“ความจริงคือว่า คาสึโตะคุงยังไม่คิดว่าตัวเขาเองเป็นสามีของชั้น ชั้นกำลังรอให้เขาจัดการความรู้สึกในตัวอยู่ค่ะ”
“อ้อ อ้ออออออออ… เข้าใจแล้ว สรุปก็คือเขายังไม่พร้อมสินะ”
พอพูดด้วยการอุทานออกแนวกวนอย่างนี้ ผมเดาเลยว่าคุณคาสึมิคิดว่ารินกะตอนนี้พฤติกรรมพิลึกมากๆแน่ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่านั่นเป็นเรื่องจริง
“แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ ถึงคาสึโตะจะยังไม่คิดว่าตัวเขาเองเป็นสามี แต่เขารักชั้นแน่นอน”
“….นี่ช่วงที่ชั้นไม่อยู่ น้องสาวชั้นเป็นไปได้ขนาดนี้เลยรึเนี่ย”
คุณคาสึมิกล่าวจบ หันสายตามามองผมราวกับจะขอความช่วยเหลือ
ซึ่งบอกเลยว่าเปล่าประโยชน์ครับ ผมยังเอาตัวไม่รอดตั้งแต่วันแรกเลย จะช่วยอะไรคุณพี่ได้ล่ะคร้าบบ
“อืม งั้นขอถามอีกที รินกะตั้งใจจะเป็นคู่สามีภรรยากับเขา ถูกต้องใช่มั้ย”
“ค่ะ”
“แล้วทางอายาโนะโคจิคุงล่ะ”
“…เธอเป็นเพื่อนในเกมส์ออนไลน์ แล้วก็ล่าสุดเพิ่งจะเป็นเพื่อนร่วมห้องที่ได้เริ่มทำความรู้จักกันในชีวิตจริงไม่นานนี้เองครับ”
“ชอบรินกะรึเปล่า”
“ชอบครับ แต่จะให้ฟันธงเลยว่ามันคือความรัก ผมก็ไม่กล้าพูดได้เต็มปาก มันอาจจะเป็นความเคารพชื่นชมในตัวไอดอลรินกะเฉยๆก็ได้ครับ”
“อืม ยิ่งฟังยิ่งรู้สึกว่าสถานการณ์ลำบากน่าดูนะ และคนที่ทำให้มันซับซ้อนหนักกว่าเดิมอีกก็คือรินกะสินะ”
“เอ่อ หมายความว่าไงรึ”
“ก็หมายความตามที่พูดตรงๆนั่นแหละ”
“ถึงคาสึโตะคุงจะยังฟันธงไม่ได้ แต่พวกเราแต่งงานกันแล้ว นี่คือข้อเท็จจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ค่ะ”
“….เอ๋ ไอ้นี่สินะ ที่เขาเรียกว่า ยันเดเระ หรือเรียกว่า สตอล์คเกอร์ สินะ”
“อย่าพูดอะไรที่มันฟังดูเหมือนประชดได้มั้ยคะ ต่อให้เป็นพี่สาว อย่าคิดว่าหนูจะไม่โกรธนะคะ”
สายตารินกะเป็นประกายเพลิงโมโหเล็กๆขณะกล่าว
คุณคาสึมิยักไหล่พลางกล่าว
“อืมมมมม ชั้นเริ่มมองเห็นความสัมพันธ์ของพวกเธอละ ตอนแรกชั้นคิดว่าพวกเธอทั้งคู่ต่างคนต่างก็อยากแต่งงาน แต่แท้จริงแล้ว ทั้งหมดเป็นแค่การตื๊ออายาโนะโคจิคุงข้างเดียวของรินกะใช่มั้ย”
ผมฟังข้อสรุปของคุณคาสึมิ เกิดฟีลว่า ถึงผมจะยังไม่ยอมรับเรื่องเป็นสามีภรรยากับรินกะ แต่ก็ไม่สามารถบอกได้ชัดว่า สิ่งที่เธอกล่าวมันถูกหรือผิดกันแน่
“ไม่ได้ตื๊อข้างเดียวซะหน่อยค่ะ สามีภรรยาต้องอยู่เคียงข้างกันมันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วไม่ถูกรึไงคะ”
“…..รินกะ…”
คุณคาสึมิยกมือกุมหน้าผากซะแล้ว สงสัยว่าจะจนคำพูด ไม่รู้จะคุยอะไรกับรินกะต่อซะแล้ว
คุณคาสึมิเงยหน้าหันมามองผมกล่าว
“อายาโนะโคจิคุง”
“ครับ”
“ฝากรินกะของชั้นด้วยละกันนะ”
“ครับ….เฮ้ย?”
“ว่ายากนะ มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้นที่จะรับในความรักอันลึกซึ้งของรินกะได้”
“พูดอะไรออกมาครับ”
“เอาน่า รินกะน่ารักจะตาย แถมชั้นคิดว่าเธอเป็นสาวงามระดับท้อปคลาสในประเทศด้วย นอกจากนี้เธอยังร้องเพลงเพราะ ทำอาหารก็อร่อย เป็นไอดอลสุดคูล นี่มันนางฟ้าที่สมบูรณ์แบบเลยนะ”
“ทำไมถึงพูดจาเหมือนกำลังจะยัดเยียดหนี้ก้อนเบ้อเร่อเลยครับ”
“เอ๋ ออกจะดีด้วยซ้ำ รินกะอุตส่าพาผู้ชายเข้าบ้านเลยนะ รินกะที่ไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหนสักคนจนชั้นคิดว่าน้องชั้นเป็นเลสเบี้ยนซะอีก นี่เป็นโอกาสทองครั้งสุดท้ายเลยนะ”
“เอ่อ..”
“ชั้นไม่รู้ว่าตอนนี้อายาโนะโคจิคุงเดือดเนื้อร้อนใจเรื่องอะไร แต่มันก็มีเคสความรักที่เกิดขึ้นเมื่อเริ่มคบกันนะ ก่อนอื่นก็ลองข้ามเส้นแบ่งศีลธรรมกับรินกะดูก่อนเป็นไง
“อ้อ อย่างนี้นี่เอง มีวิธีคิดแบบนี้ด้วยรึ ถุย ไม่ใช่ละ จะบ้าเรอะ คิดได้ไงเนี่ย”
“ชั้นคิดดีแล้วน่า รินกะมีตรงไหนไม่ดีเหรอ”
“เอ้อ ไม่ได้มีเรื่องไม่ดีครับ “
“ชั้นดีใจนะที่เธอคิดถึงเรื่องของรินกะจริงจัง แต่วัยรุ่นทั้งที ไม่คิดจะลองแหกคอกทำตามกิเลสในใจตัวเองบ้างเหรอ”
“คุณคาสึมิ…?”
ยิ่งพูดยิ่งน่าแปลก หรือบางทีผมเป็นคนคิดเยอะเกินไปรึเปล่านะ
“ให้สัญชาตญาณทางเพศนำทางไปได้เลย”
“….”
โห โคตรเลว
เอาจริงๆ ตอนแรกเธอก็ถามผมเรื่อง มีเซ็กกับรินกะรึยัง แสดงว่าคนๆนี้แอบน่ากลัวกว่าที่คิดก็เป็นได้
“เพระาเหตุนี้ เดี๋ยวชั้นจะติดต่อให้เธอทักทายกับแม่เลยละกัน กินข้าวเย็นพร้อมทักทายคุณแม่ไปเลยทีเดียวละกัน”
คุณคาสึมิพูดจบ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ ยกหูคุยทันที
คุณคาสึมิเดินเรื่องโคตรไว
ดูจากภายนอกคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงสบายๆ แต่ตอนนี้บอกเลยว่า ความสบายๆของเธอแม่งเกินเบอร์มาก เข้าขั้นทำอะไรตามใจตัวเองสุดๆเลยนี่หว่า
“ขอโทษนะคาสึโตะคุง ชั้นไม่นึกว่าเรื่องมันจะดำเนินมาถึงจุดนี้”
“ม.ไม่หรอก”
รินกะก้มหน้าขอโทษผม น้ำเสียงเธอชัดเจนว่าขอโทษออกมาจากใจจริง
เรื่องนี้มันไม่ได้เป็นความผิดของรินกะซะหน่อย …… มั้ง
โอยยย ปวดหัว อยากเล่นเกมส์แล้วเฟ้ย
ความปรารถนาของผมในตอนนี้คือ ใครก็ได้ทำให้ผมหลุดพ้นจากความจริงตรงหน้านี้ทีเถอะ
****
“ว่าไป คาสึโตะคุงเป็นเด็กที่น่าสนใจนะ”
“ง..งั้นเหรอครับ”
“อืมอืม เธอเป็นคนที่คุยสนุกนี่นา”
ระหว่างที่รอคุณแม่รินกะกลับมาบ้าน ผมเป็นคู่สนทนาคุยกับคุณคาสึมิและเป็นเพื่อนเล่นให้โนโนอะจังอยู่ที่ห้องรับแขก
ผมมองไปที่รินกะที่กำลังอยู่ในครัว เธอกำลังทำข้าวเย็นอยู่
ตอนนี้เธอหันหลังให้ผม ทรงผมเธอมัดเป็นทรงหางม้า และสวมผ้ากันเปื้อน
ถึงผมจะุได้แค่มองเธอจากข้างหลัง แต่ก็รู้สึกอิ่มเอมหัวใจอย่างบอกไม่ถูก
“เอ๋ ฮั่นแน่ ตกหลุมรักรินกะแล้วล่ะซี่”
“ม..ม่า ครับ”
ถ้าปฏิเสธก็ดูเสียมารยาท ทำไงได้ล่ะครับ ตอนน้ผมรู้สึกว่าเธอน่ารักมากจริงๆเล่นเอาผมหัวใจเต้นตึกตักด้วยความเขิน
คนทั่วไปที่ได้มีโอกาสเห็นไอดอลสุดคูลใช้ชีวิตประจำวันในบ้านแบบนี้สักกี่คนเชียว ผมว่ามันต้องมีผมนี่แหละที่เป็นคนแรก
“วันนี้เป็นแกงกระหรี่ค่ะ คาสึโตะโอนี่จังชอบทานแกงกระหรี่มั้ยคะ”
“ชอบครับ…โอ๊ยยยย”
โนโนอะจังดึงผมปรกหน้าผากของผมเบาๆแต่ก็เจ็บใช่ย่อย เกิดผมหัวล้านขึ้นมานี่ไม่คงขำไม่ออก
“วันนี้เป็นแกงกระหรี่รสหวานค่ะ”
“งั้นเหรอครับ นี่ก็ไม่ได้กินแกงหวานมานานหลายปีแล้วนะ แสดงว่าพี่เขาทำแกงเพื่อให้ถูกปากโนโนอะจังใช่รึเปล่าครับ”
“เปล่า ไม่ใช่ค่ะ หนูชอบของเผ็ดมากๆเลย”
“เป็นเด็กประถมที่เก่งมากๆเลยนะครับ ทานเผ็ดได้ด้วย …..เอ๊ะ.. งั้นก็แสดงว่าทำให้ถูกปากคุณคาสึมิรึครับ”
“ฮะฮะฮะ คาสึโตะบอย คิดว่าชั้นเป็นคนที่โปรดปรานอาหารรสหวานงั้นเหรอ”
“บอยคำสร้อยท้ายชื่อผมนี่มันอะไรเหรอครับ ไม่สิ ในหัวผมคิดว่าคุณน่าจะชอบอาหารรสเผ็ดมากกว่าครับ”
“ใช่มั้ยล่ะ แสดงว่า เหตุผลที่เธอทำแกงรสหวานก็คือ…”
***
จบ CH 5-5
ก็ไม่ได้มีเนื้อหาเปลี่ยนอะไรเลย แต่อีกไม่นานก็ใกล้จบฉบับเว็บที่คนเหงาและง่วงแปลละ55 ก็ตามอ่านอีกไม่นานนะครับ
รอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า kurakon
![[WN] Tsukushita Garina Uchi no Yome ni tsuite Dere temo ii ka?](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/09/หหๅ-211x300.jpg "[WN] Tsukushita Garina Uchi no Yome ni tsuite Dere temo ii ka?")
