รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 677 จับกุม

บทที่ 677 จับกุม
ในทันใดนั้นทั้งหกกระอักเลือดออกมา ร่างกายโยกเยกไปมาและล้มลงไปข้างหลัง
หมออยู่เวรคนนั้นถือโอกาสนี้วิ่งผ่านกลุ่มคนเข้าไป เขาใช้เท้าถีบประตูเปิดออก สองเท้าก้าวยาว ๆ พุ่งไปยังข้างกายโยวโจ่ เห็นเขายกมือขึ้นและมีดก็ร่วงลงมาอย่างรวดเร็ว
ได้ยินเสียบสวบดังขึ้น เลือดไหลออกมาจากลำคอ โยวโจ่ชาวกางคอพับลงจากนั้นก็ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ อีกเลย
ฆ่าคนภายในหนึ่งกระบวนท่า หมออยู่เวรคนนั้นก็หมุนตัวราวกับลมและออกประตูไป บังเอิญพบกับยอดฝีมือหกคนของสำนักกุ่ยอีที่พักอยู่ห้องข้าง ๆ
“ปาคะ!”
พวกเขาตะโกนขึ้น ควักดาบซามูไรออกมาและปิดล้อมโจมตีหมออยู่เวร
หมออยู่เวรถือมีดผ่าตัดต่อต้าน ทั้งแปดคนผสมปนเปกันอยู่ในวงต่อสู้
แสงดาบเงากระบี่ กระแสพิฆาตแผ่ส่วนออกมาอย่างไม่ขาดสาย
หลังจากชั่วระยะเวลาสั่น ๆ คนญี่ปุ่น สามคนบาดเจ็บ บนร่างกายของหมออยู่เวรก็มีบาดแผลเพิ่มขึ้นมารอยหนึ่ง
หน้ากากอนามัยของเขาก็ถูกปลายมีดตัดขาด และลอยตกลงมาอย่างเบาหวิว
ใบหน้าของเขา ปรากฏออกมาต่อสายตาของผู้คนทันที
“ฉินหลั่ง!”
คนญี่ปุ่นคนหนึ่งตะโกนออกมา
คนญี่ปุ่นที่เหลือก็จำได้ทันที นักฆ่าคนนี้ ก็คือศัตรูที่ร้ายกาจของพวกเขาฉินหลั่งนั่นเอง
“ปัง!”
หมออยู่เวรไม่มีการตอบสนองใด ๆ เขาควักปืนออกมา และยิงเข้าไปที่ตะเกียงน้ำมันที่อยู่บนหัว ทำให้ที่ตรงนั้นมืดลงเล็กน้อย
คนญี่ปุ่นสิบกว่าคนก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว แล้วยังเข้าไปหลบที่หลงประตู
“ปังปังปัง……”
ตามด้วย หมออยู่เวรลั่นไกยิงออกไปห้านัด ยับยั้งการล้อมโจมตีของคู่ต่อสู้
กระสุนปืนถูกยิงออกไปจนหมด เขาก็ได้ถอยไปจนถึงวงกบหน้าต่างแล้ว
มือซ้ายยื่นออกไป เชือกเส้นหนึ่งพันเข้าไปที่ราวบันได จากนั้นมือค้ำยันวงกบหน้าต่างแล้วลอยตัวออกไป
การเคลื่อนไหวราวกับเมฆลอยสายน้ำไหลนี้เกิดขึ้นภายในรวดเดียว
“ปาคะ ปาคะ!”
คนญี่ปุ่นสิบกว่าคนตะโกนโหวกเหวกพลางพุ่งไปที่ข้างหน้าต่าง และซัดอาวุธลับไปที่เงาหลังของหมออยู่เวร
อาวุธลับถูกซัดออกไปอย่างรวดเร็ว เสียงแหลมคมดังขึ้นในยามวิกาลอย่างโหยหวนไม่มีที่เปรียบ แต่ทว่ากลับไม่โดนหมออยู่เวรเลย
รอพวกจนเขาตัดเชือกขาด หมออยู่เวรก็ได้หายไปอย่างไม่เห็นแม้แต่เงาแล้ว
“ไอ้สารเลว ไอ้สารเลว!”
คนญี่ปุ่นโมโหอย่างหนักจับดาบซามูไรฟันลงไปที่วงกบหน้าต่างติดต่อกัน จากนั้นก็วิ่งราวกับลมพายุกลับไปที่ห้องผู้ป่วย
กดสวิตช์เปิดไฟ ภายในห้องสว่างขึ้นและการมองเห็นของพวกเขาก็ชัดเจนขึ้น
โยวโจ่นอนเหยียดตัวตรงอยู่บนเตียงผู้ป่วย มีรอยแผลอยู่ที่ลำคอ บนร่างกายเต็มไปด้วยเลือด
เครื่องมือที่อยู่ด้านข้างได้หยุดเต้นไปแล้ว เส้นชีพจรที่อยู่บนหน้าจอเปลี่ยนเป็นเส้นตรง และเปล่งเสียงแจ้งเตือนที่แสบหูออกมา
โยวโจ่……เสียชีวิตแล้ว……
เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้า ทันใดนั้นคนญี่ปุ่นทั้งหมดร่างกายหนาวเหน็บ ความรู้สึกหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูกแพร่กระจาย
“รีบรายงานคุณผู้ชายโยวโจ่ คุณชายโยวโจ่ถูกฆ่าแล้ว……”
ในค่ำคืนนี้ ถูกกำหนดไว้แล้วว่าสำนักกุ่ยอีไม่อาจหลับใหล หลังจากที่เสี่ยวฉวนอู่เจิ้งถูกฆาตกรรม ลูกชายของคุณผู้ชายโยวโจ่ผู้สืบทอดที่ได้รับการสนับสนุนสูงสุด ก็เสียชีวิตอยู่ที่จีน
ณ เวลานี้ หมออยู่เวรกำลังเดินผ่านโรงพยาบาลอย่างชำนานทาง และไม่ดึงดูดความสนใจจนมาถึงประตูหลัง เตรียมที่จะปีนกำแพงหนีออกไปจากที่นี่
แต่ทว่ายังไม่ได้แตะโดนสันกำแพง ร่างของเขาชะงักลง
“สวบ—-”
วินาทีต่อมา ฝีเท้าของเขาพลันหมุนตัว มีดผ่าตัดเล่มหนึ่งลอยออกมาอย่างไม่มีเสียง
“เคล้ง—-”
มีดผ่าตัดพึ่งลอยถึงกลางอากาศก็ถูกคนปัดตกลงมา จากนั้นก็เห็นฉินหลั่งยืนยิ้มอยู่ข้างหน้าพลางกล่าว
“สวัสดีตอนเย็น ฉันอีกคน……”
“เป็นแก?”
เมื่อเห็นฉินหลั่ง หมออยู่เวรดวงตาเบิกกว้าง ยังไงก็คิดไม่ถึง คนที่เจอในลิฟต์ ก็คือคนที่ตัวเองปลอมเป็น
ดังนั้นก็สามารถอธิบายได้แล้วว่าทำไมฉินหลั่งถึงตามตัวเองทัน
เขาสะบัดมือขวา ในมือของเขามีมีดผ่าตัดเพิ่มขึ้นมาอีกเล่ม
“คิดไม่ถึงล่ะซิ?”
หลินหลั่งฉีกยิ้มออกมา “ฉันก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าฉันจะได้พบกับตัวเอง”
สายตาของหมออยู่เวรพลันเย็นยะเยือก กระแสพิฆาตเข้มข้นไหลออกมา “คนที่แกพบคือความตาย”
“แกไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน ยอมแพ้ซะจะดีกว่า”
ไม่มีความรู้สึกขึ้นลงใด ๆ ปรากฏบนใบหน้าของฉินหลั่ง
“ถึงฉันจะไม่ใส่ใจความเป็นตายของโยวโจ่ แต่ฉันก็ไม่อาจเป็นแพะรับบาปให้ใครได้”
ในตอนที่เขารีบวิ่งไปถึงชั้นห้านั้น พวกหมออยู่เวรก็ได้เกิดการต่อสู้กันขึ้นแล้ว จากนั้นได้ยินคนตะโกนขึ้นว่าโยวโจ่เสียชีวิตแล้ว
ฉินหลั่งก็ได้ทำการวินิจฉัยทันที มีคนใช้ประโยชน์จากความขัดแย้งระหว่างเขากับโยวโจ่ ฆ่าโยวโจ่แล้วให้ตัวเองและสำนักกุ่ยอีพัวพันไม่มีวันจบสิ้น
พวกเขากลับไม่รู้ว่า ประมุขของสำนักกุ่ยอีได้ถูกตัวเองฆ่าไปนานแล้ว นับประสาอะไรกับโยวโจ่
ยังไงซะไม่ว่าใครจะกลายเป็นศัตรูกับเขา เขาล้วนไม่ใส่ใจ
หมออยู่เวรพ่นลมร้อนออกมา “จับฉัน แกยังไม่คู่ควร!”
“ใช่ไหม?”
กล่าวพึ่งจบ ฉินหลั่งที่เต็มไปด้วยพลังที่พร้อมจะจู่โจมก็ขยับตัว และวิ่งเข้าไป เพียงแค่พริบตาเดียวเขาก็ได้มาถึงด้วนหน้าของหมออยู่เวรแล้ว
“วันนี้ฉันก็จะลองเล่นกระบี่ดูบ้าง!”
เห็นเพียงฉินหลั่งหยิบเอามีดปอกผลไม้ออกมา และโบกสะบัดมือไปมา
วิชากระบี่ของอาหลินทำให้คนเลื่อมใส แต่ว่าในมือของฉินหลั่งไม่มีกระบี่ล้ำค่าอะไรนี่นา งั้นก็ใช้มีดปอกผลไม้แทนก่อนแล้วกัน
กระบี่ขึ้นกระบี่ลง!”
ในใจของหมออยู่เวรอุทานด้วยความตกใจ “เร็วมาก!”
ฉินหลั่งไม่เพียงฝีเท้ารวดเร็ว แกว่งกระบี่รวดเร็วกว่า เส้นโค้งสีขาวหกเส้นฟันเข้าไปหาเขา
ฉินหลั่งใช้มีดปอกผลไม้ราวกับใช้กระบี่สั้นไม่มีผิด เงาดาบเงากระบี่ กระบวนท่ารวดเร็วและรุนแรงเป็นที่สุด
วิชากระบี่ถูกบันทึกไวในคัมภีร์เต่าเย่าอย่างสมบูรณ์ แต่ทว่าฉินหลั่งยังไม่เคยใช้เลย
ณ ตอนนี้ฝ่ายตรงข้ามเป็นเพียงคู่ซ้อมของเขา เท่านั้นเอง
ฉินหลั่งต้องการหยั่งเชิงที่มาที่ไปของฝ่ายตรงข้าม และจับเป็น ดังนั้นจึงไม่ได้ลงมือแบบเอาให้ตาย
สายตาของหมออยู่เวรเคร่งเครียดขึ้นมา เขาคำรามด้วยความโมโห กำมีดผ่าตัดที่แหลมคมไว้ในมือแน่น และซัดออกไปติดต่อกันอย่างรวดเร็ว
“ตังตังตัง!”
หมออยู่เวรใช้พลังทั้งหมดปิดกั้นคมกระบี่ ถึงได้ยับยั้งการโจมตีที่พุ่งเข้ามาราวกับพายุของฉินหลั่งไว้ได้อย่างหวุดหวิด
ทั้งสองต่อสู้กันตัวต่อตัวดั่งหินกระทบหิน มองไกล ๆ ราวกับเส้นโค้งสีขาวสองสามเส้นพุ่งชนกัน ตัดแสงไฟและพื้นที่แยกออกจากกัน เร็วจนทำให้คนรู้สึกสายใจไม่ออก
ใบไม้ที่ร่วงหล่นสองสามใบถูกบดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยทันที
หลังจากที่หมออยู่เวรได้สกัดกั้นมีดทั้งหกของฉินหลั่งได้แล้ว พลันปรากฏมีดสั้นขึ้นมาในมือซ้ายของเขา จากนั้นก็กวัดแกว่งไปที่ลำคอของฉินหลัง
ฉินหลั่งก้มหน้าพลางก้าวถอยหลังทันที เขาถอยหลังสองก้าวและหลบการโจมตีอย่างไม่สะทกสะท้าน
ตามด้วย เขาพุ่งไปข้างหน้า กระบี่ทิ่มตรงดิ่งออกไป
หมอเฝ้าเวรออกกระบวนท่าสกัดกั้น
“ตัง!”
เสียงดังชัดแจ๋ว รูม่านตาของหมออยู่เวรหดเล็กลง
เขารีบก้าวถอยหลังหนึ่งก้าวอย่างรวดเร็ว และจ้องมองมีดพกอย่างไม่อยากจะเชื่อ
ตัวมีดขาดเป็นสองท่อน และที่หน้าอกของเขาก็มีเลือดไหลออกมา
“ฟิ้ว!”
ไม่รอจนเขาเข้าใจ ฉินหลั่งได้แทงกระบี่ออกมาอีกครั้ง
รวดเร็วราวกับดาวตก หมออยู่เวรสีหน้าเปลี่ยน มีดผ่าตัดอีกเล่มถูกซัดออกไปอีกครั้ง
ได้ยินเสียงดังติง มีดทั้งสองเล่มปะทะกัน ตรงกลางระหว่างนิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้ของเขารู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก
“ติง!”
เสียงดังชัดแจ๋วมีดผ่าตัดขาดเป็นสองท่อนอีกครั้ง
มีดปอกผลไม้เล่มหนึ่ง ทำให้มีดผ่าตัดสองเล่มแตกหัก? หมออยู่เวรตะลึงงัน
แต่ทว่าพลังราศีของมีดปอกผลไม้ในมือฉินหลั่งกลับไม่ลดน้อยลง เสียงสวบดังขึ้นแทงตรงไปที่ไหล่ของเขา
หมอเฝ้าเวรมุมปากขยับ เขาขยับหลบหลีกถอยหลังด้วยพลังทั้งหมด แต่ก็ยังคงช้าไป
ปลายมีดแทงเข้าไปที่ไหล่ของเขา เลือดสด ๆ กระเด็นออกมา
หมอเฝ้าเวรเปล่งเสียงอักเบา ๆ ออกมาครั้งหนึ่ง ร่างกายของเขาซวนเซชนเข้ากับกำแพง เจ็บปวดไปทั้งตัว
“ตึง!”
ฉินหลั่งไม่ได้หยุดนิ่ง หมัดข้างซ้ายหวดออกไป
หนึ่งพลังทลายพันความชำนาญ！
หมอเฝ้าเวรตะโกนด้วยความโมโห สองแขนขนานอยู่ข้างหน้า
“ปัง!”
หมัดและแขนกระทบกัน
หมอเฝ้าเวรถูกหมัดของฉินหลั่งกระแทกลอยออกไป
ไม่รอให้เขาได้ยืนขึ้นมา มือข้างก็หนึ่งจับไปที่คอของเขา
“มีเงาของแก๊งแถ่จ่างอยู่บ้าง”
ฉินหลั่งกล่าวขึ้นอย่างเย็นชา “คนของแก๊งแถ่จ่าง?”
ในระหว่างที่พูด ฝ่ามือของเขาก็ฟาดลงไปอีกครั้ง ทำให้ยาพิษในปากหมอเฝ้าเวรตกออกมา
หมอเฝ้าเวรเปลือกตาเหลือกขึ้นและไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา คิดจะกัดก้อนยาพิษที่อยู่ในปากก็ช้าไปอีกแล้ว ทำได้เพียงแค่จ้องมองฉินหลั่งอย่างไม่ยอมอ่อนข้อ
“ไม่ต้องพูดมาก มีความสามารถแกก็ข้าฉันเลยสิ”
“แกอย่าพึ่งได้ใจไป แกแส่หาเรื่องกับคนที่แกไม่ควรหาเรื่อง ช้าเร็วก็จะต้องกลายเป็นศพอยู่กลางถนน”
เขาเชิดหน้าเพื่อปกป้องศักดิ์ศรีที่เหลืออยู่ของเขา