Chapter 22: วิวัฒนาการของหม้อชำระล้างของปีศาจ
ไม่มีใครสามารถได้สมบัติล้ำค่าใดๆโดยไม่ต้องเสี่ยง หานเฟย กลับไปที่หอยใบมีดผีและเอามุกออกมา
จากนั้นเขาก็มาที่ไผ่สีม่วงด้วยความตื่นเต้นและดึงมันออกมา มันเหมือนแท่งไม้ตรงๆมากกว่าต้นไม้
มันไม่ยากอย่างที่หานเฟยคิด เขาเทพลังวิญญาณลงในมือของเขาและใช้พลังทั้งหมดของเขา ในที่สุดเขาก็สามารถทำได้
ผลและกิ่งไผ่สีม่วงร่วงหล่นในขณะที่เขาถอนต้นไผ่ หานเฟยรู้สึกมึนเล็กน้อย กลิ่นหอมเข้มข้นของไม้ติดผิวของเขาผ่านน้ำและซึมเข้าสู่ร่างกายของเขาทำให้เขารู้สึกถึงกลิ่นหอม
อย่างไรก็ตามหานเฟยตื่นตระหนกเกินไปที่จะสนุกกับมัน กลิ่นนั้นรุนแรงเกินไปสำหรับเขา แล้วปลาใต้ทะเลอื่น ๆ ล่ะ? นอกจากนี้เขายังมีเลือดอยู่ทั่วตัว เขาเห็นปูเขียวหลายสิบตัวอยู่ไม่ไกล
หานเฟยยัดผลไม้เข้าปากและตั้งใจจะหนี
อย่างไรก็ตามในขณะที่ผลไผ่สีม่วงเข้าสู่ร่างกายของเขาหานเฟยรู้สึกเหมือนถูกต้ม ผิวของเขาแดงขึ้นแต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกร้อนใด ๆ
พลังงานที่แผดเผาทำให้น้ำเต้าที่ข้อมือของเขาเรืองแสง พลังงานจำนวนมหาศาลหลุดรอดเข้าไปในข้อมือของเขา
กล้ามเนื้อของหานเฟยกระชับขึ้นจนเขาแทบจะได้ยินเสียงเลือดสูบฉีด
เขาเห็นปูเขียวหลายร้อยตัวยกก้ามปูใส่เขาพร้อมจู่โจม
จากหานเฟยรู้สึกว่าเขามีพัฒนาการที่ก้าวหน้าและสภาพร่างกายของเขาก็ดีขึ้น
ขณะนี้ปูเขียวจำนวนมากกำลังมาที่เขา
หานเฟยรู้สึกกลัว พลังงานในร่างกายของเขายังคงอาละวาด บางส่วนเข้าที่ข้อมือของเขาและบางส่วนก็ไหลผ่านร่างกายของเขา
แม้ว่าหานเฟยจะไม่ได้อยู่ในสถานะที่ดีที่สุด แต่อย่างน้อยเขาก็สามารถเคลื่อนไหวได้ในตอนนี้ ไม่มีเวลาคิดแล้วในตอนนี้เขาเหวี่ยงเบ็ดไปที่ปลาสีดำขนาดใหญ่หลายสิบเมตรเหนือเขา ทำให้หานเฟยสามารถพุ่งตัวหนีไปพร้อมกับปลาตัวนั้น
หลังจากนั้นปลาตัวนั้นก็หันกลับมาและพุ่งใส่หานเฟย เขารู้ตัวว่ามันไม่สามารถหนีทันแล้ว
โครม…
หานเฟยแทบจะกระเด็นเพราะการปะทะกัน เขาไม่สามารถกลั้นหายใจได้อีกต่อไป
ฉันต้องสูดอากาศบริสุทธิ์ตอนนี้
หานเฟยพยายามกอดปลาสีดำตัวใหญ่ เขาวางมือบนเกล็ดโดยไม่ได้ตั้งใจและนิ้วของเขาก็ถูกตัด
หานเฟยแทงกริชของเขาเข้าที่หัวของปลา ปลาสีดำว่ายหนีไปอีกครั้งด้วยความเจ็บปวด แต่เนื่องจากหัวของมันถูกควบคุมโดย หานเฟยมันจึงสามารถว่ายขึ้นไปข้างบนได้เท่านั้น
หานเฟยมองย้อนกลับไปและเห็นว่าปลาทุกชนิดไล่ตามเขา เขาแทบฉี่รดตัวเอง
ปลาสีดำว่ายน้ำได้เร็วมาก หลังจากนั้นเพียงนาทีเดียวมันก็พุ่งกระโดดขึ้นจากน้ำ
หานเฟยสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ จากนั้นเขาก็เห็นเรือของเขาอยู่ห่างออกไปหลายร้อยเมตรโดยที่มันไม่เสียหาย
ด้วยกริชบนหัวปลาสีดำไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากบังคับให้มันไปในทิศทางที่หานเฟยต้องการ
“เร็วเข้า! เร็วเข้า!”
ปลาตัวหนึ่งกัดน่องหานเฟยอย่างจัง
“โอ๊ยย!”
หานเฟยร้องไห้อย่างน่าเวทนา แต่เขาไม่มีเวลาที่จะกำจัดผู้โจมตีเขา เขามุ่งความสนใจไปที่การจับกริชไม่ให้ตัวเองหลุดจากปลาสีดำ
เมื่อเขาอยู่ห่างจากเรือหนึ่งร้อยเมตรหานเฟยก็โยนเบ็ดไปที่เรือและดึงตัวเองขึ้นไปบนเรือในที่สุด
โครม!
เขากระแทกเข้ากับเรือเต่ก่อนหน้านั้นเขาฟันหลายสิบครั้งและฆ่าปลาที่กัดเขา จากนั้นเขาจึงโยนปลาทิ้ง
…
“เห้อ…เห้อ…เห้อ…”
หานเฟยนอนบนเรือโดยเหยียดแขนขาออก พร้อมทั้งหายใจแรงราวกับว่าเขากลัวจะไม่ได้หายใจอีกแล้ว นั่นมันเกือบไปแล้ว เขารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่เขารอดชีวิตจากการผจญภัยนี้มาได้!
หลายนาทีต่อมาหานเฟยลุกขึ้นนั่งด้วยความตื่นเต้น เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลัง
หานเฟยมองไปที่ข้อมือของเขา น้ำเต้ายังคงกะพริบแสง แต่ไม่มีอะไรใหม่เปิดเผย เขาตรวจสอบข้อมูล
เจ้าของ: หานเฟย
ระดับ: ห้า (นักตกปลาระดับกลาง)
พลังวิญาณ: 682 (159)
มรดกทางจิตวิญญาณ: ระดับหนึ่งคุณภาพสูง (อัพเกรดได้)
ความสามารถหลัก: ตกความว่างเปล่า ความสามารถที่ 1: ตะขอจูบ (ระดับทั่วไปคุณภาพระดับเทพ)
ด้วยความตะลึงหานเฟยหายใจเข้าลึก ๆ ฉันสูญเสียพลังวิญญาณไปแปดร้อยแต้มแล้วหรือยังเนี่ย
เขาอ้าปากค้าง ถ้าเขาหมดพลังทางวิญญาณเขาก็คงตายไปแล้ว นอกจากนี้เขายังมีผลไผ่สีม่วงที่ต้องมีพลังวิญญาณมหาศาล แต่เขามีพลังวิญญาณเหลือเพียงไม่ถึงเจ็ดร้อยแต้มหรอ
หานเฟยชั่งไม้ไผ่สีม่วงในมือของเขาและสงสัยว่ามันดีแค่ไหนเมื่อเทียบกับเบ็ดไม้ไผ่ที่เขาใช้ก่อนหน้านี้
ทันใดนั้นหานเฟยรู้สึกเจ็บปวดอย่างมากที่ฝ่ามือของเขา
น้ำเต้าสีเขียวงอกออกมาจากร่างกายของเขาจากฝ่ามือของเขา มันบอบบางและเล็กกว่าแอปเปิ้ลเล็กน้อยโดยมีใบสีเขียวสดอยู่ด้านบน
น้ำเต้าจริงหรอ
ตาของหานเฟยเบิกกว้าง น้ำเต้างอกออกมาได้อย่างไร แล้วน้ำเต้าดูเหมือนจะติดอยู่ที่มือของเขา
เขาสังเกตมัน ทันใดนั้นมันก็สว่างวาบและหานเฟยพบว่าตัวเองอยู่ในความว่างเปล่าอันมืดมิดที่รายล้อมไปด้วยอักขระที่ซับซ้อนนับไม่ถ้วน ต่อหน้าเขามีเส้นแนวตั้งสองเส้น
หานเฟยไม่เข้าใจอักขระเหล่านี้ แต่เขาจำทั้งสองบรรทัดตรงหน้าเขาได้
การกลั่น
การหลอมจักรวาล
นอกเหนือจากสองคำนี้แล้วหานเฟยสามารถมองเห็นคำอื่น ๆ ได้มากกว่านี้ แต่เขารู้สึกเหมือนพวกมันไม่มีความหมายและไม่สามารถจดจำได้
การกลั่นงั้นหรอ
เขาต้องการพลังวิญญาณ 2,000 จุดเพื่อเปิดใช้งานฟังก์ชันนี้
หานเฟยรู้สึกโล่งใจ สองพันจุดไม่ไกลเกินไปสำหรับเขา
จากนั้นหานเฟยมองไปที่ “การหลอมจักรวาล” ถ้า “การกลั่น” หมายถึงการสร้างอาวุธ “การหลอมจักรวาล” จะหมายความว่าอะไร
ให้ตายเถอะ พลังวิญญาณหมื่นแต้ม คุณกำลังปล้นฉันแล้วเนี่ย
มันหมายถึงซุปกลืนวิญญาณมากกว่าสองร้อยชาม
เค้าหมดคำพูด แต่เขาก็รู้สึกตื่นเต้นเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของหม้อชำระล้างของปีศาจนี้หลังจากดูดซับพลังงานของผลไผ่สีม่วง แต่มันก็ยังต้องการพลังวิญญาณ
เนื่องจากเขาไม่มีพลังวิญญาณเพียงพอหานเฟยจึงตัดสินใจที่จะเพิกเฉย เมื่อเขาลืมตาขึ้นน้ำเต้าก็หายไปแล้ว แต่เมื่อเขาคิดเรื่องนี้มันก็โผล่ออกมาอีกครั้ง
… น่าสนใจ ฉันต้องรักษาความลับให้ดีซะแล้ว
ในที่สุดหานเฟยก็มองไปที่ปลาสีเหลืองตัวใหญ่ข้างๆเขา
ปลาหัวเหล็ก
แปด
ปกติ
42 จุด
สามารถเพิ่มความแข็งแรงทางกายภาพได้เป็นระยะเวลานานหากรับประทาน
สมองของปลาหัวเหล็กสามารถเร่งการดูดซึมพลังวิญญาณ
ปลาหัวเหล็ก ฉันอยู่ในเขตการประมงระดับหนึ่งหรอ
ปลาหัวเหล็กมักปรากฏในแหล่งประมงระดับหนึ่ง พวกมันอันตรายและชอบชนคนหรือเรือมาก อย่างไรก็ตามปลาหัวเหล็กตัวนี้มีขนาดเล็กกว่าที่เขาเห็นมาก่อนมาก
ภายใต้สถานการณ์ปกติกระดูกจะหักหลังจากถูกปลาตัวนี้กระแทกเข้าไป
หานเฟยจำความผิดพลาดในมหาสมุทรซึ่งเกือบจะบีบอวัยวะภายในของเขาออก
เขาเคาะหัวปลาด้วยไม้ไผ่สีม่วง…
หานเฟยเคาะมันอีกครั้งด้วยความแรงที่มากขึ้นและในที่สุดก็โล่งใจหลังจากที่มันแน่นิ่งจริงๆ ถ้ามันเป็นตัวโตเต็มที่เขาคงตายไปแล้ว เมื่อพิจารณาจากรูปลักษณ์ของมันเขายังคงอยู่ในเขตการประมงทั่วไป
หานเฟยได้รับบาดเจ็บสาหัสส่วนใหญ่เกิดจากกรดในกระเพาะอาหารของมังกรทะเล บาดแผลทั้งหมดของเขามีเลือดออกอย่างหนัก
ฮะ? มันรักษาตัวเองงั้นหรอ
หานเฟยตรวจสอบรอยกัดที่น่องของเขา แต่พบว่าแผลเล็กกว่าเดิมมาก
หลังจากนั้นอีกครู่หนึ่งบาดแผลก็ยิ่งเล็กลงและเนื้อส่วนที่เสียหายกำลังได้รับการฟื้นตัว
เป็นเพราะถุงน้ำดีหรือเปล่า หรือผลไผ่สีม่วงกันนะ
หลังจากผ่านไปหลายนาทีหานเฟยก็สงบลงและรู้สึกว่าประสาทสัมผัสของเขาคมชัดขึ้น ร่างกายของเขายังสบายมากขึ้นด้วย..
…
หนึ่งชั่วโมงต่อมาหานเฟยลุกขึ้นยืนและทำตัวให้อบอุ่นเพียง และตระหนักได้ว่าบาดแผลของเขาหายไปแล้วครึ่งหนึ่ง ด้วยความเร็วในการฟื้นตัวแบบนี้น่าจะกลับสู่สภาพสูงสุดในอีกสองชั่วโมง
อย่างไรก็ตามหานเฟยก็รู้สึกแย่ในวินาทีถัดไป เขาสูญเสียเบ็ดปะการังเบ็ดเหล็กกระดองเต่าและหนังมังกรทะเล เขามีมุกที่เก็บได้จากหอยใบมีดผี เขาควรกินเพื่อช่วยในการฟื้นตัวดีมั้ยนะ
ฉันควรเก็บไว้ก่อนดีกว่า ฉันควรใช้มันเมื่อร่างกายของฉันดีขึ้น
หานเฟยนึกถึงสมบัติที่ก้นมหาสมุทร หอยกาบเขียว หอยเล็บสังข์ ปะการังต่างๆ…
เมื่อฉันไปถึงระดับที่สูงขึ้นฉันจะลงไปที่นั่นอีกครั้งหลังจากสะสมพลังวิญญาณได้หลายพันจุด
ถ้าคนอื่นรู้แผนของเขาพวกเขาจะคิดว่าเขาเป็นคนบ้า แม้แต่ปรมาจารย์การตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ก็ไม่มีพลังวิญญาณนับพันแต้ม! หานเฟยไม่รู้ว่ากระดูกที่เขาเห็นที่ก้นมหาสมุทรนั้นพวกเขาตายเพียงเพราะพลังวิญญาณของพวกเขาหมดลงหรือยังไง ที่ด้านล่างของมหาสมุทรแม้แต่งูเข็มขัดก็สามารถฆ่าชาวประมงที่ไม่มีพลังวิญญาณได้
หลังจากที่บาดแผลของเขาหายดีแล้วหานเฟยมองไปรอบๆ เขาไม่เห็นเรือรอบๆ มีเพียงนกบางตัวบนท้องฟ้า
ฉันต้องการคำอธิบายจากท่าเรืออย่างแน่นอน พวกเขาให้เรือที่กังให้ฉันได้ยังไง
อย่างไรก็ตามการเดินทางครั้งนี้ก็มีข้อดีอย่างมาก ไม่เพียงแต่เขาจะก้าวหน้าเท่านั้น แต่เขายังได้รับไผ่สีม่วงซึ่งเป็นพืชที่ดีที่สุด!
หลังจากพักผ่อนชั่วครู่หาเฟยก็เริ่มตกปลาและฝึกตะขอจูบอีกครั้ง มันเป็นความสามารถที่น่าทึ่งจริงๆที่สามารถเปลี่ยนเขาให้กลายเป็นสไปเดอร์แมนที่ก้นมหาสมุทรได้…
