เซี่ยฉิงกงสงบใจลง เธอรู้สึกตัวว่าเธอกลายเป็นคนไร้เหตุผลทุกคราที่พบกับมู่เฉินฮ่าว
เมื่อนึกได้เช่นนี้แล้ว เธอก็ต้องกัดฟันทน เธอหันกลับไปมองมู่เฉินฮ่าวที่ดูเหมือนต้องการจะเอาชนะเธออยู่ตลอดเวลา ยามนี้เธอกำลังคิดหาข้ออ้างที่จะถอดเสื้อชั้นนอกของมู่เฉินฮ่าวเอามาพันรอบเอวของเธอ
ตอนนี้การสวมใส่แค่เสื้อตัวเดียวแบบนี้ไม่สะดวกนัก แต่ชุดที่เธอสวมมาในตอนเช้าก็ถูกกรรไกรตัดจนขาดหมดแล้ว ไม่มีทางที่จะกลับไปสวมชุดนั้นได้อีก
ในขณะที่กำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอไม่คาดคิดว่า จู่ ๆ มู่เฉินฮ่าวจะถอดเสื้อนอกของเขาออก จากนั้นก็นั่งยอง ๆ ผูกเสื้อไว้รอบเอวของเซี่ยฉิงกงพร้อมกับพูดว่า
“ไปกันเถอะ อย่าดื้ออีกนะ วันนี้คุณทำให้ผมเสียงานเสียการทั้งวันแล้ว ผมจะพาคุณไปที่ ๆ หนึ่ง”
“ฉันอยากกลับบ้าน ฉันจะไม่ไป” ฉิงกงพูดเสียงแข็ง
มู่เฉินฮ่าวโอบเอวของเธอไว้หลวม ๆ พลางเอ่ยปากกระซิบข้างหูของเธอ
“คุณไม่สงสัยหรอกหรือว่า ทำไมเฉินเหวินกังถึงสามารถหาตำแหน่งของคุณได้อย่างแม่นยำ อีกทั้งยังสามารถลักพาตัวคุณได้โดยใช้เวลาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ?”
เซี่ยฉิงกงตกตะลึงไปชั่วขณะ สมองของเธอเหมือนโดนช็อต ลมหายใจของชายหนุ่มที่พ่นเบา ๆ ใส่หูของเธอ ทำให้เธอรู้สึกจั๊กจี้
ชายหนุ่มพูดต่อว่า “และทำไมเขาถึงกล้าโต้ตอบคุณด้วยวิธีที่ไร้ยางอายเช่นนี้ ?”
สองประโยคนี้ทำให้เซี่ยฉิงกงล้มเลิกความคิดที่จะกลับตระกูลเซี่ย เธอเลือกที่จะตามมู่เฉินฮ่าวแทน
เพราะสิ่งที่มู่เฉินฮ่าวพูดเมื่อครู่นั้นน่าสนใจเสียเหลือเกิน หลังจากที่มู่เฉินฮ่าวกล่าวจบ เซี่ยฉิงกงก็เริ่มสงสัยขึ้นมาตะหงิด ๆ เช่นกัน
เฉินเหวินกังรู้ได้อย่างไรว่าเธอกำลังจะไปบ้านสกุลมู่ ?
เขารู้ได้อย่างไรว่าเธออยู่ที่ไหนเวลานั้น ?
นั่นมันบนทางด่วน หากไม่มีอะไรเกิดขึ้น รถจะต้องวิ่งเรื่อย ๆ ไม่หยุดไปตลอดทาง แสดงว่าตั้งแต่เซี่ยฉิงกงออกจากประตูบ้านตระกูลเซี่ย เขาก็คอยติดตาม และหาโอกาสลงมือตลอดเวลา
เซี่ยฉิงกงปล่อยให้มู่เฉินฮ่าวอุ้มไปขึ้นรถอีกครั้ง
มู่เฉินฮ่าวพบว่า ดูเหมือนเขาจะชอบความรู้สึกที่ได้อุ้มเธอ โดยเฉพาะร่างเล็ก ๆ ของเธอนั้นเบาจนเขาอุ้มได้สบาย ๆ
หลังจากโยนเธอเข้าไปในรถแล้ว มู่เฉินฮ่าวก็ตามเข้าไปนั่งในรถ อาเจิ้งสตาร์ทรถ และขับออกจากโรงพยาบาลอย่างช้า ๆ
ซิงเหวินจิ้งยังไม่ออกจากโรงพยาบาล เธอยังคงงงงวยกับสิ่งที่เธอเห็นกับตาเมื่อครู่ ซิงเหวินจิ้งไม่เข้าใจเลยว่า แท้จริงแล้วลูกชายของเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ?
เซี่ยฉิงกง และมู่เฉินฮ่าวนั่งอยู่ที่เบาะหลังของรถ เซี่ยฉิงกงยังโกรธนิด ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องการคุยกับมู่เฉินฮ่าว หากแต่เธอก็อดใจไม่ถามไม่ได้อีกต่อไป
“เฉินเหวินกังรู้ได้อย่างไรว่าฉันกำลังทำอะไร ? อยู่ที่ไหน ? นอกจากจะมีผีพรายในตระกูลเซี่ยคอยส่งข่าว ฉันคิดว่าต้องมีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับแม่เลี้ยงของฉัน”
เซี่ยฉิงกงเริ่มคิดหาเหตุผลอย่างจริงจังผนวกกับการคาดเดาเล็กน้อย
“ใช่ ผมเองก็คิดว่า เรื่องทั้งหมดต้องเกี่ยวข้องกับเธอ”
มู่เฉินฮ่าวพยักหน้าความสามารถในการคิดวิเคราะห์ของเซี่ยฉิงกงนั้นสมเหตุสมผลดีมาก ทำให้มู่เฉินฮ่าวชื่นชมเธอขึ้นมาเล็กน้อย
ความแข็งแกร่งของเครือข่ายข่าวกรองของสกุลมู่นั้นเหนือจินตนาการของคนทั่วไป ภายใน 5 นาทีหลังจากฉิงกงถูกลักพาตัว เครือข่ายข่าวกรองของสกุลมู่ก็พบตำแหน่งที่แน่นอนของโกดังใต้ดินเฉินเหวินกัง
สามชั่วโมงหลังจากที่เขาเข้าไปช่วยเซี่ยฉิงกงออกจากโกดังใต้ดินเก่า เครือข่ายข่าวกรองของตระกูลมู่ก็ได้รายงานความจริงทั้งหมดกับมู่เฉินฮ่าว
ถ้าจะพูดให้ถูกต้องก็คือ เครือข่ายข่าวกรองนี้ไม่ได้เป็นของตระกูลมู่ หากแต่เป็นของมู่เฉินฮ่าวเอง พวกเขารับฟังก็เฉพาะคำสั่งของมู่เฉินฮ่าวเท่านั้น
“อย่างไรก็ตาม ในวันนี้ตอนที่คุณมาช่วยฉัน มีบางอย่างถูกยิงออกมาจากแหวนบนนิ้วของคุณ”
ครั้นเห็นท่าทางพึงพอใจของมู่เฉินฮ่าว เซี่ยฉิงกงกลับไม่สนใจเขา หากแต่กลับมองไปที่นิ้วของเขาแทน
แหวนหัวมังกรยังอยู่บนนิ้วของเขา..
***จบตอน อย่าดื้ออีกนะ***
