The Soul Purchasing Pirate
บทที่261:ตระกูลไอนซ์แบร์น
S.P.P: บทที่ 261: ตระกูลไอนซ์แบร์น
ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แมรีจัวส์,หน้าประตูของตระกูลไอนซ์แบร์น
“ ฉันคือนักบุญชาร์โปลอสเปิดทางให้ฉันซะ!”
ชาร์โปลอสได้ตะโกนออกมาเสียงดังพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ
“เอ่อ…”
การ์ดทั้งสองคนนั้นได้หันมามองหน้ากันด้วยความลังเล
พวกเขารู้ว่าคนที่มีฟองสบู่ครอบหัวอยู่นั้นคือนักบุญชาร์โปลอสแต่พวกเขานั้นไม่รู้ว่าอีกสามคนที่อยู่ข้างหลังเขานั้นเป็นใคร
“ อย่าให้ฉันต้องพูดอีกครั้งเปิดทางซะ!”
ชาร์โปลอสได้กล่าวออกมาด้วยความโกรธ
แค่ถูกลักพาตัวเขาก็รู้สึกหงุดหงิดมามากพอแล้วแม้ว่าการลักพาตัวจะสิ้นสุดลงแล้วแต่เขาก็ยังถูกขู่ให้มานําทางอยู่ดีและถ้าเขาไม่เชื่อฟังหรือกล้าที่จะต่อต้านละก็พวกเขาจะต้องฆ่าเขาแน่แล้วพอมาถึงที่นี่เขาก็ยังถูกพวกสุนัขเฝ้าประตูที่ขัดขวางอีก
วันนี้มันวันบ้าอะไรกัน?,เขาเริ่มที่จะสงสัยจริงๆซะแล้วสิว่าเขาอาจจะไม่ได้เป็นคนของเผ่ามังกรฟ้า!
ด้วยแรงกดดันของเผ่ามังกรฟ้าในที่สุดการ์ดทั้งสองก็ได้เปิดทางให้กับพวกเขา แม้พวกเขาจะยังรู้สึกสงสัยแต่ทั้งสามก็คงจะเป็นคนของนักบุญชาร์โปลอส
เมื่อเห็นว่าพวกเขายอมเปิดทางให้แล้วความโกรธในใจของเขาก็เริ่มลดลงเขานั้นได้หันไปมองข้างหลังและเมื่อปากกระบอกปืนของเทรนซุที่ชี้มาทางเขาร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านขึ้นมาในทันทีก่อนที่เขาจะนําทั้งสามเดินเข้าไปในวัง
4 นายทําได้ดีมาก,หลังจากจบเรื่องนี้นายสามารถมาเป็นลูกเรือฝึกหัดของเราได้”
เมื่อได้ยินคําพูดของคล็อกโคไดล์ชาร์โปลอสก็รู้สึกไม่พอใจอยู่ ในใจ
ใครจะไปเป็นโจรสลัดกัน, แถมยังเป็นแค่ลูกเรือฝึกหัดอีก?! เขาคี อมังกรฟ้าถ้าเขาจะเป็นโจรสลัดมันก็ต้องเป็นกัปตันไม่ใช่หรือไง?
“ นายควรทําตามคําพูดของคล็อกโคไดล์นะ,เพราะว่าถ้านายไม่ยอมมาอยู่ในสายตาของพวกเราพวกเราก็จําเป็นที่จะต้องฆ่านายทิ้งซะ”
เจสันได้กล่าวออกมา
* ไม่ต้องกังวลไปหรอกโจรสลัดหน่ะเป็นสิ่งที่ดีมากเลยนะแม้ว่านายจะไม่แข็งแกร่ง,แต่อย่างน้อยนายก็เป็นพรรคพวกของพวกเรา”
เทรนซุนั้นได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
ชาร์โปลอสนั้นอยากตะโกนสบถออกไปมากแต่เขาก็ไม่กล้าพอที่จะทํามัน
พวกเขานั้นได้เดินมาตามรายทางเรื่อยๆก่อนที่จะพลกับลานที่อิลยาอยู่
ในตอนนี้เขาต้องยอมก้มหัวแม้ว่าชาร์โปลอสจะเป็นคนโง่แต่เขาก็รู้ดีว่าถ้าเขาขัดขืนอีกฝ่ายละก็พวกเขาก็คงจะไม่ลังเลที่จะฆ่าเขาที่งอย่างแน่นอน
แค่ดูจากการที่พวกเขากล้าลักลอบเข้ามาในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้มันก็คงจะไม่มีอะไรที่พวกเขาไม่กล้าทําอีกแล้ว
“ ฉันคือนักบุญชาร์โปลอส,ฉันมาที่นี่เพื่อมาดูคู่หมั้นของฉัน!”
ชาร์โปลอสได้เดินไปที่นั้นพร้อมกับกล่าวออกมาอย่างเย็นชา
“ เปิดทางให้ฉันซะ!”
การ์ดที่เฝ้าอยู่หน้าคฤหาสน์นั้นดูแข็งแกร่งกว่าการ์ดที่เฝ้าอยู่หน้าประตูตระกูลก่อนหน้านี้มาก
ในตอนนี้การรักษาความปลอดภัยของที่แห่งนี้นั้นหนาแน่นเป็นอย่างมาก,การ์ดเหล่านี้นั้นต่างก็ได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษ,เอกลักษณ์ที่น่าประทับใจของพวกเขานั้นก็คือบรรยากาศที่เย็นชาและแววตาที่ไม่แยแสต่อสิ่งใด,ถ้าพวกเขาไม่อนุญาตให้ใครเข้าหรือออกพวก เขาก็ไม่มีสิทธิ์
“ ทําความเคารพนักบุญชาร์โปลอส”
การ์ดที่อยู่ด้านหน้าของคฤหาสน์นั้นได้โค้งทําความเคารพชาร์โปลอสด้วยรอยยิ้ม
“ ทางตระกูลของท่านได้แจ้งการเปลี่ยนแปลงให้ทางเราทราบ มาก่อนแล้ว”
“ เพราะฉะนั้นเชิญครับ”
เมื่อได้ยินคําพูดของอีกฝ่ายชาร์โปลอสก็ได้เดินเข้าไปในทันที
แต่เมื่อคล็อกโคไดล์และคนอื่นๆกําลังจะเดินตามเข้าไปการ์ดที่เฝ้าประตูอยู่นั้นก็ได้กล่าวห้ามออกมาในทันที
“ พวกคุณไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไป”
ชาร์โปลอสนั้นได้เหลือบตามองไปที่ด้านหลังและเริ่มมีความหวังในการหลบหนีแต่เมื่อเขาเห็นปากกระบอกปืนของเทรนซุเขาก็ได้ล้มเลิกความคิดนั้นไปในทันที
“ ให้พวกเขาเข้ามา ทั้งสามเป็นคนของฉันไม่ว่าฉันจะไปที่ไหนพวกเขาก็จะไปที่นั้น!”
ชาร์โปลอสได้หันกลับมากล่าวอย่างเย็นชา
เขานั้นกําลังแสดงความน่าเกรงขามของเผ่ามังกรฟ้าให้การดพวกนี้ได้รับรู้
“คือ…”
การ์ดเหล่านั้นกําลังรู้สึกลังเล
“ พวกแกจะไปกังวลอะไรอีกไม่นานอิลยาก็เป็นของฉันแล้ว,หรือว่าพวกแกอยากจะลองดี?!”
ชาร์โปลอสได้กล่าวออกมาอย่างเย็นชา
เมื่อได้ยินคําพูดของเขาพวกเขาก็สามารถตัดสินใจได้ในทันที
“พวกคุณสามารถเข้าไปได้,พวกเรานั้นอยู่ข้างนอกเสมอถ้ามีอะไรเกิดขึ้นสามารถแจ้งพวกเราได้เสมอ”
ชาร์โปลอสนั้นไม่ได้เข้าใจความหมายในคําพูดของพวกเขาแม้แต่น้อย,เขาทําเพียงแค่เดินเข้าไปข้างในอย่างเย็นชา
แต่ไม่ใช่กับพวกคล็อกโคไดล์พวกเขานั้นสามารถเข้าใจความหมายของพวกเขาได้ในทันที
สิ่งที่พวกเขาต้องการจะสื่อนั้นก็คืออย่าได้คิดที่จะทําอะไรสิ้นคิด ในที่แห่งนี้เพราะว่าพวกเขานั้นอยู่ตรงนี้ตลอดเวลาและถ้ามีอะไร เกิดขึ้นละก็พวกเขาจะเข้าไปในทันที
ภายในวัง
อิลยานั้นกําลังนั่งอยู่บนบันไดอย่างเหม่อลอย,เลนต้านั้นได้ยืนพิงผนังพร้อมกับมองมาที่อิลยาก่อนที่จะเขาจะหลับตาลง
ทันใดนั้นเองเลนต้าก็ได้ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับมองไปที่ประตูทางเข้า
ในตอนนั้นเองร่างของซาร์โปลอสก็ได้ปรากฏขึ้นมาพร้อมกับร่างของคนสามคนที่เดินตามมาติดๆ
เลนต้านั้นได้มองไปที่ทั้งสามพร้อมกับดวงตาที่หดแคบลง
“ ฉันมาหาคู่หมั้นของฉันอิลยา,เธออยู่ที่นี่ไหม?”
เลนต้านั้นได้ก้าวออกมาข้างหน้าก่อนที่จะโค้งทําความเคารพชาร์โปลอสและกล่าวทักทายออกมา
“ ยินดีต้อนรับท่านนักบุญชาร์โปลอสอันทรงเกียรติสู่ตระกูลไอนซ์แบร์น”
” แกเป็นใคร?”
ชาร์โปลอสได้กล่าวออกมาอย่างเย็นชา
“ กระผมเป็นผู้คุ้มกันของตระกูลไอนซ์แบร์น,กระผมมีหน้าที่ในการปกป้องและดูแลความปลอดภัยของเธอ”
เลนต้าได้กล่าวตอบออกมาอย่างนอบน้อม
“ งั้นหรองั้นนายช่วยออกไปข้างนอกได้มั้ย?,ฉันอยากจะคุยกับเธอ”
ชาร์โปลอสได้กล่าวออกมาอย่างหยิ่งยโส
เลนต้านั้นไม่ได้รู้สึกแปลกใจกับท่าทางที่หยิ่งยโสของเขาซักนิด,มังกรฟ้าที่ดุร้ายกว่าเด็กน้อยตรงหน้านี่เขาก็เคยเห็นมาแล้ว
* กระผมคงจะทําแบบนั้นไม่ได้,กระผมนั้นต้องอยู่ในวังนี้ตลอด
เวลา”
เลนต้านั้นได้กล่าวปฏิเสธออกมาในทันที
“ ถ้างั้นพวกเราเข้าไปข้างในและพูดคุยกับอิลยาได้ไหม?”
ในตอนนั้นเองเสียงของเทรนซุก็ได้ดังขึ้นมา
ชาร์โปลอสนั้นไม่ได้พูดอะไรออกมาแม้แต่น้อย
มาแมแตนอย
บรรยากาศในที่แห่งนี้นั้นได้เงียบไปในทันที
สัญชาตญาณของเลนต้านั้นกําลังบอกเขาว่าความสัมพันธ์ของชาร์โปลอสและคนทั้งสามนั้นมันไม่ใช่ความสัมพันธ์ของทาสและเจ้านาย
โดยปกติแล้วนั้นมันไม่มีทางที่ทาสหรือผู้คุ้มกันคนไหนที่จะมีความกล้าพอที่จะกล่าวแทรกเจ้านายของเขาอย่างแน่นอน
สิ่งที่น่าประหลาดยิ่งกว่านั้นก็คือการที่ชาร์โปลอสนั้นไม่ได้กล่าวคําตําหนิใดๆออกมาแม้แต่น้อย
ในตอนนี้คล็อกโคไดล์นั้นได้เริ่มขยับมือของเขาแล้วเจสันนั้นก็ได้ กําหมัดของเขาแน่น
เทรนซุนั้นได้จ้องมองไปที่เลนต้าด้วยรอยยิ้มแต่ก็ไม่ได้กล่าวอะไร
ออกมา
