My Iron Suit ตอนที่ 441: ครึ่งหนึ่งของสหรัฐอเมริกา!
สภาคองเกรสในปัจจุบันไม่ได้ถูกควบคุมโดยนายทุนของภาคเหนือและเจ้าของไร่ทาสทางใต้ พลังของเขาเองเป็นฝ่ายตรงข้ามกับกองกําลังขนาดใหญ่เหล่านี้ได้อย่างไร
เทย์เลอร์ รู้สึกอย่างลึกซึ้งถึงสถานการณ์ทางการเมืองที่เลวร้าย แต่ยังห่างไกลจากความเรียบง่ายอย่างที่เขาเป็น
แม้ว่าเขาจะละทิ้งผลประโยชน์ส่วนตนและความสูญเสียผลประโยชน์ทั้งหมดของประเทศจะเป็นสิ่งสําคัญที่สุดและในที่สุดก็จะละเมิดผลประโยชน์ของผู้อื่นเพื่อที่พวกเขาต้องการกําจัดมัน
ที่น่าขันก็คือเขาไม่เข้าใจเรื่องนี้เมื่อเขาตายและเขาก็คิดเพียงว่าเขาป่วยและเสียชีวิตจริงๆ
ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินโม่เขาคงไม่รู้ในชีวิตของเขาว่ามีเรื่องซับซ้อนมากมายซ่อนอยู่เบื้องหลังเขา
บางที่เขาไม่ควรลงสมัครรับตําแหน่งประธานาธิบดีในตอนเริ่มต้นโดยอยู่ในไร่ฝ่ายอย่างซื่อสัตย์ในฐานะเกษตรกร
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เทย์เลอร์ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกท้อแท้ดวงตาของเขาเลือนหายไปในทันที่นั่งอยู่บนเตียงอย่างกะทันหันศีรษะของเขาลดลงดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ผ้านวมตรงหน้าเขาเป็นเวลานานโดยไม่มีคําพูด
วิคเตอร์และเจมส์เห็นเขามองไปที่เฉินโม่อย่างไร้กังวล
เฉินโม่ ยิ้มและถาม เทย์เลอร์
“คุณต้องการที่จะแก้แค้นหรือไม่”
“แก้แค้น?”
เทย์เลอร์ ยังคงก้มศีรษะลงและกระซิบในปากของเขา เฉินโม่สามารถมองเห็นความผันผวน อย่างรุนแรงในดวงตาของเขา หลังจากนั้นไม่นานความผันผวนที่รุนแรงก็หยดลงโดยสิ้นเชิง เทย์ เลอร์ ส่ายหัวเบา ๆ พูด
“ฆ่าเฮนรี่เคลย์ และจะมีนายธนาคารคนอื่น ๆ เข้ามามีอํานาจและมีเจ้าของโรงงานเจ้าของคฤหาสน์เจ้าของทาสฉันไม่สามารถฆ่าพวกเขาทั้งหมดได้”
เห็นได้ชัดว่า เทย์เลอร์ สูญเสียความเชื่อมั่นในประเทศที่มืดมนและเสื่อมโทรมแห่งนี้ซึ่งอยู่ภายใต้การควบคุมของนายทุน
“ถ้าอย่างนั้นคุณต้องการเลิกทาสหรือไม่?”
ปากของเฉินโม่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“คิด! แน่นอน! แต่ฉันทําไม่ได้ประธานาธิบดีคนต่อไปทําไม่ได้! เจ้าของทาสเหล่านั้นเป็นตัวแทนของสหรัฐอเมริกาครึ่งหนึ่ง! เว้นแต่เราจะเอาชนะครึ่งหนึ่งของสหรัฐอเมริกาการเป็นทาสจะยกเลิกไม่ได้?”
เนื่องจากเดิมที่เขาเป็นเจ้าของสวน เทย์เลอร์ จึงตระหนักดีถึงพลังอันทรงพลังของเจ้าของทาสทางใต้ทั่วภาคใต้ของสหรัฐอเมริกา รัฐทางใต้ทั้งหมดอยู่ภายใต้การควบคุมของเจ้าของทาส เหล่านี้และรัฐบาล สําหรับพลเรือนและทาสทั้งหมดนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของเจ้าของทาสในไร่เหล่านี้
เมื่อเขาดํารงตําแหน่งสิ่งที่เขาคิดว่าไม่มีอะไรมากไปกว่าการป้องกันการแพร่กระจายของความเป็นทาสไปยังรัฐอื่น ๆ ในสหรัฐอเมริการักษาสถานะเดิมและไม่เคยคิดถึงเรื่องการเลิกทาสเลย ไม่ใช่เขาไม่ต้องการ แต่ทําไม่ได้
ทาสเป็นสมบัติส่วนตัวของชาวสวนและแรงงานฟรีของพวกเขา หากยกเลิกการเป็นทาสพวกเขาจะต้องจ่ายเงินเดือนให้กับผู้ที่เพาะปลูกสวนของพวกเขาในราคาจ้างพลเรือนเมื่อดุลการชําระเงินของพวกเขาจะเสีย แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถบรรลุจุดจบ แต่พื้นที่เพาะปลูกจํานวนมากก็ต้องเลิกกิจการไป
ทาสเป็นเส้นเลือดใหญ่ของเจ้าของไร่ เจ้าของทาสไม่สามารถยอมให้มีการเลิกทาสได้ สิ่งนี้กระทบต่อผลประโยชน์พื้นฐานที่สุดของพวกเขา หากรัฐบาลสหรัฐบังคับให้เลิกทาสผลสุดท้ายก็คือการจากไปของรัฐทาสทางใต้เท่านั้น รัฐบาลกลางอาจระเบิดสงครามกลางเมืองด้วยซ้ํา
“แล้วเอาชนะครึ่งหนึ่งของสหรัฐอเมริกา!”
น้ําเสียงของเฉินโม่ผ่อนคลายและเป็นกันเองมาก ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้พูดถึงสหรัฐอเมริกาที่แข็งแกร่ง แต่เป็นประเทศที่อ่อนแอและเล็ก
“เอาชนะพวกเขา?”
เทย์เลอร์พึมพํากับตัวเอง
“ใช่การเมืองและการประนีประนอมไม่สามารถแก้ปัญหาทาสได้ทางเดียวคือสงคราม!”
“เพียงเวลายังไม่สุกหลังจากสิบห้าปีการเป็นทาสจะเป็นประวัติศาสตร์อย่างสมบูรณ์!”
“สิบห้าปี?”
ในปากท่องเส้นตายที่เฉินโม่ให้ไว้ดวงตาที่เยือกเย็นของ เทย์เลอร์ส่องแสง
แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าทําไมเฉินโม่จะสรุปว่าการเป็นทาสจะสิ้นสุดลงในสิบห้าปี แต่เขาก็ได้สัมผัสกับความสามารถในการฟื้นคืนชีพแล้ว สําหรับค่าพูดของ เฉินโม่ ตอนนี้ เทย์เลอร์ ได้รับความเชื่อมั่นจาก วิคเตอร์ และ เจมส์
สิบห้าปีอาจฟังดูยาวนาน แต่ดูเหมือนว่าจะเร็วมากใน เทย์เลอร์ เมื่อเขาต้องการในตอนแรก คาดว่าจะเป็นไปได้จนถึงศตวรรษที่ 20 และแม้แต่ศตวรรษที่ 21 ระบบทาสของสหรัฐฯก็เป็นไปไม่ได้ที่จะล้มล้างอย่างทั่วถึง
สําหรับระบบที่ฝังแน่นในประเทศมาเกือบร้อยปีและระบบนี้ยังเกี่ยวข้องกับผลประโย ชน์พื้นฐานของคนครึ่งหนึ่งในประเทศการต้องการเปลี่ยนแปลงไม่ใช่เหตุการณ์ในคืนเดียว ในสิบห้าปีถือว่ามันสั้นมากแล้ว
เทย์เลอร์ สามารถจินตนาการได้ว่าสิบห้าปีนี้จะไม่มีวันสงบอย่างที่ เฉินโม่ กล่าวว่าการเมือง และการประนีประนอมไม่สามารถแก้ปัญหาทาสได้ทางเดียวคือสงคราม!
เอาชนะสหรัฐฯเพียงครึ่งเดียว เพื่อเลิกทาสโดยสิ้นเชิง!
การยุติการเป็นทาสจะต้องเป็นสงครามครั้งใหญ่ที่ยิ่งใหญ่และอลังการกว่าสงครามสหรัฐฯ – เม็กซิโก!
“ถ้าคุณต้องการคุณสามารถเข้าร่วมกองทัพกับวิคเตอร์และเจมส์และยุติการเป็นทาสได้ด้วยตัวเอง!”
คำพูดของ เฉินโม่ ทําให้ดวงตาของ เทย์เลอร์ เปล่งประกาย
ก่อนที่เขาจะเบื่อหน่ายกับสงครามนั่นเป็นเพราะเขาถูกคนของตัวเองยัดเยียดทําให้ทหารของเขาบาดเจ็บหนักจาก สงครามสหรัฐ – เม็กซิโกเป็นสงครามแห่งการรุกรานเป็นหลัก
การทําสงครามกับเจ้าของทาสเป็นไปเพื่อการรวมตัวของมาตุภูมิและปลดปล่อยผู้คน เทย์เลอร์ รู้สึกถึงเปลวไฟแห่งการต่อสู้ในใจอีกครั้ง
อย่างไรก็ตามสิบห้าปีต่อมาเขามีอายุมากกว่าแปดสิบปีแล้ว เขายังอยู่ในสนามรบได้อย่างไร? แม้ว่าสงครามจะเริ่มขึ้นก่อนหน้านี้ร่างกายของเขาก็ยากที่จะต้านทานได้
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เทย์เลอร์ ได้ตระหนักมากขึ้นว่าร่างกายของเขาไม่ดีเหมือนเดิม แม้ว่าเขาจะยังคงแข็งแกร่งในหมู่คนรอบข้าง แต่เขาก็ยังแย่กว่าตอนที่เขายังเด็ก นี่คือสาเหตุที่เขาได้รับ “ไข้มาลาเรีย” สําหรับตัวเอง “และอีกไม่กี่วันก็ไม่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับสาเหตุการตาย”
ยิ่งไปกว่านั้นมันยากที่จะบอกว่าเขาจะอยู่ได้จนถึงวันนั้นหรือไม่ ในยุคปัจจุบันมีไม่กี่คนที่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ถึงแปดสิบปี
เฉินโม่ มองไปที่ดวงตาที่สดใสของ เทย์เลอร์ จากนั้นก็หรี่ตาลงอย่างรวดเร็วรู้สึกถึงความสูญเสียภายในและความเสียใจมันเป็นเรื่องง่ายที่จะมองผ่านจิตใจของเขา
“ร่างกายไม่ใช่ปัญหาฉันสามารถทําให้คุณตายและฟื้นคืนชีพได้ตามธรรมชาติคุณสามารถฟื้นฟูความเป็นหนุ่มของคุณได้ที่จริงตอนนี้คุณมีชีวิตนิรันดร์แล้ว!”
“อะไร?!”
