EP 531 ชุดชั้นในสีแดงเข้ม!
ในช่วงเช้า.
ณ อาคารครอบครัว ห้อง 601
ตอนนี้ข้างนอกมีฟ้าร้อง และฝนตกปรอยปรอยกก็โปรยลงมาเบาบาง
เมื่อเดินออกจากครัว ใบหน้าของดงซูบินก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเขาเองพยายามสงวนท่าทีของเขาไว้ และเขาไม่กล้ามองไปที่เธอตรงๆ การมาของเขาทําให้อํานาจนายกเทศมนตรีเกิงหายไป
และดงซูบินยังปล้นตําแหน่งที่ควรจะเป็นของน้องชายเธอไปอีก อีกทั้งตั้งแต่วันแรกที่ดงซูบินเข้ารับตําแหน่ง ก็ทําให้เกิงเซียงต้องเขาไปนอนโรงพยาบาลเพราะอาการอาเจียนอย่างหนัก ดงซูบินรู้ว่าเก๋งโยฮวาอาจไม่ประทับใจในตัวเขาด้วยซ้ํา
เกิงโยฮวาในห้องนั่งเล่นนั่งบนโซฟาโดยไม่ยิ้มเลย เมื่อเห็นดงซูบินออกมา เธอกดมือของเธอ
กับเก้าอี้ด้านหน้าและโบกมือให้เขานั่ง
ดงซูบินหัวเราะ: “ไม่ต้องลําบากก็ได้ครับนายกเทศมนตรีโยฮวา นั้นคงเป็นคุณใช่ไหม?” “จริงๆแล้วตะกี้เห็นว่าจากโทรศัพท์ เขาเรียกคุณว่าดงซูบินสินะ ขอบคุณมากสําหรับการช่วยเหลือในครั้งนี้”.
เรื่องเล็ก ๆ น้อยครับ แล้วนายกเทศมนตรีตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างครับ”
“ฉันสบายดี” เกิงโยฮวาช่าเลืองมองเขาด้วยสายตาไร้อารมณ์“”ไม่ต้องเกรงใจฉันขนาดนั้นหรอก ดื่มชาเสียก่อนเดียวมันจะเย็นหมดไปสะก่อน””
ซูบินนั่งลงตรงหน้าเธอ ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วอธิบายว่า “อันที่จริง ผมต้องการรายงานให้คุณทราบนานแล้ว แต่เหมือนว่าผมจะไปที่สํานักงาของคุณมาสองครั้งแล้ว แต่คุณไม่ได้อยู่ที่นั่นอีก ทั้งที่ประชุมก็ไม่ได้เจอคุณ วันนี้ถือเป็นโอกาส” เมื่อเห็นเธอก้มศีรษะดื่มชา ดงซูบินก็จ้องมอง หน้าอกที่อวบอ้วนและสวยงามของเกิงโยฮวาที่แสนเซ็กซีเสื้อในสีเทาอย่างสะท้อนกลับมา ร่างกายที่แสนดูนุ่มนวลมาก หายากมากที่จะได้เห็นผู้นําที่มีรูปร่างดีเช่นนี้ เกิงโยฮวาโน้มตัวเล็กน้อยวางถ้วยชาด้วยมือข้างหนึ่งลง
‘เห็นว่าคุณทํางานที่นี้มาสามวันแล้วใช่ไหมเป็นอย่างไรบางล่ะ?’ “ถือว่าเป็นไปด้วยดีเลยส่วนใหญ่ปัญหาของที่นี้ไม่ได้ยากเกินที่จะแก้ไข ผมคิดว่าน่าจะจัดการได้ไม่ยากครับ นายกเทศมนตรีโยฮวา” จริงๆแล้วสไตด์การทํางานของดงซูบินเป็นเช่นนี้มาตลอด
ไม่ว่าทั้งสองคนจะมีผลประโยชน์ทับซ้อนหรือไม่ก็ตามเขาก็จะพยายามพูดไม่ใช่อีกฝ่ายรู้สึกด้อยกว่าเลย
เกิงโยฮวาดูเหมือนจะไม่ชอบฟังเรื่องนี้มากนัก เธอเองดูเหมือนจะไม่สนใจสิ่งที่ดงซูบินพูดไป
นายกเทศมนตรีโยฮวาเป็นเหมือนอย่างที่เขาลือกันจริง แค่คําพูดไม่กี่คําก็ทําให้ดงซูบินรู้สึกกดดันได้ เกิงโยฮวาเหมือนออร่าที่ทรงอํานาจอย่างไรก็ตามมันทําให้ดงซูบินอึดอัดเอามากๆ ใช่ นี้มันทําให้ดงซูบินนั่งไม่ค่อยติดเบาะเท่าไรและ เกิงโยฮวาเองดูแตกต่างจากผู้นําคนอื่น เธอดูแตกต่างจากเสี่ยวหลานอย่างสิ้นเชิง ซึ่งไม่น่าแปลกใจที่ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเธอและเธอยังครองอํานาจได้อย่างยาวนานมาจนถึงวันนี้ เพราะแรงกดดันมหาศาลจากสไตล์การทํางานของเธอ
แต่ถึงอย่างไรนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ดงซูบินจะเจอผู้นําหัวโบราณแบบนี้ เขาเลยค่อยๆ อมยิ้มกลับ แต่ก็ยังไม่กล้าพูดเล่น หยอกล้อแต่อย่างไร ไม่กี่นาที่ต่อมาเกิงโยฮวาก็พูดขึ้นทันทีว่า “ได้ยินมา
ว่า เงินเดือนโบนัสของสํานักงานเขตกวางหมิงของคุณเชื่อมโยงกับรายงานของประชากรในพื้นที่ใช่ไหม? คณะกรรมการชุมชนยังดําเนินการรับรอบประชากรในพื้นที่หรือยัง? ” ดงซูบินขมวดคิ้ว “ครับสําหรับเรื่องนี้”
เกิงโยฮวามองมาที่เขา” “คุณเป็นคนแรกที่เปิดประชุมทุกชุมชน”
“ถึงแม้จะมีคนพยายามทําอยู่เสมอ ฉันคิดว่าการรับรายงานมีผลอย่างมากต่อการปรับปรุงประสิทธิภาพและวิธีการของสํานักงานในละแวกนั้น ฉันต้องการรายงานเรื่องนี้ไปยังมณฑลอีกที่” เกิงโยฮวาก้มหน้าหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาก่อนที่เธอจะพูดต่อว่า “คุณยังไม่ได้รายงาน มีคนตอบฉันแล้ว ครั้งนี้คุณทํารายงานจากชาวบ้านและเสียงคัดค้านค่อนข้างมากคุณมีความคิดเห็นว่าอย่างไรบางสําหรับเรื่องนี้”
ดงซูบินขมวดคิ้ว “การดําเนินการตามแผนมีการหารือกันในหลายๆ ด้านจริงๆแล้วผมยังได้จัดประชุมระดมพลในชุมชนต่างๆ จะต้องมีฝ่ายค้าน แต่คนส่วนใหญ่ก็ยังเห็นด้วย บางคนได้สะท้อนถึงข้อคิดเห็นที่อาจไม่ถูกต้องในการปฏิบัติตามแผน การทํางานไม่ถูกต้อง แต่ผมไม่ได้รับการคัดค้านที่ชัดเจนใด ๆ ที่นี่ สัปดาห์หน้าผมจะมีการประชุมอีกครั้งเพื่อดําเนินการเรื่องนี้อีกครั้ง” เกิงโยฮวาพลิกหน้าหนังสือพิมพ์ไปต่อ มองลงไปเมื่อเห็นเธอเงียบดงซูบินก็เงียบไป
ในไม่ช้า เกิงโยฮวาก็โยนหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะ ยกมือขึ้นและเคาะหัวข้อย่อยด้านบน ”’ทัศนคติด้านการบริการของถนนและชุมชนมักเป็นที่ถกเถียงกัน ดูสิ ในเขตอื่นมีบางอย่างผิดปกติ “แผนการรับข้อร้องเรียนที่คุณคิดขึ้นที่กําลังลองใช้อยู่ ดูว่ามันทํางานอย่างไร หากคุณมีปัญหาใด ๆ ช่วยรายงานให้ฉันทราบด้วย.สําหรับเรื่องนี้ฉันก็เห็นด้วย” เมื่อคําพูดเช่นนี้หลุดออกมา ดงซูบินเองก็รู้สึกประหลาดใจ
ดูเหมือนว่านี้จะเป็นการส่งสัญญาณให้ดงซูบินจะต้องออกไปแล้ว
ดงซูบินลุกขึ้นและพูดว่า: “ถ้าเช่นนี้ถ้าคุณว่างเมื่อไรเดียวผมจะกลับมาคุยกันอีกครั้ง”
เก๋งโยฮวาพยักหน้าเล็กน้อยค่อนข้างไม่แยแส
โชคดีที่ดงดซูบินเคยได้ยินแล้วข่าวลือของนายกเทศมนตรีโยฮวา มิเช่นนี้ดงซูบินเองก็คงจะท่าอะไรไม่ถูก.
ลมพัดเข้าบ้านจากหน้าต่างที่เปิดอยู่ กลิ่นของแก๊สก็หายไปแล้ว ลมแรงและผัดฝนเข้ามา กาต้มน้ําบนโต๊ะแทบปลิว “ปัง ปัง ปัง” หลังจากนั้นไม่นาน. เกิงโยฮวาก็ขมวดคิ้วและทันใดนั้นเธอก็เดินไปปิดหน้าต่างในห้องนั่งเล่น.
ดงซูบินรีบกล่าวว่า “ผมจะไปปิดที่ระเบียงให้ ”
เกิงโยฮวาพยักหน้าและผลักดันขึ้นหน้าต่างห้องนั่งเล่นอย่างแข็งขันและเสื้อเชิ้ตสีขาวเปียก
ปอนไปด้วยน้ําฝน.และเธอก็หันหลังและเดินเข้าไปในห้องนอนขนาดเล็ก
ดงซูบินก้าวเข้าไปในห้องนอนใหญ่ไปที่ระเบียง ลมแรงมาก แต่ลมจากระเบียงพัดข้างนอกไม่เข้า หรือที่บ้านฝนตก ชั้นวางสแตนเลสยาวบนระเบียงก็แห้ง เสื้อผ้า, เสื้อเชิ้ต, ชุดสูท,ชุดลําลอง, แม้แต่ถุงน่อง, ราวแขวนเสื้อผ้าก็ส่งเสียงแหลม และ ดงซูบินไม่สนใจที่จะชื่นชมเสื้อผ้าของนายกเทศมนตตรีแต่อย่างใด เขายกมือขึ้นเพื่อจับหน้าต่างและออกแรงเล็กน้อเพื่อปิดมันนิดหน่อย. ทันใดนั้นก็มีเสียงข้างหลังเขา ราวกับว่านายกเทศมนตรีโยฮวาเป็นเสียงปิดหน้าต่างของห้องพัก
ทันทีที่ไม่มีการหมุนเวียนในอากาศ ลมที่พัดมาจากระเบียงก็อ่อนแรงลง แต่มีบางอย่างผิดพลาดในวินาทีสุดท้าย เสื้อผ้าที่แขวนอยู่บนราวแขวนผ้าเหนือหัวของเขาก็ปลิวไปตามแรงลม และมันก็กระพือไปที่พื้นบนกระจก ก่อนที่ดงซูบินจะปิดหน้าต่างจนหมด ชุดก็ติดอยู่ในช่องว่างของหน้าต่าง แกว่งไปมา และลอยออกไปพร้อมกับลม แต่ครึ่งหนึ่งยังคงอยู่ในบ้าน
ดงซูบินรีบเอื้อมมือออกไปจับมัน กํามันไว้ในมือ และอุทานออกมาเล็กน้อย แต่เมื่อเขามองเข้าไปใกล้ ๆ เขาอดไม่ได้ที่จะหน้าแดง
ในมือของเขามีชุดชั้นในของผู้หญิงคนหนึ่ง
มันหอมออกมากเป็นชุดชั้นในสีแดงบริสุทธิ์ ดุจไฟ สีของกุหลาบ มีเสน่ห์และร้อนแรงมาก ไม่ต้องถามถึงรู้ว่าต้องเป็นชุดชั้นในของเกิงโยฮวา
เกิดอะไรขึ้น!
นี่มันยังไงกันแน่! นั้นอะไรที่ลอยตกลงไปเนี่ย? เกิดปัญหาใหญ่แล้ว!
ดงซูบินรู้สึกเปียกบนผ้าในฝ่ามือของเขา มันน่าจะพึงซักในตอนเช้าและยังไม่แห้ง เขาจับเสื้อชั้นในทันทีและปิดหน้าต่างระเบียงบานสุดท้ายที่เปิดทิ้งไว้ให้แน่นแล้วจนหายใจออก เมื่อดงซูบินมองย้อนกลับไปอีกครั้ง พบว่าเกิงโยฮวาได้เดินเข้ามาในห้องนอนใหญ่จากห้องนั่งเล่นแล้ว ดวงตาที่จริงจังนับนั้นดูเหมือนจะจ้องไปที่ใบหน้าของดงซูบินและดูเหมือนว่าเธอจะมองไปที่ เสื้อชั้นในภายในในมือของเขา.
มันน่าอายสําหรับ ดงซูบินเขารีบส่งมันให้ เกิงโยฮวาอย่างรวดเร็วเหมือนมันฝรั่งร้อน “มันเกือบจะปลิวไปตามลม” เขาต้องอธิบายอย่างชัดเจนแม้ว่าเขาจะรู้ว่า เกิงโยฮวาอาจได้เห็นการจากไป
เกิงโยฮวาเอื้อมมือออกไปรับเสื้อชั้นในนั้นทันที “ขอบคุณ”
“ไม่เป็นไรครับ แอะแอะ”
บรรยากาศดูคลุมเครือเล็กน้อย และภาพนี้ช่างเป็นอะไรที่ไม่คาดคิดจริๆ
เกิงโยฮวาไม่อาย ราวกับว่าเธอกําลังถือเสื้อผ้าธรรมดา ๆ เธอบีบเสื้อชั้นในและยกมือขึ้นอย่างเดินไปที่ระเบียงแล้วแขวนไว้บนราวแขวนเสื้อผ้าอีกครั้ง โดยไม่บิดแม้แต่น้อย ดูเหมือนว่าดงซูบินจะรู้สึกจักกะจี้เล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม ดงซูบินยังเข้าใจด้วยว่าผู้นําในระดับ เกิงโยฮวาโดยทั่วไปจะไม่มีอารมณ์ใด ๆ บนใบหน้าของเขาแม้ว่าจะอยากแสดงมันออกมาก็ตามนอกจาก80% ของผู้นําาจงใจจะแสดงสีหน้าที่แตกต่างออกไปให้คุณเห็นดังนั้นแน่นอนว่าเขาไม่ได้ รู้ว่าความคิดของนายกเทศมนตรีโยฮวาเป็นอย่างไร ดงซูบินได้แต่บ่นในใจ จากความประทับใจแรกของเขาที่มีต่อเกิงโยฮวานายก
เทศมนตรีคนสวยคนนี้น่าจะเป็นคนจริงจังและเป็นคนหัวโบราณที่ไม่สนใจเรื่องการแต่งหน้าด้วยซ้ํา แต่ทําไมเธอถึงใส่ชุดชั้นสีนั้นได้อย่างไร นี่คืออะไรชุดชั้นในกุหลาบสีแดงเข้ม ร้อนแรงขนาดนี้ ขนาดจูหยวนเองยังไม่ร้อนแรงขนาดนี้เลย
ดิ๊งด่อง ดิ๊งด่อง…
เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น
หลังจากที่ เกิงโยฮวาวางเสื้อผ้าของเธอแล้ว เธอเดินออกไปและเปิดประตูอย่างว่างเปล่า ดงซูบินรีบเดินตามหลังเธอไปอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเธอตกลงไปที่กางเกงในที่หงายขึ้นโดยไม่รู้ตัว บางทีฝนอาจจะตกเมื่อเธอปิดหน้าต่าง มันทําให้เห็นเนินอกที่มีเสื้อในสีเทาอยู่ในนั้นมันดูสวยงาม แธอหันหน้าไปทาง ดงซูบินเปียกฝนเล็กน้อย มันสวยมาก เผยให้หน้าอกของเธอย่างชัดเจน
สีแดงเข้ม…
ใจของดงซูบินเริ่มสั่น0 … ตอนนี้ตัวของดงซูบินเริ่มร้อนขึ้น และพูดกับใจของเขาว่าคุณกล้าที่จะใส่มันจริงๆ
ประตูเปิดออกและเกิงเซียง ก็เข้ามา
“พี่สาว วันนี้ไม่พักผ่อนเหรอ ไม่ได้นอนซักหน่อยเหรอ?” “ฉันนอนแปดชั่วโมง”
“อ๋อ พ่อกับแม่บอกให้ไปกินข้าวเช้าก็เสร็จแล้ว”
“อืม เข้าใจแล้ว..”
แม้จะอยู่กับครอบครัวของเธอ เกิงโยฮวาดูเหมือนจะไม่ยิ้ม เธอยังคงมีใบหน้าที่จริงจัง แต่น้ําเสียงของเธออ่อนโยนกว่าตอนที่เธอคุยกับ ดงซูบินมาก
เกิงเซียงเห็น ดงซูบินอยู่ข้างหลังเขาเท่านั้น ตะลึง “เลขาธิการซูบิน? ทําไมคุณถึงอยู่ทีนี้”
“พอดีฉันมารายงานผลการประชุมให้กับนายกเทศมนตรีโยฮวานะ” ดงซูบินยิ้มและพยักหน้า
กับเขาแล้วพูดว่า: ” ถ้าอย่างงั้นผมไม่รบกวนแล้ว ขอตัวกลับก่อน”
เกิงโยฮวาฮัมเสียงเล็กน้อยและพูดกับเกิงเซียง ว่า “มีแก๊สรั่วในบ้าน แต่ซูบินช่วยฉันซ่อมมัน ดังนั้น เดี๋ยวฉันจะไปส่งให้เลขาธิการซูบิน”
เกิงเซียงเซอร์ไพรส์ ” รั่วอย่างงั้น ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง ”
เกิงโยฮวาจับมือ
เกิงเซียง อนหายใจด้วยความโล่งอก” “เลขาธิการซูบิน ขอบคุณมาก ผมจะไปส่งคุณเอง
“หลังจากทั้งหมด
เกิงเซียงออกไปกับ ดงซูบิน อันที่จริงการทําเช่นนี้ไม่ได้หมายความว่าความคับข้องใจของพวกเขาทั้งคู่จะจบลงไป เพราะเรื่องนี้ไม่จบลงง่ายๆแน่ๆ…
