การโจมตีที่น่ากลัวมาพร้อมกับเสียงฟ้าร้อง
พลังรุนแรงจนทำให้อากาศหยุดไหลเวียนเสียงดังกังวาลทั่วท้องฟ้าแสงสีทองนับไม่ถ้วนส่องสว่างขึ้นที่ใจกลางค้อน
อย่างไรก็ตามแม้จะเป็นเช่นนั้นหนานกงเฮาก็ยังคงสงบนิ่ง เขาจ้องมองค้อนที่ใกล้เข้ามาก่อนจะยกแขนซ้ายขึ้นช้าๆ
ตูม!คลื่นกระแทกที่รุนแรงแผ่กระจายทั่วอากาศ
สำเร็จ?!
ด้วยการโจมตีระดับนี้ข้าสงสัยว่าจะมีใครป้องกันได้บ้าง?
เป็นไปไม่ได้เลยที่จะป้องกัน!
เหล่าศิษย์จากสำนักต่างๆเบิกตากว้างและจ้องไปที่คลื่นกระแทกที่กำลังปะทะกัน
อย่างไรก็ตามไม่นานท่าทีของพวกเขาก็เปลี่ยนไป
การโจมตีที่น่ากลัวไม่ถึงตัวหนานกงเฮาค้อนถูกปัดป้องโดยมือของหนานกงเฮาที่รายล้อมไปด้วยกิ่งไม้สีดำจำนวนมาก
กิ่งไม้สีดำพันรอบค้อนยักษ์ราวกับฝ่ามือที่โอบอุ้มเอาไว้
ต้นไม้เทพเจ้า!
กิ่งไม้ของต้นไม้เทพเจ้า!
ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้?
นี่เป็นฉากที่น่าประหลาดใจของเหล่าศิษย์พวกเขาไม่คิดเลยว่าต้นไม้เทพเจ้าจะเคลื่อนไหวเช่นนี้
หรือว่าหนานกงเฮาสามารถใช้พลังจากต้นไม้เทพเจ้าได้?
ความสับสนเกิดขึ้นในหัวของเหล่าศิษย์
หรือต้นไม้เทพเจ้าถูกปลูกขึ้นโดยตระกูลหนานกงจริงๆ? ความคิดปรากฎขึ้นในใจของเหล่าศิษย์ ถ้ามันคือเรื่องจริงก็ไม่มีใครสามารถหยุดหนานกงเฮาได้แล้ว! หนานกงเฮาเจ้า… โม่ฉานฉือตกใจมากเช่นกัน เขารู้สึกถึงพลังที่รุนแรงจากต้นไม้เทพเจ้าได้มากกว่าใครๆ
ข้าบอกว่ามันสายเกินไปแล้ว! หนานกงเฮาแสยะยิ้มรวมกับคราบเลือดบนหน้าอก มันทำให้เขาดูเป็นคนที่บ้าคลั่ง
ที่สำคัญไปกว่านั้นดอกไม้สีเลือดยังคงส่องสว่างแล้วกำลังลอยขึ้นไปบนยอดต้นไม้เทพเจ้าด้วยความรวดเร็ว
เฒ่าโม่! ในขณะนั้นมู่ฉิงเฟิงก็มาถึงเขาใช้ดาบยาวฟาดฟันกิ่งไม้ด้วยความเร็วสูง
ตูม!เสียงดังก้องอีกครั้ง
อย่างไรก็ตามฉากที่เกิดขึ้นต่อจากนี้ทำให้เหล่าศิษย์รู้สึกเหมือนตื่นขึ้นมาในโลกที่แตกต่างกิ่งไม้เหมือนเหล็ก ไม่เพียงแต่มันไม่ได้รับความเสียหายเท่านั้น แม้แต่ใบไม้สักใบก็ไม่ร่วงหล่น
อะไรกัน?! มู่ฉิงฟิงไม่อยากเชื่อสายตาของตัวเอง แต่เขาก็ไม่คิดอะไรมากหลังจากฟันกิ่งไม้ มันก็งอกเพิ่มออกมามากกว่าเดิม
แครก!ในเสี้ยววินาทีมู่ฉิงเฟิงถูกกิ่งไม้สีดำพันรอบตัว
ในขณะเดียวกันหนานกงเฮาที่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาพุ่งตามดอกไม้สีเลือดขึ้นไปบนยอดต้นไม้เทพเจ้า
อย่างไรก็ตามในขณะที่กำลังลอยตัวเลือดก็ค่อยๆหยดลงมาจากท้องฟ้า
ไม่มีทางหยุดเขาได้เลยหรือ? ค้อนยักษ์ของโม่ฉานฉือถูกสกัดกั้นเขาจ้องมองไปที่หนานกงเฮษด้วยความสิ้นหวัง
ท่าทีของมู่ฉิงเฟิงก็เคร่งเครียดไม่แพ้กันอย่างไรก็ตามเมื่อเลือหยดลงสู่ใบหน้าของเขา ท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไป
เดี๋ยวก่อนเขายังไม่สามารถควบคุมต้นไม้เทพเจ้าได้!
ยังไม่สามารถควบคุมได้? โม่ฉานฉือตกใจกับสิ่งที่มู่ฉิงเฟิงพูด เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส!เขาจงใจหลอกให้เราเชื่อว่าเขาสามารถควบคุมต้นไม้เทพเจ้าได้อย่างสมบูรณ์ มู่ฉิงเฟิงพูดอย่างจริงจัง
แสงสว่างส่องออกมาจากร่างของมู่ฉิงเฟิงเป็นแสงที่บริสุทธิ์และคมเหมือนกับดาบ
ในขณะนั้นเองกิ่งไม้ที่พันรอบร่างของเขาก็เริ่มคลายออกมันเปลี่ยนจากสีดำสนิทกลายเป็นหิมะขาว
หิมะและน้ำแข็ง! ตาของโม่ฉานฉือเบิกกว้างเมื่อมองไปที่หิมะขาวที่ปรากฎ เขาก็เข้าใจทันทีว่ามู่ฉิงเฟิงหมายถึงสิ่งใด
หนานกงเฮากำลังเดิมพัน!
เขากำลังเดิมพันในพลังของต้นไม้เทพเจ้า!
เขาใช้พลังของตัวเองป้องกันการโจมตีของโม่ฉานฉือแต่ทำให้ดูเหมือนพลังของต้นไม้เทพเจ้า
ความสุขุมและสงบนิ่งให้แผนการนี้เกือบจะสมบูรณ์แบบ
ถ้าหนานกงเฮาไม่ได้รับบาดเจ็บจนเลือดไหลไม่หยุดก็คงไม่มีใครมองออก
หนานกงเฮา…ไม่แปลกใจเลยที่เขาได้รับยกย่องเป็นสุดยอดอัจฉริยะของอาณาจักรเซี่ย ในสถานการณ์เช่นนี้เขาสงนนิ่งและตัดสินใจทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง หลังจากกิ่งไม้คลายตัวออกมู่ฉิงเฟิงก็รู้สึกกลัวเล็กน้อย
พวกเขาเกือบจะถูกหนานกงเฮาหลอกเสียแล้ว
หนานกงเฮาเจ้าหนีไม่พ้นหรอก! ทันทีที่กิ่งไม้คลายตัวออกจากค้อนยักษ์ โม่ฉานฉือก็สยายปีกสายลมและพุ่งเข้าหาหนานกงเฮาอีกครั้ง
แค่ก…หนานกงเฮา ไอและถ่มน้ำลายสีเลือดออกจากปาก
เห็นได้ชัดเลยว่าเพื่อป้องการกันการโจมตีและวางแผนการนี้ขึ้นมาเขาต้องใช้พลังงานไปมาก รู้ตัวกันแล้วงั้นหรือ? หนานกงเฮาหันมองโม่ฉานฉือด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า
อย่างไรก็ตามความเร็วของเขาไม่ได้ลดลงเลยเขามีท่าทีสงบนิ่งราวกับไม่แปลกใจที่แผนการถูกมองออกอย่างรวดเร็ว
หนานกงเฮาด้วยสภาพของเจ้าในตอนนี้ เจ้าหนีไม่พ้นหรอก! เสียงของโม่ฉานฉือดังขึ้นจากด้านล่าง
หนานกงเฮายังคงเงียบสงบ
เขากัดริมฝีปากและบินขึ้นไปหาดอกไม้สีเลือดความเร็วของเขาเพิ่มมากขึ้น จนไม่สามารถมองเห็นร่างของเขาได้ชัดเจน
ยอมแพ้ซะมันเป็นไปไม่ได้แล้ว! โม่ฉานฉือตะโกนอีกครั้ง
อีกนิดเดียวอีกนิดเดียวเท่านั้น …ข้าต้องทำได้ ข้าทำได้น้องชาย ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าตายอย่างไร้ประโยชน์ ไม่มีทาง ไม่มีทาง! หนานกงเฮาไม่หันหลังมอง ในสายตาของเขามีเพียงดอกไม้สีเลือด เขาเข้าใกล้มันมากขึ้น!
หนานกงเฮาเกือบึงดอกไม้สีเลือดแล้วในขณะเดียวกันโม่ฉานฉือก็เข้าใกล้เขาเช่นกัน
เหล่าศิษย์ต่างหยุดหายใจเมื่อมองจากด้านล่างทุกคนจ้องมองไปยังร่างที่พร่ามัวบนท้องฟ้า
ใกล้แล้ว!
เขาถึงแล้ว!
ในขณะที่โม่ฉานฉืออยู่ห่างจากหนานกงเฮาเล็กน้อยแสงสีแดงเลือดก็ส่องสว่างบนท้องฟ้า
ครืน!พิธีสังเวยเลือดขนาดมหึมาปกคลุมท้องฟ้า กรงเล็บสีแดงจำนวนมากไหลออกมา
ฮึ่มเจ้าไม่สามารถหยุดข้าได้! เมื่อเห็นการโจมตีจากกรงเล็บสีแดงนับไม่ถ้วน แสงสีทองก็ไหลผ่านร่างของโม่ฉานฉืออย่างรวดเร็ว เกือบจะในทันทีออร่าสีทองที่ซับซ้อนปรากฎขึ้นเหนือหัวโม่ฉานฉือราวกับโล่ทองคำ
ตูม! ร่างของโม่ฉานฉือพุ่งผ่านพิธีสังเวยเลือดโดยไม่สนกรงเล็บสีแดงแต่อย่างใด
มันเป็นฉากที่น่าตกใจ
ในตอนนั้นเองโม่ฉานฉือไปถึงด้านหลังของหนานกงเฮาแล้ว
ตาย! โม่ฉานฉือตะโกนชัดเจน ในตอนนี้เขาจะไม่ปล่อยหนานกงเฮาไปอย่างแน่นอน เขาเหวี่ยงค้อนเข้าที่ด้านหลังของหนานกงเฮา
สีหน้าของหนานกงเฮากลายเป็นซีดขาว
ถึงแบบนั้นสีหน้าที่ซีดขาวก็ไม่ใช่ความตื่นตระหนกแต่กลับสงบนิ่ง
ตูม!
ค้อนของโม่ฉานฉือทุบลงที่หลังของหนานกงเฮาโดยตรงทำให้หนานกงเฮากระอั่กเลือดออกมาคำใหญ่
พรวด!เลือดก่อตัวเป็นก้อนและไหลเข้าสู่ดอกไม้สีเลือดอย่างน่าประหลาด
เป็นไปไม่ได้! เขายังไม่ตายเหรอ?เขายังคงดำเนินการต่อ?
เกิดอะไรขึ้น?
เหล่าศิษย์ตกใจมากเมื่อเห็นพลังที่แข็งแกร่งของโม่ฉานฉือ
หนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์
ใครจะยังมีชีวิตรอดหลังจากรับการโจมตีของเขาบ้าง?
ไม่มีใครสามารถทำได้
มันไม่น่าเชื่อแต่ก็เป็นความจริง
โม่ฉานฉือตกตะลึงเขาโจมตีด้วยพลังทั้งหมด
ในสถานการณ์เช่นนี้…
หนานกงเฮายังไม่ตาย?
เขาเป็นสัตว์ประหลาดหรือไง?
ไม่ไม่ใช่สัตว์ประหลาด! แต่ไม่สามารถทำลายได้! ในฐานะผู้นำแห่งหุบเขาฟู่ซี่ เขารู้ตัวอย่างรวดเร็วหลังจากสับสนไปชั่วครู่
ถ้าใครสามารถรอดชีวิตจากการโจมตีด้วยค้อนนี้ได้จะต้องเป็นพลังสายเลือดที่ให้ถูกทำลายร่างกายไม่ได้!
ด้วยความบังเอิญ..
หยานฉิงเคยต่อสู้กับหนานกงเฮามาก่อน
หนานกงเฮากลืนเลือดของหยานฉิงเข้าไปโดยบังเอิญ
เรื่องนี้ถูกมองข้ามได้ง่ายเพราะไม่มีใครนึกถึง
นอกจากนี้หนานกงเฮายังพยายามปกปิดมันเอาไว้ เขาไม่เคยต่อสู้กับโม่ฉานฉือหรือแม้แต่ฟางเจิ้งจือ
มันยิ่งทำให้คนอื่นไม่สามารถคาดเดาได้
เขาวางแผน…ทั้งหมดนี้ได้ยังไงกัน?! หรือเขาเก็บซ่อนเรื่องนี้เอาไว้?! โม่ฉานฉืออ้าปากค้าง
เขาเห็นความตั้งใจของหนานกงเฮา อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถหยุดหนานกงเฮาได้อีกแล้ว
การโจมตีของเขาทำให้ดอกไม้สีเลือดได้รับเลือดของหนานกงเฮาเร็วขึ้นไปอีก
เขาอยู่ห่างจากต้นไม้เทพเจ้าไม่ถึงห้าก้าว
แม้จะเป็นหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์โม่ฉานฉือก็ไม่สามารถหยุดยั้งหนานกงเฮาได้
มู่ฉิงเฟิงเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด
เขาต้องหยุดหนานกงเฮาแต่บนท้องฟ้าไม่มีใครเร็วกว่าโม่ฉานฉืออีกแล้ว
ถ้าโม่ฉานฉือไม่สามารถหยุดยั้งได้แล้วเขาจะทำอะไรได้อีก
แครก!ในตอนนั้นเอง ในที่สุดหนานกงเฮาก็คว้าดอกไม้สีเลือด มันอยู่ในมือของเขาแล้ว
ในขณะเดียวกันเท้าของเขาก็ร่อนลงบนยอดต้นไม้เทพเจ้ากิ่งก้านสีดำเลื้อยไปมารอบตัวเขาราวกับว่ามันกำลังหลอมรวมเข้าไป
ในวันนี้ข้าสามารถกำหนดชะตากรรมของตระกูลหนานกงได้อีกครั้ง! น้ำตาของหนานกงเฮาไหลลงบนดอกไม้สีเลือดในมือ เป็นเวลาที่ยาวนาน … กว่าพันปี ตระกูลหนานกงต้องเปลี่ยนชื่อตระกูลและอดทนเฝ้ารอ ชีวิตของพวกเราถูกลิขิตให้อยู่ในสภาพแวดล้อมที่เย็นจัดและเหน็บหนาว ทั้งผู้คนที่ทรยศเรา… พวกเขากลับใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย!
หนานกงเฮาเจ้าบอกว่าตระกูลหนานกงเป็นลูกหลานของจักรพรรดิหยานไม่ใช่หรือ? เจ้าไม่กลัวทำผิดต่อบรพบุรุษงั้นหรือ?! โม่ฉานฉือพูด
ข้าจะทำอะไร?ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่มีอะไรมาก ข้าแค่ต้องการความยุติธรรมให้กับตระกูลหนานกง ต้องการได้คืนสิ่งที่เป็นของเราและบรรพบุรุษของเรา จะหยุดข้างั้นหรือ? เลิกคิดได้เลย! หนานกงเฮาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นดอกไม้สีเลือดในมือของเขาก็ตกลงสู่ยอดต้นไม้เทพเจ้า
……………………………………..
