Gate of God – ตอนที่ 879 ไม่มีทางแพ้

　　เขาเข้าใจถึงผลึกนี้ได้จากชีวิตที่ผ่านมาความรู้ด้านเคมีและตรีโกณมิติรวมถึงวิทยาศาสตร์จากในโลกก่อนจากโลกก่อน

　　และด้วยเหตุนั้นทำให้เขาสร้างวิชาเต๋าผลึกน้ำแข็งนรกขึ้นมาได้

　　เขาไม่ได้ยึดติดเรื่องของชื่อวิชามากนักจึงตั้งชื่อง่ายๆให้กับมัน ‘การปะทะกันของไฟและน้ำแข็ง’

　　เขารู้สึกชื่นชมกับชื่อของมัน

　　อย่างไรก็ตามไม่มีใครรู้สึกสนใจชื่อของมันแม้แต่น้อย กลับกันพวกเขากลับแสดงท่าทีแข็งค้างออกมากับพลังอันรุนแรงที่ปรากฎไปทั่วท้องฟ้า

　　พวกเขาอ้าปากค้างแต่ไม่ส่งเสียงออกมา

　　กลายเป็นช่วงเวลาที่เงียบสงบ

　　เวลาดูเหมือนหยุดลงชั่วคราว

　　 นี่มันอะไรกัน?วิชาของข้าทำให้พวกเจ้านิ่งตะลึงไปเลยงั้นหรือ?  ฟางเจิ้งจือม้วนงอริมฝีปากลงพร้อมกับชูนิ้วกลางอย่างไม่พอใจ

　　ทันทีที่เขาชูนิ้วกลางขึ้นสายตาของทุกคนก็เปลี่ยนไป ดูเหมือนมันจะดึงสติของทุกคนกลับมาอีกครั้ง ราวกับปลุกให้ตื่นจากความฝัน

　　 อะไร…อะไรกัน!  เสียงที่ดังขึ้นมาทำให้วินาทีนั้นตกกลับกลายเป็นความโกลาหล

　　ราวกับมีคนเทน้ำเย็นลงบนน้ำมันที่กำลังเดือด

　　 ปรากฎการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นบนท้องฟ้านั่น!มันทำให้ท้องฟ้า… ไม่ มันเป็นเพราะวิชาที่ฟางเจิ้งจือใช้ออกมา? เต๋าผลึก เต๋านรก รวมไปถึงเต๋าน้ำแข็งและหิมะ ….! 

　　 มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง?! 

　　 แข็งแกร่งมากเขาแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง? อายุแค่ 18ปี แต่กลับแข็งแกร่งได้ขนาดนี้ แล้วข้าล่ะ? ข้าคิดว่าข้าเป็นอัจฉริยะแล้วนะ แต่กลับไม่สามารถเทียบเคียงเขาได้แม้แต่น้อย? 

　　 เดี๋ยวก่อนข้าคิดว่าชายคนกำลังนี้ดูถูกพวกเรา ศิษย์คนหนึ่งเห็นฟางเจิ้งจือชูนิ้วกลางใส่พวกเขา

　　 ดูถูก? 

　　เหล่าศิษย์อยากจะโกรธอย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลบางอย่าง พวกเขาไม่สามารถโกรธได้แม้จะรู้ว่าโดนดูถูกก็ตาม

　　ในที่สุดฟางเจิ้งจือก็เผยยิ้มออกมา

　　 การปะทะของไฟและน้ำแข็ง ถือว่าเป็นวิชาแรกที่เขาสร้างขึ้นมาด้วยตัวเองจริงๆ ดังนั้นจึงต่างไปจากวิชาอื่นๆที่เขาเคยใช้ เขาภูมิใจกับวิชานี้มาก มันสร้างความปั่นป่วนได้ในช่วงเวลาอันสั้น

　　 พวกเจ้าไม่อยากรู้ชื่อของมันงั้นหรือ? ฟางเจิ้งจือเงยหน้าขึ้นมอง

　　เหล่าศิษย์หันมองหน้ากันด้วยความสับสนพวกเขาไม่รู้ว่าควรตอบว่า ใช่ หรือไม่ กันแน่　　แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาไม่อยากรู้ชื่อของมัน

　　อย่างไรก็ตาม…

　　ใบหน้าของฟางเจิ้งจือมันกวนใจพวกเขา

　　ดังนั้นบรรยากาศจึงเงียบสงบอีกครั้งหลังจากคำถามของฟางเจิ้งจือ

　　 เอาล่ะดูเหมือนเจ้าทุกคนจะอยากรู้ชื่อวิชากันไม่ไหวแล้ว ข้าจะบอกเอง ชื่อของมันคือ ‘การปะทะของไฟและน้ำแข็ง’ สุดยอดเลยใช่ไหม  ในขณะที่พูดเขาชี้ไปที่หนานกงเฮา ซึ่งกำลังตกอยู่ในกับดักผลึก ร่างส่วนบนถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งในขณะที่ส่วนล่างกำลังถูกเผาด้วยไฟสีดำ

　　 การปะทะของไฟและน้ำแข็ง? 

　　 ทุเรศ 

　　 ไร้ยางอาย 

　　 จะใช้ชื่อที่ไร้ยางอายเช่นนี้กับวิชาที่ทรงพลังขนาดนั้นได้ยังไงกัน! 

　　เหล่าศิษย์ทุกคนตกใจเมื่อได้ยินแต่ก็ตอบสนองอย่างรวดเร็วเมื่อตระหนักถึงความหมายของชื่อ จากนั้นสีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไป

　　 เห้อ! แม้แต่เฉียนยู่ส่ายหัวของนางด้วยความอับอายเล็กน้อย

　　 อืม.. หลินมู่ไป่เองก็หลบสายตาจากคนอื่นๆเช่นกัน

　　อย่างไรก็ตามปิงหยางที่ยังสติไม่สมบูรณ์ลืมตาขึ้นมาในทันที ท่าทีของนางยังคงดูไม่ดีเท่าไร บรรยากาศรอบๆตัวเต็มไปด้วยความอ่อนแอ

　　แต่นางก็ยังสามารถได้ยินเสียงพูดคุยที่ดังขึ้นรอบๆนางเอ่ยปากออกมาเบาๆ การปะทะของน้ำแข็งและไฟ? มันคืออะไรงั้นหรือ? 

　　 … ริมฝีปากของฉือกูเหยียนกระตุกเล็กน้อย ก่อนที่นางจะตอบกลับไปเบาๆ  มันเป็นวิชาหนึ่ง 

　　 วิชางั้นหรือมันรุนแรงไหม?  　　 อืมมันเป็นวิชาที่แข็งแกร่งมาก… 

　　ผู้อาวุโสของศาลาเต๋าสวรรค์และหุบเขาฟู่ซี่ต่างรู้สึกพูดไม่ออกแม้แต่มู่ฉิงเฟิงหรือโม่ฉานฉือก็ตาม

　　ขณะเดียวกันด้านเต๋าฮุนเขาก็อดไม่ได้ที่จะสบถออกมา เจ้าเด็กนี่ไร้ยางอายจนถึงแก่นแท้จริงๆ! 

　　 ไร้ยางอาย?กล้าพูดอย่างนี้กับชื่ออันงดงามได้ยังไง เห็นได้ชัดว่าจิตใจของเจ้านั้นเดียงสาไม่พอ!  ฟางเจิ้งจือตอกกลับไปในทันที

　　 … 

　　 … 

　　ศิษย์ที่อยู่รอบๆรู้สึกพูดไม่ออกอีกครั้ง

　　ทันใดนั้นเองพวกเขาได้ยินเสียงกรีดร้องดังมาจากด้านล่างของฟางเจิ้งจือ อ้าก!!! 

　　ตอนนี้หนานกงเฮาโกรธอย่างเห็นได้ชัด

　　เขานั้นมักจะได้รับความเคารพและความรักมาตั้งแต่เด็ก　　เขาคุ้นชินกับเรื่องเหล่านั้นเขาคุ้นชินกับการเป็นที่หนึ่งและก้มมองคนอื่นลงมาจากยอดเขา

　　แต่ตอนนี้ฟางเจิ้งจือกำลังเหยียดย่ำเขาภายใต้สถานการณ์เช่นนี้เขาจะยังสามารถใจเย็นอยู่ได้ยังไง?

　　ตูม!แสงสีแดงระเบิดออกมาจากร่างของหนานกงเฮา พลังอันรุนแรงของมันปะทะเข้ากับคุกผลึกน้ำแข็งอย่างรุนแรง

　　 หืม?พยายามจะต่อต้านงั้นหรือ?  ฟางเจิ้งจือกระโจนออกไปบนอากาศ

　　แน่นอนที่เขาทำอย่างนี้เพราะแสงสีแดงนั้นทรงพลังเกินไปจนผลักร่างเขาออกมา

　　จากนั้นดาบเล่มหนึ่งก็ปรากฎขึ้นบนฝ่ามือของเขาแสงสีม่วงส่องประกายไปทั่ว

　　มันคือดาบไร้ร่องรอย!

　　เขาพยายามทีจะยับยั้งการหลบหนีของหนานกงเฮา

　　เสียงของมังกรคำรามดังก้องไปทั่วท้องฟ้าจากนั้นร่างของฟางเจิ้งจือก็หายไปบนท้องฟ้า มีเพียงสายฟ้าสีม่วงที่ผ่าใส่หนานกงเฮาที่อยู่ในคุก

　　มันเป็นวิชาดาบผ่ามังกร

　　อย่างไรก็ตามมันต่างจากที่ฟางเจิ้งจือเคยใช้ก่อนหน้านี้

　　แกรก!ดวงตาของหนานกงเฮาเป็นสีแดงก่ำขณะที่เขาเอามือเปล่าจับสายฟ้าที่พุ่งลงมา คลื่นปะทะอันรุนแรงกระจายไปรอบๆ

　　ตอนนี้รอบตัวของหนานกงเฮาเต็มไปด้วยบรรยากาศอันชั่วร้ายเขากัดริมฝีปากแน่นจนเลือดไหลออกมา

　　 ตาย! เสียงของฟางเจิ้งจือดังขึ้นท่ามกลางลำแสงสีม่วง ก่อนที่ดาบของเขาจะแทงลงไปที่ฝ่ามือของหนานกงเฮาลากยาวไปจนถึงไหล่

　　 เฮ่าเอ๋อร์ไม่!  หนานกงเทียนไม่สามารถรักษาความสงบได้อีกต่อไป เขาก้าวเท้าไปด้านหน้าและพุ่งเข้าไปในลานประลองอย่างรวดเร็ว

　　อย่างไรก็ตามเขากลับถูกหยุดเอาไว้

　　เป็นผู้อาวุโสสูงสุดหยานหยิงของศาลาเต๋าสวรรค์ที่หยุดเขาเอาไว้

　　หยานหยิงไม่ใช่ชื่อจริงของผู้อาวุโสสูงสุดแต่เป็นเพียงชื่อที่คนในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ใช้เรียกเขา

　　มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ชื่อจริงของผู้อาวุโสสูงสุด

　　 หยานหยิงเจ้าต้องการอะไร? 

　　 หัวหน้าตระกูลหนานกงในเมื่อท่านเลือกที่จะเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้แล้ว ท่านก็ควรจะทำตามกฎไม่ใช่รึ? 

　　 ชีวิตของลูกชายข้า… 

　　 ท่านก็แค่ยอมรับความพ่ายแพ้แล้วท่านจะเข้าไปช่วยลูกชายของท่านหรือไม่ก็ไม่มีใครว่าอะไร 

　　 ยอมรับความพ่ายแพ้? หนานกงเทียนกำหมัดแน่นก่อนจะหันไปมองที่ลานประลองทันใดนั้นความกังวลบนใบหน้าของเขาได้หายไป เขายิ้มก่อนจะพูดออกมา  ตระกูลหนานกงไม่มีทางยอมรับความพ่ายแพ้ง่ายๆเพราะแค่ฟางเจิ้งจือคนเดียวหรอ! 

　　ตูม!เมื่อหนานกงเทียนพูดจบเสียงระเบิดก็ดังขึ้นทันที ก่อนที่ร่างสีแดงจะหายไปจากลานประลองอย่างไร้ร่องรอย

　　คุกผลึกที่ขังหนานกงเฮาเอาไว้ก็หายไปเช่นกัน

　　 หืม? หยานหยิงเหลือบตามองร่างสีแดงที่มีแสงสีม่วงเคลื่อนไหวอยู่รอบๆ

　　 ฮ่าฮ่า…ไม่มีใครเอาชนะเฮ่าเอ๋อร์ได้!ไม่มี!  หนานกงเทียนไม่สามารถอดกลั้นเสียงหัวเราะได้อีกต่อไป

　　ศิษย์ที่อยู่รอบๆต่างเบิกตากว้าง

　　 หนานกงเฮาดูดกลืนคุกผลึกรวมทั้งวิชาการปะทะกันของน้ำแข็งและไฟ? 

　　 มันเป็นการต่อสู้แบบไหนกันแน่เนี่ย?! 

　　 แข็งแกร่งพวกเขาทั้งคู๋แข็งแกร่งมาก!  　　เหล่าศฺิษย์ต่างรู้สึกหวาดกลัวกับพลังของหนานกงเฮาและฟางเจิ้งจืออย่างแท้จริง

　　 นั่นมันอะไรกัน? ฟางเจิ้งจือค่อยๆร่อนลงข้างๆฉือกูเหยียน ก่อนที่จะเอาดาบชี้ไปบนพื้น

　　 แค่กแค่ก….ถ้าข้าเดาไม่ผิด หนานกงเฮาคงได้รับพลังบางอย่างมาจากประตูสวรรค์และผสานมันเข้ากับวิชาสังเวยเลือด ดังนั้นตอนนี้เขาไม่เพียงแต่จะสามารถใช้วิชาสังเวยเลือดได้เท่านั้น แต่เขายังสามารถดูดกลืนพลังหรือวิชาของคนอื่นได้อีกด้วย  ฉือกูเหยียนอธิบายด้วยความนิ่งสงบ

　　 วิชาสังเวยเลือด?ที่ปรากฎเหนือท้องฟ้าศาลาเต๋าสวรรค์เมื่อหนึ่งปีที่แล้วหรือเปล่า?  ฟางเจิ้งจือเบิกตากว้างเมื่อได้ยิน

　　 ใช่แล้ว ฉือกูเหยียนพยักหน้า

　　 ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะมีพลังสายเลือดของเทียนซิง ข้าคิดว่าตอนนี้หนานกงเฮาอาจจะมีพลังใกล้เคียงกับข้า  จากนั้นฟางเจิ้งจือก็ขมวดคิ้วและถามต่อ นี่…เจ้าคิดว่าหนานกงเฮาปล่อยให้ประตูดูดตัวเองเข้าไปด้วยความตั้งใจหรือเปล่า? 

　　 ด้วยความตั้งใจ? ฉือกูเหยียนตัวสั่นเล็กน้อย ความคิดมากมายปรากฎขึ้นในหัวของนาง  ถ้าหนานกงเฮาตั้งใจทำแบบนั้น แสดงเขารู้ว่าประตูสวรรค์ต้องมอบพลังให้เขาแน่นอน! 

　　 ตอนนี้หนานกงมู่ก็มีพลังสายเลือดด้วยหรือเปล่า? 

　　 อืมยิ่งไปกว่านั้น พลังสายเลือด ‘ต้นไม้เทพเจ้า’ ข้ามีลางสังหรณ์ไม่ดีเกี่ยวกับมันเป็นอย่างมาก  หน้าของฉือกูเหยียนซีดลงเรื่อยๆ

　　 อืมช่างเรื่องนั้นเถอะ หน้าอกของเจ้าบาดเจ็บหรือเปล่า? ข้าไปเรียนนวดแบบใหม่มา มันสามารถช่วยให้เจ้าหายเจ็บปวดได้อย่างรวดเร็ว 

　　 … ฉือกูเหยียนยืนนิ่งหน้าของนางขึ้นสีเล็กน้อย เจ้าไร้ยางอายนี่ไม่ใช่เวลาที่เจ้าควรจะมาเล่นตลกเช่นนี้ 　　 ฮ่าฮ่าสบายใจได้ ข้าอยู่ที่นี่เพื่กป้องเจ้า ต่อให้ท้องฟ้าถล่มทลายก็ไม่มีใครทำอะไรเจ้าได้  ฟางเจิ้งจือยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นก็อยู่ได้ไม่นานและถูกแทนที่ด้วยความเยือกเย็นและตึงเครียดกว่าครั้งไหนๆ