รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 112 อย่ามาวุ่นวายกับลูกสาวของฉันอีก

บทที่ 112 อย่ามาวุ่นวายกับลูกสาวของฉันอีก
“แกมาหาฉัน!” แม่หยางตบโต๊ะอาหาร ตะคอกไปทางหยางซือฉีประโยคหนึ่งด้วยความเกรี้ยวกราด หยางซือฉีตกใจจนหัวใจเหมือนกับลูกบาสที่เด้งอยู่บนพื้นสองสามที
“คุณชายฉิน……” หยางซือฉีมองไปทางฉินหลั่งแวบหนึ่งด้วยความขลาด คิดหันไปชี้แจงต่อฉินหลั่งเบาๆ นั่งอยู่ทางด้านนั้นคือแม่ของตัวเอง หากว่าเขาอยากเดินจากไป ก็เดินออกไปก่อนก็ได้ ฉินหลั่งไม่รอให้หล่อนพูดจบ พยักหน้าให้หล่อน และยิ้มอย่างราบเรียบ เดินไปทางโต๊ะอาหารที่แม่หยางอยู่พร้อมกับหยางซือฉี
หากเขาไปแล้ว ความวุ่นวายของหยางซือฉีจะยิ่งเพิ่มมากขึ้น ในเมื่อตัวเองได้ตกลงแล้ว จะช่วยหยางซือฉีสลัดจ้าวเหว่ยทิ้ง วันนี้เป็นโอกาสดีพอดี ที่จะทำให้จ้าวเหว่ยตัดใจจากหยางซือฉีโดยสิ้นเชิง หลังจากนี้ตัวเองก็จะได้สบายขึ้นหน่อย
ภายใต้การจ้องมองอย่างโกรธเคืองของพ่อหยางแม่หยางที่ไม่ได้มีการปิดบังแม้สักน้อย หยางซือฉีและฉินหลั่งเดินเข้ามา
“แกมาหาฉัน วันนี้แกไม่ได้ไปทำงานหรอกหรอ? ทำไมถึงมาที่นี่ได้ หื้ม?” แม่หยางดึงหยางซือฉีมา แล้วถามหล่อนอย่างรีบร้อน
“หนูลาป่วยกับผู้จัดการแล้ว……” หยางซือฉีเอ่ยเบาๆ ตั้งแต่เล็กจนโต พ่อแม่อบรมสั่งสอนหล่อนมาอย่างเข้มงวดมาก ขณะนี้ หล่อนกลัวเหมือนกับเด็กนักเรียนที่ได้ทำความผิดมหันต์ก็ไม่ปาน
“อะไร! เลอะเทอะ!” เมื่อแม่หยางได้ยิน ก็ทั้งก็ร้อนใจทั้งโมโห ลูกสาวคนนี้ยิ่งโตยิ่งถอยหลังจริงๆเลย หล่อนขมวดคิ้วแล้วจ้องมองหยางซือฉี : “แกไม่ได้บอกว่า ปีนี้ธนาคารของพวกแกจะดำเนินการปรับปรุงเรื่องบุคลากร ตัวเองมีโอกาสมากที่จะถูกเลื่อนตำแหน่งเป็นรองประธานธนาคารหรอกหรอ? อีกทั้งปีนี้ธนาคารของพวกแก“รางวัลพนักงานดีเด่น”อาจจะมีหนึ่งแสนนะ? ตัวแกเองก็เข้าใจดี แกมีโอกาสมาก ทำไมแกถึงได้สับสนขนาดนี้ แกรู้ไหมว่านี้แกกำลังล้อเล่นกับเงินและอนาคตของตัวเองอยู่?”
“แกนี่ ก็เป็นคนที่อายุใกล้จะสามสิบแล้ว ทำไมถึงยังทำให้ฉันกับแม่ของแกต้องเป็นห่วงอีกนะ?” พ่อหยางขมวดคิ้วหนักยิ่งขึ้น เขามองดูหยางซือฉี ใช้มือชี้ไปทางฉินหลั่ง : “แกโกหกบริษัท โกหกที่บ้าน ก็เพื่อที่จะออกเดตกับชายหนุ่มคนนี้ ฉันถามแกคุ้มค่าหรือ! ห๊ะ?”
หยางซือฉีก้มหัวลง ฟังตามแต่ที่พ่อแม่ต่อว่า ฟังพ่อดุด่าไปถึงฉินหลั่ง หล่อนก็อดไม่ได้ที่จะแอบมองฉินหลั่งแวบหนึ่ง กลัวว่าฉินหลั่งจะโกรธ
“ยังมองเขาอีก!” พ่อหยางยกมือขึ้นคิดอยากจะตบหยางซือฉีหนึ่งฉาด ยังดีที่ถูกเสี้ยฉีงและจ้าวเหว่ยห้ามไว้ : “ทำไมฉันถึงได้ให้กำเนิดลูกสาวอย่างแก?”
“คุณลุงคุณป้า พวกท่านไม่จำเป็นจะต้องโกรธหนักขนาดนี้ ตอนนี้ซือฉีก็ยังไม่ได้ถูกบริษัทจับได้ใช่ไม่หรือครับ? การเลื่อนตำแหน่งและรางวัลอะไรของเธอก็ไม่ใช่ปัญหา” ตอนนี้ จ้าวเหว่ยออกมาเพื่อจะไกล่เกลี่ย
“ครั้งนี้ไม่มี แต่หากว่าเธอยังไม่ตัดการติดต่อกับหนุ่มผู้นี้ จะต้องโดนหนุ่มผู้นี้สอนไปในทางไม่ดีแน่ ก็จะต้องมีเวลาที่โดนบริษัทจับได้แน่” พ่อหยางกล่าวขึ้นพร้อมมองไปทางฉินหลั่ง
ฉินหลั่งก็ไม่มีอะไรจะพูด ตัวเองยังไม่ได้ทำอะไรเลยสักหน่อย? พ่อของหยางซือฉีก็ชั่งน่าแปลก!
หยางซือฉียืนอยู่ที่เดิมอย่างน่าสงสาร ในใจน้อยใจเป็นอย่างมาก สูดหายใจสองครั้ง
“ซือฉี คุณก็อย่าไปตำหนิคุณลุงคุณป้า พวกเขาก็ทำเพื่อให้คุณได้ดี……” เวลานี้ จ้าวเหว่ยดึงกระดาษออกมาสองแผ่น เดินไปใกล้หยางซือฉี อยากจะโอบไหล่หล่อนปลอบโยนหล่อนสักหน่อย
“ออกไป!” เมื่อจ้าวเหว่ยสัมผัสโดนไหล่ของหยางซือฉี หยางซือฉีก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบอย่างรุนแรง หล่อนผลักจ้าวเหว่ยออกไปโดยตรง หยางซือฉีมองจ้าวเหว่ยด้วยความโกรธ : “ใครให้คุณมากินข้าวกับพ่อแม่ของฉัน ครั้งก่อนฉันได้พูดอย่างชัดเจนแล้ว ระหว่างฉันกับคุณไม่สามารถเป็นไปได้ คุณตัดใจซะตั้งแต่เนิ่นๆเถอะค่ะ……”
“ไร้มารยาท!” แม่หยางผุดยืนขึ้นทันที หล่อนตีไปที่ก้นของหยางซือฉีอย่างแรงครั้งหนึ่ง : “พูดจายังไงกันนะ? ทำไมเสี่ยวจ้าวจะกินข้าวกับพวกเราไม่ได้? ทำไมแกกับเสี่ยวจ้าวถึงเป็นไปไม่ได้ ไม่อยู่กับเสี่ยวจ้าวจะไปอยู่กับใคร? กับเขาหรอ!”
ศักยภาพของจ้าวเหว่ยพ่อหยางแม่หยางได้รู้อย่างแจ่มแจ้งแล้ว ฐานะครอบครัวก็ไม่เลว หยางซือฉีแต่งงานไปก็จะได้เสพสุข จ้าวเหว่ยเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด แต่ลูกสาวโง่ผู้นี้ของพวกเขา กลับปฏิเสธจ้าวเหว่ย นี่ไม่ใช่โง่ไปถึงบ้านเลยหรือ?
หยางซือฉีถูกแม่ตีไปครั้งนี้ กลับทำให้สภาพจิตใจของหล่อนได้ปลดปล่อย หล่อนจะไม่รู้ได้ยังไง พ่อแม่จะส่งเสริมให้ตัวเองกับจ้าวเหว่ยคบกัน เพราะพอใจกับกำลังทุนทรัพย์ของจ้าวเหว่ย! แต่พวกเขาไม่รู้ หนุ่มผู้นี้ที่พวกเขาเหยียดหยามมาตลอด กำลังทุนทรัพย์ของเขาจ้าวเหว่ยไม่สามารถเทียบได้?
หยางซือฉีกำลังทำเรื่องที่ถูกต้อง ทำไมหล่อนจะต้องกลัวด้วยล่ะ? ไม่ว่าตอนนี้พ่อแม่จะเกลียดตัวเองเท่าไหร่ รอจนถึงตัวเองได้เข้าพิธีแต่งงานกับฉินหลั่งแล้ว เมื่อศักยภาพของฉินหลั่งได้แสดงออกมา พวกเขาก็จะรู้ว่าพฤติกรรมตัวเองทำอยู่ตอนนี้โง่มากแค่ไหน ก็จะเข้าใจความทุ่มเทของตัวเอง
“ถูกต้อง หนูจะอยู่กับเขา!” หยางซือฉีกล่าวอย่างเด็ดขาด หล่อนมองจ้าวเหว่ยด้วยความโกรธ : “ฉันไม่ชอบคุณ ตอนนี้เชิญคุณออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ หลังจากนี้ก็ได้โปรดอย่ามาปรากฏตัวต่อหน้าฉันและคนในครอบครัวของฉันอีก! ไป!”
การแสดงออกของหยางซือฉีทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์อึ้งกันหมด! ยิ่งไปกว่านั้นคือจ้าวเหว่ยที่ถูกด่าจนข้างนอกไหม้ข้างในอ่อน! ต่อหน้าพ่อหยางแม่หยาง หยางซือฉียังไม่เคยแสดงออกเหมือนเช่นตอนนี้ที่ตะคอกใส่ตัวเองมาก่อน เขารู้ว่าหยางซือฉีไม่ชอบตัวเอง ดังนั้นจึงได้ใช้พ่อแม่ของหยางซือฉีเป็นจุดสำคัญในการเปิดทาง เดิมทีผลลัพธ์ก็ไม่เลว แต่ตอนนี้ดูแล้ว พ่อแม่ของหยางซือฉีก็ใช้ไม่ได้ผล ที่สำคัญกว่านั้นคือ เหมือนกับว่าหยางซือฉีจะเปิดไพ่กับตัวเองแล้ว จะสามารถไปต่อกับหยางซือฉีได้หรือไม่ วันนี้ก็จะได้รู้ได้เห็นแล้ว
“ซือฉี อย่าเป็นแบบนี้ ผมรู้ว่าตอนนี้คุณกังวลใจเกินไป คุณเย็นลงก่อนนะครับ” จ้าวเหว่ยยืนพูดอยู่ด้านหน้าของหยางซือฉี : “ผมไม่รู้ว่าคุณจะปรากฏตัวขึ้นที่นี่ ผมเพียงแค่มากินข้าวเป็นเพื่อนคุณลุงคุณป้าเท่านั้น ไม่ได้เจาะจงที่คุณ!”
“ใช่ พี่ ฉันกับพี่จ้าวมาด้วยกัน ฉันสามารถเป็นพยานให้เขาได้ เขาไม่ได้มานั่งเฝ้ารอพี่ที่นี่โดยเฉพาะ!” เสี้ยฉีงช่วยกล่าวเสริม
“ฉันไม่สนใจว่าคุณจงใจจะมานั่งเฝ้ารอฉัน หรือว่าไม่ได้จงใจมานั่งเฝ้ารอฉัน ฉันขอให้คุณได้โปรดรีบออกไปจากสายตาของฉันทันที แล้วก็อย่ามาวุ่นวายกับฉันอีก!” หยางซือฉีกล่าวด้วยท่าทีที่เด็ดเดี่ยว
จ้าวเหว่ย พ่อหยางแม่หยางล้วนร้อนใจแทบตาย ทำไมหยางซือฉีถึงเปลี่ยนเป็นแบบนี้ได้? เด็กหนุ่มจนๆผู้นี้พูดอะไรให้หยางซือฉีกินกันแน่?
“ซือฉี คุณต้องการที่จะทำเพื่อยาจกนี่จริงหรอ ถึงได้ทำกับผมแบบนี้?” จ้าวเหว่ยรู้ เหตุผลที่หยางซือฉีทำแบบนี้ล้วนอยู่ที่ตัวของฉินหลั่ง ไม่ว่าจะพูดยังไงเขาก็เป็นลูกคนรวยคนหนึ่ง จะสามารถยอมรับความพ่ายแพ้ต่อฉินหลั่งยาจกคนหนึ่งได้ยังไง เขาใช้มือชี้ไปทางฉินหลั่ง ถามไปทางหยางซือฉีอย่างฮึกเหิม : “เขามีอะไรที่เทียบกับผม? ผมสามารถซื้อบ้านในเมืองให้คุณได้ เขาทำได้หรือ? ผมสามารถทำให้คุณสวมใส่สร้อยคอเพรช เขาทำได้ไหม? ครอบครัวผมมีรายได้ปีละหลายสิบล้าน เขาล่ะ! เขาแพ้ผมทุกอย่าง เขาจะเอาอะไรมาเทียบกับผม?”
“ซือฉี คุณอย่าวู่วาม แต่งงานไม่ได้ง่ายขนาดนั้นอย่างที่คุณคิด เขาไม่สามารถให้ชีวิตที่ร่ำรวยกับคุณได้ และก็ปกป้องคุณไม่ได้ คุณอย่าโง่อีกเลย อย่าดื้อ เพียงคุณกลับมาอยู่ข้างกายผม ผมจะดีดีดีดีกับคุณ!…….” จ้าวเหว่ยพูดพลางทดลองสัมผัสไปที่ไหล่ของหยางซือฉี
“ออกไป ฉันจะแต่งงานกับใครก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับคุณ…….” หยางซือฉีดูท่าแล้วคงจะอธิบายกับจ้าวเหว่ยไม่รู้เรื่อง หล่อนหันไปทางฉินหลั่ง แล้วเตรียมลากฉินหลั่งออกไปจากที่นี่!
“คุณชายฉิน พวกเราไปค่ะ!” หยางซือฉีดึงมือฉินหลั่ง จะหมุนตัวเดินจากไป
“หยุด!” แม่หยางดึงหยางซือฉีไว้ หล่อนโมโหหยางซือฉีจะแทบจะตายแล้ว : “ไม่เข้าใจคำพูด แกนี้ยิ่งโตยิ่งเอาใจยากจริงๆ! ยืนตรงๆให้ฉัน”
แม่หยางดึงหยางซือฉีไปด้านหลัง เสี้ยฉีงก็ดึงหล่อนไว้
“เด็กหนุ่ม เธอใช้วิธีการที่ดีนะ หลอกลูกสาวบ้านฉันจนสับสนเลอะเทอะ!” แม่หยางมองไปทางฉินหลั่ง หล่อนตระหนักได้ถึง ฉินหลั่งถึงจะเป็นกุญแจสำคัญในการแก้ปัญหา
ฉินหลั่งแสดงความไม่พอใจออกมาเสียงหนึ่งด้วยความจนปัญญา ตัวเองทำอะไรลงไปกันแน่? หญิงสูงอายุผู้นี้ถึงใส่ร้ายตัวเอง!
“โอ้โห เธอยังไม่ยอมแพ้คือยังไง? แบบเธอนี้ยังคิดจะขอลูกสาวของฉัน! เธอฝันกลางวันไปเถอะ!” ตั้งแต่แรกแม่หยางก็มองฉินหลั่งแบบไม่ถูกชะตา
“เธอหมายปองลูกสาวของฉันไม่ใช่หรือ มา เธอรายงานพวกเราสองผู้เฒ่าสิ เธอมีคุณสมบัติอะไรที่จะทำให้พวกเรายกลูกสาวให้แต่งงานกับเธอ!” พ่อหยางเดินมาด้านหน้าฉินหลั่ง เขาพูดกับฉินหลั่งด้วยโทสะที่พลุกพล่าน น้ำลายของคำพูดกระเซ็นโดนที่บนหน้าของฉินหลั่ง
“ผมมีหน้าที่อะไรที่จะต้องรายงานกับพวกคุณ?” ฉินหลั่งออกห่างจากพ่อหยางมาเล็กน้อย คนแก่สองคนนี้น่าตลกจริงๆ ฉินหลั่งมีฐานะเป็นคุณชายของตระกูลที่ร่ำรวยอันดับหนึ่งของโลก ตอนนี้กลับถูกพวกเขาสองคนตั้งคำถามด้วยน้ำเสียงตำหนิติเตียน คิดว่าตัวเองเป็นใครกันน้า?
“เหอะ แกฟังซิ้ว่าเด็กหนุ่มที่ไม่รู้เรื่องนี่พูดอะไร? พฤติกรรมน่าเอือมระอาแบบนี้ยังคิดจะขอลูกสาวของฉัน เธอรอไปเถอะ!” พ่อหยางพูดด้วยความไม่พอใจเป็นที่สุด
“คุณลุงคุณป้า เขาไม่พูดเพราะว่าไม่มีหน้าจะพูดกับพวกท่าน! เขาไม่พูด หนูจะพูดกับพวกท่าน หนูกับเขาอยู่โรงเรียนเดียวกัน!
ในเวลานี้เสี้ยฉีงยืนขึ้นมา หล่อนก็ไม่เข้าใจ ทำไมพี่สาวลูกพี่ลูกน้องถึงได้ไม่เสียดายที่จะทะเลาะจนแตกหักกับจ้าวเหว่ย ก็ต้องการที่จะปกป้องฉินหลั่ง แต่ที่หล่อนรู้ว่า จะไม่ปล่อยให้พี่สาวลูกพี่ลูกน้องพลาดจากจ้าวเหว่ยลูกคนรวยผู้นี้ไปได้เด็ดขาด
“เขาเป็นนักเรียนจนๆคนหนึ่งในโรงเรียนของพวกเรา ยากจนจนดังที่สุดในโรงเรียน! ตลอดทั้งปีก็มีเสื้อผ้าไม่กี่ชุด เขายังเป็นสมาชิกในทีมเชียร์ด้วย ในทีมเชียร์ ผู้หญิงคนไหนก็ได้ ก็สามารถที่จะรังแกเขาได้ แม้แต่ผายลมเขาก็ยังไม่กล้าผาย เทอมหนึ่งไม่ได้ทำงานที่ร้านสะดวกซื้อ ก็ทำงานอยู่ในร้านอาหารของโรงเรียน เขายังขอเงินจากคนอื่นที่หน้าร้านอาหารในเมืองอีก……”
“ห๊ะ! นี่เป็นนักเรียนที่ไหน? ที่แท้นี่ก็เป็นขอทาน” แม่หยางตกใจมากเมื่อได้ยินเสี้ยฉีงกล่าว ให้หยางซือฉีอยู่กับคนประเภทนี้ ยังจะพูดถึงชื่อเสียงเงินทองอะไรอีก? แค่ไม่โดน“มอด”ตัวนี้กินหมดก็ถือว่าขอบคุณเป็นอย่างยิ่งแล้ว
“ไป ออกไปให้ฉัน อย่ามาทำลายลูกสาวของฉัน……” แม่หยางผลักฉินหลั่ง
“ในฐานะที่พวกเราเป็นพ่อแม่ของหยางซือฉี ตอนนี้จะพูดกับเธอให้ชัดเจน พวกเราไม่อนุญาตให้เธอคบกับเค้า เธอก็ไม่ต้องคิดเพ้อเจ้อว่าจะได้แต่งงานกับลูกสาวของฉันอีก เธอได้ยินชัดเจนหรือยัง!” พ่อหยางกล่าวเตือนฉินหลั่งอย่างจริงจังเคร่งขรึม เขาใช้มือชี้ไปทางฉินหลั่ง : “หลังจากนี้ไม่อนุญาตให้มาวุ่นวายกับลูกสาวของฉันอีก ฟังรู้เรื่องแล้วใช่ไหม!”
“พูดจาก็ได้ ไม่ต้องใช้มือชี้มาที่ผม!” โดนคนใช้มือชี้ฉินหลั่งมีความรู้สึกไม่ดีเอามากๆ
“เธอยังจะมีอารมณ์อีก ฉันจะชี้เธอทำไมหรอ?” พ่อหยางกลับได้คืบเอาศอก เขาเอาร่างกายดันไปบนร่างกายของฉินหลั่ง เกือบจะติดกับฉินหลั่งแล้วพูด : “อย่ามาเข้าใกล้กลับลูกสาวฉันอีก ฟังเข้าใจไหม? ยาจก!”
แม้ว่าฉินหลั่งจะได้รับการอบรมมาสูงแค่ไหน ตอนนี้ก็ไม่สามารถที่จะอดทนได้ เขาผลักพ่อหยาง พ่อหยางเซไปสองสามก้าว เกือบจะล้ม
“โต้ตอบแล้ว เธอกล้าผลักสามีของฉัน!” แม่หยางก็ไม่ได้กินผัก หล่อนยกมือขึ้น ต้องการจะตบไปบนหน้าของฉินหลั่ง
แล้วในเวลานี้ มีเงาร่างหนึ่งพุ่งไปที่ร่างของฉินหลั่ง เป็นหยางซือฉี หล่อนกอดฉินหลั่งไว้แน่น แม่หยางใช้มือตีลงไปที่ด้านหลังศีรษะของหล่อนอย่างแรง