“ไหนช่วยอธิบายมาซิว่า ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไปถึงไหนแล้ว”
ผมกับรินกะ นั่งเคียงข้างกันอยู่บนเก้าอี้ห้องรับแขกคนละตัว ส่วนฝั่งตรงข้ามเป็นคุณ “มิสึกิ คาสึมิ” กำลังสอบถามพวกผมอยู่
คุณมิสึกินั่งกอดอกมองพวกผม สายตาเธอแฝงประกายความโกรธเกรี้ยวไว้ข้างใน
เหมือนรินกะเคยบอกว่า คุณมิสึกิเป็นผู้หญิงง่ายๆสบายๆไม่จุกจิก แต่ถ้าโกรธเมื่อไรก็ตัวใครตัวมันได้เลย
“…..”
พวกผมไม่กล้าสบตาเธอ ได้แต่ก้มหน้ามองพื้น ก่อนที่ผมจะลองค่อยๆเงยหน้าเล็กน้อยแอบมองคุณมิสึกิ
เธอเป็นคนสวยมาก ผมยาวสลวยถึงไหล่ ดูจากความเงางามแล้วคงจะเอาใจใส่ดีพอควร เค้าโครงหน้าก็งามได้รูป ดูแล้วให้บรรยากาศความเป็นพี่สาวแจ่มแจ้งชัดเจน
สามพี่น้องมิสึกินี่บุคลิกและนิสัยแต่ละคนฉีกแนวไม่ซ้ำใครจริงๆ
“หือ? หน้าชั้นมีอะไรติดอยู่รึไง”
“เปล่า ไม่มีครับผม”
ใจผมอยากจะเล่นมุกว่ามีตาคู่งามกับจมูกทรงสวยติดอยู่จ้า แต่เกรงว่าถ้าเล่นแล้วมีโอกาสจะได้แดกหลังแหวน ฉะนั้นเงียบไว้ดีกว่า
ดูทรงที่แผ่รังสีออกมาขนาดนี้ ถ้าเล่นมุกไม่รู้จักเวลา ผมอาจจะได้ไปเล่นมุกต่อที่เมืองผีก็ได้
เออ ผมลืมบอกไปว่า โนโนอะตอนนี้ไปนอนอยู่ในห้องของรินกะนะ
“ว่าไง รินกะ ผู้ชายคนนี้เป็นใคร”
“อายาโนะโคจิ คาสึโตะคุง เป็นเพื่อนร่วมชั้นค่ะ”
“อืม คบหากันแล้วสินะ?”
“….”
รินกะนิ่งกริ้บไม่โต้ตอบกลับไป ไม่แม้แต่จะสบตาคุณมิสึกิ
โคตรจะเป็นภาพที่หายาก
เพราะในหัวผมคิดว่า ปกติเธอน่าจะตอบไปว่า ไม่ใช่แค่คบค่ะ เป็นถึงสามีแล้วต่างหาก
“เรื่องความสัมพันธ์ของพวกเธอ พี่พอจะเดาได้บ้างแหละ…แต่ว่านะรินกะ… ไอ้การพาผู้ชายเข้ามาบ้านไม่ใช่ความคิดที่ดีเลย รู้ใช่มั้ย”
“รู้ค่ะ”
“ถ้าเรื่องนี้หลุดไปถึงคนอื่นๆทราบขึ้นมา จะเกิดอะไรขึ้น คิดบ้างมั้ยว่าทุกคนจะเดือดร้อนขนาดไหน”
“…….”
เจอข้อสรุปที่ชัดเจนเปี่ยมด้วยเหตุผล รินกะก็ไม่รู้จะตอบอะไรได้แต่นิ่งเงียบ
โอ้ยยย บรรยากาศกดดันชิบเป๋งเลยครับ
ขณะที่ผมกำลังคิดอยู่ ทันใดนั้นเอง คูณมิสึกิลดระดับเสียงตัวเองลง ถามพวกผมมาว่า
“ถามอะไรเพิ่มนิดนึงซิ พวกเธอมีเซกส์กันแล้วรึยัง”
“พรู่ดดดด”
ผมกับคุณรินกะสำลักออกมาพร้อมกัน
ไม่ใช่สำลักเพราะคำถามล้วนๆนะ สีหน้าคนถามนี่ก็จริงจังมากด้วย เจ๊ควรเอาสีหน้าแบบนี้ไปถามปัญหาบ้านเมืองก็ได้ ไม่ใช่ถามเรื่องนี้นะเฟ้ย
“ด..เดี๋ยวสิคะพี่..”
“ดูท่าทางแล้วคงยังแน่นอน แล้วจูบล่ะ ว่าไง”
“…..”
“เห จูบก็ไม่เคยอีก สรุปว่าความสัมพันธ์ของพวกเธอสองคนเป็นยังไงกันแน่เนี่ย?”
เจอคำถามที่ชวนตกใจจากคุณมิสึกิ ในใจผมพึมพำออกมาว่า เป็นสามีภรรยาในเกมส์ออนไลน์ไงครับ
“อืม เอางี้ พวกเธอสองคนคบกันอยู่รึเปล่า”
“ยิ่งกว่าคบอีกค่ะ เราเป็นสามีภรรยากันค่ะ”
“…..ห๊ะ?”
ในที่สุด รินกะก็เอ่ยปากตามสไตล์นิสัยเธอจนได้
คุณคาสึมิเบิกตากว้าง
ส่วนผมมีความรู้สึกว่า อยากจะเอามือกุมกบาลพร้อม ขอพาราสองเม็ดเหอะ ปวดหัวคร้าบบบ
“ชั้นกับคาสึโตะคุงรู้จักกันผ่านเกมส์ออนไลน์ชื่อ black plains ค่ะ”
“อ้อ จะว่าไปรินกะก็เล่นเกมส์ออนไลน์ด้วยนี่นะ”
“ใช่ค่ะ แล้วหนูก็แต่งงานกับคาสึโตะคุงตอนที่เล่นเกมด้วยกันค่ะ”
“อืมมมม”
“…..”
“…..”
“….”
“เอ๋ ไม่มีอะไรจะอธิบายเพิ่มแล้วรึ”
“หมดแล้วค่ะ”
คุณคาสึมิถามพลางกระพริบตาด้วยความสงสัย ส่วนคุณรินกะก็พยักหน้าตอบรับชัดเจน
ผมคิดว่าพอจะเดาความคิดในหัวคุณคาสึมิออกว่า เธอคงคาดการณ์ว่าพวกผมสองคนแอบคบกันเป็นแฟน แล้วปิดบังไม่ให้ใครรู้ แต่สุดท้ายความจริงดันเปิดเผยออกมาว่าเป็นแค่เพื่อนในเกมส์ออนไลน์เฉยๆ
“แล้วก็…คบกันในเกมส์ก็เลยมาคบกันด้วยในโลกความจริงใช่มั้ย”
“ชั้นแต่งงานกันในเกมส์ออนไลน์แล้วค่ะ ฉะนั้นในโลกความจริง มันต้องเรียกว่า สามีภรรยาต่างหากค่ะ”
“โอยย สรุปน้องชั้นพูดจาอะไรวกวน ชั้นไม่เข้าใจเลย”
…ถูกแล้วครับคุณพี่ นี่ล่ะคืออาการที่ถูกต้องของคนที่เจอเรื่องประหลาดๆแบบนี้
“พี่ไม่เข้าใจใช่มั้ยล่ะว่า ในโลกเกมส์ออนไลน์น่ะ หัวใจของเราสองคนสื่อใจต่อใจข้ามผ่านยิ่งกว่าโลกความจริงอีกค่ะ”
“……เธอชื่ออายาโนะโคจิคุงใช่มั้ย เธอคิดว่าไงบ้างล่ะ”
คุณคาสึมิเปลี่ยนมาถามผมแทน
ซึ่งก็คงไม่น่าแปลกใจหรอก เธอคงประเมินแล้วว่าถามรินกะต่อไป สู้ไปถามหมาถามแมวยังอาจคุยรู้เรื่องกว่าก็ได้
“ผมคิดว่า..ริน เอ้ย หากสนิทกับคุณมิสึกิได้ก็ถือเป็นเรื่องที่ดีครับ”
“อืม ม่า ก็นะ รินกะของชั้นหน้าตาน่ารักสุดๆแถมเป็นไอดอลด้วยนี่นา”
“ผมไม่ได้หมายความแบบนั้นครับ ต่อให้รินกะเป็นคนหน้าตาเห่ยหรือหน้าตาธรรมดา ผมเชื่อว่าผมก็ยังคงอยู่ที่นี่อยู่ดีครับ”
ผมไม่อยากถูกปฏิเสธเรื่องนี้
ถึงรินกะจะมีตรรกะความคิดดูเพี้ยนๆหลุดโลกไปบ้าง แต่ช่วงเวลาที่ผม “คาสึ” และ “ริน” ได้คบและเล่นเกมด้วยกันมาหลายปีมันคือของจริง สายสัมพันธ์ในนั้นมันไม่หายไปง่ายๆเพียงแค่เจอเรื่องราวในชีวิตจริงเข้ามากระทบแน่นอน
“คาสึโตะคุง…”
ผมรู้สึกได้ว่าน้ำเสียงที่รินกะเอ่ยชื่อผมเมื่อสักครู่ แฝงไปด้วยความซึ้งใจและความเคารพ
….ทำไมหว่า หรือไอ้ที่ผมพูดไปตะกี้ มันคือเรื่องน่าอายสุดๆงั้นรึ
“อืม ม่า ชั้นไม่เข้าใจเรื่องแต่งงานในเกมส์ออนไลน์หรอก แต่..ดูแล้วพวกเธอค่อนข้างจะจริงจังกับมันมากนะ”
คุณคาสึมิกอดอก พยักหน้าก่อนกล่าวยอมรับออกมา
“พี่คะ ถ้าหากว่าคาสึโตะคุงไม่อยู่ ชั้นคิดว่าคงไม่สามารถเป็นไอดอลต่อไปได้ค่ะ เพราะฉะนั้น…”
“เพราะฉะนั้น?”
“พี่ช่วยยอมรับความสัมพันธ์ของพวกเราสองคนได้มั้ยคะ”
“…ความสัมพันธ์สามีภรรยาน่ะรึ?”
“่ค่ะ”
“ได้สิ”
…..
เฮ้ย?
อย่าว่าแต่สามีภรรยา ไอ้คบกันอย่างเป็นทางการยังไม่เคยป่าวประกาศก่อนหน้าด้วยซ้ำ
แล้วก็..ถ้าเป็นพี่สาวสายจริงจัง เจ๊แกควรกราดเกรี้ยวพูดว่า “อย่าพูดจาเหลวไหลสิ”
“ช่วยไม่ได้นี่นะ พี่ยอมรับด้วยสิทธิความเป็นพี่สาวละกัน”
เอ๊ะ ยอมรับด้วยเหรอวะ แล้วไอ้ท่าทางจริงจังโกรธเกรี้ยวตอนแรกสุดนั่นมันอะไรหว่า
“พี่คะ..ขอบคุณนะคะ”
“ม่า ระหว่างปล่อยรินกะให้ผู้ชายกะเฬวราก สู้ยกให้กับผู้ชายหล่อแบบติ๋มๆอย่างน้องคนนี้ดีกว่า”
“เอ่อ ผมก็ไม่ได้หล่อนะครับ”
คุณคาสึมิมองผมพลางยิ้ม
“ไม่เลยไม่เลย ไม่ต้องถ่อมตัวหรอก ถึงจะดูไม่ใช่เป็นผู้ชายที่เนื้อหอมจนสาวกรี๊ดสุดๆ ออกจะดูหล่อแบบเรียบๆไปบ้าง แต่ก็เป็นคนที่มีบุคลิกแน่วแน่พูดจาฉะฉานออกความเห็นตัวเองได้อย่างตรงไปตรงมานะ”
“มันก็….ไม่สิ…เรื่องผมไว้ก่อนเถอะครับ ไอ้การปล่อยให้ไอดอลสุดฮอตคบกับผู้ชาย ไม่คิดว่าเป็นเรื่องที่แย่เหรอครับ”
“แย่สิ แต่แล้วไงล่ะ ไม่ว่าไอดอลคนไหนก็แอบคบผู้ชายลับๆกันทั้งนั้นแหละ เผลอๆเลวร้ายสุดๆก็ปล่อยปละตัวเองคบหรือมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายมากหน้าหลายตาไม่ก็กินกันเองกับผู้จัดการด้วยซ้ำ”
เป็นเรื่องราวที่ทำลายความฝันโอตาคุสุดๆ
แต่ถึงยังงั้น ผมก็ยังกล่าวต่อ
“ไม่ใช่ว่าตอนแรกคุณคาสึมิตั้งใจจะปฏิเสธพวกผมอยู่แล้วหรอกเหรอ ก็คุณเพิ่งจะบอกว่า ถ้าความสัมพันธ์เรื่องคบกันรั่วไปถึงหูคนอื่นมันจะทำให้ทุกคนเดือดร้อนนี่ครับ”
“อ๋อ เรื่องนั้นเหรอ ชั้นแค่เล่นละครน่ะ”
“ห๊ะ? เล่นละคร?”
“แหม นานๆจะมีโอกาสได้ลองทำตามใจอยากสักครั้ง ไอ้อารมณ์ประมาณว่า มีแฟนพาลูกสาวสุดรักของเรามาที่บ้านแล้วคุณพ่อก็โมโหสุดขีดพลิกโต๊ะ ด้วยฟีลลิ่งอยากจะหยิบปืนลูกซองออกมายิงกบาลลูกเขยไง ชั้นอยากจะลองทำแบบนี้มานานแล้วอะนะ”
“…..”
คุณคาสึมิอธิบายให้ผมฟังด้วยท่าทีสนุกสนาน หัวเราะแจ่มใส นิสัยสุดทีนจริงๆ
“นอกจากนี้ รินกะที่ดูจะหาเพื่อนใหม่ร่วมชั้นได้ยากเหลือเกิน กลับพาผู้ชายมาที่บ้านนี่ต้องบอกว่าเหลือเชื่อมาก ดังนั้นนี่เป็นโอกาสดีครั้งแรกและครั้งสุดท้ายทีเดียวเท่านั้นไง”
“แต่ว่า ผมก็ยังเห็นด้วยนะครับว่า ถ้าเรื่องคบกันหลุดไปถึงคนอื่นรู้เข้า ก็ไม่สามารถทำงานเป็นไอดอลต่อไปได้นะครับ”
“เป็นไม่ได้ก็ช่างหัวมันสิ น้องสาวชั้นพยายามมามากเกินพอแล้ว ชั้นอยากให้เธอมีความสุขในฐานะผู้หญิงทั่วไปด้วย”
เอาเรื่องว่ะ เห็นๆอย่างนี้ แต่ที่จริงคุณคาสึมิคิดถึงความสุขน้องสาวของตัวเองเป็นลำดับแรกเลยนี่นา”
“ชั้นดีใจมากค่ะที่พี่พูดแบบนี้ แต่ว่าชั้นก็ไม่อยากสร้างความเดือดร้อนให้กับสมาชิกวงสตาร์มายคนอื่น รบกวนพี่ช่วยปิดเรื่องคาสึโตะคุงไว้เป็นความลับได้มั้ยคะ”
“สบายมาก เด็กๆสมาชิกคนอื่นในวงเป็นเด็กดีทั้งนั้น ขนาดวงฮิตติดลมบนแต่พวกเธอยังพยายามกันไม่ย่อท้อเลยนี่นา”
ดูเหมือนว่าคุณคาสึมิจะเคยพบปะกับสมาชิกวงสตาร์มายคนอื่นแฮะ
ดูแล้ว ก็ไม่น่าจะมีอะไร เรื่องมันก็ถือว่าน่าจะจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งแล้วมั้ง
“อ้อ เรื่องคบกันก็ตามนั้นแหละ ทีนี้ก็เรื่องเธอละ คาสึโตะคุง”
“ค…ครับ”
คุณคาสึมิผุดรอยยิ้มแฝงความหมายบางอย่าง มองมาที่ผม
“ต่อไป เธอเตรียมมาทักทายแม่ชั้นต่อเลย”
….พูดเป็นเล่นน่า
บรรยากาศที่พูดไม่ได้ว่าผมกับเธอยังไม่ได้คบกันเป็นทางการด้วยซ้ำ แต่ให้ข้ามไปคุยต่อถึงคุณแม่เลยเนี่ยนะ หัวใจผมตอนนี้ถ้ามีมืองอกได้ มันคงกำลังตบรัวดังตึกๆๆๆๆแล้วเนี่ย
“พี่คะ ให้คุยกับคุณแม่เลยไม่เร็วไปหน่อยเหรอคะ”
“หือ? เป็นสามีภรรยากันแล้วไม่ใช่รึไง มันไม่เร็วไปหรอก”
“เอ่อคือว่า…”
รินกะกล่าวค้างไว้ หันมาสบตาผม สายตาเธอบอกชัดว่า เธอตั้งใจจะเป็นภรรยาผมก็จริง แต่ไม่นึกว่าเรื่องราวจะบานปลายถึงขั้นให้คุยกับคุณแม่เลย
“ทั้งสองคนชอบพอกันอยู่แล้วไม่ใช่รึไง”
“….”
“อ้าว เงียบเลย ว่าไงบ้างล่ะ”
คุณคาสึมิเอียงคอถามผมที่เงียบกริบเป็นใบ้ในตอนนี้
***
จบ CH 5-4
ก็ไม่ได้มีเนื้อหาเปลี่ยนอะไรเลย แต่อีกไม่นานก็ใกล้จบฉบับเว็บที่คนเหงาและง่วงแปลละ55 ก็ตามอ่านอีกไม่นานนะครับ
รอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า kurakon
