รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 339 ที่แท้ก็เป็นเธอเอง

บทที่ 339 ที่แท้ก็เป็นเธอเอง
“อีแก่ กูจะฆ่ามึงก่อน!” ลี่ไห่ซาไม่ได้พูดโอ้อวด เจ้าอาวาสของเส้าหลินก็ตายในมือเขามาแล้ว ก็แค่อาจารย์แก่ของสำนักเอ๋อร์เหมย จะมีปัญญามากมายอะไร?
เห็นว่าร่างกายของลี่ไห่ซากดต่ำลงเป็นหลุม ผิวน้ำราวกับเตียงที่นอนสปริง มันยุบลงไปเป็นหลุม แรงโน้มถ่วงของผิวน้ำส่งแรงให้ลี่ไห่ซา ลี่ไห่ซาทะยานมายังเฟิงเฉินซือไท่
เฟิงเฉินซือไท่ใช้กระบวนท่ากระบี่เอ๋อร์เหมย กระบี่เอ๋อร์เหมยอ่อนโยนและพร้อมเพรียง การออกกระบวนท่ารวดเร็ว เฟิงเฉินซือไท่หลงใหลกับกระบี่เอ๋อร์เหมยมาหลายสิบปีแล้ว จนสามารถฝึกวิชาได้เยี่ยมยอดจนเป็นส่วนหนึ่งของกระบี่ไปแล้ว!
กระบวนท่า “ตรงไปตรงมา” แสงกระทบกระบี่ยาว ราวกับฟ้าฟาด จนทิ่มแทงลี่ไห่ซา
“เฮอะ!” ลี่ไห่ซายิ้มให้อย่างแข็งกร้าว เขาหันข้าง เพื่อให้กระบี่มันพลาดไป
“ซื่อไท่แก่หงำเหงือก วิทยายุทธ์มีแค่นี้เอง ยังจะเสนอหน้าออกมาทำให้ขายหน้าอีก?” ลี่ไห่ซาพูดไป ก็ใช้เท้าหนึ่งข้าวเตะไปที่ตัวกระบี่ ด้วยพลังที่มหาศาลทำให้เฟิงเฉินซือไท่ไม่สามารถจับกระบี่เอาไว้ได้ จนปลายกระบี่กระเด็นแทงตนเองแทน ดีที่ว่าเฟิงเฉินซือไท่ยังคงไหวพริบดี แค่เศษกระบี่มันบาดบนใบหน้าเท่านั้นเอง และสามารถควบคุมกระบี่เอาไว้ได้
“เอาตีนกูไปกินหน่อยเป็นไง!” ลี่ไห่ซาใช้โอกาสนี้ เตะเท้าออกไปหาเฟิงเฉินซือไท่ จิตใต้สำนึกของเฟิงเฉินซือไท่รู้ตัว จนต้องการหาทางหนีทีไล่ แต่ก็สายเกินแก้
“พลัก!” เฟิงเฉินซือไท่ถูกฝีเท้าเตะเข้าตัว จนรู้สึกว่ากระดูกซี่โครงหักไปแล้วสองซี่ ราวกับกระดูกสันหลังใกล้จะหักออกจากกัน!
เสียง “ตู้ม” เฟิงเฉินซือไท่หล่นจากบนอากาศตกลงน้ำในทะเลสาบ จนมีน้ำกระฉอกออกมาเป็นน้ำพุ
เมื่อเห็นว่าสถานการณ์เป็นแบบนี้ คนของวงการต่อสู้ของฉัน ต่างกังวลอย่างมาก พวกเขาย่อมเข้าใจดี เฟิงเฉินซือไท่ใกล้ตายแล้ว!
ลี่ไห่ซาลงมาที่บนผิวน้ำ เขายืนเหมือนว่ายืนบนพื้นผิวที่เสมอกัน
เฟิงเฉินซือไท่อยู่ในน้ำ พร้อมทั้งลองแทงไปที่ลี่ไห่ซาอีกครั้ง นี่มันเป็นปฏิกิริยาตอบสนองของเธอเอง แต่ว่าด้วยอาการบาดเจ็บสาหัสของเฟิงเฉินซือไท่ การออกแรงในครั้งนี้แทบไม่มีแรงเลย! ขนาดแรงของลูกศิษย์ยังไม่สามารถเทียบได้
“หึ ตอนนี้ยังอย่างจะฆ่าฉัน แกนี่เหมือนคนโง่ฝันกลางวันชัดๆ?” ลี่ไห่ซาพูดไป เขาก็สามารถปัดกระบี่ของเฟิงเฉินซือไท่ไปได้ ลี่ไห่ซาคว้าตัวเฟิงเฉินซือไท่ขั้นมา แล้วก็โยนขึ้นไปบนท้องฟ้า เพื่อให้ตัวของเฟิงเฉินซือไท่ลอยขึ้นไปสิบกว่าเมตร
“ถึงเวลาตายของแกแล้ว อี่แก่หงำเหงือก!” ลี่ไห่ซาชี้กระบี่ไปทางเฟิงเฉินซือไท่ที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า เขาต้องการตัดศีรษะของเฟิงเฉินซือไท่บนอากาศ การทำเช่นนั้นมันตื่นเต้น ยิ่งทำให้หวั่นเกรง ยิ่งทำให้เพียงในอำนาจแล้ว
“อย่า!” วินาทีที่ลี่ไห่ซาแทงไปที่เฟิงเฉินซือไท่ ริมตลิ่งก็มีคนส่งเสียงขัดขวางเอาไว้ ในเวลานั้น ก็มีเงาอ้อนแอ้นสีชมพู มุ่งหน้าไปทางลี่ไห่ซา
นั่นก็คือฮุ่ยจิ้งศิษย์สำนักเอ๋อร์เหมย!
ในมือของเธอถือกระบี่ยาวเอาไว้ ในใจร้อนรน อาจารย์ก็เหมือนแม่บุญธรรมของเธอ เธอไม่มีวันปล่อยให้อาจารย์ตายแน่!
“ฮุ่ยจิ้ง กลับไป!” เฟิงเฉินซือไท่ตะคอกใส่เสียงดังลั่น การมาของฮุ่ยจิ้งก็คือมาตายเพิ่มอีกหนึ่งชีวิต แทบไม่สามารถช่วยเหลือเธอได้เลย
“อย่าแตะต้องตัวอาจารย์ของฉัน!” ฮุ่ยจิ้งพยายามรีบไปข้างกายของลี่ไห่ซาอย่างเร่งรีบ พร้อมทั้งเอากระบี่แทงไปที่ลี่ไห่ซาด้วย
“นังเด็กโง่ รนหาที่ตายชัดๆ!” ลี่ไห่ซาหันมาอีกทาง แล้วแทงมาที่ฮุ่ยจิ้ง จัดการลูกศิษย์ที่ไม่รู้ความเป็นความตายไปก่อน แล้วค่อยมาฆ่าอาจารย์ของมัน
เวลาผ่านไปอย่างกับจรวดลี่ไห่ซาก็สามารถเอาดาบออกจากตัวของฮุ่ยจิ้ง เขาเพิ่งรู้ว่าฮุ่ยจิ้งก็เป็นแค่มือใหม่ แทบไม่มีวิทยายุทธ์ใดๆ เลย น่าจะเพิ่งฝึกมาได้ไม่กี่เดือน
วินาทีต่อมา กระบี่ของลี่ไห่ซา ก็พุ่งมาทีคอหอยของฮุ่ยจิ้ง
ฮุ่ยจิ้งตกใจ รู้ว่าตนเองต้องตายแล้ว
วินาที่ที่ทิศทางของกระบี่เกือบจะแทงลงมาที่คอหอยของฮุ่ยจิ้งนั้น พลันมีเสียง “พลัก” ดังขึ้น กระบี่ของลี่ไห่ซาถูกสิ่งของบางอย่างกระแทกใส่ จนทำให้ฝ่ามือของเขาเจ็บปวด
ลี่ไห่ซาตกใจ คนคนนี้ฝีมือสูงส่งมาก!
เวลานั้นเอง ก็มีเสียงแทรกเข้ามาในอากาศ เมื่อลี่ไห่ซามองเห็นถนัดตาแล้ว มันคือใบมีด! ใบมีดพวกนี้ทุกใบมันพุ่งมาทางตนเอง ถ้าตนเองไม่เอากระบี่มากั้นไว้ ผลลัพธ์คงยากแก่จินตนาการได้
มีเงาอยู่เงาหนึ่งลอยออกมา พลันจับหัวไหล่ของฮุ่ยจิ้งเอาไว้ ลี่ไห่ซายื้อแย่งฮุ่ยจิ้งกับคนคนนั้นอยู่หลายครั้ง ในที่สุดก็พลาดท่า จนถูกคนคนนั้นแย่งเอาตัวฮุ่ยจิ้งไปได้
ฮุ่ยจิ้งมึนไปหมด เธอรู้สึกว่าตนเองถูกคนสองคนที่ฝีมือที่ยอดเยี่ยม แย่งกันไปแย่งกันมา ถ้าลี่ไห่ซาชนะ งั้นเธอก็ไม่สามารถหลบหนีความตายไปได้ โชคดีที่ว่า ในที่สุดเธอก็ตกอยู่ในมือของวีรบุรุษคนนี้
เธอลอยไปตามวีรบุรุษท่านี้ ลอยอยู่ในอากาศ จากนั้นก็ลงมาที่พื้นอย่างนุ่มนวล
การที่ถูกคนคนนี้จับตัวไว้ มันทำให้ฮุ่ยจิ้งรู้สึกปลอดภัยมาก ช่างอบอุ่น แต่ก็ยังรู้สึกแปลกใจอยู่ก็คือ เธอรู้ว่าว่าคุ้นเคยกับคนคนนี้เป็นอย่างมาก
“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม!” ฉินหลั่งถามไถ่ฮุ่ยจิ้ง เมื่อครู่เขาเพิ่งจะวิ่งมาที่ริมทะเลสาบ ก็เห็นว่าลี่ไห่ซาต้องการจะฆ่าคน ฉินหลั่งไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบใช้มือสะบัดใบมีดออกไป พร้อมทั้งใช้เท้าทะยานขึ้น ลอยตัวไปทางลี่ไห่ซา พร้อมทั้งแย่งชิงช่วยเหลือหญิงสาวอย่างเร่งรีบ
ทว่าเมื่อฉินหลั่งและฮุ่ยจิ้งต่างเห็นหน้าฝ่ายตรงข้ามนั้น ทั้งสองคนต่างตกตะลึง
ทั้งสองคนกลายเป็นซอมบี้ไปทันที ไม่มีการขยับเขยื้อน
ฉินหลั่งเห็นว่า หญิงสาวคนนี้ที่เขาช่วยมา เป็นแฟนสาวในตอนที่ตนเองเรียนอยู่มหาวิทยาลัยจีนหลิง–เส้เหวินจี้ง
ตอนที่อยู่ที่จีนหลิงในช่วงนั้น ตอนที่ฉินหลั่งเปิดเผยเรื่องราวต่างๆ กับเส้เหวินจี้งที่CHIU·SHUI หลังจากพูดหมดเปลือกแล้ว เส้เหวินจี้งก็ลาออกจากมหาวิทยาลัยจีนหลิง และหายไปอย่างไร้ร่องรอย
จนได้รับจดหมายจากจางเจียซินเพื่อนสนิทเส้เหวินจี้ง เอาจดหมายของเส้เหวินจี้งมาให้เพื่อเป็นการบอกลา ฉินหลั่งถึงได้รู้ว่า หลังจากเรื่องนั้นเกิดขึ้น เส้เหวินจี้งรู้สึกสำนึกผิดจริงๆ ในจดหมาย เธอก็เขียนเอาไว้ว่าจะไปสถานที่ไกลแสนไกล ไปเรียนในสิ่งที่สามารถลืมเขาไปได้
ไม่คิดเลยว่า เขาจะได้พบกับเส้เหวินจี้งอีกครั้ง ท่ามกลางสถานการณ์เช่นนี้
เส้เหวินจี้งในเวลานี้ เปลี่ยนไปเป็นคนละคนกับตอนที่เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยจีนหลิง เธอใส่ชุดโบราณสีชมพู ทรงผมรวบมัดตึงตามแบบโบราณ แถมยังปักปิ่นสีเขียวมรกต ใบหน้าแต่งหน้าอย่างอ่อนๆ เมื่อเอาเมื่อเทียบกับตอนที่ฉินหลั่งเข้ามหาวิทยาลัยใหม่ ครั้งแรกที่พบเธอนั้น ยังหน้าสดกว่าตอนนั้นอีก!
“คุณเอง…” ฉินหลั่งพูดออกมาอย่างเซ่อซ่า
“อืม ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้” เส้เหวินจี้งพูดอย่างเขินอาย เขาคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าคนที่ช่วยตนเองจะเป็นฉินหลั่ง
ไม่ได้เจอฉินหลั่งมาตั้งหลายเดือน เมื่อได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง เธอใจเต้นอีกครั้งจนหยุดไม่อยู่
“คุณปล่อยฉันได้แล้ว” เส้เหวินจี้งกระซิบพูด เวลานี้ฉินหลั่งถึงได้รู้ตัวว่า จนเองยังโอบเอวของเส้เหวินจี้งเอาไว้ เลยต้องรีบปล่อยมือทันควัน
เพื่อนสองคนได้มาพบกันอีกครั้ง เป็นสิ่งที่ดีเหลือหลาย คนอื่นๆ ในวงการต่อสู้ เห็นว่าฉินหลั่งสามารถช่วยเหลือเส้เหวินจี้ง มาจากมือของลี่ไห่ซาได้ ต่างใจชื้นกันยกใหญ่ พร้อมทั้งกู่ร้องกันอย่างครึกครื้น
“ดี!”
“ยอดเยี่ยมมาก!”
“ฆ่าลี่ไห่ซาให้ตายซะ!”
……
บรรดาผู้อาวุโสของวงการต่อสู้มากมาย ต่างมีแววตาประหลาดใจทั้งตกใจไปด้วย แล้วพุ่งเป้ามาที่ฉินหลั่ง พวกเขาอยู่ในวงการต่อสู้มายาวนาน ยังจำไม่ได้ ว่าไอ้เด็กหนุ่มคนนี้เป็นคนในสำนักไหน ลูกเต้าเหล่ากอใคร
หรือว่า เขาก็คือ…
ผู้อาวุโสหลายคน พลันคิดถึงเรื่องเมื่อเดือนก่อน ที่มีการแข่งขันต่อสู้เย็นจีนนั่น
“คุณชายท่านนี้ฝีมือเยี่ยมยอด เดินทางมายังที่นี่เพื่อฆ่าฉันลี่ไห่ซา ทำไมไม่บอกชื่อแซ่มาล่ะ!” ลี่ไห่ซายืนอยู่บนผิวน้ำ พร้อมทั้งถามคำถามกับฉินหลั่ง วิชาวิทยายุทธ์ล้ำเลิศสำหรับเขาแล้ว ถึงแม้จะเป็นคู่ต่อสู้กัน แต่ก็ยังให้ความเคารพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ยังหนุ่มยังแน่นอย่างฉินหลั่งด้วย เป็นบุคคลที่เขาเลื่อมใสมาก แต่น่าเสียดายฉินหลั่งอยู่ฝ่ายตรงข้ามเขา เขาจำเป็นต้องฆ่าฉินหลั่งอย่างรวดเร็ว
ฉินหลั่งหันหน้าไปทางลี่ไห่ซา เมื่อหันไปมองบริเวณด้านหลังของประตูโบราณ ก็เห็นว่าในมือของลูกน้องต่างถือศีรษะของจ้าวไห่โย่วและคนอื่นๆ ยิ่งเมื่อเห็นว่าบนผิวน้ำมีแต่เลือดสีแดงสด แถมยังมีศีรษะของเจ้าอาวาสและคนอื่นๆ ลอยตุ๊บป่องอยู่บนผิวน้ำอีก จนโมโหถึงขีดสุด พลันกล่าวออกมาทันที
“แกฟังไว้ให้ดี ฉันเจ้านายของยาวเย่วกงของวงการต่อสู้ของจีน วันนี้แกฆ่าพี่น้องวงการต่อสู้ของฉัน ฉันจำเป็นต้องเอาชีวิตของแก มาเซ่นไหว้เหล่าอาวุโสวีรบุรุษทุกท่านที่เสียชีวิตไป”