The Soul Purchasing Pirate
บทที่259:เก็ทซึกะ เท็นโช!
S.P.P: บทที่ 259: เก็ทซึกะ เท็นโช!
หน้าอกของคุชันที่ถูกแทงด้วยดาบน้ําแข็งนั้นได้มีเลือดไหลซึมออกมาผ่านเสื้อผ้าของเขาด้วยพลังของเขาดาบน้ําแข็งนั้นก็ได้ สลายหายไปอย่างรวดเร็วและในขณะเดียวกันนั้นเองเขาก็ได้ใช้พลังน้ําแข็งของเขาในการสมานแผลที่ถูกแทง
” ระวังตัวให้ดีๆ!”
คิซารุนั้นได้กัดฟันพูดออกมาก่อนที่ดวงตาของเขาจะเปลี่ยนไปเป็นสีขาวและหมดสติไป
อาการบาดเจ็บของเขามันหนักเกินไป,ตั้งแต่หน้าอกจนถึงหน้าท้องร่างของเขานั้นเกือบที่จะถูกแบ่งครึ่งแม้แต่กระดูกขาขวาของเขาก็ยังถูกสะบั้นออกมาเป็นสองส่วน
การที่อาการบาดเจ็บแบบนี้เกิดขึ้นกับคนระดับพลเรือเอกได้นั้นมันแสดงให้เห็นถึงความโหดเหี้ยมและความแข็งแกร่งของศัตรูที่เขาเผชิญ
“ ทิ้งฉันไว้คนเดียวแบบนี้มันทําให้ฉันกลัวนิดหน่อยนะเนี่ย!”
คุซันได้กล่าวออกมาอย่างจนปัญญา
แววตาของชายหัววัวที่ยืนอยู่ในระยะไกลนั้นทําให้เขานึกถึงช่วงเวลาที่เขาเผชิญหน้ากับหมาป่าเดี๋ยวดายในปาลึก
ความรู้สึกกลัวและไร้พลังนั้นได้ปรากฏขึ้นมาในใจของเขา
“ฟื้วว!”
ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้กระแทกพื้นและพุ่งเข้าหาคุซันพร้อมกับฟาดฟันซันเงสืออกไปอย่างรวดเร็ว
“ ยังเหลือนายอยู่งั้นสินะ!”
คุซันนั้นได้ยกดาบน้ําแข็งของเขาขึ้นมาป้องกันแต่
“บิ๊ก!”
ดาบของเขานั้นถูกดาบสีดํานั้นตัดผ่านเข้ามาในทันทีก่อนที่จะพุ่งตรงมาที่ร่างของเขาและแยกร่างของเขาออกเป็นสองส่วน
“ ครั้งนี้เป็นน้ําแข็งงั้นหรอ?”
โรแกนได้เหลือบตามองไปที่กองน้ําแข็งที่ถูกเข้าฟาดฟันไปเมื่อกี้
“ เป็นการโจมตีที่ดุร้ายและน่ากลัวจริงๆ”
กองน้ําแข็งนั้นเริ่มฟื้นกลับมาเป็นร่างของคุซันอย่างช้าๆ
“ น่าสนใจจริงๆ”
โรแกนได้กล่าวและหัวเราะออกมาเสียงดัง
“ เหมือนกับชายคนนั้นแต่ของนายคงจะเป็นน้ําแข็ง!”
ในขณะที่โรแกนกําลังพูดอยู่นั้นคุซันก็ได้ก้าวออกมาข้างหน้าพร้อมกับฟาดฟันดาบของเขามาทางโรแกน
เมื่อเห็นอย่างนั้นโรแกนก็ได้ตวัดซันเงสึสวนกลับไปในทันที
ร่างของคุซันนั้นได้ถูกผลักกลับไปในทันทีแต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้พุ่งเข้าไปหาโรแกนอีกครั้ง
ดาบในมือของทั้งคู่นั้นได้เข้าปะทะกันอย่างรวดเร็ว,ท่ามกลางซากปรักหักพังการต่อสู้ยกที่สองได้เริ่มขึ้นแล้ว
ในตอนนี้โรแกนรู้สึกตื่นเต้นมาก,เขาได้ส่งเสียงหัวเราะและฟาดฟันซันเงสืออกมาไม่ยอมหยุดในเวลานี้บนใบหน้าของคุซันนั้นเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ไหลรินไปทั่วทั้งใบหน้า
ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายนั้นเหนือกว่าที่เขาคิดไว้มาก
ทุกกระบวนดาบนั้นเขาไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่ามันจะมาจากทางไหน,แม้แต่ฮาคิสังเกตุของเขาก็ไม่สามารถบอกได้,มันเหมือนกับว่าทุกดาบที่เขาฟาดฟันออกมานั้นมันไม่ได้เกิดจากการสั่งการจากสมองราวกับว่าเขาอยากจะฟันไปตรงไหนเขาก็ฟันไปตรงนั้นในทันที
เพียงพริบตาเดียวทั้งสองนั้นก็ได้ปะทะกันนับร้อยรอบแล้ว
บนร่างของคุซันนั้นปรากฏบาดแผลและเลือดที่ไหลรินออกมาเป็นจํานวนมากแต่เขานั้นก็ได้ใช้พลังของเขาในการสมานมันเรียบร้อยแล้ว
เขานั้นไม่สามารถสู้อีกฝ่ายได้เลยแถมแรงกดดันของอีกฝ่ายก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ!
เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายนั้นกําลังแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า เหมือนกับชายคนนั้นนายไม่รู้ว่าการต่อสู้ที่แท้จริงคืออะไร!”
ซันเงสึนั้นได้กระแทกไปที่ดาบน้ําแข็งของคุซัน
“เพร้ง”
ดาบน้ําแข็งของเขาแตกสลายพร้อมกับร่างของเขาที่ถูกผลักออกไปสิบก้าวก่อนที่จะหยุดลง
“ ให้ฉันช่วยสอนการต่อสู้ให้นายเอาไหม!?”
โรแกนได้หัวเราะออกมาเสียงดังพร้อมกับฟาดฟันซันเงสีเข้าใส่คุซันอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
“ฟื้ววว!”
ซันเงศ์นั้นได้กรีดร้องออกมาเสียงดังพร้อมกับผ่าอากาศเข้าไปหาคุซัน,การฟาดฟันในครั้งนี้นั้นเร็วกว่าและดุร้ายกว่าในทุกครั้งที่ผ่าน มา!
ในตอนนี้บนหน้าอกของคุซันนั้นได้ปรากฏรอยเลือดที่ลากยาวขี้นมาก่อนที่เขาจะทรุดตัวลงไปบนพื้น
“ แต่ว่าราคาสําหรับการสอนสั่งนะมันคือชีวิตของนาย!”
โรแกนได้หัวเราะพร้อมกับยกมือของเขาขึ้นมา
“วมม!”
“กรังด์ เรย์ ซีโร่”
ลําแสงสีแดงนั้นได้พุ่งเข้าไปหาร่างของคุซันอย่างรวดเร็ว
“บูมมม!”
จ ะ ส่ง ss๐. รั้งนี้นั้นมีรัศมีถึงที่
การระเบิดในครั้งนี้นั้นมีรัศมีถึงหนึ่งกิโลเมตร,มันได้เผาทําลายทุกสิ่งที่ขว้างหน้า
ภายในเปลวเพลิงร่างของคุซันนั้นกําลังหลบหนีออกมาด้วยใบหน้าที่ดูน่าเกลียด
“ ยังไม่ตายไปอีกขั้นหรอ? ,แข็งแกร่งดีหน”
คําพูดที่เย็นชาได้ดังขึ้นมาทางกลางเปลวเพลิงที่กําลังโหมกระหน,ทันใดนั้นเปลวเพลิงเหล่านั้นก็ได้แยกตัวออกก่อนที่เผยให้เห็นถึงร่างของโรแกนที่กําลังก้าวเดินออกมาและในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้โน้มตัวและพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับซันเงในมือข
วาของเขา
“มันจบแล้ว!”
คุซันนั้นกําลังสิ้นหวัง,เขานั้นไม่ได้ขยับหนีไปไหน
ความเร็วของอีกฝ่ายนั้นน่าหวาดกลัวมากและด้วยสภาพร่างกายของเขาในตอนนี้เขาไม่สามารถต่อต้านอีกฝ่ายได้อีกแล้ว
“เก็ทซึกะ เท็นโช!”
คลื่นดาบจันทร์สี้ยวสีดําได้กระแทกเข้าไปที่ร่างของคุซันอย่างดุร้ายร่างของเขานั้นถูกกระแทกออกไปไกลนับร้อยเมตรพร้อมกับเปลวไฟที่เผาไหม้ขึ้นมาตามรายทาง
โรแกนนั้นไม่ได้หยุดแค่นั้นเขาได้พุ่งเข้าไปหาคุซันอีกครั้งในทันที
คุซันนั้นได้ลุกขึ้นมาด้วยร่างกายที่อาบชโลมไปด้วยเลือดเขายัง
ไม่ตาย
“ นี่จะเป็นดาบสุดท้ายในชีวิตของนาย!”
โรแกนนั้นได้ฉีกยิ้มออกมาพร้อมกับพุ่งเข้าไปหาคุซันด้วยซันเงสึในมือขวาของเขา
“ ตายงั้นหรอ?”
คุซันได้หลับตาเขานั้นรู้สึกเหนื่อยล้าก่อนที่เขาจะหมดสติลงไปในที่สุด
โรแกนนั้นเริ่มเข้าใกล้คุซันมากขึ้นเรื่อยๆระยะห่างระหว่างพวก เขานั้นใกล้กันมาก
สิบเมตร ห้าเมตรสามเมตรสองเมตร หนึ่งเมตร
แต่ทันใดนั้นเองร่างกายของโรแกนก็สั่นสะท้านขึ้นมา
หน้ากากฮอลโลว์นั้นได้แตกสลายพร้อมกับกระดูกสีขาวบนร่างกายของเขาที่แตกสลายออกกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ผมสีดําเงานั้นได้พลิ้วไหวไปตามสายลมพร้อมกับใบหน้าที่คุ้นเคยที่ปรากฏขึ้นมาเขานั้นไม่ได้เคลื่อนไหวไปไหนเขาทําเพียงแค่หยุดยืนอยู่ตรงนั้น
เขาได้เหลือบมองไปที่ดาบสีดําที่อยู่ในมือก่อนที่มันจะจางหาย
“ หมดเวลาแล้วงั้นสินะ?”
โรแกนนั้นได้มองไปที่คุซันที่อยู่ตรงหน้าราวกับว่าได้เข้าใจอะไรบางอย่าง
ในตอนที่ไวท์ได้ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาอย่างสมบรูณ์นั้นสติของโรแกนเองก็ได้ดับลงอย่างสมบรูณ์เช่นกัน นี่เป็นการกระทําที่อันตรายมากที่อนุญาตให้สิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาอย่างไวท์เข้ามาควบคุมร่างกายและจิตสํานึกในตอนที่จิตสํานึกของเขาดับวูบไปนั้นโรแกนนั้นก็ถูกตัดขาดจากโลกภายนอกอย่างสมบรูณ์
ด้วยเหตุนี้เองเขาจึงไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย
แต่ก็ยังนับว่าโชคดีที่ไวท์นั้นเป็นเพียงแค่เครื่องจักรสังหารที่ไม่ได้สนใจสิ่งอื่นนอกจาการฆ่าฟันมันจึงทําให้เขารู้สึกโล่งอก
ในตอนนี้คุซันนั้นได้หมดสติและลงไปนอนกองอยู่บนพื้นแล้วส่วนคิซารุนั้นก็ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย
“ เป็นการปะทะกันที่บ้าคลั่งจริงๆ”
โรแกนนั้นได้กวาดตามองไปที่ซากปรักหักพังรอบๆตัวเขาด้วยความประหลาดใจ
ซากปรักหักพังนี้กินพื้นที่ถึงเจ็ดถึงแปดกิโลเมตรและในตอนนี้ดูเหมือนว่าเขตตะวันออกเฉียงใต้ของศูนย์ใหญ่กองทัพเรือนั้นจะถูกทําลายลงอย่างสมบูรณ์แล้ว
สิ่งที่น่าเหลือเชื่อยิ่งกว่านั้นก็คือทหารเรือทั้งสองคนนี้ที่กําลังน อนสิ้นสติอยู่ตรงนี้
“ แต่อย่างไรก็ตามฉันรู้สึกได้ว่าร่างกายของฉันในตอนนี้มันแตกต่างไปจากเดิม!”
ดวงตาของโรแกนนั้นกําลังเปล่งประกาย
เขาสัมผัสได้ถึงสัญชาตญาณการต่อสู้ที่บ้าคลั่งที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในร่างกายของเขา
โรแกนนั้นได้เอื้อมมือไปหยิบดาบเจ็ดดาวที่อยู่ด้านหลังของเขานมาอย่างรวดเร็ว
จากนั้นโรแกนก็ได้หันหน้าไปมองกําแพงสูงที่อยู่ห่างออกไปประมาณร้อยเมตรก่อนที่เขาจะฟาดฟันดาบเจ็ดดาวออกไป
ในตอนนั้นเองคลื่นจันทร์เสี้ยวสีฟ้าก็ได้ปรากฏขึ้นมา
“เก็ทซึกะ เท็นโช!”
