ทุกคนนั้นนับถือเผ่าเวรี่ไฮ ไม่ว่าเอ็กซ์ควิสิทและหลี่เคอเอ๋อจะไปที่ไหน พวกเธอก็เป็นที่นิยมราวกับดวงดาวและดวงจันทร์
แม้แต่ในตอนที่องค์ชายและองค์หญิงของเอ็กซ์ตรีมคิงพบกับพวกเธอ พวกเขาก็ยังต้องมีมารยาทกับพวกเธอ พวกเขาจะปฏิบัติกับสมาชิกของเวรี่ไฮเหมือนแขกวีไอพีอยู่ตลอดและไม่กล้าจะทำอะไรที่อาจจะล่วงละเมิด
แต่ในตอนนี้จระเข้ปฏิบัติกับพวกเธออย่างกับทาสชั้นต่ำ ขณะที่ดอลลาร์สามารถกินอาหารและดื่มเครื่องดื่มชั้นดีได้ตลอดทั้งวัน เขาไม่ได้พยายามจะช่วยพวกเธอออกไป และเขาก็ไม่เคยแบ่งปันอาหารให้กับพวกเธออีกด้วย
เอ็กซ์ควิสิทและหลี่เคอเอ๋อไม่ได้นำอาหารติดตัวมาด้วยมากนัก เพราะยังไงซะพวกเธอก็มีก็อตส์วอนเดอร์ พวกเธอสามารถใช้กาแล็กซี่เทเลพอร์ตเทชั่นเพื่อไปเอาสิ่งของที่จำเป็นได้ ด้วยเหตุนั้นพวกเธอจึงไม่ได้เอาของที่จำเป็นอย่างอาหารติดตัวมาด้วย ซึ่งตอนนี้พวกเธอก็กินเสบียงที่มีติดตัวจนหมดแล้ว และมันก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นให้พวกเธอกินในที่แห่งนี้ พวกเธอจะมีรอดชีวิตอยู่ได้อีก 2-3 เดือนถ้าใช้พลังงานที่เก็บอยู่ภายในร่างกาย แต่ถึงอย่างนั้นพวกเธอก็ยังอยากจะกินอาหารอยู่ดี เพราะยังไงซะมันก็เป็นธรรมชาติของร่างกาย
สภาพของเอ็กซ์ควิสิทดีกว่าหลี่เคอเอ๋ออยู่หน่อย เธอฝึกฝนวิชาเวรี่ไฮเซ้นส์มานานกว่า ซึ่งช่วยให้เธอแยกตัวออกจากความต้องการทางโลก แต่ทว่าหลี่เคอเอ๋ออยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองจากความอยากอาหารได้
“ดอลลาร์ เจ้าขายอาหารให้กับพวกเราได้ไหม?” หลี่เคอเอ๋อถามหานเซิ่น
“เอาสิ เจ้าอยากจะซื้ออะไร? ไก่ย่าง? เป็ดย่าง? เนื้อย่าง? หมูย่าง? ข้ามีทุกอย่างที่เจ้าต้องการ” หานเซิ่นพูดและตกลงจะขายให้กับเธออย่างรวดเร็ว
“ไม่มีความจำเป็นต้องลำบาก แค่ขายผลไม้ให้กับพวกเราก็พอ” หลี่เคอเอ๋อพูดขณะที่มองจานที่เต็มไปด้วยลูกพีชของหานเซิ่น
เผ่าเวรี่ไฮนั้นเหมือนกับเผ่าที่ผสมกันระหว่างเผ่านภาและเผ่ามนุษย์ พวกเขาจะฆ่าถ้าจำเป็น แต่พวกเขาจะไม่ฆ่าโดยไร้เหตุผล พวกเขาไม่ชอบการเอาชีวิตโดยไร้จุดประสงค์
ไก่ที่หานเซิ่นกำลังกินอยู่นั้นส่งกลิ่นหอมออกมา แต่มันไม่ได้ให้พลังงานมากนัก ดังนั้นการกินผลไม้เป็นอะไรที่ดีกว่า
“ผลไม้หนึ่งลูกต่อหนึ่งวิชาจีโน” หานเซิ่นหยิบลูกพีชลูกที่ใหญ่กว่ากำปั้นขึ้นมาและยิ้มให้กับหลี่เคอเอ๋อ
“ทำไมเจ้าไม่ปล้นข้าแทนเลยล่ะ?” ดวงตาของหลี่เคอเอ๋อเบิกกว้างใส่หานเซิ่น เธอไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
ลูกพีชนั้นเป็นผลไม้ซีโน่เจเนอิค แต่มันไม่ได้มีระดับสูงอะไร การแลกผลไม้ลูกหนึ่งกับวิชาจีโนนั้นไม่ต่างอะไรจากการปล้น
“มันขึ้นอยู่กับเจ้า ข้าไม่ได้เป็นคนเสนอการแลกเปลี่ยนนี้”
หานเซิ่นยักไหล่และเริ่มกินลูกพีชในมือ น้ำที่อยู่ภายในลูกพีชไหลออกมา ขณะที่เขากัดมันและกลิ่นหอมก็โชยออกมา
“โอเค ผลไม้จานนั้นกับวิชาจีโน ข้าจะทำแลกเปลี่ยน”
หลี่เคอเอ๋อกัดฟันและคิดกับตัวเอง ‘พวกเราเวรี่ไฮมีวิชาจีโนอยู่มากมาย ข้ารู้เกี่ยวกับพวกมันมากพอที่จะฆ่าเจ้าได้ ถ้าข้าแค่มอบวิชาธรรมดาๆให้กับเจ้าทีละวิชา ข้าก็จะได้ผลไม้มาทั้งหมด’
“เดี๋ยวก่อน ข้ามีเงื่อนไขข้อหนึ่ง วิชาจีโนที่เจ้ามอบให้กับข้าจะต้องเป็นวิชาที่ข้าไม่เคยเรียนรู้มาก่อน” หานเซิ่นพูด
เขากำลังใช้ประโยชน์จากพวกเธอ และเขาก็ไม่ได้รู้สึกเห็นใจพวกเธอขณะที่ทำแบบนั้น
หานเซิ่นเชื่อว่าพวกเธอเป็นเผ่านภา ดังนั้นเขาจึงไม่รังเกียจที่จะช่วยเหลือพวกเธอ แต่ตอนนี้เขาได้รู้ว่าพวกเธอมาจากเผ่าเวรี่ไฮ ซึ่งทำให้ความรู้สึกของเขาเปลี่ยนไป
สมาชิกของเผ่าเวรี่ไฮที่เข้ามาในคอร์แอเรียไม่มีความจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากเขาในการฆ่าไตรพอดทองแดงหรือซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้า ด้วยเหตุนั้นหานเซิ่นจึงรู้ว่าพวกเธอต้องมีจุดประสงค์อย่างอื่นเมื่อคำนึงถึงการปฏิบัติตัวของพวกเธอขณะที่ร่วมเดินทางกับเขา
ถ้าพวกเธอมีจุดประสงค์แอบแฝงอยู่ เขาก็ไม่มีความจำเป็นต้องมีมารยาทกับพวกเธอ เขาจะใช้ประโยชน์จากพวกเธอโดยไม่รู้สึกผิด
ถ้าหานเซิ่นไม่ได้รู้ว่าพวกเธอเป็นใคร เขาก็คงจะมอบผลไม้ให้กับพวกเธอแบบฟรีๆ เพราะยังไงซะผลไม้ก็ไม่ได้มีค่าอะไรมากสำหรับเขา
“ข้าจะรู้ได้ยังไงว่าวิชาไหนเจ้าเคยเรียนรู้มาแล้ว และข้าจะรู้ได้ยังไงว่าอะไรที่เจ้าเรียนรู้ได้และอะไรที่เจ้าเรียนรู้ไม่ได้?” หลี่เคอเอ๋อเบะปาก
“บอกชื่อวิชาจีโนและบอกว่ามันใช้ทำอะไรได้ ข้าจะตัดสินมันด้วยตัวเอง” หานเซิ่นพูด
“ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นเจ้าเคยได้ยินวิชาจีโนโลหิตมังกรพิชิตมารหรือเปล่า? ข้าจะแลกวิชาจีโนนั้นกับลูกพีชของเจ้า” หลี่เคอเอ๋อพูด
วิชาโลหิตมังกรพิชิตมารเป็นวิชาจีโนลับของเผ่าดราก้อน คนนอกไม่ได้รับอนุญาตให้อ่านและเรียนรู้มัน แต่ทว่าเผ่าเวรี่ไฮเป็นข้อยกเว้นของกฎนั้น
เผ่าเวรี่ไฮเคยเลือกสมาชิกหลายคนของเผ่าดราก้อนไปเป็นตัวไหมและหลายๆคนก็มีความรู้เกี่ยวกับวิชาโลหิตมังกรพิชิตมาร เผ่าเวรี่ไฮสัมผัสได้ถึงความคืบหน้าในวิชาโลหิตมังกรพิชิตมารของพวกเขาและรู้ถึงความลับของมัน
ความจริงแล้ววิชาลับของเผ่าพันธุ์อื่นทุกเผ่าพันธุ์เองก็เช่นกัน ความลับของวิชาจีโนไม่ได้มีความหมายต่อเผ่าเวรี่ไฮ เพราะพวกเขาสามารถมองทะลุได้ทุกสิ่งทุกอย่าง
เผ่าเวรี่ไฮมีกฎห้ามสอนผู้อื่นเกี่ยวกับวิชาที่พวกเขาสะสม พวกเขามีวิชาจีโนมากมายของเผ่าพันธุ์ต่างๆ ในนัยหนึ่งเผ่าพันธุ์ของพวกเขาก็เป็นเหมือนกับสารานุกรมของวิชาจีโน
แต่ไม่สำคัญว่าเธอจะมีวิชาจีโนอยู่มากเท่าไหร่ หลี่เคอเอ๋อจะไม่ขายพวกมันไปง่ายๆ เธอรู้ว่าในไม่ช้าเธอจะเอาตัวหานเซิ่นไปเป็นตัวไหมของเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้กังวลอะไรมาก
ถึงอย่างนั้นสำหรับตอนนี้หลี่เคอเอ๋อคิดจะเสนอวิชาของคนนอกไปก่อน เธอไม่คิดจะแพ่งพรายวิชาลับที่เป็นของเผ่าเวรี่ไฮ
แถมวิชาโลหิตมังกรพิชิตมารจำเป็นต้องใช้เลือดของเผ่าดราก้อนเพื่อฝึก เธอตัดสินใจเลือกวิชานี้ก็เพราะเธอไม่คิดว่าหานเซิ่นจะฝึกมันได้ เธอต้องการทำให้เขาผิดหวัง
“ตกลง ข้ายอมรับวิชาโลหิตมังกรพิชิตมาร” หานเซิ่นตกลงอย่างรวดเร็วและโยนลูกพีชให้กับเธอ
หานเซิ่นเคยเห็นดราก้อนวันใช้โลหิตมังกรพิชิตมาร และเขาก็คิดว่ามันเป็นวิชาจีโนที่พอใช้ได้ มันคล้ายคลึงกับเซฟวิ่งมันนี่ของเขา เขาไม่รู้ว่าจะฝึกมันได้หรือเปล่า แต่เพียงแค่ได้ฟังเกี่ยวกับมันก็เป็นอะไรที่มีประโยชน์แล้ว
“เจ้าต้องการจะเรียนวิชาโลหิตมังกรพิชิตมากจริงๆอย่างนั้นหรอ?”
หลี่เคอเอ๋อตกใจ หลังจากนั้นเธอก็จำได้ว่าด้วยเหตุผลบางอย่างดอลลาร์สามารถเรียนรู้วิชาบิ๊กเดสทรอยเยอร์ได้ เมื่อคิดได้แบบนั้นเธอก็คำนึงถึงความเป็นไปได้ที่เขาอาจจะเรียนรู้วิชาโลหิตมังกรพิชิตมารได้สำเร็จ นั่นทำให้เธอรู้สึกลังเลขึ้นมา
เผ่าเวรี่ไฮเคร่งครัดในกฎของพวกเขา ถึงแม้พวกเขาจะมีวิชาจีโนเป็นพันๆวิชาและหลายๆวิชามาจากเผ่าพันธุ์อื่น แต่พวกเขาก็ไม่ได้รับอนุญาตให้แพ่งพรายพวกมันออกไปอยู่ดี การสอนวิชาจีโนธรรมดาอาจจะไม่เป็นไร แต่วิชาโลหิตมังกรพิชิตมารนั้นเป็นวิชาลับของเผ่าดราก้อน ถ้าความลับของวิชาถูกแพ่งพรายออกมา มันก็จะส่งผลกระทบต่อเผ่าดราก้อน นั่นเป็นบางสิ่งที่เผ่าเวรี่ไฮไม่อยากจะเห็น
“เจ้าแค่พูดไปเรื่อยๆเพื่อให้ได้ผลไม้อย่างนั้นหรอ? นี่เจ้าลังเลเพราะจริงๆแล้วเจ้าไม่รู้เกี่ยวกับวิชาโลหิตมังกรพิชิตมารอย่างนั้นใช่ไหม?”
หานเซิ่นลังเล สีหน้าของเขาดูเหมือนบางสิ่งที่เหมือนรอยยิ้ม แต่มันไม่รื่นรมย์เลยสักนิดเดียว
“แน่นอนว่าข้ารู้เกี่ยวกับวิชาโลหิตมังกรพิชิตมาร แต่ว่า…” หลี่เคอเอ๋อรู้ว่าหานเซิ่นกำลังยั่วยุเธอ แต่เธอก็ยังคงลังเล
“ทำการแลกเปลี่ยน” เอ็กซ์ควิสิทพูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน
“พี่สาม ข้าไม่แน่ใจว่านั่นจะเป็นความคิดที่ดี” หลี่เคอเอ๋อพูดกับเอ็กซ์ควิสิท
“ไม่เป็นไร ข้าอยากเห็นว่าเขาจะเรียนรู้วิชาโลหิตมังกรพิชิตมารได้หรือเปล่า” เอ็กซ์ควิสิทพูดอย่างเรียบง่าย ดวงตาของเธอดูแปลกๆ
หลี่เคอเอ๋อพยักหน้าและหันกลับไปที่หานเซิ่น “ได้ ข้าจะแลกวิชาโลหิตมังกรพิชิตมารกับผลไม้ ฟังให้ดีๆเพราะข้าจะบอกเจ้าแค่ครั้งเดียว”
หานเซิ่นตั้งใจฟังวิชาที่หลี่เคอเอ๋อเริ่มทำการอธิบาย เขาไม่รู้ว่าตัวเองจะฝึกมันได้หรือเปล่า แต่เขารู้ว่าวิชาโลหิตมังกรพิชิตมารนั้นเป็นวิชาจีโนคุณภาพสูง
