ตอนที่ 568 กำจัดได้หนึ่งพันแต่เสียหายไปแปดร้อย
เมืองหลวง บนถนนหลิวไห่
กองบัญชาการใหญ่ของเครือข่ายฟ้าดินตั้งอยู่ที่ตรอกหลิงจิงซึ่งเป็นที่ที่เนี่ยถิงและสือเสวจิ้นประจำการอยู่ ตามปกติแล้วจะมีสมาชิกน้อยมากที่จะเข้ามาที่กองบัญชาการใหญ่นี้ และผู้ที่จะมาส่วนใหญ่จะไม่ใช่ยอดฝีมือระดับ C อย่างห่าวจื้อเชาหรือจงอวี้ถัง เพราะพวกเขาต่างก็เป็นคนสำคัญที่ต้องประจำอยู่ตามภูมิภาคต่างๆ
มีสวนที่ทั้งเงียบและสงบอยู่ ต้นไม้น้อยใหญ่เพิ่งแตกกิ่งก้านและขึ้นหน่อใหม่ขึ้นมา คราวนี้สือเสวจิ้นไม่ได้กำลังอ่านหนังสือ เขาวางชุดชาไว้บนโต๊ะม้านั่งหินแล้วค่อยๆ ชงชา
เนี่ยถิงที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็กำลังดูเอกสารอย่างรวดเร็ว เขาได้รับหน้าที่ทั้งหมดสามตำแหน่ง เขาเป็นยอดฝีมือระดับต้นๆ ของฝั่งตะวันออก เป็นหัวหน้าของเครือข่ายฟ้าดิน และยังเป็นผู้อำนวยการใหญ่ของห้องเต้าหยวนที่เมืองหลวงอีกด้วย
คนธรรมดาคงคิดว่าการจัดระเบียบหน้าที่ทั้งสามนี้ให้สมดุลนั้นเป็นเรื่องยาก ทุกคนเองก็มีขีดจำกัดความเหนื่อย หลายๆ คนทำสองที่พร้อมกันไม่ได้ด้วยซ้ำ
แต่เนี่ยถิงนั้นต่างออกไป เขามีประสิทธิภาพในจัดการงานสำคัญๆ อย่างที่ไม่มีใครเทียบติด
“ฉันมอบกระบี่เฉิงอิ่งให้เขาแล้ว” เนี่ยถิงพูดอย่างสงบ “อาจารย์กล่าวเอาไว้ว่ามีเพียงผู้ซื่อตรงเท่านั้นที่สามารถใช้กระบี่ได้ หลี่ว์ซู่เองก็ไม่ใช่คนไม่ดี แต่จะพูดเขาเป็นคนสัตย์ซื่อเองก็พูดได้ไม่เต็มปาก คิดว่าอาจารย์จะตำหนิพวกเราหรือเปล่า”
สือเสวจิ้นหัวเราะ “พ่อของผมเองก็ไม่ใช่คนซื่อสัตย์หรอก มีข้อบังคับเยอะแยะไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร ไม่ต้องมองผมแบบนั้นหรอก ถ้าผมไปเจอเขา เขาก็จะบอกแบบที่ผมบอกนี่แหละ คุณอาจจะกังวลใจ แต่ผมไม่นะ”
สำหรับเนี่ยถิงแล้ว กระบี่เฉิงอิ่งนี้มีความสำคัญและได้รับความไว้วางใจจากอาจารย์ของเขามาก ถ้าเปรียบเทียบความแข็งแกร่งของกระบี่นี้กับดาบซินถิงแล้ว ความแข็งแกร่งของดาบซินถิงเทียบกันไม่ติดเลย
แต่แล้วสือเสวจิ้นก็หัวเราะออกมา “คุณคิดว่าหลี่ว์ซู่จะทำหน้ายังไงตอนเจอไห่กงจื่อ พ่อผมบอกว่าไห่กงจื่อความอดทนต่ำ เราต้องตามใจเขา ตอนนั้นปู่ของผมอารมณ์เสียมากเลยจนเขาขู่ฆ่าตัวตายด้วย แต่เวลาพูดกับคนอื่น เขาก็ยังต้องเลือกเล่าแต่ด้านดีๆ ของกระบี่อยู่ดี”
เนี่ยถิงหลุดยิ้มออกมาทว่าเขาซ่อนรอยยิ้มนั่นไว้ “ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนั้นฉันก็คงไม่เต็มใจมอบกระบี่เฉิงอิ่งให้เขาหรอก ปล่อยเขาจัดการของเขาไป นอกจากนั้นฉันก็อยากจะรู้นักว่าคนดื้อๆ แบบเขาเจอไห่กงจื่อเข้าไปแล้วจะทำยังไง”
…
บรรยากาศระหว่างหลี่ว์ซู่และไห่กงจื่อเริ่มแข็งกร้าวขึ้นมา หลี่ว์ซู่ถามเสียงเย็น
“คุณจะเชื่อฟังผมหรือเปล่า”
ไห่กงจื่อเลิกคิ้ว เสื้อคลุมสีขาวของเขาปลิวไสวแม้ไม่มีลมใดๆ “ไม่มีใครกล้าถามคำถามเช่นนี้กับข้ามาก่อน เจ้าเป็นคนแรกเลย!”
หลี่ว์ซู่แน่ใจว่ากระบี่เฉิงอิ่งที่เนี่ยถิงเอามาให้นี้ต้องมีความหมายแน่ๆ แต่เนี่ยถิงเองก็ไม่ได้สบายใจ บางทีเขาอาจรอดูอยู่ก็ได้ว่าหลี่ว์ซู่จะทำอย่างไรต่อ
หลี่ว์ซู่จะต้องใช้เรื่องตลาดมืดและศิลาวิญญาณเพื่อตอบโต้กลับ เขาไม่คิดหรอกว่าเนี่ยถิงจะยอมปล่อยเรื่องนี้ไป ก็เหมือนกับที่เขาปฏิเสธจะถูกเนี่ยถิงควบคุมนั่นแหละ
นี่เป็นสงครามระหว่างหลี่ว์ซู่กับเนี่ยถิง และหลี่ว์ซู่จะแพ้ไม่ได้!
“ไม่มีใครกล้าถามคุณก็เพราะคุณยังไม่เจอผมไง” หลี่ว์ซู่พูดอย่างเย็นชา เขามัวแต่ยุ่งอยู่กับไห่กงจื่อจนลืมเข้าไปเช็กแต้มอารมณ์ในระบบ พอลองเข้าไปดูบันทึกก็พบว่าเขาได้แต้มอารมณ์มาด้วย!
[ได้แต้มอารมณ์จากเอ๋าไห่+399]
[ได้แต้มอารมณ์จากเอ๋าไห่ +666]
หลี่ว์ซู่งง เอ๋าไห่ไหนเนี่ย ชื่อนี้เป็นชื่อที่ไม่ค่อยมีคนตั้งด้วยนะ หลี่ว์ซู่รู้สึกว่าเคยเห็นชื่อนี้อยู่แวบๆ อยู่สองสามครั้งตอนที่เดินทางไปโลกตะวันตก…
ไห่กงจื่อยิ้มออกมาก่อนนั่งลงบนม้านั่งในสวน “ไม่เป็นไร ถ้าไม่อยากให้กลับไปในกระบี่ ข้าก็ไม่กลับไปก็ได้”
หลี่ว์ซู่ทำให้ไห่กงจื่ออับอายจนกระทั่งเขาทนไม่ได้อีกต่อไป หลี่ว์ซู่เรียกเขาออกมาถี่ๆ โดยใช้หยดเลือด เขาเลยต้องออกมาปรากฏตัว ตอนนี้เขาไม่กลับเข้าไปในกระบี่แล้ว หลี่ว์ซู่จะทำอย่างไรต่อล่ะ
ขณะที่ไห่กงจื่อนั่งลง เขาก็เห็นหลี่ว์ซู่แบกถังมันฝรั่งที่ล้างแล้วออกมาจากบ้าน ไห่กงจื่อตกใจมาก เขาเริ่มมีลางสังหรณ์ไม่ดี “เจ้า…”
แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็เอากระบี่เฉิงอิ่งนั่นปอกมันฝรั่ง…
ไห่กงจื่อโกรธมาก “เจ้าเอากระบี่เฉิงอิ่งไปปอกมันฝรั่งแบบนั้นได้อย่างไร! หลายปีที่ผ่านมา ข้าไม่เคยเห็นใครเอากระบี่เฉิงอิ่งไปใช้การเยี่ยงเจ้าเลย!”
[ได้แต้มอารมณ์จากเอ๋าไห่ +999!]
หลี่ว์ซู่หัวเราะ “เป็นไปไม่ได้หรอกที่สมัยราชวงศ์ซางกับยุคชุนชิวจะไม่มีมันฝรั่ง ใช่มั้ยล่ะ ตอนนี้กระบี่เฉิงอิ่งอยู่ในมือของผมแล้ว ผมจะทำอะไรกับมันก็ได้”
ไห่กงจื่อพยายามระงับความโกรธ หลี่ว์ซู่ครุ่นคิดว่าจะใช้วิธีใดยั่วโมโหไห่กงจื่อดี ก่อนหน้านี้เขาคิดวิธีที่แย่กว่านี้ได้ แต่ปัญหาก็คือเขายังต้องใช้กระบี่นี้ในอนาคตด้วย
เขาอยากใช้ธารน้ำศักดิ์สิทธิ์หยดลงบนกระบี่ แต่ถ้าพูดกันตามตรง ผลที่ออกมาคงไม่ดีเท่าไหร่ เขาก็เลยยอมฝึกกระบี่นี้ อุตส่าห์ได้อาวุธวิเศษในตำนานแบบนี้มาทั้งทีก็คงต้องเจอปัญหามากหน่อย
และหลี่ว์ซู่เองก็ชอบลักษณะของกระบี่นี้ด้วย มันล่องหนได้!
เมื่อก่อนเขาเคยพูดว่าคนอื่นๆ คิดว่าเขาถนัดต่อสู้ระยะไกลและก็คงหลี่กเลี่ยงที่จะเข้าใกล้เขา พอพวกศัตรูทำแบบนั้น เขาก็เลยฝึกสู้ในระยะที่เข้าใกล้ขึ้นมา เป็นไง น่ากลัวไหมล่ะ
แต่ตอนนี้มันต่างออกไป เขามีกระบี่เฉิงอิ่งนี้แล้ว หากพวกศัตรูเข้ามาใกล้เขา พวกนั้นก็จะตายไปโดยไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ
เขาชอบกระบี่นี้มาก มากกว่าเจ้าวิญญาณกระบี่นี้เป็นไหนๆ
หลี่ว์ซู่คิดว่าเนี่ยถิงอาจนัดแนะกับเจ้าวิญญาณแห่งกระบี่นี่มาไว้ก่อนแล้วว่าให้เขามากลั่นแกล้งหลี่ว์ซู่ เขารู้สึกว่าเนี่ยถิงสามารถทำอะไรเช่นนี้ได้แน่!
ไห่กงจื่อมองหลี่ว์ซู่ที่กำลังใช้กระบี่เฉิงอิ่งปอกมันฝรั่ง สีหน้าของเขาดูน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ หลังจากที่อดทนอดกลั้นมองดูหลี่ว์ซู่ปอกมันฝรั่งต่อหน้าอยู่นั้น จู่ๆ หลี่ว์ซู่ก็เดินเข้าครัวไปแล้วกลับมาพร้อมกับเขียงและผัก จากนั้นเขาก็เริ่มเอากระบี่นั้นหั่นผัก…
ตั้งแต่ที่ไห่กงจื่อเป็นวิญญาณแห่งกระบี่มา เขาไม่เคยเห็นใครเอากระบี่เฉิงอิ่งไปใช้งานได้น่าละอายแบบนี้มาก่อนเลย ถ้าใครได้กระบี่เฉิงอิ่งไปก็คงเก็บรักษาไว้อย่างดีแล้ว และนี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมไห่กงจื่อถึงมีนิสัยแบบนี้ เขาไม่เคยโดนใครทำให้ยอมจำนนแบบที่หลี่ว์ซู่ทำมาก่อน!
หลังจากนั้นไห่กงจื่อก็ทนต่อไปไม่ไหว เขากลับเข้าไปในกระบี่เฉิงอิ่ง แต่ก็ถูกเรียกออกมาด้วยเลือดของหลี่ว์ซู่อีกครั้ง
[ได้แต้มอารมณ์จากเอ๋าไห่ +999!]
ช่างเป็นการงัดข้อกันระหว่างมนุษย์และวิญญาณกระบี่ที่น่าดูอะไรขนาดนี้ หลี่ว์ซู่อยากจะสอนให้ไห่กงจื่อรู้และเขาจะไม่ปล่อยให้ไห่กงจื่อกลับไปในกระบี่ แต่เขาเองก็กลับไปในกระบี่อยู่ได้
ไม่ถึงสองวันหลังจากนั้น หลี่อีเสี้ยวก็เข้ามาเยี่ยมหลี่ว์ซู่ เขาผงะไป
“หลี่ว์ซู่ เกิดอะไรขึ้น สารรูปดูไม่ได้เลย!”
“พูดถึงตัวเองอยู่เหรอครับ” หลี่ว์ซู่ตอบกลับอย่างอ่อนแรง หน้าเขาซีดและเสียงที่ตอบออกมาก็เบามากๆ เขาดูกระสับกระส่ายแปลกๆ อยู่เหมือนกัน แต่เขาไม่ได้ทำอะไรร้ายแรงหรอก แค่เสียเลือดไปมากก็เท่านั้นเอง…
ทั้งหลี่ว์ซู่และเอ๋าไห่ต่างก็มีความอุตสาหะ พวกเขางัดข้อกันเป็นเวลาสองวันสองคืน ขนาดหลี่ว์ซู่ที่ถือว่าแข็งแกร่งระดับ B แล้วยังทนไม่ได้อีกต่อไป ขอสงบศึกไปก่อนวันหนึ่ง แค่วันนี้เท่านั้นแหละ…
หลี่ว์ซู่มองมันฝรั่งที่ปอกเรียบร้อยแล้วและผักที่ถูกสับกระจายไปทั่วสวนหลังบ้าน เขากำจัดศัตรูไปได้หนึ่งพัน แต่ต้องเสียหายไปแปดร้อย…
แต่หลี่ว์ซู่ก็ภูมิใจในตัวเอง เอ๋าไห่นั้นเทียบความแข็งแกร่งกับเขาไม่ได้ และเขาก็คงเป็นบ้าตายไปในสองวันนี้!
[ได้แต้มอารมณ์จากเอ๋าไห่ +999!]
