รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 489 คางคกดุร้าย

บทที่ 489 คางคกดุร้าย
คนอื่นๆต่างขนลุกซู่กันหมด บ้างก็รู้สึกอยากอ้วก!
เห็นโลงศพด้านในมีคางคกตัวใหญ่อยู่ ทั้งตัวเป็นหลุมทั้งหมด และยังมีใยขาวๆออกมาอีก
คางคกตัวนี้เป็นสีเทา ถ้ามุดเข้าดินไปก็จะปนกับดิน ตัวของมันคล้ายกับหมวกหนึ่งใบ พอเห็นมีคนกำลังมองมัน มันก็แลบลิ้นยาวๆออกมา ดูไม่กลัวผู้คนเลย ดวงตาก็โผล่ออกมา เผยความดุดันของมันออกมา
“ดุไปไหน!” ทันใดนั้นเหลิ่งเชียนชีวก็หยิบมีดขึ้นมา จะฆ่าคางคกที่มองหน้าพวกเขาอยู่
“อย่าขยับ คางคกตัวนี้ยังมีประโยชน์อยู่!” ฉินหลั่งตะโกนด่า เห็นฉินหลั่งสวมถุงมือ ลงมือรวดเร็ว คว้าตัวคางคกตัวนั้นขึ้นมา และคางคกตัวใหญ่นั้นก็ฉีดใยสีขาวจากรูบนตัวออกมา ลูกน้องข้างๆเหลิ่งเชียนชีวตั้งตัวไม่ทัน ถูกใยสีขาวนั้นพ่นใส่หน้าเต็มๆ เขาร้องออกมาเสียงดัง จับหัวนั่งลงกับพื้น
“ทุกคน! ออกห่างฉันหน่อย คางคกตัวนี้มีพิษ!” ฉินหลั่งตะโกน“พาคนที่ถูกคางคกพ่นใยใส่ไปล้างน้ำก่อนไป ล้างตลอดอย่าหยุด จำไว้อย่าเกา!”
ฉินหลั่งพูดและวิ่งไปด้วย คางคกตัวนั้นพ่นพิษตลอดทางไม่หยุด แต่ไม่ถูกตัวฉินหลั่งเลยสักหยด ฉินหลั่งใช้กำลังภายในห้ามเอาไว้ รอบตัวเขามีวงล้อล้อมตัวเขาไว้โดยที่ไม่มีใครมองเห็น พิษโดนตัวเขาไม่ได้เลย
“อ๊บๆ……” คางคกร้องเสียงดัง ได้ยินในระยะหลายเมตร
ฉินหลั่งรีบวิ่งไปรถพยาบาล มือจับคางคกไว้ บีบปากของเหลิ่งชุนชีวออก คางคกตัวนั้นพ่นน้ำออกไป เห็นได้ชัดว่ามีลมอย่างหนึ่งเข้าไปในปากของเหลิ่งชุนอวี่
พอปล่อยลมเข้าไปทั้งหมดแล้ว ฉินหลั่งก็กระโดดลงจากรถพยาบาล จากนั้นก็โยนคางคกขึ้นฟ้าอย่างแรง คางคกที่น่าจะหนักสิบกว่าโลตกลงมาบนพื้นอย่างแรง และตายไปในที่สุด
ทุกคนเดินเข้ามาหาฉินหลั่ง มองดูภาพนี้อย่างตกตะลึง
“เสี่ยวหลั่ง นั่นเป็นชีวิตหนึ่งเลยนะ โตขนาดนั้นแล้ว ไม่ง่ายเลย……” จงยู่พูดอย่างตกใจ
“นี่ไม่ใช่คางคกธรรมดา อาหารของมันไม่ใช่แมลง แต่เป็นจิตของมนุษย์ น่าจะมีชีวิตนานหลายสมัยแล้ว น่าจะทำร้ายชาวบ้านบริสุทธิ์มากมายในละแวกนี้มาเยอะ มันตายช้าไป” ฉินหลั่งอธิบาย
“กินจิตของมนุษย์งั้นเหรอ? นี่ใครเป็นคนทำกัน? ฉันดูโลงศพก็ยังดูใหม่อยู่เลย……” เหลิ่งเชียนชีวพูดอย่างตกใจ
“ไม่ใช่ น่าจะเป็นหลุมศพปลอมที่สร้างขึ้นโดยพวกนักเวทย์ยุทธภพของจีน ด้านบนโลงศพถูกทาด้วยวัสดุรักษาไม้เป็นพิเศษ นักเวทย์ยุทธภพเพื่อดูดซึมจิตของผู้อื่น ก็เลี้ยงคางคกตัวนี้ไว้ในสุสาน และสุดท้ายนักเวทย์คนนั้นตายไป คางคกยังอยู่ที่นี่ กลายเป็นหายนะอย่างหนึ่ง”
ทุกคนฟังแล้วก็ถึงเข้าใจ
“นำตัวคนที่บาดเจ็บมา เดี๋ยวฉันรักษาให้เขา” ฉินหลั่งพูด
……
เช้าวันนั้นที่ฉินหลั่งรักษาเหลิ่งชุนอวี่เสร็จ โรงพยาบาลเย็นจีนศูนย์รักษาพิเศษก็มีผู้ป่วยที่อาการหนักเหมือนกันคนหนึ่ง
“ไร้ประโยชน์! ไร้ประโยชน์จริงๆ!” วัยรุ่นหนุ่มคนหนึ่งในห้องแปดตะโกนร้องออกมาสุดเสียง
“หาเงินมาเลี้ยงทุกคน เวลาสำคัญกลับไม่มีประโยชน์กันหมด!”
ตอนนี้ห้องผู้ป่วยแปดเหมือนกับที่เกิดเหตุรถชน ของด้านในส่วนใหญ่เสียทั้งหมด ถูกชายคนนั้นทำลายจนเสียหายไปหมด
คณบดีโหยวของศูนย์รักษาพิเศษก็ถูกคนหนุ่มนั้นเตะเอา นั่งเจ็บอยู่บนพื้นจนลุกไม่ขึ้น
บอดี้การ์ดและพยาบาลในห้องพักผู้ป่วยต่างก็ก้มหน้าลงเงียบไม่มีใครกล้าพูด กลัวว่าชายหนุ่มคนนั้นจะโกรธอีก
หลังจากที่โมโหเสร็จแล้ว ชายคนนั้นก็เดินไปห้องผู้ป่วยข้างๆด้วยความโกรธ เห็นบนเตียงมีหญิงสาวคนหนึ่ง กำลังหลับตาสนิท ปากแห้ง สีหน้าดูเจ็บปวดอย่างมาก
เมื่อกี้ชายหนุ่มได้ระดมแพทย์ผู้เชี่ยวชาญที่ดีที่สุดในโลก อเมริกา ยุโรป และแพทย์ที่มีชื่อเสียงในจีนรวมกว่า 20 คนมาที่ห้องพักผู้ป่วยแปด เพื่อรักษาผู้หญิงคนนี้ แต่ท้ายที่สุดพวกเขาทั้งหมดก็ไม่มีใครรักษาได้
ผู้หญิงได้รับสารพิษรุนแรง พิษกระจายไปทั่วร่างกายแล้ว ไม่มีวิธีระบายออกมาได้
ไม่เพียงกลุ่มแพทย์ยี่สิบกว่าคน ก่อนหน้านั้น ก่อนหลังก็มีผู้เชี่ยวชาญห้ากลุ่มที่มารักษาผู้หญิง ทุกคนหาวิธีรักษาทุกหนทาง สุดท้ายก็รักษาไม่ได้
ผู้หญิงยังมีชีวิตอยู่ ก็เพราะพึ่งยารักษาแปลกๆประคองชีวิตไว้ แม้จะรักษาชีวิตไว้ได้ แต่คณบดีโหยวคิดว่าผลข้างเคียงของยานี้มีผลกระทบที่รุนแรงมาก เท่ากับการดื่มยาพิษเพื่อดับกระหาย ต้องรับประทานอย่างระมัดระวัง
ช้าๆ เม็ดยาต่อชีวิตก็ไม่มีผลอะไรอีก ทำได้แค่รักษาชีวิตของหญิงสาวเอาไว้เท่านั้น
ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย เหมาะกับสถานการณ์ในตอนนี้อย่างมาก
“รีบไปหามาให้ฉันเลยนะ หาผู้เชี่ยวชาญมาอีก ไม่ว่าจะต้องจ่ายเท่าไหร่ ต้องช่วยพี่สาวฉันให้ได้” ชายหนุ่มกระทืบเท้าอย่างแรง มองไปทางคณบดีโหยว
“ถ้าพี่สาวฉันตาย นายก็ต้องตายตามไปซะ……”
“คุณชายเมิ่ง หมอผู้เชี่ยวชาญด้านยาพิษ เชิญมาหมดทั่วโลกแล้ว ตอนนี้บอกได้ว่าวงการแพทย์ทั้งโลกรู้อาการของคุณหนูเมิ่งกันหมด”
“แต่ว่า……” คณบดีโหยวก้มหน้าลงพูดว่า“หมอเชี่ยวชาญก่อนหน้ามากมายก็ยังรักษาไม่ได้ ตอนนี้หมอคนอื่นคงไม่กล้ามา”
“มีเพียงหอการค้าเทียนอิงแห่งเมืองเทียนก่างที่ยอมช่วยคุณชายเมิ่ง หัวหน้าหลิวตอบตกลงเอง จะไปเชิญหมอของสำนักหมอผีแห่งญี่ปุ่นมารักษาให้! พวกเขากำลังรีบมาครับ!”
“สำนักหมอผีวิจัยเรื่องยาพิษมาอย่างดี เชื่อว่าพวกเขาจะต้องมีวิธีรักษาคุณหนูเมิ่งได้แน่นอน”
คณบดีโหยวเคารพคุณชายเมิ่งคนนี้มาก เพราะตัวตนที่แท้จริงของเมิ่งเหมิงเหมิงเป็นลูกชายของเมิ่งเย่าตง
ลูกสาวของเมิ่งเยาตงเมิ่งลี่ลี่ถูกยาพิษ นี่เป็นเรื่องใหญ่ของวงการแพทย์เลยก็ว่าได้
เมิ่งเย่าตง ผู้อำนวยการแผนกการแพทย์ บริหารดูแลแพทย์ทุกคนของประเทศจีน
“พวกไร้ประโยชน์ ให้เงินพวกนายมากมายทุกปี พวกนายมีคุณภาพแค่นี้เองเหรอ?” เมิ่งเหมิงเหมิงตบหน้าคณบดีโหยวไปอย่างแรง“นายบอกว่าคนของสำนักหมอผีจะมา จะมาเมื่อไหร่ล่ะ? ฉันยังไม่เห็นใครเลย?”
“ถ้าพี่สาวฉันตายละก็ ฉันเอานายตายแน่!” เมิ่งเหมิงเหมิงตะโกน คณบดีโหยวเป็นคนที่พ่อของเขาเลือกมาเป็น ในสายตาเขาก็เป็นแค่หมาตัวหนึ่ง
คณบดีโหยวกุมหน้าไว้ไม่กล้าพูดอะไร ในใจก็คิดขอให้เมิ่งลี่ลี่อย่าตายเลย ไม่งั้นเขาต้องตายแน่
ใครจะรู้ว่าตอนนี้เมิ่งลี่ลี่ร้องขึ้นมากะทันหันว่า“ใคร? นายเป็นใคร? อย่าฆ่าฉันนะ อย่าฆ่าฉัน……”
เสียงเต็มไปด้วยความกลัว น่าจะเป็นคำพูดละเมอในฝัน
เมิ่งเหมิงเหมิงเข้าไปพูดปลอบใจเสียงเบาๆว่า“พี่ พี่……ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร……”
เมิ่งลี่ลี่นอนอยู่ในอ้อมกอดของเมิ่งเหมิงเหมิง เหมือนจะตื่นขึ้นมาแล้ว“เหมิงเหมิง นายรีบสั่งคนฉีดยาให้ฉันตายอย่างสงบทีสิ ทำตอนที่ฉันยังได้สติ ฉันทนไม่ไหวแล้ว มันเจ็บปวดมากเลย……”
เมิ่งลี่ลี่หลังจากที่ถูกยาพิษ พิษล่องลอยอยู่ในร่างกายไม่หยุด ไม่เพียงแต่ทำให้สมองเมิ่งลี่ลี่วุ่นวาย และระบบในร่างกายของเธอก็เจ็บปวดอย่างมาก เจ็บปวดเหมือนฉีกขาดตลอดเวลา เหมือนกำลังรับโทษหนักอยู่