“เด็กน้อย ฉันประเมินนายต่ำไปจริงๆ”
“แต่คุณไม่จำเป็นต้องภูมิใจ”
“เมื่อกี้ฉันแค่ประมาท”
“แต่นั่นล่ะ!”
“ต่อไป ฉันจะแสดงให้คุณเห็นถึงพลังที่แท้จริงของดาบเทพองค์นี้”
คำพูดที่เยือกเย็นผสมกับลมและหิมะบนท้องฟ้าทำให้อุณหภูมิที่นี่ลดลงสองสามจุดอีกครั้ง
ท่ามกลางความโกรธของ Mochizuki Qi Chi Qingfeng ซึ่งไม่เคยถูกดึงออกจากมือของเขา ในที่สุดก็อยู่ที่นั่นแล้วค่อยๆ ดึงมันออกมา
ฮึ่ม~
ในขณะที่ดาบถูกดึงออกจากฝัก ได้ยินเพียงเสียงหึ่งๆ
Qi Chi Qingfeng สะท้อนแสงที่เย็นเยียบ หึ่งในลมที่ทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบ
เมื่อเห็นฉากนี้ ใบหน้าสวยของ Haruhi Yingyue ก็ชะงักงันในทันใด
“อาจารย์ ในที่สุดคุณใช้เคล็ดลับนั้นหรือไม่”
“ดูเหมือนว่าคุณชูทำให้อาจารย์กังวลจริงๆ”
ดวงตาที่สวยงามของ Haruhi Yingyue นั้นมืดและเธอก็กระซิบ
เธอเองก็ไม่รู้ว่านี่เป็นเกียรติหรือโชคร้ายสำหรับเย่ฟาน
เพราะถ้าผลักดันอาจารย์มาถึงจุดนี้ได้ คนจีนคงไม่ค่อยมี
อาจกล่าวได้ว่า Ye Fan ก็ภูมิใจในตัวเองเช่นกัน
แต่น่าเสียดายที่ดาบในมือของแม่น้ำ Mochizuki ครั้งหนึ่งเคยหลุดจากฝัก
ถ้าคุณไม่ดื่มเลือดเพื่อฆ่า คุณจะไม่กลับไปอีก!
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ชีวิตของเย่ฟานก็จะจบลงที่นี่เช่นกัน
“คุณซู พูดตามตรง ผู้ชายที่คุณฝากไว้ตลอดชีวิตเป็นฮีโร่ที่หายากจริงๆ”
“ฉันอิจฉาคุณนิดหน่อย”
“แต่น่าเสียดาย เขาไม่ควร ไม่ควร ไม่ควรยั่วโมโหอาจารย์ของฉันเลย”
“หลังจากวันนี้ Huaxia นี้กลัวว่าเขาจะสูญเสียอัจฉริยะศิลปะการต่อสู้”
“และคุณหนูซูก็จะแพ้เช่นกัน ลูกชายของคุณ”
Haruhi Yingyue กล่าวด้วยความเสียใจเล็กน้อย ความสงสารและความเห็นอกเห็นใจเล็กน้อยปรากฏขึ้นโดยไม่คาดคิดในคำพูดที่แผ่วเบา
ก่อนที่จะมาที่ประเทศจีน ทัศนคติของ Liang Palace Yingyue ต่อ Ye Fan นั้นดูถูกและดูถูก
แต่ตอนนี้ หลังจากที่ได้เห็นความสามารถของ Ye Fan แล้ว แม้แต่ Haruong Yingyue ก็ยังขยับตัวเล็กน้อยอย่างไม่ต้องสงสัย
เธอต้องยอมรับว่าเป็นเวลาหลายปีแล้วที่ Ye Fan เป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมงานของเธอที่พราวพราวที่สุด
เธอค่อนข้างชื่นชมเด็กผู้ชาย
หากไม่ใช่สำหรับตำแหน่งอื่น Haruhi Yingyue ก็คงไม่รังเกียจที่จะหาเพื่อนเหมือน Ye Fan
แต่น่าเสียดายที่ตามชะตากรรมพวกเขาสามารถเป็นศัตรูได้เท่านั้น
“นาย. ชู หลังจากดาบเล่มนี้ เจ้าจะเป็นง่อย”
Haruhi Yingyue มองดูด้วยรอยยิ้ม และเสียงพูดกับตัวเองก็เหมือนกับเสียงร้องเบาๆ ของนกไนติงเกล ไพเราะมาก
ในเวลาเดียวกัน ต่อหน้าเขา ขณะที่ดาบยาวของแม่น้ำโมจิซึกิถูกดึงออกจากฝัก เขาถูกคลุมด้วยเสื้อคลุม โดยไม่คาดคิดว่าไม่มีลม
แต่ถ้าคุณสัมผัสอย่างระมัดระวัง คุณจะพบว่ามีพลังที่มองไม่เห็นซึ่งรวมตัวกันอย่างบ้าคลั่งภายใต้ดาบแห่งแม่น้ำโมจิสึกิ
เช่นเดียวกับคันธนูที่ยืดช้า ความแข็งแกร่งอันน่าเกรงขามสะสมอยู่ตลอดเวลา
โมเมนตัมของแม่น้ำ Mochizuki ทั้งหมดก็เหมือนกับไฟที่ลุกโชนซึ่งเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
ภายใต้ท้องฟ้า ในสายลมและหิมะ เขายืนด้วยดาบอย่างภาคภูมิ
ดวงตาเฒ่าที่เต็มไปด้วยโคลนราวกับสะท้อนท้องฟ้าและพื้นดิน มองลงมาที่เย่ฟานที่อยู่ข้างหน้าเขา
“จูเนียร์ คุณสามารถผลักดันฉันให้มาถึงจุดนี้ได้ ยกเว้น Ye Qingtian ตอนนั้นคุณเป็นคนแรก”
“เมื่อสามสิบปีที่แล้ว ฉันต่อสู้กับ Ye Qingtian บนยอดแม่น้ำเหลือง”
“ในตอนนั้น วิชาดาบของฉันล้มเหลว ฉันเสียใจที่เอาชนะการเคลื่อนไหวของ Ye Qingtian”
“แต่ตอนนี้สามสิบปีผ่านไป”
“ตลอด 30 ปีที่ผ่านมา ฉันหายตัวไป ซ่อนตัวอยู่ในภูเขาและที่ราบเป็นเวลา 30 ปี ไม่สามารถฝึกฝนหลังปิดประตูได้”
“ท้องฟ้ามีดวงตา และตอนนี้ศิลปะดาบไม้ Azure ของฉันประสบความสำเร็จแล้ว!”
“วันนี้ฉันจะใช้เลือดของคุณบอกโลก!”
“ฉันหวางเยว่เหอ ฉันกลับมาแล้ว”
แนะแนวเรื่อง
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1647
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1649
