ลิงค์ ซ่อนอยู่ในเงาต้นไม้ เขาพยายามควบคุมลมหายใจของเขา
ก่อนอื่นฉันจะเอาค่าโอมนิ 20 พ้อยท์ที่ได้มานี้ไปเพิ่มให้กับความเร็วในการฟื้นฟูมานาก่อน ลิงค์พูดกับตัวเอง
ถ้าทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี และหากเขาสามารถหลบหนีพวกมันได้เขาก็จะสามารถฟื้นฟูมานาได้เรื่อยๆ ยิ่งเขาหลบได้นานมากเท่าไหร่มานาก็จะยิ่งฟื้นฟูมากขึ้นเท่านั้น ซึ่งมันจะทำให้เขาปลอดภัยมากขึ้น
ความเร็วในการฟื้นฟูมานาของเขาเพิ่มขึ้นเป็น 9.2 หน่วยต่อชั่วโมง และด้วย 9 แต้มโอมนิที่เขาใช้ไปนี้ ทำให้ตอนนี้เขามีมานาสูงสุดที่91 หน่วยและเหลือที่ใช้ได้อยู่ 23 หน่วย ถ้าเขาสามารถหลบซ่อนจากพวกดาร์กเอลฟ์ได้เกินกว่า 7 ชั่วโมง มานาของเขาก็จะเต็ม
ถ้ามานาของเขาเต็ม เขาจะสามารถใช้เวทย์เลเวล 0 ทั้ง 6 และเวทย์เลเวล1ทั้ง 2 อย่างของเขาได้อย่างง่ายดาย และต่อให้มีบางอย่างเกิดขึ้นจนเขาไม่มีทางเลือกนอกจากสู้ ด้วยเวทย์มนตร์เหล่านี้เขามั่นใจว่าเขาจะสามารถหนีรอดออกไปได้
เขาได้ยินเสียงดังมาจากซากปรักหักพังของหอคอย พวกดาร์กเอลฟ์กำลังยุ่งอยู่กับการปรึกษากันอย่างดุเดือด
ตอนนี้ทุกๆคนที่สถาบันได้ถูกกวาดล้างไปหมดแล้ว ทำให้พวกดาร์กเอลฟ์ที่เหลือมารวมตัวกันที่หอคอยวาร์ป ตอนนี้น่าจะเป็นเวลาที่ดีที่สุดที่จะหนีออกจากสถาบัน
ลิงค์ ครุ่นคิดเกี่ยวกับมันและก็ได้ตัดสินใจ
ซื้อเวทมนต์:ความเงียบ
ความเงียบ
เวทย์เลเวล0
ผล:ลดเสียงที่สร้างโดยผู้ร่าย รวมทั้งเสียงเท้า หายใจ พูด เวทมนต์มีผล20นาทีหลังจากที่ร่าย
หลังจากซื้อมัน ลิงค์ก็รู้สึกมึนเหมือนอย่างทุกที และเมื่อมันหายไปเขาก็ได้เรียนเวทย์เลเวล0
ลิงค์ ร่ายเวทย์ความเงียบในใจและใช้มันในทันที
ในตอนนี้ มานารอบๆหอคอยวาร์ปได้หายไปแล้ว และสถาบันเวทมนต์ก็ได้จมลงสู่ความมืดมิดอีกครั้ง
ด้วยเวทย์หายตัวขั้นต้นและความเงียบที่ปกคลุมเขาอยู่ ลิงค์ ได้เคลื่อนไหวอย่างเงียบเชียบเหมือนกับเงา เขาลุกขึ้นเดินหลบแสงไฟจากถนนและเดินเลาะไปตามทางที่อยู่ในความทรงจำของเขา จนเขาเดินไปถึงประตูหลังของสถาบันเวทมนต์
พวกดาร์กเอลฟ์นักฆ่าไม่ได้รู้สึกตัวเลยว่ามีคนเดินผ่าน และ ลิงค์ ก็หนีออกจากสถาบันเวทมนต์ได้สำเร็จ
สถาบันเวทมนตร์ถูกการสร้างขึ้นในเขตดอกไม้ของเมืองแกลดสโตน ซึ่งมันเป็นเป็นจุดรวมสำหรับชนชั้นสูงของเมืองซึ่งส่วนใหญ่อาศัยอยู่ที่นั่น
นั่นคือเหตุผลที่ทำให้ดาร์กเอลฟ์นักฆ่าจำนวนมากมารวมตัวอยู่ทั่วบริเวณนี้
แต่เมื่อเอามาเทียบกับพวกนักฆ่าที่อยู่ในสถาบันเวทย์มนต์ พวกดาร์กเอลฟ์ที่อยู่ที่นี่มีเป้าหมายที่เฉพาะเจาะจงกว่า นั่นก็คือพวกคนสำคัญที่อยู่ในเขตดอกไม้ ภารกิจของพวกมันชัดเจน ดังนั้นพวกมันจึงไม่ไปเดินไล่ฆ่าทุกๆคนที่พวกมันเห็น
ตราบใดที่พวกมันยังไม่รู้ว่าเขาเป็นนักเวทย์ เขาก็อาจจะปลอดภัย แม้ว่าเขาจะโดนพบเจอก็ตาม
ในตอนนี้เขารู้สึกดีใจอย่างมากที่เขาเลือกใส่ชุดธรรมดา และด้วยผ้าคลุมสีเทากับหน้าตาธรรมดาๆของเขา ทำให้ตราบใดที่เขายังซ่อนคทาเอาไว้อยู่ เขาก็จะดูเหมือนคนปกติธรรมดาทั่วไป
ฉันน่าจะปลอดภัยจนกระทั่งข่าวที่สถาบันเวทมนต์ถูกแพร่ออกไป แต่ฉันต้องระวังและรีบออกให้ห่างจากสถาบันให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่ว่ายังไงก็ตาม ฉันต้องหนีออกจากที่นี่ให้ได้ก่อนที่กองทัพของพวกดาร์กเอลฟ์จะเข้ามา
ลิงค์ เดินอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนโชคจะยังเข้าข้างเขาอยู่ ด้วยเวทย์ทั้ง2ที่ห่อหุ้มเขาทำให้เขาเดินผ่านตามเงาต่างๆได้โดยไม่เจออุปสรรคใดๆเลย
ทางด้านสถาบันเวทมนต์ ณ หอคอยวาร์ป
ตอนที่ ลิงค์ ออกไปจากสถาบันเวทมนต์ กองทัพดาร์กเอลฟ์นักฆ่า ก็ได้มารวมตัวกันที่ซากหอคอย และพวกมันก็แทบจะไม่เชื่อสายตา
ผู้บัญชาการ จิ๊ก ตายไปแล้ว และประตูวาร์ปได้ถูกทำลาย สถานที่ที่ใช้ลอบโจมตีได้ดีที่สุดของสถาบันเวทมนต์ได้หายไปกับกลุ่มควันเรียบร้อยแล้ว
“เทอรี่ เราจะทำยังไงต่อดี?” ดาร์กเอลฟ์นักฆ่ามองไปที่ เทอรี่ แล้วถามแบบหยาบๆ
แม้ว่า เทอรี่ จะเลือกที่จะหนีแทนที่จะสู้กับ ลิงค์ แต่ด้วยการตายของผู้บัญชาการ จิ๊ก จึงทำให้มันเป็นดาร์กเอลฟ์ระดับสูงสุดคนเดียวที่เหลืออยู่ตอนนี้
หัวใจของ เทอรี่ รู้สึกหนักหน่วง หอคอยวาร์ปมีบทบาทสำคัญในแผนการลอบโจมตีเมืองแกลดสโตน หากว่าข่าวการลอบสังหารส่งไปไม่ถึงจอมพล ลอร์ด(lorde) ที่อยู่นอกเมือง เขาจะไม่ส่งกองกำลังของเขาเข้ามาแน่
แถมยังมีความเป็นไปได้ที่การโจมตีเมืองแกลดสโตนจะถูกละทิ้ง และถ้าเป็นเช่นนั้นพวกดาร์กเอลฟ์ทุกตัวที่ลอโจมตีจะถูกลงโทษอย่างรุนแรงตามกฎหมายทหาร ซึ่งอาจจะมีการสั่งประหารหมู่โดยจอมพลที่เกรี้ยวกราด
“ฉันคิดว่าสิ่งเดียวที่พวกเราสามารถทำได้ในตอนนี้ คือการล้างแค้นให้กับผู้บัญชาการ หา นักเวทย์หนุ่มชาวมนุษย์นั่นให้เจอซะ!” เทอรี่ ถอนหายใจ
พวกดาร์กเอลฟ์มองหน้ากัน และดาร์กเอลฟ์ตัวเดิมก็ได้ถามขึ้นมา “พวกเราสามารถใช้วาร์ปหนีได้ไหม?”
เทอร์รี่ ส่ายหัว “เป็นไปไม่ได้ ไม่มีใครสามารถใช้ประตูวาร์ปในซากปรักหักพังนั่นได้หรอก เว้นแต่คนที่คิดจะตาย เขาจะต้องหนีไปหลังจากทำลายหอคอยนี้แน่ๆ ถ้าฉันเดาไม่ผิดเขาน่าจะซ่อนอยู่ตามมุมมืดของสถาบันเวทมนต์”
“พวกเราจะหามันให้เจอ!”
พวกดาร์กเอลฟ์นักฆ่าแยกออกไปทุกทิศทาง และได้ค้นหาทุกซอกทุกมุมของสถาบัน
สถาบันนี้ไม่ได้ใหญ่มาก เส้นผ่าศูนย์กลางมันแค่ประมาณ 1000 ฟุต มันมีไม่กี่ที่ๆสามารถซ่อนตัวได้ในที่แบบนี้ มีนักฆ่ากว่า 200 ตามหาตั วลิงค์ ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงพวกมันก็ได้ค้นหาทั่วสถาบัน แต่กลับไม่พบอะไรเลย
ครึ่งชั่วโมงต่อมาพวกนักฆ่าได้มารวมตัวกันที่หน้าหอคอยอีกครั้ง
“พวกเราหามันไม่พบ มันหนีไปแล้ว!” หนึ่งในพวกนักฆ่ารายงาน
“ถ้ามันหนีออกจากสถาบันเวทมนต์ไปแล้ว มันก็น่าจะปลอมตัวแล้วหล่ะ ตอนนี้พวกเราไม่มีทางตามหามันได้หรอก มันแย่มากๆที่พวกเราไม่ได้พาหมาล่าเนื้อมาจากแบล็กฟอเรสมาด้วย
เทอรี่ ขมวดคิ้วเข้ม เขารู้สึกหมดหนทาง
ในตอนนั้น มีเสียงอันเย็นยะเยือกดังมาจากความมืดข้างๆมัน “เกิดอะไรขึ้นที่นี่?ทำไมหอคอยถึงพัง? ทำไม จิ๊ก ถึงตาย?”
มันหันไปทางต้นเสียง และมันก็ได้เห็นดาร์กเอลฟ์วัยกลางคนสวมผ้าคลุมสีดำเทาถือคทาไม้มะเกลือสูงเท่ากับตัวของมัน มันยืนอยู่ที่ประตูรั้วของหอคอย
มีดาร์กเอลฟ์ 2 ตัว ที่เต็มไปด้วยเกราะตามมันมาอย่างใกล้ชิด
พวกดาร์กเอลฟ์หันกลับไปด้านหลังเพื่อมองหาดาร์กเอลฟ์ที่เพิ่งมาใหม่ “มาสเตอร์ โฮล์มส์”พวกมันทุกตัวพูดพร้อมกัน
โฮล์มส์ เป็นแบทเทิลเมจ เลเวล2 และสมาชิกของสภานักเวทย์พระจันทร์สีเงิน และมันยังเป็นที่รู้จักกันดี จากการที่จัดการกับ 3 นักฆ่าระดับสูงจากแดนเหนือได้ ไม่เพียงแค่จัดการกับพวกเขาได้เท่านั้น แต่มันยังเอาชนะโดยไม่มีบาดแผลอีกด้วย
ในแผนของการลอบโจมตี มันได้รับคำสั่งให้ทำการเปิดใช้งานหอคอยและส่งข้อมูลรายงานไปหากองทัพดาร์กเอลฟ์ที่อยู่ห่างไปอีก30ไมล์
เพื่อความปลอดภัยของมัน มันควรจะเข้ามาในสถาบันเวทมนต์ตอนที่สถาบันได้ถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว
รอบๆสถาบันได้ถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว แต่หอคอยก็ถูกทำลายเช่นกัน แล้วมันจะเข้ามาที่นี่เพื่ออะไร?
“มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นที่นี่?” โฮล์มส์ ตะโกนขึ้นมา มันมองดูศพของ จิ๊ก และเดินไปหามันก้มตัวลงมองเพื่อตรวจดูบาดแผลของ จิ๊ก
“หนามพสุธาเลเวล 0? นี่เขาถูกฆ่าด้วยฝีมือของนักเวทย์ฝึกหัดอย่างงั้นหรอ!?” ตั้งแต่ที่มันเกิดมาจนถึงตอนนี้ โฮล์มส์ ไม่สามารถทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้
นักรบดาร์กเอลฟ์เลเวล 3 ที่ใส่เกราะทั้งตัว แถมยังมีออร่าต่อสู้ กลับถูกฆ่าด้วยหนามพสุธา นี่มันเสียชื่อของดาร์กเอลฟ์นักรบจริงๆ!
ไม่สิ, นี่มันเสื่อมเสียไปถึงพวกดาร์กเอลฟ์ทั้งหมดเลย!!
“ข้าต้องการคำอธิบาย!”เสียงของ โฮล์มส์ แหลมคมดุจใบมีด
เทอรี่ หายใจเข้าเฮือกใหญ่และก้าวขาออกมา “คือว่าท่าน,เรื่องมันเป็นแบบนี้”
มันเริ่มอธิบายสิ่งที่มันเห็น มันอธิบายรายละเอียดทุกอย่างของนักเวทย์หนุ่ม ทุกคำพูดของผู้บัญชาการ จิ๊ก มันเล่าถึงการตอบโต้และอธิบายทุกการโจมตี จนมันไม่มีอะไรให้พูด
มันพูดด้วยคำพูดง่ายๆ แต่แฝงไปด้วยความหมาย ขณะที่พวกดาร์กเอลฟ์ได้ฟังฉากต่อสู้ก็ถูกตราขึ้นใหม่ในความคิดของพวกมัน พวกมันเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่มีอำนาจและทรงพลัง
เวทมนต์ของเขาเหมือนเส้นใยแห่งความตาย ในตอนที่เขาปรากฏตัว เส้นใยก็ได้เริ่มทำการทอ เวทย์มนตร์แต่ละอย่างของเขาก็เปรียบเสมือนกับเส้นด้าย พันธนาการเหยื่อของเขาและดับลมหายใจของเหยื่อในที่สุด
เมื่อ เทอรี่ เล่าจบ ดาร์กเอลฟ์ทุกตัวต่างก็สั่นเทาด้วยความกลัว พวกมันไม่คิดเลยว่าจะมีคนที่แข็งแกร่งขนาดนี้ซ่อนตัวอยู่ในสถาบันเวทมนต์ระดับต้นแบบนี้
ในเวลาเดียวกันพวกมันก็รู้สึกดีที่พวกมันไม่ได้พบกับนักเวทย์ที่แสนอันตรายนี้ด้วยตัวเอง พวกมันรู้ว่าพวกมันคงไม่สามารถมายืนฟังเรื่องของ เทอร์รี่ ได้ถ้าเป็นเช่นนั้น
ใบหน้าของ โฮล์มส์ มืดหม่น มันเป็นนักเวทย์ดังนั้นมันจึงรู้ดีกว่าคนอื่นๆว่ามนุษย์คนนี้อันตรายขนาดไหน
เวทย์เลเวล0, 9 ครั้งพร้อมๆกันในเวลาแค่ 1 วินาที เป็นการควบคุมที่แม่นยำ และเป็นความสามารถในการร่ายเวทย์ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!
การระดมยิงบอลเพลิงทั้ง 2 ชุด เพื่อทำให้ จิ๊ก รำคาญ และเวทย์กรีซ เพื่อทำให้จิ๊กไร้การป้องกัน และจบด้วยเวทย์เขวี้ยง การคิดถึงแผนการที่ซับซ้อนในการสู้ได้ขนาด ทำให้มันกลัวจนเหงื่อตก
“นี่มันนักวางกลยุทธ์ชัดๆ!” โฮล์มส์ สรุป
มันได้ตัดสินใจและพูดขึ้นมา “มันมีความรู้มากมายด้วยอายุเพียงแค่นี้ ถ้าเราปล่อยให้มันเติบโตขึ้นได้อีก มันจะกลายเป็นอุปสรรคอันใหญ่หลวงได้ พวกเราต้องฆ่ามัน!”
“แต่ว่านายท่าน, มันหนีออกไปจากสถาบันเวทมนต์แล้วนะครับ”
“แต่มันยังหลงเหลือกลิ่นเอาไว้อยู่ มันต้องทิ้งรอยเท้าเอาไว้แน่ๆ ซึ่งทั้งหมดนี้สามารถใช้สะกดรอยได้”
โฮล์มส์ หัวเราะอย่างเยือกเย็น คริสตัลสีแดงเพลิงที่คทาของมันเปล่งแสงสว่าง ลำแสงมานาได้ยิงลงไปที่พื้น ซึ่งเป็นสาเหตุให้พื้นดินบิดเบี้ยวและปูดออกมาจนมีรูปร่างเป็นสุนัขสูง 6 ฟุตในที่สุด
สุนัขพสุธา
เวทย์เลเวล2
ผล:สุนัขที่สร้างจากดินขนาดใหญ่ พวกมันแข็งแกร่งไม่ยอมก้มหัวให้ใคร สายตาอันเฉียบแหลมและความสามารถในการดมกลิ่นอันดีเยี่ยม
(คำเตือน: อย่าให้สุนัขพสุธาเก็บกลิ่นของคุณเอาไว้)
ในดวงตาของสุนัขตัวนั้นแทนที่จะเป็นลูกตาแต่กลับถูกแทนที่ด้วยหลุมสีดำ ในตอนที่ดินก่อรูปร่างเป็นสุนัขได้สำเร็จ โฮล์มส์ ได้ชี้ไปที่ศพของ จิ๊ก “ไปหาตัวฆาตกรมา!”
สุนัขตัวนั้นได้กระโดดไปที่ศพของ จิ๊ก และเริ่มดมกลิ่นอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้น 10 วินาที สุนัขก็ลุกออกมาและหอน มันได้วิ่งไปที่ทางออกของสถาบันนักเวทย์ และมันก็ก้มหน้าดมกลิ่นไปด้วยขณะที่วิ่ง
“แกแล้วก็แก ส่งรายงานไปหาจอมพล ลอร์ด ที่แคมป์ด้านนอกเมือง!” โฮล์มส์ ส่งต่อม้วนเอกสารไปให้ดาร์กเอลฟ์นักฆ่า มันได้ฝากให้นักฆ่าเป็นคนส่งเอกสาร เนื่องจากหอคอยวาร์ปได้ถูกทำลาย
“ครับ นายท่าน” นักฆ่ารับม้วนเอกสารและหายไปในความมืด
“ทุกคนตามข้ามา!!” โฮล์มส์ สั่ง
