My Iron Suit ตอนที่ 296: คืนนั้นเมื่อหลายปี ก่อน!
สิ่งนี้ทําให้เฉินโม่สับสนมาก เพื่อนร่วมชั้นทั่วไปที่ไม่ได้เห็นมาหลายปีจะรับรู้การเปลี่ยนแปลงของตัวเองได้อย่างไร?
ในความเป็นจริง เฉินโม่ ไม่รู้ว่าแม้ว่า เอนรอน จะเป็นเพียงเพื่อนร่วมชั้นธรรมดาของเขา แต่เขาก็ไม่ธรรมดาสําหรับ เอนรอน
เอนรอน ไม่มีวันลืมคืนนั้น เธอกลับบ้านคนเดียวด้วยจักรยาน เมื่อเธอเดินผ่านตรอกใกล้โรงเรียนเธอก็ถูกกลุ่มคนหยุดในความมืด
เนื่องจากครอบครัวของเธออาศัยอยู่ใกล้กับโรงเรียนและมาเช้ามากทุกวันเธอจึงถือกุญแจสําคัญของห้องเรียนไว้เสมอ ในตอนกลางคืนเพราะเธอต้องการล็อคประตูเธอจึงเป็นคนสุดท้ายเสมอ ตอนนี้บนถนนสายนี้ยกเว้นเธอ ไม่มีเพื่อนร่วมชั้นคนใดผ่านมาและแม้ว่าจะมีคนอยู่ก็ประมาณว่า พวกเขาไม่กล้าที่จะช่วยมีคนไม่ดีหกหรือเจ็ดคนที่ตรงข้าม ความเป็นไปได้ที่จะตรงลงไปช่วยน้อย และวิ่งหนีนั้นใหญ่ที่สุด
เมื่อมองไปที่กลุ่มคนที่ยิ้มเยาะเธอ เอนรอน ก็รู้ไม่มากนัก แต่เดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป!
จริงๆแล้วคนกลุ่มนี้จ้องมอง เอนรอน มานานแล้ว พวกเขาล้วนเป็นนักเลงตัวเล็กที่ไม่ได้ทํางาน คนกลุ่มหนึ่งมักจะรวมตัวกันกินดื่มเที่ยวเล่นต่อสู้กับผู้คนทะเลาะวิวาทกันและเมื่อพวกเข ไม่มีเงินพวกเขาจะวิ่งไปหาเงินกลางดึกเป็นครั้งคราว มีการปล้นใกล้โรงเรียนและนักเรียน พวกเขาบางคนเคยเห็น เอนรอน ที่ขี่จักรยานกลับบ้านคนเดียวในตอนดึกเมื่อพวกเขาปล้นคนที่นี่ ในเวลานั้นพวกเขาถูกดึงดูดด้วยท่าทางที่น่า หลงใหลของเธอภายใต้แสงไฟสลัว หลังจากได้เห็นรูปลักษณ์ของเธอเธอก็ยังเป็นคนที่เงียบสงบ และมีอารมณ์สดชื่นและใบหน้าที่สวยงามและอบอุ่นก็ดึงดูดใจมากและพวกเขาก็มีความคิดที่ไม่ดีอยู่ในใจ
หลังจากการสังเกตติดต่อกันหลายครั้งพวกเขาแสดงให้เห็นว่าเธอมักจะกลับบ้านคนเดียวหลังเลิกเรียนซึ่งสะดวกมากสําหรับการเริ่มต้น คนกลุ่มสุดท้ายมารวมตัวกันและตัดสินใจที่จะเริ่มต้นเธอในซอยนี้!
เอนรอนที่ติดอยู่ในฝูงหมาป่ากรีดร้องด้วยความกล้าหาญ แต่น้ําเสียงที่สั่นระริกในความนุ่มนวลนั้นแลกกับการเยาะเย้ยอย่างไร้ความปรานีของอีกฝ่าย
เมื่อมองไปที่ใบหน้าด้วยรอยยิ้มอันตื่นกระหาย พวกอันธพาลที่ค่อยๆล้อมรอบเธอ เอนรอน ที่ตื่นตระหนกและหวาดกลัวและต้องการที่จะออกไป แต่ทั้งสองคนได้ดึงลงจากรถโดยตรงและผลักลงไปกลางดิน
เอนรอนล้มลงกับพื้นอย่างหมดหนทางและมองไปที่กลุ่มคนร้ายที่รวมตัวกันรอบ ๆ โดยตระหนักว่าสถานการณ์อันตรายของเธออยู่ในความตื่นตระหนกและเริ่มร้องขอความช่วยเหลือ แต่เธอแค่ตะโกนไม่กี่ครั้งพวกเขาก็ปิดปากของพวกเธออย่างรวดเร็วและลากลึกเข้าไปในซอยมืด
เมื่อรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ เอนรอน พยายามอย่างเต็มที่ที่จะต้านทาน แต่มันก็ไม่ได้ผลและถูกดึงเข้าไปในความมืดของตรอกอย่างรวดเร็ว
เอนรอนซึ่งถูกปิดปากไม่สามารถส่งเสียงได้มือ และเท้าของเธอถูกจับแน่นและหัวใจของเธอก็อดไม่ได้ที่สิ้นหวังอย่างสุดซึ้ง น้ําตาสองสายไหลอาบแก้มอย่างเงียบ ๆ
ขณะที่ เอนรอน ถูกดึงเข้าสู่ความมืดมิดอย่างสมบูรณ์และหัวใจก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวังที่ได้ขอบเขตทันใดนั้นร่างที่แข็งแกร่งก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาของเธอและรีบวิ่งเข้าไปในความมืดอย่างรวดเร็ว
จากนั้นเสียงกรีดร้องของความเจ็บปวดก็ดังขึ้น ในความมืดรอบตัวเธอในไม่ช้า เอนรอน กํามือของคนสองสามคนที่จับปากของเธอคลายเธอ และตะโกนที่ด้านข้าง ดวงตาค่อยๆปรับตัวให้เข้ กับมืดนี้
ด้านหน้าของเธอเด็กผู้ชายในชุดนักเรียนกําลังต่อสู้กับเหล่าร้าย พื้นไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เขาวางคนลงไปหลายคนนอนกับพื้นกุมคอท้องลําตัวท่อนล่าง ฯลฯ เสียงกรีดร้องคนอื่น ๆ ที่เหลือก็สูญเสียไปกับการโจมตีที่รุนแรงและรวดเร็วของเด็กชายคนนี้
เอนรอนคิดเพียงว่าเขาเป็นเหมือนปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ในทีวี เธอไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนเมื่อเขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เธอสามารถมองเห็น แต่นักเลงล้มลงในมือของเขาในสายตาของเอนรอน ไม่สามารถช่วย แต่กระจายรูปลักษณ์พิเศษ
หมัดและเท้าของเขาพุ่งไปที่คนพวกนั้นและในไม่ช้าเขาก็ทําให้คนทั้งหมดนอนอยู่บนพื้น
เนื่องจากทั้งสามด้านถูกกําแพงสูงปิดกั้นแสงจึงสลัวมากและ เอนรอน มองไม่เห็นรูปลักษณ์ของเด็กชาย แต่เธอมองเห็นได้ชัดว่าเขาสวมชุดนักเรียนของโรงเรียนของเธอ
ภายใต้การจ้องมองของ เอนรอน เด็กชายซึ่งน่าจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอไม่ได้เห็นเธอก่อนที่จะทุบตีพวกอันธพาลทั้งหมด
แต่เขากลับเดินไปที่พื้นอันธพาลที่นอนอยู่บนพื้นยกมือและเท้าขึ้นขัดขวางเขา
เสียงของการแตกหักของกระดูก และเสียงกรีดร้องแห่งความเจ็บปวดและความเศร้ายังคงกรีดร้องในความมืดมิดนี้และยังคงมีเสียงร้องไห้และนักเรียนมัธยมปลายคนนี้ที่น่าจะอายุใกล้เคียงกับ เธอก็ไม่ลังเลหรือเป็นการหยุดชั่วคราวโดยไม่สนใจเสียงกรีดร้องและขอการให้อภัยและยังคงดําเนินการไปทีละขั้นตอน
มีคนร้ายอยู่ใกล้ ๆ ด้านนอกพยายามที่จะหลบหนีและเขาได้ปืนออกมาจากความมืดในขณะที่เขาอุ้มเด็กเพื่อจัดการกับคนอื่น ๆ น่าเสียดายที่วินาทีต่อมาเสียงฝีเท้าดังขึ้นข้างหลังเขาเพียงรู้สึกว่าข้อเท้าของเขาตึงเหมือนถูกแหนบเหล็กหนีบแน่นและเขาก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากการดิ้นรนได้ ในที่สุดเขาก็ถูกลากกลับเข้าไปในความมืดของตรอกด้วยคําอ้อนวอนที่สิ้นหวัง
จากนั้นก็มีเสียงของการแตกหักสี่ชิ้นและเสียงของการกรีดร้องบนพื้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง
ในอีกด้านหนึ่ง เอนรอน ได้เห็นกระบวนการทั้งหมด แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกไม่สบายใจหรือทนไม่ได้ตรงกันข้ามเธอมองไปที่แขนขาทั้งหมดที่ถูกหักโดยเด็กชาย เธอรู้สึกมีความสุขมากเท่านั้น อารมณ์ของความตื่นตระหนกสิ้นหวังและเจ็บปวดตามมาอย่างสงบ นี่คือน้ําใจและความเป็นศัตรูที่พูดกันในทีวี!
หากวันนี้เขาไม่ปรากฏตัว เอนรอน ไม่รู้ว่าเธอยังมีความกล้าที่จะมีชีวิตอยู่หรือไม่แม้ว่าเธอจะมีชีวิตอยู่ก็ตามคาดว่ามันเป็นเพียงศพที่เดินได้ สําหรับคนเหล่านี้ เอนรอน ไม่มีความเห็นใจใด ๆ นี่คือการลงโทษที่พวกเขาสมควรได้รับ ถ้าจะปล่อยให้ติดคุกจริงๆแค่สองหรือสามปีเธอจะไม่ยอมรับ
ไม่เพียงเพราะคนเหล่านี้เกือบจะทําลายเธอ แต่ยังเป็นเพราะเธอรู้ดีว่าหากไม่มีใครหยุดยั้งคนเหล่านี้จะยังคงทําสิ่งเลวร้ายในอนาคตและอาจจะมีผู้หญิงอีกคนตกอยู่ในมือพวกมัน
แม้ว่าตํารวจจะจับกุมพวกเขาได้ แต่ก็จะต้องทนติดคุกเพียงไม่กี่ปี หลังจากออกมาพวกเขาจะทวีความรุนแรงขึ้นเท่านั้นและพวกเขายังคงเป็นมะเร็งของสังคม
ทุกวันนี้แขนขาหักไปหมดแล้วและสู้คนอื่นไม่ได้อีกต่อไป มันจะได้ผลดีกว่าการอยู่ในคุก
