รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 251ความผิดทั้งหมดผมรับเอง

บทที่ 251ความผิดทั้งหมดผมรับเอง
“ตำแหน่งของฉินเว๋ยเฉิงและจ้าวหมิงหมิง จะมอบหมายงานโดยแผนกลงโทษครอบครัว และโทษโบย15ครั้ง เริ่มปฏิบัติตอนนี้ได้!” ฉินป๋อสงกล่าว
คนอื่น ๆ รู้ว่า ฉินป๋อสงให้ความสำคัญกับครอบครัวของฉินหลั่งมาก หากการลงโทษล่าช้าไปสองสามวัน สมาชิกคนอื่น ๆ ในตระกูลฉินออกจากเกาะฟ้าไปแล้ว พวกเขาอาจสงสัยว่าเขาเลือกปฏิบัติต่อครอบครัวของฉินหลั่ง ซึ่งไม่เอื้อต่อการจัดการตระกูลฉินของฉินป๋อสง
วิธีที่ดีที่สุดคือการลงโทษครอบครัวของฉินหลั่งต่อหน้าคนอื่น ๆ ! มันสามารถหยุดคำวิจารณ์ของคนอื่นและยังได้แสดงอำนาจด้วย!
แต่พูดตามตรง ฉินป๋อสงรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย
“ครับ!”
ฉินฝ่าตอบ เขารีบเดินออกจากห้องโถง และในไม่ช้าก็พาคนหนุ่มหกคนจากแผนกลงโทษครอบครัวเข้ามา พวกเขานำโต๊ะโบยกว้างครึ่งเมตร สองคนในนั้นถือไม้โบยยาวกว่า 2 เมตร น้ำหนักกว่า 5 กก.เข้ามา เพียงแค่มองไปที่ปรากฏการณ์ที่น่าทึ่งนี้ ก็ทำให้ผู้คนรู้สึกหนาวสั่น
ฉินฝ่านำคนจากแผนกครอบครัวมาเบื้องหน้าครอบครัวของฉินหลั่ง
เมื่อเห็นสถานการณ์ในเวลานี้ แม้ว่าฉินหยวนจะมีสีหน้าเคร่งขรึม แต่ในใจเขากลับแอบมีความสุข
ตอนเด็กเขาเห็นคนอื่นถูกโบยด้วยไม้ และเขายังจำเสียงกรีดร้องได้อย่างชัดเจน เปรียบได้กับการฆ่าหมู
ครอบครัวของฉินหลั่งกำลังจะถูกโบย และพวกเขาจะกรีดร้องเช่นกัน นี่เป็นเรื่องที่น่าอับอายที่สุด
“คุณปู่!” ทันใดนั้นฉินหลั่งก็เงยหน้าขึ้นไปที่ฉินป๋อสงและพูดอย่างเคร่งขรึม “โทษของพ่อแม่ผมขอรับไว้เอง”
ทันทีที่ฉินหลั่งพูด ก็กระตุ้นความประหลาดใจและการวิจารณ์ของคนอื่น ๆ ทันที
ถ้าฉินหลั่งช่วยพ่อแม่ของเขา จะต้องถูกโบยทั้งหมด 45 ที การลงโทษด้วยไม้เรียวของตระกูลฉินไม่ใช่เรื่องตลก แค่ครั้งเดียวก็เจ็บปวดมาแล้ว ฉินหลั่งจะทนทุกข์ทรมาน 45 ครั้งจะไม่ตายก่อนเหรอ
“ไม่ได้! ของใครของมัน!” ฉินป๋อสงพูดจากจิตใต้สำนึก เขารู้สึกว่าฉินหลั่งกำลังล้อเล่นกับร่างกายของตนเอง
“ คุณปู่ ตระกูลมีกฎให้รับการลงโทษทางร่างกายแทนได้หนึ่งครั้ง หากมีใครเต็มใจที่จะรับแทน นี่คือคำสั่งที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ มีจุดประสงค์เพื่อเสริมสร้างความสามัคคีของตระกูลฉิน!”
ฉินหลั่งเข้าใจความรู้สึกของปู่ได้ แต่เขาไม่สามารถเฝ้าดูพ่อแม่ถูกลงโทษต่อหน้าตนได้ หากเขาสามารถรับแทนพวกเขาได้ เขาก็จะทำ
“คุณปู่ ผมขอรับโทษของพ่อแม่ ผมขอให้ปู่อนุญาตด้วย!” ฉินหลั่งมองไปที่ฉินป๋อสงด้วยน้ำเสียงหนักแน่นผิดปกติ
“เจ้าเด็กนี่ …” ฉินป๋อสงแสดงแววตาที่เป็นห่วง แต่สิ่งที่ฉินหลั่งพูดนั้นเป็นกฎของบรรพบุรุษและฉินป๋อสงไม่สามารถละเมิดกฎของบรรพบุรุษได้ จึงต้องพูดกับแผนกลงโทษว่า “ฟังเขาและตีเขาคนเดียว!”
จ้าวหมิงหมิงและฉินเว๋ยเฉิงไม่เต็มใจอย่างแน่นอน พวกเขาเกลี้ยกล่อมฉินหลั่งอย่างแข็งขัน แต่ฉินหลั่งส่ายหัวและพูดอย่างเยือกเย็น
“ พ่อแม่ให้กำเนิดและเลี้ยงผมมาหลายปีแล้ว และผมไม่เคยตอบแทนเลย คราวนี้ผมขอทำอะไรให้บ้าง แม่พ่อไม่ต้องห่วง ผมแข็งแรงมาก 45 ครั้ง ไม่เป็นอะไรหรอกครับ!”
ฉินหยวนหัวเราะเยาะในใจและคิดว่า “ฉินหลั่งนะฉินหลั่ง ตลกจริงๆ ต้องการแสดงความกตัญญูต่อหน้าปู่ ระวังจะรักษาชีวิตไว้ไม่ได้”
ฉินหยวนจำได้ว่า ชายที่ถูกตี 30 ครั้งเมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็ก เขาสลบไปเมื่อเขาโดนตีครั้งที่ 25 เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งกว่าฉินหลั่งมาก ยังเป็นเช่นนั้น แล้วร่างกายแบบฉินหลั่งถูกโบย 45 ครั้ง ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตหรอก
หากฉินหลั่งถูกตีจนพิการ ก็เป็นประโยชน์สำหรับตัวเองมาก
ฉินหลั่งพูดพลางนอนลงบนเก้าอี้ ผู้ใต้บังคับบัญชาของแผนกลงโทษคนหนึ่งกำลังจะดึงกางเกงของฉินหลั่งลง เผยให้เห็นแก้มก้นของเขา
“อย่าแตะต้องคุณชายฉิน!”
“พวกคุณจะทำอะไร!”
“ปล่อยคุณชายฉินไป !”
“ไปให้พ้น”
ทันใดนั้นมีเสียงแหลมสี่เสียงดังขึ้นในห้องโถง และผู้หญิงสี่คน “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์” ก็เข้ามา เตรียมจะช่วยเหลือฉินหลั่ง แม้ว่าพวกเธอจะรู้ว่าอาจประมาทเกินไปที่จะทำเช่นนั้น แต่ในฐานะสาวใช้ของฉินหลั่ง พวกเธอจะไม่มีวันทนเห็นฉินหลั่งได้รับบาดเจ็บ
ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ด้านหลังฉินป๋อสง เขม่นตา ร่างของเขาก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ในพริบตาเขาก็ไปยืนกั้นหญิงสาวสี่คน ความเร็วของเขาทำให้ “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์”สี่สาวถึงกับประหลาดใจ
ชายคนนี้ชื่อฉุ่เฉิง เป็นบอดี้การ์ดดูแลความปลอดภัยส่วนตัวของฉินป๋อสง เขามีเงินเดือนสูงถึงปีละ 200 ล้าน ศิลปะการต่อสู้ของเขาก็ไม่ได้เป็นสองรองใคร
ตอนฉุ่เฉิงอายุ 25 ปี เขาเคยเอาชนะปรมาจารย์อาวุโสหลายคนในโลกศิลปะการต่อสู้ในห้ามณฑลทางภาคเหนือของจีน ชื่อเสียงกระฉ่อน
เมื่ออายุ 26 ปีหลังจากที่เขากลายเป็นผู้คุ้มกันของฉินป๋อสง ก็ไม่มีข่าวของฉุ่เฉิงในโลกศิลปะการต่อสู้อีก ฉุ่เฉิงปกป้องความปลอดภัยของฉินป๋อสงประชิดตัวในทุกวัน แน่นอนว่า ไม่มีวันที่จะปล่อยศิลปะการต่อสู้ถดถอยลงสักวัน!
“พลังเทียนกัง”ที่โด่งดังของเขาใช้การฝึกฝนอย่างขยันขันแข็งถึง 10 ปี จึงสมบูรณ์เต็มรูปแบบ
การเคลื่อนไหวของฉุ่เฉิง เป็นการเคลื่อนไหวที่แข็งแกร่งที่สุดในพลังเทียนกง แม้ว่าเขาจะผอม แต่เขาก็แข็งแกร่งในทุกท่วงท่า ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงสองครั้ง ก็เหนือกว่า “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์”แล้ว
หญิงสาวทั้งสี่“ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์” ใช้ชุด “กังฟูลั่วนฺหวี่” หากศิลปะการต่อสู้นี้ได้รับการฝึกฝนจนถึงระดับของจูชุยส่วยและยายปี้หวู้ พวกเธอก็ไม่กลัว “พลังเทียนกง” ของฉุ่เฉิง แต่หญิงสาวทั้งสี่เป็นแค่เด็กผู้หญิง พวกเธอยังไม่เก่งเท่าฉุ่เฉิงในแง่ของประสบการณ์การต่อสู้กับศัตรูและความสามารถด้านศิลปะการต่อสู้
แม้ว่าหญิงสาวทั้งสี่จะรวมทีม ซึ่งสามารถช่วยเหลือกัน แต่พวกเธอก็ถูกห้อมล้อมด้วยหมัดลมที่รุนแรงของฉุ่เฉิง พวกเธอตกอยู่ในอันตรายอาจตายได้ทุกเมื่อ
เมื่อเห็นว่าถึงเวลาแล้ว ฉุ่เฉิงก็ตีลมด้วยหมัด ในเวลาเดียวกันก็เตะหิมะด้วยขาขวาของเขาการโจมตีครั้งนี้ทำให้คนสองคนได้รับบาดเจ็บ การโจมตีครั้งต่อไปจะจัดการอีกสองคนทุกอย่างก็จะเป็นเรื่องง่าย
คนอื่น ๆ เห็นว่าร่างของฉุ่เฉิงนั้นรวดเร็วราวกับสายฟ้า ในเวลาเพียง 30 วินาทีเขาสามารถเอาชนะผู้หญิงทั้งสี่คนได้ พวกเขาทั้งหมดตกใจ พวกเขารู้สึกว่าในอีกห้าวินาที “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์”หญิงสาวทั้งสี่คน ก็จะร่วงลงสู่พื้นทั้งหมด
ลมและคนอื่น ๆ ยังคงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะต่อต้าน แต่พวกเธอก็รู้สึกว่ากำลังจะพ่ายแพ้และไม่สามารถช่วยฉินหลั่งได้
“เดี๋ยวก่อน!” ในขณะนี้มีร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาที่ร่างของฉุ่เฉิงเหมือนผี ร่างของชายคนนี้เร็วกว่าฉุ่เฉิงเสียอีก! เขายืดมือขวาของเขา ไปจับที่กำปั้นขวาของฉุ่เฉิง และหมุนข้อมือของ ฉุ่เฉิงโดยเบี่ยงเบนความแข็งแกร่งของฉุ่เฉิงอย่างไม่คาดคิด ในขณะเดียวกันเท้าขวาของเขาก็เตะไปที่เท้าขวาของฉุ่เฉิงที่กำลังจะโจมตีลมอย่างรวดเร็ว เสียงดัง “ปัง” เตะทีหลังมาถึงก่อน และเตะเท้าขวาของฉุ่เฉิงออกไป
ฉุ่เฉิงถอยหลังไปหนึ่งก้าว จากนั้นเขาก็เห็นว่าชายคนนั้นคือคุณชายใหญ่ เขารู้สึกหวาดกลัวมาก แค่การต่อสู้กันเมื่อสักครู่ครั้งเดียว ฉุ่เฉิงรู้สึกได้แล้วว่าศิลปะการต่อสู้ของฉินหลั่งไม่ได้ด้อยไปกว่าเขาเลย!
ฉุ่เฉิงเป็นเพียงผู้คุ้มกัน แน่นอนว่าเขาจะไม่กล้าทำอะไรกับคุณชาย เขายืนอยู่ที่นั่นมองไปที่ฉินป๋อสงและรอให้เขาส่งสัญญาณ เท้าขวาที่โดนฉินหลั่งเตะยังเจ็บมาก!
เมื่อฉินป๋อสงเห็นศิลปะการต่อสู้ของฉินหลั่งที่เก่งกาจ เขาทั้งตกใจและมีความสุขมาก เขาส่งด้วยตาและฉุ่เฉิงก็กลับมายืนด้านหลังเขาเหมือนเดิม
“พวกเธอเป็นอย่างไรบ้าง!” เมื่อเห็นว่าฉุ่เฉิงถอยไปแล้ว ฉินหลั่งจึงรีบถาม “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์”หญิงทั้งสี่ ด้วยสีหน้ากังวล
“เราสบายดี ขอบคุณคุณชายฉินที่ช่วยเรา” ลมกล่าว เธอและเด็กผู้หญิงอีกสามคนรู้สึกมีความสุขมาก
“งั้นก็ดีแล้ว!”
ฉินหลั่งถอนหายใจด้วยความโล่งใจ หันไปหาฉินป๋อสง คุกเข่าลงและวิงวอน “คุณปู่ พวกเขาเป็นเพื่อนของผม พวกเขาไม่เข้าใจกฎของตระกูลฉิน โปรดยกโทษให้ด้วย”
“ฉันจะปล่อยพวกเขาไป! แต่เธอยังต้องรับโทษต่อไป!” ฉินป๋อสงกล่าวอย่างเคร่งขรึม ในความเป็นจริงในใจเขาเป็นห่วงฉินหลั่งมาก เขาไม่ได้โกรธเกี่ยวกับพฤติกรรมของเด็กสาวทั้งสี่ที่พยายามช่วยชีวิตฉินหลั่ง
“ครับ” ฉินหลั่งตอบ เขารู้สึกโล่งใจ มองไปที่หญิงสาวทั้งสี่ “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์”และกระซิบเบา ๆ “คุณปู่ได้ผ่อนปรนให้พวกเธอแล้ว ตอนนี้ฉันต้องรับการลงโทษจากตระกูลฉิน พวกเธอยืนอยู่ข้างๆอย่างสงบ อย่าทำอะไรอีกนะ”
“คุณชายฉิน …” ผู้หญิงทั้งสี่ทนไม่ได้ที่จะเห็นฉินหลั่งถูกทุบตี “ใครก็ห้ามเคลื่อนไหว นี่เป็นคำสั่งของฉัน” ฉินหลั่งพูดกับผู้หญิงทั้งสี่เสร็จ ก็หันไปรอบ ๆ และเดินไปที่เก้าอี้ทรมาน ลมและคนอื่น ๆ ก็ขมวดคิ้วราวกับว่าพวกเขากำลังทรมานในหม้อตุ๋น
ฉินหลั่งเดินไปที่เก้าอี้ลงโทษ และขณะกำลังจะนอนลง โทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น!
บนเกาะฟ้า สายภายนอกสามารถโทรเข้าได้ เนื่องจากธุรกิจของตระกูลฉิน กระจายอยู่ทั่วโลก และจำเป็นต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าข้อมูลจะราบรื่นตลอดเวลา!
ฉินหลั่งรู้สึกเสียมารยาทมาก เขาจึงรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อต้องการวางสาย แต่เมื่อเขาเห็นสายจากหลงหลิง ฉินหลั่งก็ตะลึง ทำไมเธอจึงโทรหาตน? มีอะไรอยากพูดกับตนไหม? หรือหลงหลิงคิดอะไรออก?
โทรศัพท์ยังคงดังก้องในห้องโถง
คนอื่น ๆ ประหลาดใจมาก ใครโทรมา ทำไมฉินหลั่งจึงแน่นิ่งไป? พวกเขาร้อนใจกับฉินหลั่งอีกครั้ง ทำไมไม่วางสาย นี่จะทำให้ฉินป๋อสงโกรธมากขึ้น!
ฉินหลั่งรับโทรศัพท์ด้วยความหวัง “ฮัลโหล”
“ฉินหลั่ง” ได้ยินเสียงของฉินหลั่ง หัวใจของจงยู่สั่นสะท้าน เธอแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอยังจะได้ยินเสียงของฉินหลั่งอีก “ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรทำอย่างนั้นกับคุณฉันไม่ดี ฉันแย่มาก … ”
“หลงหลิงเธอ…” ฉินหลั่งดูเหมือนจะตระหนักถึงบางอย่างได้
“ฉันจำได้ว่าฉันไม่ใช่หลงหลิง ฉันชื่อจงยู่ ฉันจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นในมหาวิทยาลัยจีนหลิงได้ คุณช่วยฉันไว้ เรากินข้าวทะเลด้วยกัน ฉันพบสร้อยคอนั้นแล้ว ฉันจำได้ว่าฉันเป็นแฟนของคุณ …”
จงยู่พูดอย่างยุ่ง ๆ ในโทรศัพท์ นึกถึงวันที่อยู่กับฉินหลั่ง จงยู่เต็มไปด้วยความรู้สึกตื้นตันฉินหลั่งฟังสิ่งที่จงยู่พูดทางโทรศัพท์ด้วยความสุขที่ไม่อาจบรรยาย ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ฉินหลั่งลืมไปแล้วว่าเขาอยู่ที่ไหน มีเพียงประโยคเดียวในใจและความคิดของเขา “จงยู่จำผมได้แล้ว”
จงยู่ระดมความกล้าและถามด้วยเสียงสั่นเครือ “ฉินหลั่ง … ตอนนี้ … ตอนนี้คุณยังต้องการฉันอยู่หรือเปล่า?” หัวใจของเธอกระวนกระวายเป็นพิเศษ และมือที่ถือโทรศัพท์ก็เริ่มสั่นเล็กน้อย เธอปฏิบัติต่อฉินหลั่งอย่างไร้ความปรานีก่อนหน้านี้ เขาจะยังแคร์ตเธออยู่ไหม?
หลงเย้นกอดและพยุงจงยู่ไว้
ฉินหลั่งตกตะลึง เขายังคงไม่สามารถยอมรับมันได้ สักพักหลังจากผ่านไป 10 วินาทีฉินหลั่งก็ค่อยๆพูดว่า “แน่นอน ผมต้องการคุณ!”
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินหลั่ง น้ำตาในดวงตาของจงยู่ก็ไหลลงมาทันที เธอร้องไห้โฮ ร้องไห้ออกมา อย่างซาบซึ่ง อย่างมีความสุข
ฉินหลั่งยังต้องการเธอ และไม่ทอดทิ้งเธอ หลงเย้นกอดจงยู่ไว้แน่น ในใจของเธอทั้งมีความสุขกับจงยู่และฉินหลั่ง แต่ก็ผิดหวังเล็กน้อย
“จงยู่ เธอยังต้องการฉันอยู่หรือเปล่า” ฉินหลั่งยังมีน้ำตาคลอเบ้า เขามีความสุขและเขาต้องการยืนยันจากจงยู่
“ใช่ ฉันต้องการคุณ ฉันไม่ต้องการใครนอกจากคุณ” จงยู่ร้องไห้ด้วยน้ำตาคริสตัลทั่วใบหน้า และพูดโทรศัพท์