ลูกผสม250 ตัวไม่มีค่าเทียบเท่ากับลูกผสมระยะ 6 เลย เพียงแค่ชูฮันจัดการฆ่าลูกผสมระยะ 6 ระดับหัวหน้าในพริบตา ลูกผสมที่เหลือมากถึง 250 ตัวกลับหวาดกลัวชูฮัน ทั้งๆที่จำนวนของมันได้เปรียบกว่าชูฮันที่มาคนเดียวไม่รู้กี่เท่า ซึ่งเจ้าลูกผสมระดับหัวหน้าอีกตัวที่ยังมีชีวิตอยู่ก็สังเกตเห็นถึงวิกฤตที่กำลังเกิดขึ้น
นี้คือสิ่งที่ชูฮันมักจะชอบเล่น…
สงครามจิตวิทยา!
ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างลูกผสมระดับหัวหน้าและลูกผสมที่เป็นลูกน้องนั้นคือรัศมีที่สามารถแบ่งระดับความสามารถของแต่ละตัวได้ลูกผสมระดับหัวหน้าเกือบทุกตัวจะมีรัศมีที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง ซึ่งสิ่งนี้คือพลังที่ทำให้คนปกติยามเจอลูกผสมจะตัวแข็งไม่สามารถขยับได้ บางคนถึงขั้นหายใจไม่ออก อย่างฉางกวนหลงที่จะมีรัศมีออร่านิ่งเรียบของตวนเจียงเหว่ยนั้นข่มๆมีความเผด็จการ มู๋เย๋คือปีศาจ และชูฮันมีสิ่งที่คนส่วนใหญ่มีแต่ยากที่จะรักษาไว้เป็นเวลานาน
นั่นคือความกลัว!
รัศมีที่ระเบิดโพล่งออกมาอย่างโดดเด่นเหมือนที่ชูฮันมีนั้นเป็นสิ่งที่น้อยคนนักจะมีได้ เป็นสิ่งที่มีแต่สมาชิกของตระกูลลึกลับจะมี
มันเป็นสิ่งที่ทั้งหายากและพิเศษสุดๆรัศมีออร่าแต่ละรูปแบบจะมีผลกระทบแตกต่างกันในแต่ละสถานการณ์
ไม่ว่าชูฮันจะทำอะไรจะอารมณ์ดี โมโห โกรธแค้น เสียใจ รัศมีออร่าที่แผ่ออกมาจากตัวชูฮันซึ่งซึมลึกเข้าไปถึงกระดูกของทุกคนที่อยู่รอบๆคือความกลัวที่เข้าไปกัดกินใจของทุกคน
มันคือความกลัวที่หยั่งลึกลงไปถึงจิตวิญญาณ!
พูดตรงๆก็คือ…มันสามารถทำให้คนหวาดกลัวได้เพียงแค่สบตา
นี้คือเหตุผลที่เกาช้าวฮุ่ยซึ่งแม้จะเป็นถึงนายน้อยแห่งตระกูลเกาแต่เขากลับเป็นรองชูฮันเสมอ รัศมีออร่าของชูฮันทำให้เกาช้าวฮุ่ยกลัวและไม่กล้าจะต่อกร
อย่างตอนนี้ที่ชูฮันเพียงแค่ยืนนิ่งๆและปล่อยความกลัวเข้าไปกัดกินใจของเหล่าลูกผสมตรงหน้าโดยที่ทหารทั้งสามร้อยนายและเกาช้าวฮุ่ยไม่จำเป็นต้องแสดงตัวออกมาเลย ซึ่งผลลัพธ์ที่ได้คือความกลัวของกองทัพลูกผสมที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เพียงแค่ชูฮันคนคนเดียวก็สามารถทำให้ลูกผสมทั้งกองทัพกลัวได้แล้วพวกมันมีท่าทีลังเลอย่างไม่รู้ว่าตอนนี้ควรจะทำยังไงกับสถานการณ์ตรงหน้าดี
เมื่อใดก็ตามที่ความกลัวเข้ามากัดกินในใจแม้ว่าภายนอกคนที่เผชิญหน้าจะมีพลังในระดับเดียวกันกับตัวเองหรือด้อยกว่า แต่สภาพจิตใจนั้นได้พ่ายแพ้ไปแล้วอย่างสิ้นเชิง อย่ามองว่ามันเป็นเพียงแค่จิตวิทยาตามทฤษฏีเพราะบ่อยครั้งมันได้สร้างผลกระทบที่ไม่คาดคิด
อย่างเช่นตอนนี้…
ชูฮันที่ยืนหยุดต่อหน้ากองทัพลูกผสมอย่างไร้ความเกรงกลัวใดๆทันใดน้ันเขาก็หันหลังมายังทางซึ่งเป็นที่ซ่อนของทั้งสี่ทีมพิเศษ ก่อนจะตะโกนเสียงดัง “มัวแต่ทำอะไรกันอยู่? ออกมาฆ่าพวกมันสิ!”
ไหนล่ะกลยุทธ์?ไหนล่ะซุ่มโจมตี?
ไม่จำเป็น!
ทีมมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ทั้ง300 คนเผชิญหน้ากับลูกผสม 250 ตัวโดยไม่จำเป็นต้องพูดคุยถึงกลยุทธ์การต่อสู้ก่อนเลย?
สถานการณ์ในครั้งนี้มันแตกต่างไปจากสงครามกลางภูเขาอย่างสิ้นเชิงครั้งนี้ชูฮันไม่คิดว่าทหารของเขาอ่อนแอเกินกว่าจะรับมือกับพวกลูกผสม เขาไม่จำเป็นต้องคิดหาแผนการกลยุทธ์มากมายเพื่อรองรับอีกแล้ว เพราะเวลานี้ทีมพวกนี้คือทีมที่เขาแสนจะภาคภูมิใจ เป็นทีมที่เขาฝึกปรือฝีมือมาอย่างดี
ทุกคนได้รับการยอมรับฝีมือจากทั่วโลกและครั้งนี้สิ่งที่ทุกคนต้องทำก็คือ…สู้!
ลุยเข้าไปฆ่าพวกมันซะ!
”อย่าไปหลงกลมัน!”ลูกผสมตัวใหญ่ระดับหัวหน้ารีบเอ่ยเตือนสติลูกน้องของมันทันที ก่อนจะอ้าปากคำรามลั่นเพื่อปลุกระดม “ไม่ต้องไปกังวลกับคนอื่น เร็วเข้ารีบจัดการรุมฆ่าชูฮันให้ได้ก่อน!”
โชคร้ายที่ทุกอย่างมันสายไปเสียแล้ว…
”ฆ่ามัน!”
”อย่ามันให้หมด!”
”พวกมันต้องตายแทบเท้ากู!”
”แค่ฆ่าลูกผสมให้หมดเรื่องซอมบี้ก็จะจบ!”
”เฮ!!!”
ทหารจากสี่ทีมพิเศษทั้งสามร้อยคนตะโกนลั่นพร้อมออกตัววิ่งบุกเข้าหาลูกผสมทันทีทุกคนกระโจนออกมาตามจุดต่างๆที่ซ่อนอยู่พร้อมๆกันอย่างดุดันและกระหายเลือด แววตาที่อัดแน่นไปด้วยจิตสังหารที่พร้อมจะฆ่าทุกอย่างที่ขวางหน้า
ชูฮันเป็นคนที่กำหนดตำแหน่งที่ซ่อนต่างๆเองทั้งหมดตั้งแต่แรกเพื่อปิดล้อมลูกผสมเอาไว้อย่างสมบูรณ์แบบไม่ให้มันมีโอกาสได้ถอยทัพหนี
ลูกผสมตัวใหญ่ระดับหัวหน้าเริ่มจมอยู่ในความคิดมันนึกย้อนเหตุการณ์ทั้งหมดในหัว…มันรู้ว่าที่ชูฮันจงใจออกมาแบบนี้ก็เพื่อข่มขวัญให้พวกมันกลัวซึ่งมันก็ได้ผลอย่างมาก และตอนที่ชูฮันตะโกนออกคำสั่งให้ทหารตัวเองบุกโจมตีพวกมัน ในตอนนั้นเองมันก็เข้าใจทุกอย่าง มันตระหนักได้แล้วว่าพวกมันได้ตกหลุมกับดักของชูฮันเข้าเต็มๆ มันเป็นคนพาตัวเองให้เข้าไปอยู่ในกำมือชูฮัน
ไม่มีการลอบโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัวไม่มีการชิงลงมือก่อนโดยไม่ให้เตรียมพร้อม ครั้งนี้ชูฮันเลือกที่จะสู้กับฝ่ายตรงข้ามแบบ… ซึ่งๆหน้า!
ผลกระทบที่เกิดนั้นค่อนข้างหนักเลยทีเดียวเพราะเหล่าลูกผสมต่างอับอายและเสียหน้ากันหมดพวกมันเหมือนกับคนโง่ที่เดินมาติดกับเองโต้งๆ!
ลูกผสม250 ตัวยิ่งหวาดกลัวชูฮันมากกว่าเดิม มันกลัวกันจนไม่กล้าขยับตัวสักนิด ยิ่งเห็นภาพทหารสามร้อยนายของชูฮันกำลังพุ่งเข้าใส่ พวกมันยิ่งกลัวจนปอดแหก พวกมันมักจะเป็นฝ่ายที่ข่มขวัญและน่าหวาดกลัวสำหรับมนุษย์เสมอ คอยไล่ฆ่ากัดกินมนุษย์
ทว่าท่ามกลางป่าลึกในภูเขาแห่งนี้เหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้กลับกลายเป็นตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง กองกำลังลูกผสมที่มากถึง 250 ตัวถูกกลุ่มมนุษย์ไล่ล่า
ไล่ฆ่าฟันอย่างกระหายเลือด!
และแทบจะในทันทีทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ในใจกลางป่าลึกบนภูเขาก็กลายเป็นแม่น้ำเลือดที่นองไปทั่ว ลูกผสมที่ระยะต่ำหน่อยแทบจะตายในทันทีบางตัวก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส นอนจมกองเลือด ได้แต่รอเวลาตายมาเยือน บางตัวที่ระยะสูงหน่อยก็ต่อสามารถสู้กับทหารของชูฮันได้สักพัก แต่ไม่นานก็ต้องตายเพราะถูกกลยุทธ์การรบของแต่ละทีมที่ชูฮันฝึกฝนจัดการ
เลือดอาวุธที่ฟาดฟัน…เลือดที่สาดกระเซ็นไปทั่ว…แขนขาขาดปลิวว่อนไปมา!
ไม่มีใครในทหารสามร้อยคนเบามือเลยแม้แต่น้อยไม่มีใครงอมืองอเท้า ไม่มีใครเอาเปรียบเพื่อนทหารด้วยกัน ทุกคนแสดงประสิทธิภาพอันโดดเด่นของตัวเองออกมาเต็มที่ แสดงให้ชูฮันได้เห็นว่าคิดถูกแล้วที่เลือกพวกเขามา!
อย่างภาพที่ได้เห็นตรงหน้าในตอนนี้…การต่อสู้แทบจะจบลงภายในเวลาไม่กี่นาทีเท่านั้นลูกผสม 250 ตัวไม่สามารถต้านทานการโจมตีของทหารชูฮันได้เลย ลูกผสมระดับหัวหน้าขวัญผวาและหวาดกลัวอย่างมากเมื่อคาดแล้วว่าพวกมันคงไม่รอดกันแน่ มันไม่มีเวลาจะแก้ไขอะไรแล้ว ได้แต่รีบหาทางหนีทันทีเท่านั้น
ตอนนี้มันทำได้แค่ดูแลชีวิตของมันเองถึงอย่างไรตอนนี้สถานการณ์กำลังชุลมุน คงไม่มีใครสังเกตเห็นว่ามันแอบหนีออกไปแน่ๆ
ชูฮันที่ยืนหลบมุมออกมาคอยมองดูสงครามที่กำลังดำเนินไปอย่างเงียบๆ และแน่นอนว่าการหลบหนีของลูกผสมระดับหัวหน้าไม่สามารถรอดพ้นสายตาคมกริบของชูฮันไปได้อยู่แล้ว เพียงแต่ว่าชูฮันตั้งใจจะปล่อยให้มันรอดไปได้ต่างหาก
”เฮ้ย!ไอ้นั่นมันกำลังหนี!” เกาช้าวฮุ่ยรีบพุ่งเข้าไปหาชูฮันพร้อมชี้นิ้วไล่ตามหลังของลูกผสมที่กำลังหนีออกห่างไปไกลเรื่อยๆให้ชูฮันได้เห็น
ชูฮันตบไหล่เกาช้าวฮุ่ยและพูดแหย่”ฉันให้นายจัดการ”
มันคือความตั้งใจของชูฮันเขาชทำตามแผนที่ได้เตรียมกับเฉินยู่เทียนเอาไว้ เขาจะต้องไม่ฆ่าลูกผสมระดับหัวหน้าและปล่อยให้มันหนีรอดไปได้เพื่อไปส่งข่าวต่อ และชูฮันก็รู้ดีว่าเกาช้าวฮุ่ยไม่สามารถฆ่ามันได้ แน่นอนว่าสุดท้ายเกาช้าวฮุ่ยจะต้องจำใจต้องปล่อยลูกผสมไปอย่างไม่มีทางเลือก แต่ไอ้ลูกผสมจะได้รอดไปปางตาย…
”ได้!”เกาช้าวฮุ่ยที่รู้ซึ้งถึงแผนการของชูฮันดี เขาเร่งความเร็วไล่ตามไปจัดการลูกผสมระดับหัวหน้าที่หนีไป โดยไม่ได้ตระหนักเลยว่าตอนนี้ตัวเองได้กลายเป็นลูกน้องที่เชื่อฟังคำสั่งชูฮันไปอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว
ชูฮันยิ้มเยาะขณะคิดแผนการชั่วร้ายอยู่ในหัว ทันใดนั้นมันก็มีเสียงร้องดังมาจากที่ไกล
เสียงร้องโหยหวนราวกับหมูกำลังโดนเชือด!
นี้คือสิ่งที่ชูฮันมักจะชอบเล่น…
สงครามจิตวิทยา!
ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างลูกผสมระดับหัวหน้าและลูกผสมที่เป็นลูกน้องนั้นคือรัศมีที่สามารถแบ่งระดับความสามารถของแต่ละตัวได้ลูกผสมระดับหัวหน้าเกือบทุกตัวจะมีรัศมีที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง ซึ่งสิ่งนี้คือพลังที่ทำให้คนปกติยามเจอลูกผสมจะตัวแข็งไม่สามารถขยับได้ บางคนถึงขั้นหายใจไม่ออก อย่างฉางกวนหลงที่จะมีรัศมีออร่านิ่งเรียบของตวนเจียงเหว่ยนั้นข่มๆมีความเผด็จการ มู๋เย๋คือปีศาจ และชูฮันมีสิ่งที่คนส่วนใหญ่มีแต่ยากที่จะรักษาไว้เป็นเวลานาน
นั่นคือความกลัว!
รัศมีที่ระเบิดโพล่งออกมาอย่างโดดเด่นเหมือนที่ชูฮันมีนั้นเป็นสิ่งที่น้อยคนนักจะมีได้ เป็นสิ่งที่มีแต่สมาชิกของตระกูลลึกลับจะมี
มันเป็นสิ่งที่ทั้งหายากและพิเศษสุดๆรัศมีออร่าแต่ละรูปแบบจะมีผลกระทบแตกต่างกันในแต่ละสถานการณ์
ไม่ว่าชูฮันจะทำอะไรจะอารมณ์ดี โมโห โกรธแค้น เสียใจ รัศมีออร่าที่แผ่ออกมาจากตัวชูฮันซึ่งซึมลึกเข้าไปถึงกระดูกของทุกคนที่อยู่รอบๆคือความกลัวที่เข้าไปกัดกินใจของทุกคน
มันคือความกลัวที่หยั่งลึกลงไปถึงจิตวิญญาณ!
พูดตรงๆก็คือ…มันสามารถทำให้คนหวาดกลัวได้เพียงแค่สบตา
นี้คือเหตุผลที่เกาช้าวฮุ่ยซึ่งแม้จะเป็นถึงนายน้อยแห่งตระกูลเกาแต่เขากลับเป็นรองชูฮันเสมอ รัศมีออร่าของชูฮันทำให้เกาช้าวฮุ่ยกลัวและไม่กล้าจะต่อกร
อย่างตอนนี้ที่ชูฮันเพียงแค่ยืนนิ่งๆและปล่อยความกลัวเข้าไปกัดกินใจของเหล่าลูกผสมตรงหน้าโดยที่ทหารทั้งสามร้อยนายและเกาช้าวฮุ่ยไม่จำเป็นต้องแสดงตัวออกมาเลย ซึ่งผลลัพธ์ที่ได้คือความกลัวของกองทัพลูกผสมที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เพียงแค่ชูฮันคนคนเดียวก็สามารถทำให้ลูกผสมทั้งกองทัพกลัวได้แล้วพวกมันมีท่าทีลังเลอย่างไม่รู้ว่าตอนนี้ควรจะทำยังไงกับสถานการณ์ตรงหน้าดี
เมื่อใดก็ตามที่ความกลัวเข้ามากัดกินในใจแม้ว่าภายนอกคนที่เผชิญหน้าจะมีพลังในระดับเดียวกันกับตัวเองหรือด้อยกว่า แต่สภาพจิตใจนั้นได้พ่ายแพ้ไปแล้วอย่างสิ้นเชิง อย่ามองว่ามันเป็นเพียงแค่จิตวิทยาตามทฤษฏีเพราะบ่อยครั้งมันได้สร้างผลกระทบที่ไม่คาดคิด
อย่างเช่นตอนนี้…
ชูฮันที่ยืนหยุดต่อหน้ากองทัพลูกผสมอย่างไร้ความเกรงกลัวใดๆทันใดน้ันเขาก็หันหลังมายังทางซึ่งเป็นที่ซ่อนของทั้งสี่ทีมพิเศษ ก่อนจะตะโกนเสียงดัง “มัวแต่ทำอะไรกันอยู่? ออกมาฆ่าพวกมันสิ!”
ไหนล่ะกลยุทธ์?ไหนล่ะซุ่มโจมตี?
ไม่จำเป็น!
ทีมมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ทั้ง300 คนเผชิญหน้ากับลูกผสม 250 ตัวโดยไม่จำเป็นต้องพูดคุยถึงกลยุทธ์การต่อสู้ก่อนเลย?
สถานการณ์ในครั้งนี้มันแตกต่างไปจากสงครามกลางภูเขาอย่างสิ้นเชิงครั้งนี้ชูฮันไม่คิดว่าทหารของเขาอ่อนแอเกินกว่าจะรับมือกับพวกลูกผสม เขาไม่จำเป็นต้องคิดหาแผนการกลยุทธ์มากมายเพื่อรองรับอีกแล้ว เพราะเวลานี้ทีมพวกนี้คือทีมที่เขาแสนจะภาคภูมิใจ เป็นทีมที่เขาฝึกปรือฝีมือมาอย่างดี
ทุกคนได้รับการยอมรับฝีมือจากทั่วโลกและครั้งนี้สิ่งที่ทุกคนต้องทำก็คือ…สู้!
ลุยเข้าไปฆ่าพวกมันซะ!
”อย่าไปหลงกลมัน!”ลูกผสมตัวใหญ่ระดับหัวหน้ารีบเอ่ยเตือนสติลูกน้องของมันทันที ก่อนจะอ้าปากคำรามลั่นเพื่อปลุกระดม “ไม่ต้องไปกังวลกับคนอื่น เร็วเข้ารีบจัดการรุมฆ่าชูฮันให้ได้ก่อน!”
โชคร้ายที่ทุกอย่างมันสายไปเสียแล้ว…
”ฆ่ามัน!”
”อย่ามันให้หมด!”
”พวกมันต้องตายแทบเท้ากู!”
”แค่ฆ่าลูกผสมให้หมดเรื่องซอมบี้ก็จะจบ!”
”เฮ!!!”
ทหารจากสี่ทีมพิเศษทั้งสามร้อยคนตะโกนลั่นพร้อมออกตัววิ่งบุกเข้าหาลูกผสมทันทีทุกคนกระโจนออกมาตามจุดต่างๆที่ซ่อนอยู่พร้อมๆกันอย่างดุดันและกระหายเลือด แววตาที่อัดแน่นไปด้วยจิตสังหารที่พร้อมจะฆ่าทุกอย่างที่ขวางหน้า
ชูฮันเป็นคนที่กำหนดตำแหน่งที่ซ่อนต่างๆเองทั้งหมดตั้งแต่แรกเพื่อปิดล้อมลูกผสมเอาไว้อย่างสมบูรณ์แบบไม่ให้มันมีโอกาสได้ถอยทัพหนี
ลูกผสมตัวใหญ่ระดับหัวหน้าเริ่มจมอยู่ในความคิดมันนึกย้อนเหตุการณ์ทั้งหมดในหัว…มันรู้ว่าที่ชูฮันจงใจออกมาแบบนี้ก็เพื่อข่มขวัญให้พวกมันกลัวซึ่งมันก็ได้ผลอย่างมาก และตอนที่ชูฮันตะโกนออกคำสั่งให้ทหารตัวเองบุกโจมตีพวกมัน ในตอนนั้นเองมันก็เข้าใจทุกอย่าง มันตระหนักได้แล้วว่าพวกมันได้ตกหลุมกับดักของชูฮันเข้าเต็มๆ มันเป็นคนพาตัวเองให้เข้าไปอยู่ในกำมือชูฮัน
ไม่มีการลอบโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัวไม่มีการชิงลงมือก่อนโดยไม่ให้เตรียมพร้อม ครั้งนี้ชูฮันเลือกที่จะสู้กับฝ่ายตรงข้ามแบบ… ซึ่งๆหน้า!
ผลกระทบที่เกิดนั้นค่อนข้างหนักเลยทีเดียวเพราะเหล่าลูกผสมต่างอับอายและเสียหน้ากันหมดพวกมันเหมือนกับคนโง่ที่เดินมาติดกับเองโต้งๆ!
ลูกผสม250 ตัวยิ่งหวาดกลัวชูฮันมากกว่าเดิม มันกลัวกันจนไม่กล้าขยับตัวสักนิด ยิ่งเห็นภาพทหารสามร้อยนายของชูฮันกำลังพุ่งเข้าใส่ พวกมันยิ่งกลัวจนปอดแหก พวกมันมักจะเป็นฝ่ายที่ข่มขวัญและน่าหวาดกลัวสำหรับมนุษย์เสมอ คอยไล่ฆ่ากัดกินมนุษย์
ทว่าท่ามกลางป่าลึกในภูเขาแห่งนี้เหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้กลับกลายเป็นตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง กองกำลังลูกผสมที่มากถึง 250 ตัวถูกกลุ่มมนุษย์ไล่ล่า
ไล่ฆ่าฟันอย่างกระหายเลือด!
และแทบจะในทันทีทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ในใจกลางป่าลึกบนภูเขาก็กลายเป็นแม่น้ำเลือดที่นองไปทั่ว ลูกผสมที่ระยะต่ำหน่อยแทบจะตายในทันทีบางตัวก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส นอนจมกองเลือด ได้แต่รอเวลาตายมาเยือน บางตัวที่ระยะสูงหน่อยก็ต่อสามารถสู้กับทหารของชูฮันได้สักพัก แต่ไม่นานก็ต้องตายเพราะถูกกลยุทธ์การรบของแต่ละทีมที่ชูฮันฝึกฝนจัดการ
เลือดอาวุธที่ฟาดฟัน…เลือดที่สาดกระเซ็นไปทั่ว…แขนขาขาดปลิวว่อนไปมา!
ไม่มีใครในทหารสามร้อยคนเบามือเลยแม้แต่น้อยไม่มีใครงอมืองอเท้า ไม่มีใครเอาเปรียบเพื่อนทหารด้วยกัน ทุกคนแสดงประสิทธิภาพอันโดดเด่นของตัวเองออกมาเต็มที่ แสดงให้ชูฮันได้เห็นว่าคิดถูกแล้วที่เลือกพวกเขามา!
อย่างภาพที่ได้เห็นตรงหน้าในตอนนี้…การต่อสู้แทบจะจบลงภายในเวลาไม่กี่นาทีเท่านั้นลูกผสม 250 ตัวไม่สามารถต้านทานการโจมตีของทหารชูฮันได้เลย ลูกผสมระดับหัวหน้าขวัญผวาและหวาดกลัวอย่างมากเมื่อคาดแล้วว่าพวกมันคงไม่รอดกันแน่ มันไม่มีเวลาจะแก้ไขอะไรแล้ว ได้แต่รีบหาทางหนีทันทีเท่านั้น
ตอนนี้มันทำได้แค่ดูแลชีวิตของมันเองถึงอย่างไรตอนนี้สถานการณ์กำลังชุลมุน คงไม่มีใครสังเกตเห็นว่ามันแอบหนีออกไปแน่ๆ
ชูฮันที่ยืนหลบมุมออกมาคอยมองดูสงครามที่กำลังดำเนินไปอย่างเงียบๆ และแน่นอนว่าการหลบหนีของลูกผสมระดับหัวหน้าไม่สามารถรอดพ้นสายตาคมกริบของชูฮันไปได้อยู่แล้ว เพียงแต่ว่าชูฮันตั้งใจจะปล่อยให้มันรอดไปได้ต่างหาก
”เฮ้ย!ไอ้นั่นมันกำลังหนี!” เกาช้าวฮุ่ยรีบพุ่งเข้าไปหาชูฮันพร้อมชี้นิ้วไล่ตามหลังของลูกผสมที่กำลังหนีออกห่างไปไกลเรื่อยๆให้ชูฮันได้เห็น
ชูฮันตบไหล่เกาช้าวฮุ่ยและพูดแหย่”ฉันให้นายจัดการ”
มันคือความตั้งใจของชูฮันเขาชทำตามแผนที่ได้เตรียมกับเฉินยู่เทียนเอาไว้ เขาจะต้องไม่ฆ่าลูกผสมระดับหัวหน้าและปล่อยให้มันหนีรอดไปได้เพื่อไปส่งข่าวต่อ และชูฮันก็รู้ดีว่าเกาช้าวฮุ่ยไม่สามารถฆ่ามันได้ แน่นอนว่าสุดท้ายเกาช้าวฮุ่ยจะต้องจำใจต้องปล่อยลูกผสมไปอย่างไม่มีทางเลือก แต่ไอ้ลูกผสมจะได้รอดไปปางตาย…
”ได้!”เกาช้าวฮุ่ยที่รู้ซึ้งถึงแผนการของชูฮันดี เขาเร่งความเร็วไล่ตามไปจัดการลูกผสมระดับหัวหน้าที่หนีไป โดยไม่ได้ตระหนักเลยว่าตอนนี้ตัวเองได้กลายเป็นลูกน้องที่เชื่อฟังคำสั่งชูฮันไปอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว
ชูฮันยิ้มเยาะขณะคิดแผนการชั่วร้ายอยู่ในหัว ทันใดนั้นมันก็มีเสียงร้องดังมาจากที่ไกล
เสียงร้องโหยหวนราวกับหมูกำลังโดนเชือด!
