ้งปาก ทั้งขบ ทั้งกัด และเลียด้วยลิ้นเร็วๆ จนหล่อนดิ้นพล่านด้วยความกระสันเสียว
“อู๊ยยยย… ซี๊ดดดด อ๊า…”
ยิ่งหล่อนบิดตัวเร่าๆ และกรีดร้องด้วยความเสียวเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งทวีคูณเพิ่มความร้อนแรงในสัมผัสมากขึ้นเรื่อยๆ
ปากร้อนจัดดูดเลียหัวนม นิ้วยาวเลื่อนไล้ต่ำลงไปยังโหนกอูมที่ชุ่มไปด้วยน้ำเสียว และไล้ไปตามรอยแยกธรรมชาติแผ่วเบา
“อ๊า… อู๊ยยยยย… ราฟ… อู๊ยยยย… อ๊า… เสียววว อ๊า… เสียววว อา…”
หญิงสาวร่อนสะโพกขึ้นหา ตอนนี้ผีสาวจอมร่านเข้าสิงสู่ร่างกายอีกครั้งแล้ว หล่อนเด้งสะโพกเปลือยขึ้นหาอย่างเชิญชวน ส่ายร่อนสะบัดเย้ายวนชวนให้เสียบแทงโดยเร็ว
“โอ้ว… ว้าวววว”
ราฟาเอลครางด้วยความพึงพอใจ เมื่อสาวเฉิ่มร่านร้อนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เขาคลายหัวนมออกจากปาก และจูบต่ำลงมายังหน้าท้อง สองขาเรียวแหกกว้างจนสุด เมื่อเขาซบหน้าหล่อๆ ลงมาแนบชิด
“อ๊า… อู๊ยยยย…”
ความเสียวทุกมุมโลกวิ่งเข้าใส่ท้องน้อยและที่อวัยวะเพศหญิงอย่างรุนแรง
ลิ้นสากที่ตวัดปาดเลีย นิ้วยาวที่ทั้งบี้ทั้งคลึงเม็ดเสียว และนิ้วยาวอีกนั่นแหละที่ล้วงลึกทิ่มแทงเข้าไปในร่องแคบ
“ซี๊ดดดด ไม่ไหวแล้ว… อ๊า… อา… ไม่ไหวแล้ว ได้โปรด… ราฟขา… ได้โปรด…”
คนตัวโตไม่สนใจความคลั่งของสาวสวยเจ้าของโหนกอูมที่ตัวเองกำลังโลมเลียอยู่แม้แต่น้อย สิ่งที่เขาต้องการก็คือ หล่อนต้องแตกคาปากของเขาเสียก่อน เพราะเขาชอบ… ชอบที่จะเลีย ชอบที่จะกลืนกินน้ำเสียวของหล่อนลงไปในลำคอ
“อืมมมม…”
เขาเลียไม่หยุด ทั้งเลียทั้งชักนิ้วยาวเข้าออกรูเสียวถี่ระรัวเลียนแบบลีลาสวาทของท่อนเอ็นยักษ์
คนตัวเล็กดิ้นพล่านราวกับจะหยุดหายใจ หล่อนต้องยกมือขึ้นอุดปากของตัวเอง เมื่อความเสียวลูกใหญ่พุ่งเข้าใส่อย่างจัง และ…
“อ๊ายยยยยยย… อ๊า…”
หล่อนระเบิดความเสียวกระสันออกมาเป็นหยาดน้ำมากมาย แต่คนตัวโตก็โลมเลียจนหมดทุกหยาดหยด เลียจนแห้งและปลุกเร้าขึ้นมาใหม่
“ราฟขา… ได้โปรด… อา…”
ร่างสาวคล้ายกับไม่มีกระดูก เพราะมันดิ้นมันส่าย มันเลื้อยได้อย่างน่าอัศจรรย์ และเขาก็เงยหน้าขึ้นจากเนินฉ่ำเปียกชุ่ม มาจูบปิดปากอิ่มอย่างหิวกระหาย ท่อนเอ็นใหญ่ยักษ์ดุนดันอยู่ปากทาง
“ได้โปรด… ราฟขา… อ๊า…”
เขาถอนจูบ ระบายยยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะถามย้ำอีกครั้ง
“แน่ใจนะ ว่าต้องการให้ผมเข้าไป”
คนบ้า… นี่เขายังจะมีหน้ามาถามอย่างนี้อีกเหรอ ในเมื่อเขาเป็นคนปลุกเร้าจนหล่อนแฉะแบบนี้
“ค่ะ… พราวต้องการคุณ… ราฟ… เข้ามา… แทงเข้ามา… อา…”
รอยยิ้มบนใบหน้าหล่อจัดของราฟาเอลจางหายไป มีความดุดันเข้ามาแทนที่
ท่อนเอ็นยักษ์ถูกมือใหญ่จับมาถูไถที่กลีบผกา ถูไถไปตามรอยแยกแย้มตามธรรมชาติที่เปียกลื่น ก่อนจะลดต่ำลงมาจดจ่อที่รูอีกครั้ง
“เข้ามา… ราฟขา… พราวทนไม่ไหวแล้ว… ได้โปรด… อ๊ะ… อู๊ยยยย… อ๊า…”
เขาทิ่มเข้ามาอย่างดุดัน ครั้งเดียวมิดด้าม หล่อนตกใจกับความอึดอัดที่ได้รับ แต่แค่วินาทีเดียว ความเสียวมากมายก็ระเบิดขึ้น
หล่อนกรีดร้อง ครวญครางดังลั่น จนเขาต้องก้มหน้าลงมาจูบปิดปาก และกระซิบเสียงแหบพร่า
“ชูว์… เบาหน่อยทูนหัว… อืมมมม”
หล่อนพยักหน้ารับ ขณะข่มความเสียวเอาไว้สุดกำลัง
เขาระบายยิ้ม หน้าตาดุดัน และเต็มไปด้วยความหิวกระหาย ไม่ช้าเอวดีเอวติดสปริงของพ่อเจ้าประคุณก็เคลื่อนไหว
ใช่… มันเคลื่อนไหวด้วยจังหวะที่เนิบนาบในตอนแรก อ๊า…”
ความดุดัน ความรุนแรง ดิบเถื่อนที่ท่อนเอ็นมอบให้นั้น ช่างหอมหวาน และสร้างความเสียวกระสันให้มากมายเหลือเกิน
เขากระซวกทิ่มแทงไม่หยุด กระเด้าจนหล่อนเจ็บไปทั้งบั้นท้ายเพราะสัมผัสกับโต๊ะไม้ แต่ความเสียวที่ได้รับ มันมีมากกว่า
“อู๊ยยยย… ซี๊ดดดด อ๊า… แรงอีก… ราฟขา… แรงอีก… อ๊า…”
เขาอัดหน่ำท่อนเนื้อเข้าใส่ถี่ระรัว กระซวกลึกลงไปในรูสาวจนหล่อนเสียวทรมาน หล่อนยกมือขึ้นอุดปากกลั้นเสียงครางเอาไว้ หน้าตาบิดเบี้ยวเหยเกและแดงก่ำ ร่างสาวร่อนเด้งสูง ตามติดท่อนเอ็นตลอดเวลา
“อ๊า… อา… เสียววว อ๊า… เสียวเหลือเกิน… อ๊า… ราฟขา… อ๊า…”
ราฟาเอลที่กำลังกระแทกเอ็นอวบใส่รูเสียวของพราวฟ้าหน้าตาบิดเบี้ยว เขาเต็มไปด้วยความเสียวสุดใจ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ผู้หญิงเชยๆ เฉิ่มๆ ที่เขาเฝ้ามองมาตลอดจะร้อนแรงราวกับไฟป่าแบบนี้
ไม่ว่าจะจับ ไม่ว่าจะดูด และไม่ว่าจะเลียตรงไหน หล่อนก็ครวญ หล่อนก็คราง แถมยังตอบสนองได้อย่างร้อนแรงน่าอัศจรรย์เป็นที่สุด
แต่นั่นยังเทียบไม่ได้กับรูเสียวของหล่อน ที่ทั้งคับทั้งแคบ และก็แน่นจนเจ้าหนูของเขาแทบขาดเป็นสองท่อน เขายังจดจำวินาทีที่ได้เป็นคนแรกของหล่อนได้เป็นอย่างดี
กลีบสาวอ่อนเดียงสาโอบกระชับรอบท่อนเอ็นทุกทิศทาง จนเขาที่ยังไม่ได้ขย่มเคลื่อนไหวแทบจะแตกระเบิดออกมาเสียเดี๋ยวนั้น
ราฟาเอลระบายยิ้มพึงพอใจออกมา เขาจับข้อเท้าเล็กให้แยกกว้างออก และกระซวกสุดแรงๆ ครั้งแล้วครั้งเล่านับครั้งไม่ถ้วน จนสาวน้อยแตกคาท่อนเอ็นอย่างรุนแรง
เสียงกรีดร้องโหยหวนที่ถึงแม้จะมีมือเล็กอุดปิดปากเอาไว้ แต่ก็ยังดังมากอยู่ดี เจ้าหล่อนดิ้นพล่าน กระตุกเกร็ง แล้วก็หลั่งน้ำหวานออกมา
น้ำหวานที่หวานสมชื่อ เขาไม่เคยเลียให้ผู้หญิงคนไหน แล้วติดใจเท่ากับพราวฟ้ามาก่อน
ความเสียวรุนแรงครอบงำจนราฟาเอลไม่อาจจะคอนโทรลตัวเองได้อีก บั้นเอวจึงซอยกระเด้าเข้าใส่ร่างที่เด้งรับด้วยความดิบเถื่อน
“อ๊า… อู๊ยยยยย… อ๊า… อ๊า… เสียววว อ๊า… อู๊ยยยย… ซี๊ดดดด…”
ยิ่งหล่อนครางระรัวด้วยความเสียวมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งสุดจะกลั้น ดังนั้นมีแรงเท่าไหร่เขาจึงกระเด้าเข้าใส่สุดแรงเกิด ครั้งแล้วครั้งเล่าจนพราวฟ้าแตกอีกครั้ง และเขาก็ตามหล่อนไปติดๆ
“อ๊ากกกกกก โอ้ว… โอ้ว…”
กลีบสาวตอดรัดถี่ระรัว และก็ทำให้คนที่แตกระเบิดน้ำเสียวออกมาแล้ว แตกระส่ำออกมาอีกรอบได้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต
ราฟาเอลหอบหายใจระรัว ฝังท่อนชายคาเอาไว้ในรูฉ่ำของพราวฟ้าอยู่เกือบนาที จึงยอมถอนถอยออก
ท่อนเอ็นใหญ่มากที่ถูกชักออกไป ทำให้กลีบสาวมีรอยโบ๋กลวง เขามองรอยแยกนั้นที่มีน้ำของเขาไหลคลอออกมาด้วยความลุ่มหลง
“พราว… คุณทำให้ผมเป็นบ้า…”
เขาดึงร่างอรชรที่นอนแผ่หลาให้ลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะรั้งเข้ามาจูบขยี้ปาก
“คุณทำผมเสียวมากรู้ไหม”
เขาก็ทำให้หล่อนเสียวจนไม่เป็นผู้เป็นคนเหมือนกันนั่นแหละ
พราวฟ้าคิดอย่างลุ่มหลง ก่อนจะรีบดิ้นรนออกจากอ้อมแขนของคนตัวโต เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานของเขา
“ปล่อย… ค่ะ…”
“เราจะเล่นกันแค่ยกเดียวเองหรือ”
ชายหนุ่มไม่ยอมคลายอ้อมแขน และก็ทำหน้าหยอกเย้า
พราวฟ้าแสนจะอับอาย รีบผลักเขาออกห่าง และเลื่อนตัวลงจากโต๊ะทำงาน
“พราว… เอ่อ… ฉัน… ขอลางานค่ะ”
กว่าจะพูดคำนี้ออกไปได้ ก็ตั้งใจความพยายามมากมายเหลือเกิน
“ทำไมล่ะ ปวดหัวอีกแล้วหรือ”
เขายิ้มยียวนชวนให้หมั่นไส้ ขณะจ้องมองหล่อนที่กำลังใส่เสื้อผ้ามือไม้สั่นไม่วางตา
“คง… งั้นมั้งคะ”
ในที่สุดหล่อนก็ใส่เสื้อผ้าจนเสร็จ แต่ราฟาเอลยังคงยืนนิ่งในสภาพล้อนจ้อนเช่นเดิม และก็ไม่มีทีท่าอับอายใดๆ ด้วย มีแต่หล่อนนั่นแหละที่ต้องหมุนตัวหันหลังให้ด้วยความอับอายเสียเอง
“คุณ… ควรจะใส่เสื้อผ้านะคะ”
เขาเงียบไปอึดใจก็เดินเข้ามาพูดอยู่ด้านหลังของหล่อน
“ใส่ให้หน่อยสิครับ”
พราวฟ้าตกใจจะถอยหนี แต่เขารวบเข้ามากอดแนบอกเสียก่อน
“ปล่อย… เถอะค่ะ”
“ก็ใส่เสื้อผ้าให้ผมก่อนสิ”
