รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 810 รับหญิงคนนี้ไว้

กระบี่พุ่งเข้าไป เหมือนดาวเคราะห์ขนาดใหญ่หล่นลง ทำให้ทะเลเลือดสีม่วงเกิดการสั่นสะเทือน
กระบี่เงินลงไปในทะเลเลือดที่ความลึกสามฟุต กระบี่เงินเป็นศูนย์กลาง ต้นไม้ที่แตกกระจาย พุ่งไปรอบๆ ทำให้ทะเลเลือดนี้กลายเป็นสายเลือดหลายสาย
ออร่ากระจาย ทะเลเลือดหายไป กระบี่นั้นปักเข้าไปที่ด้านหลังของเทพจื่อเส่ จนเขาล้มลงกับพื้น!
กระบี่เดียว เทพจื่อเส่พ่ายแพ้!
ฉินหลั่งไม่รอให้เทพจื่อเส่ไหวตัวทัน ก้าวไปข้างหน้า เอากระบี่เงินออก และเอาแดนนักพรตจินตานออกมาด้วย
บนร่างกายของเทพจื่อเส่ จิตวิญญาณหายไป เหมือนกับท่าทางของเทพจื่อเส่
จิตวิญญานั้นร้ายกาจ ก็อยากจะทำเหมือนนักพรตชื่อสุ่ยที่ระเบิดแดนนักพรตจินตานของตัวเอง
เสียดายเขายังไม่ทันได้ลงมือ ก็รู้สึกเหมือนเขาใหญ่ห้อมล้อมเขาไว้ จิตวิญญาณของเทพจื่อเส่จมลงไป ราวกับสิ่งเล็กๆจมลงไปในทะเล จมโดยสิ้นเชิง อย่าว่าแต่ระเบิดแดนนักพรตจินตานเลย แม้แต่ตัวเองก็หาตัวเองไม่เจอแล้ว
‘อ๊ะ……’
แดนนักพรตจินตานทิ้งไว้ ฉินหลั่งก็โยนมันเข้าไปไว้ในที่เก็บของโดยตรง เตรียมไว้ใช้เป็นยา
แม้แดนนักพรตจินตานของเทพจื่อเส่พลังจะไม่แข็งแกร่งมากนัก แต่มีของเพิ่มก็เป็นเรื่องที่ดี!
นางฟ้าไท่ยิงเห็นเหตุการณ์นี้ ก็ผิดหวังอย่างมาก แม้เธอจะมีเครื่องรางเช่นกัน และเป็นแดนนักพรตจินตานเหมือนกัน แต่เมื่อเทียบกับเทพจื่อเส่และนักพรตชื่อสุ่ย ฝีมือยังห่างกันหนึ่งขั้น สองคนนั้นรับไม่ได้แม้แต่การโจมตีแค่ครั้งเดียว แล้วเธอจะรับได้กี่ครั้ง?
“ไว้ชีวิตด้วยเถิด!”
เสียงร้องดังขึ้นมา เสี่ยวชิงร้องพลางพุ่งไปที่ฉินหลั่ง แล้วยกมือไหว้ฉินหลั่ง
ฉินหลั่งหน้าชา มองไปยังหญิงที่หน้าด้านไร้ยางอาย แล้วปวดหัว
“พอ พอ ฉันไม่ถึงขั้นต้องฆ่าแก อ้วนขนาดนี้ ไปเป็นอาหารนก นกยังรังเกียจว่ามันเยอะ!”
ฉินหลั่งพูดพลางดูไปที่นกยักษ์
นกยักษ์ถอยหลังไปสองก้าวจริงๆ เหมือนกลัวว่าจะโยนหญิงคนนั้นมาเป็นอาหารมันจริงๆ
เสี่ยงชิงเงยหน้ามอง หัวเราะ “ฉันว่าแล้วว่าคุณฉินจะต้องไม่คิดเล็กคิดน้อยกับฉันอย่างแน่นอน เพียงแค่นางฟ้าไท่ยิงเป็นผู้อาวุโสของวังเทพหิมะของฉันเท่านั้น เป็นหัวหน้าฉัน ในเมื่อคุณไว้ชีวิตฉัน ก็ไว้ชีวิตเธอด้วยเถิด นางฟ้าไท่ยิงเป็นคนสวยที่ขึ้นชื่อของโลกบำเพ็ญเซียนของเรา ไม่งั้นให้เธอเป็นนางบำเรอคุณก็ได้นะ เพียงแค่คุณไม่ฆ่า เป็นบริกรให้คุณชายก็ไม่เป็นไร”
นางฟ้าไท่ยิงยืนฟังอยู่ข้างๆ แล้วกล่าว “เสี่ยวชิง พูดมั่วอะไร? ฉันเป็นเซียน จะรับใช้คนสุ่มสี่สุ่มห้าได้ไงกัน?”
“แกจะรับใช้ฉัน ก็ใช่ว่าฉันจะยินยอมนะ!”
ฉินหลั่งบึนปาก นางฟ้าไท่ยิงลักษณะไม่เลว ถ้าอยู่บนโลก ก็เป็นแนวหน้า แต่จะอยู่เคียงข้างฉินหลั่งได้นั้น……ยังไม่พอ
“แก……”
นางฟ้าไท่ยิงถูกคำพูดของฉินหลั่งยั่วโมโหจนหน้าแดงก่ำ กระทืบเท้าจะระบายอารมณ์ แต่กลับพบว่าตนไม่สามารถชนะอีกฝ่ายได่ ก็ทำได้เพียงอดกลั้นเท่านั้น
บกวกับเสี่ยวชิงขยิบตาให้เธอไม่หยุด ให้เธออย่าอวดเก่ง นางฟ้าไท่ยิงจึงได้อดกลั้นไว้
ฉินหลั่งมองนางฟ้าไท่ยิง “เห็นแก่เสี่ยงชิง ฉันจะไม่ฆ่าแก แต่ก็ไม่สามารถให้แกอยู่บนโลกนี้ต่อไปได้ ฉันจะร่ายมนตร์ต์แก ถ้าแกกล้าทำร้ายคนบนโลก จะถูกมนต์ฆ่าตาย”
ฉินหลั่งพูดจบ ก็ยื่นกระบี่ออกไป ร่ายมนตร์ต์ ฟันไปในอากาศ มนต์สีม่วงเข้าไปในร่างกายของนางฟ้าไท่ยิง
นางฟ้าไท่ยิงรู้สึกว่าเส้นลมปราณจู่จู่ก็บีบตัว ทั้งตัวเหมือนถูกพันธนาการไว้แล้ว
บุคคลนี้มีอิทธิฤทธิ์ ที่ตัวเองต้านทานไม่ได้อย่างแน่นอน!
นางฟ้าไท่ยิงคิดในใจ ทำได้เพียงยอมรับเท่านั้น
ฉินหลั่งได้ให้นางฟ้าไท่ยิงพาเขาไปยังประตูที่พวกเธอมาอีกครั้ง ครั้งนี้ ฉินหลั่งไม่ได้ทำลายประตูโดยตรง แต่ทำสิ่งกีดขวางไว้ที่ประตู ถ้ามีใครมาอีกครั้ง ฉินหลั่งจะรู้เป็นคนแรก
หลังจากที่ทำสิ่งเหล่านี้เสร็จแล้ว ฉินหลั่งได้เดินเล่นอยู่ในป่าช้ามรณะอีกรอบ จากนั้นก็เริ่มฝึกฝนการทำรูปเชิงยุทธวิธี
ฉินหลั่งใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ วาดรูปเชิงยุทธวิธีนี้ไปได้หนึ่งในสามของความใหญ่ รูปเชิงยุทธวิธีนี้นักพรตสมดุลย์เป็นผู้วาดไว้ นักพรตสมดุลย์ผู้ที่วาดไว้นั้นน่าจะมีฝีมือที่เก่งกาจ อย่างน้อยก็เป็นตอนปลายแดนสมดุลย์ ด้วยฝีมือในปัจจุบันของฉินหลั่ง สามารถวาดได้หนึ่งในสาม ก็ถือว่าน่าภูมิใจแล้ว
“หนึ่งในสามก็พอแล้ว ต่อไปถ้าพ่อมีปัญหาอะไร ที่นี่ก็จะเป็นหลุมหลบภัยได้แล้ว เดี๋ยวฉันค่อยทำรูปเชิงยุทธวิธีเล็กๆ ไว้ที่นี่ เชื่อมสองที่เข้าด้วยกัน ก็สมบูรณ์แล้ว”
ฉินหลั่งมองไปยังที่ลี้ลับนี้อย่างพอใจ นางฟ้าไท่ยิงและเสี่ยวชิงก็เดินเล่นในป่าช้าไปกับฉินหลั่ง ดูรูปเชิงยุทธวิธีที่ฉินหลั่งวาด หาพื้นที่ๆเหมาะสม แล้ววาดยันต์ไว้
“นี่คือ? จุดค่ายกลวาร์ป?”
นางฟ้าไท่ยิงมาจากโลกบำเพ็ญเซียน มีความรู้มากมาย
ที่โลกบำเพ็ญเซียน มีจุดค่ายกลวาร์ปหลายประเภท แต่ล่ะสำนักจะใช้ร่วมกัน แต่คนที่ทำค่ายกลวาร์ปพวกนี้ล้วนเป็นคนเมืองหลวงที่มีความสามารถสูง
ได้ยินมาว่าตอนนี้โลกบำเพ็ญเซียนสามารถทำที่ค่ายกลวาร์ปได้ ไม่มีทางเกินสามคนแน่นอน
ค่ายกลวาร์ปของโลกบำเพ็ญเซียนไม่เพียงมีข้อจำกัด ยังต้องการคนจำนวนมากในการทำ จะสบายเหมือนฉินหลั่งได้ที่ไหนกัน หยิบหินหยกมาเป็นจุดหลักค่ายกล วาดยันต์ยิ่งได้ผลลัพธ์ดียิ่งขึ้น
ใช้ได้หรือไม่นั้น จะดูจากแสงที่นางฟ้าไท่ยิงวาดยันต์แล้วปรากฏออกมา แสดงว่ารูปเชิงยุทธวิธีนี้ใช้ได้
เพียงแค่ค่ายกลวาร์ปต้องเป็นคู่ ต้องใช้ทั้งสองฝ่ายถึงจะใช้ได้ ฉินหลั่งตั้งค่ายกลวาร์ปไว้ที่นี่ อีกที่ไปไหน นางฟ้าไท่ยิงไม่รู้
หลังจากที่ทำเรื่องทั้งหมดเสร็จแล้ว ฉินหลั่งเปิดปากทางเข้าของค่ายกลวาร์ปนี้ ยื่นที่ปากทาง ฉินหลั่งมองไปที่นางฟ้าไท่ยิงแล้วถาม “คุณจะไปกับผม? หรือจะอยู่ที่นี่?”
ไม่รอให้นางฟ้าไท่ยิงตอบ เสี่ยวชิงแย่งตะโกนออกมาว่า “ออกไป พวกเราจะไปกับคุณ ที่นี่มีอะไรดี นอกจากสัตว์ประหลาด ก็เป็นที่รกร้าง นอกจากนั่งสมาธิก็ไม่มีอะไรแล้ว โลกภายนอกที่เจริญรุ่งเรืองต่างหากที่น่าสนใจ เซียน พวกเราไปเถอะ อึดอัดจะแย่อยู่แล้ว!”
นางฟ้าไท่ยิงชักตาใส่เสี่ยวชิง อยากจะตบปากเธอให้เจ่อเสียให้ได้
แต่เมื่อตั้งสติแล้วคิด เสี่ยวชิงพูดไม่ผิด เมื่อเทียบที่รกร้างกับวังเทพหิมะแล้ว ขาดความสะอาด ที่ๆจะนอนหลับยังไม่มี แล้วยังต้องระวังการโจมตีของพวกสัตว์ประหลาดพวกนั้นอีก ฝีมือของพวกมันก็ไม่ด้อย ล้วนเป็นระดับเทพ ถ้าเทียบเรื่องเนื้อหนังมังสา ก็ยังพอจะเทียบกันได้อยู่
หลายวันมานี้เดินที่รกร้างกับฉินหลั่ง เดินผ่านซากศพมากมาย ซากศพพวกนี้ทำให้นางฟ้าไท่ยิงหวาดกลัว
มีหลายครั้งที่ถ้าฉินหลั่งไม่จัดการ นางฟ้าไท่ยิงก็ต้องอยู่ในป่าช้ามรณะไปแล้ว
ป่าช้ามรณะ ที่แท้ก็เป็นดั่งชื่อ
คิดไปคิดมา นางฟ้าไท่ยิงรู้สึกว่าออกไปกับฉินหลั่งจะเหมาะสมที่สุด
“ฉัน ไปกับคุณด้วย!”
นางฟ้าไท่ยิงกัดริมฝีปาก สุดท้ายก็ตัดสินใจ