Chapter 23: สู้กับกุ้งก้ามกรามหนวด
….
ตะขอจูบมีพลังมากกว่าการตรึง
หานเฟยเคยศึกษามาก่อน การตรึงอาจทำให้ผู้คนนิ่งและสงบก่อนที่พลังวิญญาณของพวกเขาจะถูกส่งไปยังสายเบ็ดและตะขอ อย่างไรก็ตามข้อเสียที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการตรึงคือต้องใช้เวลานานและปลาอาจหลุดจากเบ็ดได้ทุกเมื่อ
จากการเปรียบเทียบตะขอจูบมีพลังมากกว่ามาก ตราบใดที่เรารู้ตำแหน่งของปลาพวกเขาก็จะเหวี่ยงเบ็ดไปที่นั่นได้เร็วพอ ๆ กับงูรัด..
..แผละ
หานเฟยโยนปลาสีเหลืองตัวใหญ่ลงในที่เก็บปลา
เขาพึมพำ “เดี๋ยวก่อนนะเมื่อฉันเหวี่ยงเบ็ดฉันรู้สึกได้ถึงคลื่นในน้ำด้านล่าง ฉันคิดว่าฉันสามารถประหยัดพลังงานทางวิญญาณได้ถ้าฉันเหวี่ยงเบ็ดไปที่นั่น”
..
แผละ…
หานเฟยโยนปลาสีเหลืองตัวที่เจ็ดลงในกระท่อมปลา
ต้นทุนพลังงานจิตวิญญาณลดลงหนึ่งจุด ฮ่าฮ่าฉันเป็นอัจฉริยะ
ฮั่หานเฟยตื่นเต้นมาก การลดลงเพียงเล็กน้อยนี้อาจไม่สำคัญ แต่เมื่อเขาตกปลามากขึ้นเรื่อย ๆ เขาจะสามารถประหยัดพลังงวิญญาณได้มาก
หลังจากผ่านไปครึ่งวันหานเฟยใช้เหยื่อหมดกล่องหนึ่งและได้ปลาสีเหลืองเกือบห้าสิบตัวในที่เก็บ พวกเขาสามสิบตัวกเขาดูดพลังไปแล้ว
เมื่อเห็นว่าพลังวิญญาณของเขากลับคืนมาถึง 842 คะแนนหานเฟยจึงหยุดดูดซับมิฉะนั้นเขาจะไม่สามารถจ่ายภาษีปลาได้
ไม่ฉันจับปลาข้างเหลืองไม่ได้อีกแล้ว เหยื่อเขียวมีเพียงกล่องเดียว เนื่องจากเป็นเวลากลางคืนแล้วฉันจึงสามารถจมตะขอเบ็ดได้ลึกสามเมตร
…
เขาจับเต่าสีเขียวในตอนแรกซึ่งขว้างก้อนหินแบบสุ่มใส่เขา หานเฟยพยายามขัดขวางมันแต่เพราะเขาไม่ชำนาญพอเขาจึงถูกโจมตีหลายครั้งและใบหน้าของเขาก็ซีด
หากมีคนอื่นสังเกตเห็นเขาพวกเขาคงจะตกใจที่เขาต่อต้านเต่าสีเขียวด้วยร่างกายของเขาแทนที่จะเป็นพลังงานทางจิตวิญญาณ
หานเฟยเคาะเต่าเขียวและพึมพำ “นี่ไม่ได้กำไรเลย! ฉันใช้พลังวิญญาณไปหกแต้มในตะขอจูบและต้องใช้อีกแปดแต้มเพื่อกันก้อนหิน ฉันสามารถจะได้พลังวิญญาณในปริมาณเท่ากันหลังจากการดูดซับเต่าสีเขียว ฉันควรลองจับปลาใบมีดแทนมั้ยนะ”
หานเฟยเหวี่ยงเบ็ดลึกกว่าห้าเมตร เขาไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างล่าง แต่จะมีอะไรก็ดีตราบใดที่มันไม่ใช่กุ้งก้ามกรามหนวด
แม้ว่างูเข็มขัดจะเร็ว แต่เขาก็สามารถฆ่ามันได้โดยการปกปิดร่างกายด้วยพลังวิญญาณ ในทางกลับกันกุ้งมังกรหนวดนั้นทำลายล้างได้มากกว่า
ปลาใบมีดจับได้ยากกว่าเต่าเขียวมากหรือมีดของมันไม่ได้มีค่าเท่า ปลาใบมีดใช้เหยื่อไม่บ่อยมาก นอกจากนี้เนื่องจากปลาใบมีดมีโอกาสเพียงครั้งเดียวที่จะโยนมีดของมันหลังจากที่มันออกจากน้ำการโจมตีอาจรุนแรงและมีโอกาสน้อยที่ใครจะได้มีด
ครั้งที่แล้วหานเฟยเกือบโดนมีดสับ เขาคงจะตายไปแล้วถ้ามีดไม่เบี่ยงwxโดยบังเอิญ
นับเป็นครั้งที่เจ็ดที่หานเฟยโยนเบ็ด หานเฟยรู้สึกได้ว่ามีดผ่านช่องว่างมาก่อน แต่เขาไม่สามารถใช้ตขอจูบแบบสุ่มได้ในกรณีที่ปลาดาบตัดสายเบ็ด รอช่วงเวลาที่ดีที่สุดหานเฟยเขย่าสายเบ็ดเหมือนแส้
นี่แหนะ
หานเฟยลากมันอย่างแรงและมีเงาดำโผล่ออกมาจากน้ำ
ฟิ้ว…
มีดพุ่งเข้ามาที่เขาอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าเย็นยะเยือก หานเฟยเตรียมตัวมานาน ไม้ไผ่สีม่วงในมือของเขาเรืองแสงและฟาดกระทบที่ใบมีด
เคร๊ง…
มีดแทงทะลุดาดฟ้าเข้าไปในห้องโดยสาร หานเฟยทุบไม้ไผ่ที่หัวปลาใบมีด ปลาใบมีดเปราะบางเมื่อมันไม่มีมีดและถูกฆ่าทันที
นี่ยังไม่ใช่สิ่งที่คุ้มค่า การตกปลาใช้พลังวิญญาณหกจุดการโจมตีใช้อีกสิบ แต่ปลาใบมีดสามารถให้พลังวิญญาณแก่ฉันได้ไม่เกินยี่สิบแต้ม อย่างไรก็ตามมีดของมันสามารถเอาไปแลกกับไข่มุกคุณภาพต่ำได้ห้าสิบเม็ดซึ่งก็ไม่เลว
เมื่อตกกลางคืนหานเฟยจับปลาใบมีดสามตัวและเต่าสีเขียวสามตัว เขาใช้เหยื่อไปแล้วครึ่งหนึ่ง
เมื่อเขากำลังจะตกปลาอีกครั้งเขาได้ยินเสียงร้องดังจากใต้ท้องเรือ
หานเฟยขนลุกซู่ไปทั่วร่างทันที เขารู้ดีว่ามันคือกุ้งก้ามกรามหนวด
หานเฟยคลานเข้าไปในที่เก็บปลาโดยไม่ลังเล กุ้งก้ามกรามแบบนี้ไม่แข็งแรงมาก แต่อาจยุ่งยากมากในการจะจัดการมัน หนวดของพวกมันสามารถโจมตีได้ไม่หยุดหย่อนเหมือนแส้ หานเฟยมั่นใจมากว่าเขาจะต้องเสียพลังวิญญาณมากแน่ๆไปมากแม้ว่าเขาจะสามารถจับกุ้งนั่นได้ มันไม่ใช่อะไรที่คุ้มเลย
เขาคิดว่ากุ้งก้ามกรามหนวดกำลังจะไปแล้ว แต่เขาก็ได้ยินว่ามันคลานไปที่ด้านหนึ่งของเรือจากด้านล่าง
ในไม่ช้าหานเฟยก็รู้ว่ามันขึ้นเรือและกำลังคลานอยู่บนดาดฟ้าเรือ
มันขึ้นเรือมาทั้งๆที่เขาไม่ได้พยายามจับมันเนี่ยนะ
“แกล้อเล่นฉันเหรอ ฉันคือนักล่าที่นี่! แต่ฉันซ่อนตัวอยู่ในห้องโดยสารและแกอยู่บนดาดฟ้าเรือฉันเนี่ยะ”
ไม่นานกุ้งก้ามกรามหนวดก็คลานขึ้นมาเหนือหัวของเขาและส่งเสียงดัง
เอ.. ทำไมฉันรู้สึกว่ามันน่ากินจังนะ
หานเฟยรอสักพัก แต่เสียงยังคงดังต่อไป
ครู่ต่อมาหานเฟยได้ยินเสียงปลาถูกหยิบขึ้นมาจากที่เก็บปลาข้างๆ
ใบหน้าของหานเฟยเปลี่ยนไปอย่างมาก มันขโมยปลาของเขาหรอ
เต่าเขียวและปลาใบมีดถูกเก็บไว้ในนั้น ซึ่งหานเฟยก็ยังไม่ได้ดูดซับพวกมันเลย แต่หนวดกุ้งกำลังขโมยพวกมันไป?
“ไอ้บ้าเอ้ย ตายซะเถอะแก”
หานเฟยพุ่งออกจากห้องโดยสารแล้วกระโดดออกไปโดยไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไป แกรู้ไหมว่าการจับปลาพวกนั้นมันยากแค่ไหน
กุ้งก้ามกรามหนวดอยู่ห่างออกไปสามเมตร
กุ้งก้ามกรามมีความยาวมากกว่า 2 เมตรโดยมีหนวดสองเส้นยาวกว่าลำตัวด้วยซ้ำ ที่สำคัญกว่านั้นมีหนวดอีกสองอันอยู่เหนือพวกมัน หานเฟยสังเกตอย่างระมัดระวังและพบว่ามันเป็นกุ้งมังกรอีกตัวที่มีขนาดที่เล็กกว่ามาก
หานเฟยร้องว่า “แกมากันสองตัวเลยหรอ”
เขามองไปที่พวกมันและข้อมูลก็ผุดขึ้นมา
กุ้งก้ามกรามหนวด
แปด
ปกติ
52 จุด
เนื้อกุ้งที่ชุ่มฉ่ำสามารถเพิ่มพลังทางจิตวิญญาณได้
หนวดยาวซึ่งสามารถสร้างเป็นแส้
เปลือกตาของหานเฟยกระตุก เขารีบคลุมตัวเองและไผ่ม่วงด้วยพลังวิญญาณ
หานเฟยเห็นกุ้งก้ามกรามที่มีหนวดขนาดเล็กกว่ากำลังกัดปลาใบมีดยาวครึ่งเมตร
เมื่อสัมผัสได้ถึงภัยคุกคามจากหานเฟยกุ้งมังกรที่ใหญ่กว่าก็โกรธและกวาดหนวดของมันมาทางเขา
พั๊วะ…
หนวดแส้ฟาดผนังเรือ หานเฟยกระโดดไปข้างหลัง
“นี่มันอุกอาจมาก! ไอ้โจรชั่ว!”
ไม้ไผ่สีม่วงถูกพันไว้ด้วยหนวด และกุ้งมังกรตัวเล็กกว่าที่อยู่ด้านบนก็ดูจะสนใจที่จะฟาดเขาเช่นกัน
ฮึ่ม…
พลังวิญญาณโผล่ออกมาจากไผ่สีม่วงทำให้เขาหลุดพ้นจากหนวดได้ เมื่อกุ้งก้ามกรามตัวเล็กตีเขาหานเฟยก็กวาดไม้ไผ่ของเขาและตัดหนวดของมันด้วยกริชของเขาทันที
“นี่แน่…”
หนวดถูกตัดออกจากกัน หานเฟยถือโอกาสกระโดดขึ้นไปบนหลังของกุ้งก้ามกรามตัวเล็ก
ผั๊วะ! ผั๊วะ! ผั๊วะ!
โดยไม่ให้โอกาสศัตรูโจมตีอีกครั้งเขาฟาดกุ้งก้ามกรามหนวดตัวที่เล็กกว่าสามครั้งติดต่อกัน
หานเฟยกลิ้งไปที่ดาดฟ้าอย่างรวดเร็ว แต่หนวดยังคงฟาดใส่เขา
พั๊วะ…
หานเฟยรู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่หลังของเขา เขาเกือบจะหมดสติไปแล้วภายใต้ความเจ็บปวดรวดร้าวนี้
แต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้
หานเฟยลุกขึ้นและควงไม้ไผ่สีม่วงของเขาและทุบที่กุ้งก้ามกรามอีกครั้ง
พั๊วะ…
ดวงตาข้างหนึ่งของกุ้งก้ามกรามเบิกโพลง มันเริ่มฟาดหนวดของมันแบบสุ่มภายใต้ความเจ็บปวด หานเฟยฉวยโอกาสตีกุ้งจากด้านหลัง
“แกอยากกินปลาของฉันไหม แกอยากกินปลาของฉันงั้นหรอ”
เมื่อเห็นหนวดอีกอันพุ่งเข้ามาหาเขาหานเฟยดึงมีดสั้นสี่เล่มที่เหลือของเขาแล้วโยนมันออกมา
ในไม่ช้าหนวดอีกอันบนกุ้งก้ามกรามที่ใหญ่กว่าก็ขาดจากใบมีดของหานเฟยที่โยนออกไป มันพยายามดิ้นรนและพยายามกระโดดลงไปในมหาสมุทร แต่หานเฟยจะให้โอกาสมันหนีไปได้อย่างไร? เขากระโดดขึ้นอีกครั้งและทุบหัวกุ้งก้ามกรามจนเละผิดรูป
“แกมาขโมยปลาของฉันกับลูกชายของแกหรอ แกคิดว่าจะสามารถขโมยปลาของฉันได้อย่างง่ายดายหรอ” หานเฟยสาปแช่งที่กุ้งก้ามกรามหนวดหลังจากที่พวกมันหยุดเคลื่อนไหว
