My Iron Suit ตอนที่ 434: โลกเต็มไปด้วยงานเลี้ยง!
แซคาร เทย์เลอร์ พูดไม่ออก เขาไม่สังเกตเห็นรายละเอียดเหล่านี้เลยและแม้ว่าเขาจะให้ความสนใจกับมัน แต่ก็ยากที่จะแยกแยะความแตกต่างระหว่างพวกเขาได้อย่างถูกต้องสิ่งนี้ทําให้ เขารู้สึกสับสน เด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอย่างลึกซึ้งจะรู้เรื่องนี้ได้อย่างไรและเขามีพลังมากกว่านายพลทหารผ่านศึกที่อยู่ในกองทัพมาหลายปี
เมื่อคิดเช่นนี้แซคารีเทย์เลอร์ จึงถามความสงสัยในใจของเขาโดยตรง
“คุณเรียนรู้จากสิ่งนี้มาจากไหน”
ในเวลานี้วิคเตอร์เดินออกไปข้าง ๆ และทันใดนั้นก็บิดหัวของเขาและมองไปที่ แซคารี เทย์เลอร์ เผยให้เห็นฟันเสือสองซี่ที่แหลมคมรอยยิ้มที่คุ้นเคยนี้ทําให้ แซคารี เทย์เลอร์รู้สึกตกใจ
แน่นอนว่าในช่วงเวลาต่อมาฉันได้ยินวิคเตอร์เปิดปาก
“แน่นอนว่าเจ้านายของเราสอนเขาบอกว่านี่เป็นสามัญสํานึกขั้นพื้นฐานของการเดินออกไปข้างนอกแม่น้ําและทะเลสาบตอนนี้โลกอยู่ในความโกลาหลและกลุ่มโจรก็ออกอาละวาดจึงจําเป็นต้องสามารถค้นหา การซุ่มโจมตีศัตรูล่วงหน้าเพื่อให้สามารถรับมือได้ไม่เช่นนั้นจะเป็นเหมือนคนแก่เมื่อศัตรูยิงยังโง่และนั่งอยู่บนม้าและเป็นเป้าหมายทันที! ”
วิคเตอร์กล่าวด้วยรอยยิ้มเผยให้เห็นฟันเขี้ยวยาวของเขาอีกครั้ง
“เจ้าเด็กเหม็น! ประโยคสุดท้ายนี้คือสิ่งที่คุณเพิ่มเข้ามา!”
อย่างไรก็ตามเด็กน้อยสองคนนี้มีความพยาบาทมากเกินไป พวกเขากล่าวว่าประสบการณ์ของนายไม่ดีเท่าของพวกเขาเองจนถึงตอนนี้พวกเขายังไม่ลืมและพวกเขาให้การโต้กลับที่แข็งแกร่งในทันที
วิคเตอร์มองไปที่รอยยิ้มอันน่าภาคภูมิใจของเทย์เลอร์ชราที่โกรธเกรี้ยวหันหน้าไปมองเจมส์ และทั้งคู่แสดงความยินดีเป็นตัวอย่างเล็ก ๆ น้อย ๆ แซคาร์ เทย์เลอร์ ผู้น่าสงสารเป็นชายหนุ่มที่เพิ่งหลบหนีจากการโจมตีของโจรและถูกแอบด่าโดยผู้ช่วยสองคนของเขาเขาหายใจไม่ออกจากอาการบาดเจ็บภายในโดยตรงและแทบอยากจะอาเจียนเป็นเลือด
แซคาร เทย์เลอร์ ถูกคนทั้งสองเพิกเฉยเป็นเวลานาน เขาขี่ม้าตามหลังคนทั้งสอง
ในความเป็นจริง แซคารี เทย์เลอร์ ไม่ได้โกรธมากนักรวมถึงการเปรียบเทียบกับ เฉินโม่ แบบไม่หยดเป็นแค่เรื่องตลกที่เล่นกับผู้ชายตัวเล็ก ๆ สองคน
อย่ามองไปที่เครื่องแบบทหารที่สวมใส่เป็นเวลานานและเสื้อผ้าที่ยอดเยี่ยมนายพลตัวเล็ก ๆ แต่เขายังห่างไกลจากความเป็นคนที่หยาบคายอย่างที่หลายคนคิด
ในสายตาของคนที่คุ้นเคยกับเขาจริงๆแล้วเขาเป็นสุภาพบุรุษ เขาเป็นอัศวินที่สง่างามเป็นมิตร และน่ารื่นรมย์ เขามีนิสัยสุภาพอ่อนโยนเป็นสุภาพบุรุษ เมื่อเทียบกับเฉินโม่ ในแง่หนึ่งมันเป็น เรื่องตลกที่ต้องอธิบายการเดินทางที่น่าเบื่อและยังอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับ เฉินโม่ “ปรมาจารย์” ผู้ลึกลับที่ทําให้ วิคเตอร์ และ เจมส์ ได้รับความเคารพและชื่นชมเป็นอย่างมากและต้องการทราบ ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสถานการณ์ของเขา
ตอนนี้ผ่านปากของเด็กน้อยสองคนเขามีความเข้าใจเฉินโม่มาก แต่ยิ่งเขารู้มากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าเฉินโม่ไม่อาจหยั่งรู้และคาดเดาไม่ได้อย่างสิ้นเชิง คนจีนลึกลับคนนี้คืออะไร?
นอกจากนี้ความแข็งแกร่งอันทรงพลังของวิคเตอร์และเจมส์และความสามารถทางเวทมนตร์ที่พวกเขาแสดงออกมาก็ทําให้เขาตกใจ
หลังจากสองปีของการต่อสู้ แซคาร์ เทย์เลอร์ รู้สึกได้แล้วว่าความแข็งแกร่งของทั้งสองนั้นแข็งแกร่งมาก แต่ใครก็ตามที่คิดว่ามันเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของภูเขาน้ําแข็งของทั้งสอง
ในช่วงเวลาก่อนที่กระสุนจะพุ่งเข้ามา, ความเร็วอันทรงพลังต่อหน้าเขา, ความสามารถในการกำจัดมือปืน, กรงเล็บที่สามารถทิ้งรอยกรงเล็บที่ลึกลงไปบนล่าต้นต้นไม้, ความแข็งแกร่งของทั้งสองนั้นแข็งแกร่งเพียงใด, ความมหัศจรรย์ของพวกเขาเป็นอย่างไร และความสามารถของ “เจ้านาย” ที่แข็งแกร่งกว่าวิคเตอร์ในปากของวิคเตอร์และเจมส์เป็นอย่างไร
คําถามทุกประเภทยังคงอยู่ในใจของ แซคาร เทย์เลอร์ อยู่ตลอดเวลา แต่เขาก็ไม่ถามอีก เขาอยู่กับคนทั้งสองมานานมาก เขารู้อารมณ์ของคนทั้งสองแล้ว พวกเขาไม่รําคาญที่จะโกหก พวกเขาสามารถพูดได้ว่าจะบอกเขาโดยตรงว่าเขาพูดไม่ได้แม้ว่าเขาจะถามสองคนก็จะไม่ตอบ
ทั้งสองเคยซ่อนความสามารถพิเศษของพวกเขามาก่อนและครั้งนี้เนื่องจากเขาตกอยู่ในอันตรายทั้งสองจะเพิกเฉยต่อสิ่งที่ซ่อนอยู่และใช้กําลังทั้งหมดเพื่อช่วยเขา
อย่างไรก็ตามอย่างน้อยสิ่งนี้ก็แสดงให้เห็นว่าทั้งสองคนยังคงเห็นด้วยและเป็นห่วงเขามาก และถึงแม้จะเสี่ยงที่จะเปิดเผยให้เขาช่วยชีวิตเขาซึ่งทําให้เขารู้สึกมีความสุขมาก
เขายังเข้าใจว่าทั้งสองเก็บความลับมาโดยตลอด ท้ายที่สุดแล้วความสามารถเวทย์มนตร์นี้เมื่อรู้แล้วจะยังคงทําให้เกิดปัญหามากมาย
ทั้งสองมีเจตนาปกปิดและมีข่าวลือเรื่องปีศาจในกองทัพ ถ้าพวกเขาอยู่ในยุคกลางพวกเขาจะถูกจับและสังหารโดยคริสตจักรในฐานะปีศาจ
ดังนั้น แซคาร์ เทย์เลอร์ จึงไม่ได้ไม่พอใจการปกปิดของทั้งสอง แต่ตัดสินใจที่จะช่วยทั้งสองเก็บความลับและไม่ให้ใครรู้
ทั้งสามคนทะเลาะกันตลอดทางจนถึงบ้านของ แซคาร์ เทย์เลอร์ ไร่ฝ่ายในรัฐเคนตั๊กกี้ที่ครอบคลุมพื้นที่กว่า 3,000 เอเคอร์
ต้องขอบคุณวิคเตอร์และเจมส์บนท้องถนนจํานวนโจรที่อยู่ตรงกลางถูกกําจัดอย่างง่ายดายโดยคนสองคนและแซคารีเทย์เลอร์ก็สามารถกลับไปที่บ้านได้อย่างปลอดภัย
“คุณสองคนอยู่กับฉันสักพักไหม”
แซคารี เทย์เลอร์ มองไปที่บ้าส่วนวิกเตอร์และเจมส์ที่ส่งเขากลับบ้านและวางแผนที่จะดําเนินการต่อก็ทําอะไรไม่ถูก
“ยังอีกไกลจากนิวยอร์กคุณต้องพักผ่อนอีก 2-3 วันแล้วออกเดินทางต่อ”
อย่างไรก็ตามคําพูดของเขาไม่ได้ผล วิคเตอร์และเจมส์ไม่ได้มีความหมายอะไร พวกเขาโยกหัวม้าตามเสียงม้า วิคเตอร์ขี่ม้าและมองไปข้างหน้า แซคาร์ เทย์เลอร์ ยิ้มและเผยให้เห็นฟันเสื้อสองซี่
“ไม่นะตาแก่เทย์เลอร์ งานเลี้ยงทั้งหมดในโลกต้องมีการลาจากและลาก่อน!”
เมื่อวิคเตอร์เสร็จสิ้นเขาเขย่าบังเหียนด้วยแรงและเร่งให้ม้าวิ่งไปทางไกล
เจมส์ก็หันกลับมาและโบกมือให้เทย์เลอร์และขี่ไป
“มีงานเลี้ยงทั้งหมดในโลกที่ต้องเลิกลา?”
แซคารี เทย์เลอร์ มองไปที่คนทั้งสองที่อยู่ห่างออกไปและอดไม่ได้ที่จะกระซิบประโยคนี้
“เด็กเลวคุณเรียนประโยคนี้มาจากไหน”
แซคาร เทย์เลอร์ ตะโกนที่ด้านหลังของทั้งสองคนทั้งสองที่ขี่ม้าอยู่ข้างหน้าไม่ได้หยุด แต่เสียงของวิคเตอร์ผ่านไปไกล
“นายของเรากล่าว!”
แซคารี เทย์เลอร์ ยืนอยู่ที่ประตูไร่ของเขาและมองไปที่คนทั้งสองที่เดินไปตลอดทางมุมปากของเขาแสดงรอยยิ้มที่ใจดี
“ไอ้สองแสบ!”
