รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 114 ไปเดินเที่ยวตลาดกลางคืนเป็นเพื่อนส้งเส่นเอ๋อ

บทที่ 114 ไปเดินเที่ยวตลาดกลางคืนเป็นเพื่อนส้งเส่นเอ๋อ
“ความจริงแล้วผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องเหล่านี้มากนัก” ฉินหลั่งเปิดเอกสารที่ชือฮุยให้เขาสองสามหน้าอย่างตั้งใจ พบว่ามีคำนามหลายคำที่เขาไม่เข้าใจว่าหมายความว่าอะไร ก็เลยไม่เปิดต่อแล้ว : “แบบนี้ ในเมื่อคอนโดมิเนียมตึกสูงสองหลังนี้อยู่ที่จีนหลิง งั้นตอนนี้พวกเราก็ไปดูสถานที่จริงสักหน่อยก็ดี”
“แบบนี้ดีที่สุด เชิญครับ” ผู้จัดการชือทำท่าทางเชื้อเชิญ ฉินหลั่งลุกขึ้นยืน เขามองไปทางหยางซือฉีแวบหนึ่ง : “ตอนนี้ผมมีธุระต้องไปทำหน่อย อยู่กับคุณไม่ได้แล้ว มีเวลาแล้วผมจะมาหาคุณอีก”
เหตุผลที่ฉินหลั่งทำแบบนี้ ก็เพราะคิดจะช่วยหยางซือฉีสลัดจ้าวเหว่ยให้ถึงที่สุด ตอนนี้ก็เท่ากับเขาได้เปิดเผยฐานะของตัวเองแล้วว่าเป็นลูกของมหาเศรษฐี เชื่อว่าผ่านครั้งนี้ไป จ้าวเหว่ยก็ไม่กล้าที่จะมาหาหยางซือฉีแล้ว
“อื้ม” หยางซือฉีรู้สึกดีใจที่ได้รับความรักเอ็นดู หล่อนลืมไปหมดสิ้นแล้วว่า ฉินหลั่งทำเพื่อช่วยหล่อนให้หลุดพ้นจากการตามจีบของจ้าวเหว่ย ถึงได้มีการพูดจาด้วยน้ำเสียงที่สนิทสนมแบบนี้
“พวกเราไปกันเถอะครับ” พูดพลาง ฉินหลั่งและผู้จัดการชือก็เดินออกไปจากร้านอาหาร
“ซือฉี …ทำไมแกไม่บอกให้เร็วหน่อย เขามีเงินขนาดนี้?” แม่หยางตกตะลึงค้างแล้ว หล่อนพูดอย่างอึ้งๆ
และเสี้ยฉีก็ได้แอบตามหลังฉินหลั่งพวกเขาไป เดินออกไปทางด้านนอกแล้ว คนที่อยู่ในสถานการณ์ นับว่าเป็นคนที่ตกตะลึงมากที่สุด ต้องเป็นของหล่อนผู้เดียว ฉินหลั่งที่เป็น”แม่บ้าน”ทีมเชียร์มาตลอด ทำไมถึงได้เปลี่ยนไปเป็นมหาเศรษฐีที่แค่อ้าปากก็เป็นเก้าร้อยล้านได้ หล่อนรู้สึกว่าชั่งไม่เป็นความจริงเอาซะเลย ตอนนี้ฉินหลั่งก็เป็นเหมือนดังแม่เหล็กก้อนหนึ่ง มีแรงดึงดูดต่อหล่อนอย่างมากมาย
เห็นเสี้ยฉีงออกไปแล้ว แม่หยางพ่อหยาง จ้าวเหว่ยก็ตามออกไป
เดินไปพร้อมพูดไปกับชือฮุย ฉินหลั่งเดินไปถึงสนามที่อยู่นอกห้างสรรพสินค้า
เวลานี้ รถของฉินหลั่งได้ถูกล้อมไว้หมดแล้ว
ทุกส่วนของรถ ล้วนถูกคนเอาโทรศัพท์มาถ่ายรูป ในพวกเขา มีทั้งกำลังวีดีโอคอล มีทั้งกำลังถ่ายวิดีโอTik Tok มีทั้งกำลังทำการถ่ายทอดสด
“แม่ แม่รีบดู ที่อยู่ข้างๆฉันคันนี้ก็คือเฟอร์รารี่ และยังเป็นรุ่นที่โก้หรูที่สุด”
“เพื่อนที่รักได้เห็นหรือยัง ห้างสรรพสินค้าวั่นต๋าจีนหลิง มีเฟอร์รารี่จอดอยู่คันหนึ่ง พวกคุณถามฉันว่านี่เป็นรุ่นไหนฉันก็ไม่รู้นะ แต่ฉันรู้ว่า เฟอร์รารี่คันนี้เท่สุดๆไปเลย อีกเดี๋ยวเจ้าของรถออกมา ฉันจะถ่ายรูปเขาให้พวกคุณ ให้พวกคุณดู คนที่ขับรถเฟอร์รารี่จะมีออร่าแรงกล้าขนาดไหน! หากว่าพี่หงอดทนไม่ไหว ก็จะพุ่งเข้าไปให้พวกคุณ จุ๊บเขาสักหนึ่งที! เพื่อนที่รัก กระหน่ำกดให้ของขวัญกันน้า……”
……
ฉินหลั่งขมวดคิ้ว เดินเข้าไปทางกลุ่มคน บรรดาผู้คนต่างเบียดเสียดกันเพื่อจะชมเฟอร์รารี่ที่”งดงาม” ไม่มีใครยอมหลีกทางให้ฉินหลั่ง ไม่ง่ายเลยที่ฉินหลั่งจะแทรกเข้าไป
“ขอให้ทุกคนหลีกทางหน่อย ผมจะไปแล้วครับ” ฉินหลั่งพูดด้วยเสียงดังกับคนที่ถ่ายรูปอย่างบ้าคลั่งอยู่รอบๆรถ
“ไปคุณก็ไปสิ! ใครดึงคุณไว้ล่ะ จริงๆเลย ตะคอกอะไรล่ะ ไม่มีสมบัติผู้ดีสักนิด” ผู้หญิงที่ถ่ายทอดสดพูดกับฉินหลั่งด้วยเสียงดังอย่างรังเกียจ เหลือบมองฉินหลั่งอย่างไม่พอใจแวบหนึ่ง
“พวกคุณไม่หลีกไป ผมจะขับรถออกไปยังไง” ฉินหลั่งพูดไปหนึ่งประโยคอย่างจนปัญญา เมื่อเขาโพล่งคำออกจากปาก ก็ทำให้คนที่ล้อมรอบหัวเราะขึ้น
“อะไร ความหมายของคุณคือ เฟอร์รารี่คันนี้เป็นของคุณ?” ผู้หญิงที่ถ่ายทอดสดมองฉินหลั่งแล้วยิ้มเยาะเย้ย จากนั้นหล่อนก็หันกล้องโทรศัพท์ไปทางฉินหลั่ง : “เพื่อนที่รักรีบดูสิ คนคนนี้บอกว่าเฟอร์รารี่คันนี้เป็นของเขา พวกคุณว่าน่าหัวเราะหรือไม่น่าหัวเราะ พวกคุณบอกสิว่าถ้าเขาสามารถขับเฟอร์รารี่ได้ พี่หงฉันจะต้องขับเครื่องบินแล้วใช่หรือไม่ ขอบคุณ ‘Jay Chouเป็นศิษย์น้องของฉัน’ ส่งจรวดมา ตอนนี้สังคมนี้เป็นยังไงกันแล้ว? ทำไมคนเป็นโรคประสาทหนีออกมาก็ไม่จับกลับไป……”
“รถคันนี้จะเป็นของเขาได้ยังไง?”
“คุณดูเขาแต่งตัว อย่างมากก็ขี่จักรยานคันหนึ่ง ยังคิดอยากจะขับเฟอร์รารี่ ทำให้คนหัวเราะจนฟันหลุดจริงๆ……”
“คาดว่าคงจะยากจนจนกลัวแล้ว เป็นป่วยเป็นโรคคิดเพ้อเจ้อแล้ว”
คนรอบๆชี้ไปทางฉินหลั่งพิพากษ์วิจารณ์เยาะเย้ยจนพอแล้ว
หึ ฉินหลั่งส่ายหัวอย่างจนปัญญา เขาดีกับคนมากเกินไป ทำให้ผู้คนกลุ่มนี้ในสายตาเขาที่ไม่ต่างไปจากมดกล้าที่จะวิจารณ์เขายกใหญ่แล้ว
“ไซโคลน! เริ่มทำงาน!” ฉินหลั่งตะโกนเสียงดังใส่เฟอร์รารี่เสียงหนึ่ง เมื่อวานฉินหลั่งได้อัดเสียงของตัวเองลงไปในเฟอร์รารี่ และได้ตั้งชื่อใช้เฟอร์รารี่คันนี้ว่า”ไซโคลน”
“คนผู้นี้ป่วยสินะ?”
“ตะโกนอะไรกัน? จริงๆเลย!”
……
ขณะที่บรรดาผู้คนต่างก็บ่นว่า เฟอร์รารี่ก็ขยับขึ้น มันถอยหลังไปช้าๆ ผู้หญิงที่พิงข้างรถถ่ายทอดสดอยู่ ตอนนี้ก้นของหล่อนโดนกระแทกไปเต็มๆ
“หมุนและลอยอยู่กับที่!” ฉินหลั่งตะโกนเสียงดังอีกครั้ง ขณะเดียวกัน เครื่องยนต์ของเฟอร์รารี่ก็ดังสะเทือนเลื่อนลั่นขึ้นมา มันเริ่มหมุนอย่างรวดเร็วบนพื้น ผู้คนที่มุงดูอยู่รอบๆก็ตกใจขวัญเสีย กลัวว่าเฟอร์รารี่จะสูญเสียการควบคุมอย่างกะทันหัน ชนตัวเองบาดเจ็บ รีบวิ่งหนีไป มีเพียงฉินหลั่งที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม สำหรับความเสถียรของเฟอร์รารี่คันนี้ ฉินหลั่งเข้าใจดีเป็นที่สุด หากว่าเฟอร์รารี่รุ่นท็อปคันนี้ของเขาเกิดสูญเสียการควบคุม เช่นนั้นบริษัทเฟอร์รารี่ก็ล้มละลายไปเลยละกัน
“หยุด!” ตามคำสั่งของฉินหลั่ง เฟอร์รารี่หยุดลง ฉินหลั่งกดกุญแจ เฟอร์รารี่ก็เปิดออกอัตโนมัติ ภายใต้สายตาที่ตกตะลึงอ้าปากเบิกตาค้างของบรรดาผู้คน ฉินหลั่งเข้าไปนั่งที่ห้องคนขับ ตามด้วยชือฮุย ท่อไอเสียของเฟอร์รารี่ก็พ่นเปลวไฟ พุ่งเหาะออกไปแล้วจากไป!
เสี้ยฉีงที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดยืนตะลึงอยู่กับที่ หล่อนเบิกตาโพลง ในสมองก็คิดย้อนกลับไปถึงรายละเอียดทุกอย่างก่อนหน้านี้กับฉินหลั่ง หล่อนปิดตาลง เริ่มเสียใจ น้ำตาใสสองสายไหลออกมาจากร่องตาของหล่อน ทำไมหล่อนถึงมองไม่ออกตั้งแต่เนิ่นๆ ว่าที่แท้ฉินหลั่งก็เป็นคนที่มีเงินขนาดนี้นะ?
จ้าวเหว่ยก็อ้าปากนิดหน่อย ขยับก็ไม่ขยับ มองดูไปทางที่เฟอร์รารี่หายไปอย่างกับคนโง่เช่นนั้น
และพ่อหยางแม่หยาง ที่จับมือกัน พวกเขาตื่นเต้นจนร่างกายสั่นเทา พ่อหยางเรียกอย่างทื่อๆ“ภรรยา” แม่หยางก็เรียกอย่างทื่อๆ“สามี”
พุ่งทะยานไปตลอดทาง ฉินหลั่งและชือฮุยมาถึงที่นั่นที่เรียกว่า”อาคารหลิงอู่”ข้างล่างคอนโดมิเนียมตึกสูง
อาคารหลิงอู่มีความสูงยี่สิบชั้น ทั้งหมดเป็นการให้เช่าทุกรูปแบบ ตอนนี้ก็มีธุรกิจมากมาย ในอาคารหลิงอู่เป็นการเช่าบ้านส่วนบุคคล ที่นี่เป็นที่ปล่อยเช่าบ้านที่มีการแข่งขันสูง
พวกเขาเดินไปพลาง ชือฮุยก็ทำการแนะนำให้ฉินหลั่งไปพลาง : “ทำเลที่ตั้งตรงนี้ดีมาก ห่างจากวัดขงจื้อก็แค่ห้ากิโล ห้างสรรพสินค้าอยู่รอบๆ ธนาคาร สถานีรถไฟใต้ดิน สถานบันเทิงทุกประเภทก็มีครบครันพร้อมบริการ……”
“นี่ก็จริง” ขับรถมาบนถนน ฉินหลั่งก็พบว่า ที่นี่มีคนอัตราการหลั่งไหลของคนเยอะมาก อีกทั้งอยู่ในเขตที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดของจีนหลิง ได้ซื้อคอนโดมีเนียมนี้ไว้ ต้องทำเงินได้แน่นอน : “ทำเลตรงนี้ดีขนาดนี้ ทำไมเจ้าของเดิมถึงได้ขายที่นี่ออกไปครับ?”
“เป็นแบบนี้ครับ บริษัทเจ้าของเดิมของอาคารหลิงอู่ที่อยู่เชินเจิ้นขาดทุนไปหมื่นกว่าล้าน ตอนนี้เขาต้องการใช้เงินอย่างเร่งด่วน ดังนั้นจึงคิดที่จะขายคอนโดมีเนียมที่จีนหลิงสองหลังนี้ แน่นอน เขาเพิ่งจะปล่อยข่าวออกมาได้เพียงแค่หนึ่งสัปดาห์กว่าเท่านั้น จากที่ผมรู้ ยังไม่มีคนยื่นเสนอราคากับเขา หากว่าคุณตัดสินใจที่จะซื้อที่นี่ ผมมีความมั่นใจ จะสามารถเอามาได้ในราคาเก้าร้อยล้าน คุณฉิน สองวันนี้ขอให้คุณพิจารณาดีๆ ไม่ว่ายังไงเรื่องแบบนี้ยิ่งรวดเร็วยิ่งดีครับ!”
“ที่พูดก็ใช่ครับ” ฉินหลั่งมองไปรอบๆ ในส่วนของคอนโดมีเนียมสองตึกนี้ ในใจของฉินหลั่งพอใจมาก เขามองทางชือฮุย พูดอย่างง่ายๆ : “งั้นคุณก็ช่วยผมซื้อมาละกัน!”
“นี่คุณตัดสินใจแล้ว?” ชือฮุยถามด้วยความตกใจ ฉินหลั่งเพียงแค่มองดูรอบๆคอนโดมีเนียม แค่นี้ก็ตัดสินใจซื้อแล้ว? ต้องรู้ว่า นี่เกี่ยวข้องกับการซื้อขายถึงเก้าร้อยล้านน้า แม้ว่าจะเป็นยักษ์ใหญ่ที่อยู่ในวงการธุรกิจมาหลายสิบปี ก็จะต้องชั่งน้ำหนักดูให้ดีสักหน่อย ฉินหลั่งที่อายุเพียงยี่สิบปี ก็ตอบตกลงเช่นนี้แล้ว? ชือฮุยยังไม่เคยพบเจอกับคนที่มองโลกในแง่ดีและเฉียบขาดเช่นนี้มาก่อน
“มีปัญหาอะไรหรือครับ?” ฉินหลั่งถามด้วยความงงงวยเล็กน้อย เลือดของความใจร้อนร่ำรวยไหลเวียนอยู่ในสายเลือดของเขา
“ไม่มีปัญหาครับ…… คุณฉิน ผมจะเอาคอนโดมีเนียมสองตึกนี้มาให้คุณอย่างเร็วที่สุด ส่งมอบให้ผมคุณวางใจได้เลยครับ…….”
ชือฮุยเอ่ยขึ้นด้วยความกังวลและตื่นเต้น
“งั้นก็ดีครับ มีปัญหาอะไร ติดต่อกับผมหรือคุณเสิ่นก็ได้ พวกเรากลับกันเถอะ……” ฉินหลั่งเดินวนรอบข้างล่างของอาคารแล้วสองรอบก็หมดความสนใจ ขับรถออกไปกับชือฮุย
หลังจากที่ส่งชือฮุยกลับไปที่ธนาคารซิตี้แบงก์ ฉินหลั่งก็มุ่งไปทางจื่อซวนเกสท์เฮ้าส์ ถามไถ่กับเสิ่นวั่นเชียน เรื่องสถานการณ์การสืบหาจงยู่ เหมือนกับเมื่อก่อนนี้ ยังคงไร้ข่าวคราวของชายหนึ่งหญิงหนึ่งที่ได้พาตัวจงยู่ไป
สภาพจิตใจของฉินหลั่งหดหู่ แต่ก็ไม่มีความสามารถจะช่วยเหลือได้ คิดถึงจงยู่ที่อยู่ในสถานการณ์ตอนนี้ ในใจของฉินหลั่งก็กังวลและเจ็บปวดอย่างหาที่สุดไม่ได้
โทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้นแล้ว เป็นเส้เหวินจี้งโทรมา ในใจของฉินหลั่ง เส้เหวินจี้งได้เปลี่ยนเป็นไม่สำคัญ ไม่ว่าเส้เหวินจี้งจะโทรมาดุด่าเขาในโทรศัพท์ หรือว่าโอ้อวดกับเขา ว่าหลังจากที่ตัวเองไปจากเขาแล้วสบายอิสระมากแค่ไหน ทั้งหมดนี้ล้วนไม่เกี่ยวข้องกับตัวเอง
เส้เหวินจี้งโทรมาหาเขาห้าสายแล้ว ฉินหลั่งก็ปล่อยให้โทรศัพท์มือถือดังไปเช่นนั้น สักสายก็ไม่ได้รับ สุดท้ายเขารำคาญแล้วจริงๆ ก็ได้ปฏิเสธคำร้องขอโทรศัพท์ของเส้เหวินจี้งไปโดยตรง เส้เหวินจี้งก็ไม่ได้โทรมาอีก
ฉินหลั่งนอนบนเตียง น้ำเสียงใบหน้ารอยยิ้มของจงยู่ก็ปรากฏขึ้นในสมองของเขาอีก ราวกับว่าเขาได้เห็นจงยู่ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขา แต่เมื่อในปากของเขาพึมพำว่า“จงยู่”สองคำ ขณะที่ยื่นมือไปสัมผัสใบหน้าของจงยู่ จงยู่ก็กลับหายไปไม่เห็นแล้ว ฉินหลั่งรู้สึกกังวลใจเหมือนสูญเสียอะไรไป
เขานอนอยู่บนเตียง ห่อหุ้มตัวเองอย่างแน่นหนา อุณหภูมิในห้องยี่สิบห้าองศาเซลเซียส แต่ฉินหลั่งรู้สึกหนาวมาก เขาเป็นเหมือนกับสุนัขท้องหิวตัวหนึ่งที่ถูกคนทิ้งไว้ในคืนที่ฝนตก ทั้งร่างกายสั่นเทาเล็กน้อย
ไม่รู้ว่าต้องผ่านความทรมานมามากเท่าไหร่ ในที่สุดฉินหลั่งก็หลับแล้ว ในที่สุดเขาก็ได้ผ่อนคลายลงบ้างเป็นการชั่วคราวแล้ว
หลังจากนั้นสองสามชั่วโมง ฉินหลั่งก็ถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงริงโทนของโทรศัพท์มือถือ
เขามองดูอย่างเลือนราง เป็นหวงเกอโทรมา จึงได้รับโทรศัพท์ เดิมทีหวงเกอได้ตอบตกลงว่าจะไปเดินเล่นตลาดกลางคืนเป็นเพื่อนโจวซิน
เพียงแต่ได้รับแจ้งจากกรมพลศึกษาอย่างกะทันหัน ไปไม่ได้แล้ว ดังนั้นจึงอยากให้ฉินหลั่งไปเดินตลาดกลางคืนเป็นเพื่อนโจวซิน
“โจวซินไปเดินเล่นที่ตลาดกลางคืนกับส้งเส่นเอ๋อ จะพูดว่าฉันไม่ไปก็ได้ เพียงแต่นายก็ต้องรู้ว่า ผู้หญิงสองคนไปเที่ยวตอนกลางคืน เป็นอันตรายมาก พรรคพวกฉันนี้ไม่มีวิธีแล้ว ถึงให้นายช่วย ฉินหลั่ง นายมีเวลาไหม? หากว่านายไม่ได้ ฉันค่อยไปหาคนอื่น”
“เวลาอ่ะมี แต่นายก็รู้ส้งเส่นเอ๋อ มีอคติกับฉัน ……” ฉินหลั่งก็อยากช่วยหวงเกอมาก เพียงแต่มีส้งเส่นเอ๋ออยู่ เขาจึงมักจะรู้สึกแปลกๆนิดหน่อย
“โห้ ฉันก็คิดว่านายกังวลเรื่องอะไร? วันนี้นายไปเดินเล่นเป็นเพื่อนพวกเธอ คือไปปกป้องพวกเธอ ฉันไม่เชื่อว่า นายไม่พูดสักคำ ส้งเส่นเอ๋อยังจะทำอะไรนายได้อีก” หวงเกอกล่าวอย่างสบายๆ : “งั้นก็ตกลงแบบนี้นะ ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน……”
คุยกับหวงเกอได้สองสามประโยค ฉินหลั่งก็วางโทรศัพท์ เขาคิดๆดูก็ใช่ เพียงแค่ตัวเองตามอยู่ข้างๆพวกเธอ ไม่พูดแทรก ให้ความเกรงใจต่อเธอ สุภาษิตพูดไว้ยื่นมือออกไปไม่ตีคนที่มีใบหน้ายิ้มแย้ม อย่างมากเธอก็ทำสีหน้าใส่ตัวเองนิดหน่อย คงจะไม่พูดจาอะไรที่เกินไป
คิดเช่นนี้ ฉินหลั่งก็ออกไปจากจื่อซวนเกสท์เฮ้าส์ เรียกรถ มุ่งไปยังตลาดกลางคืนถนนตานเฟิ่ง……
ตอนนี้ โจวซินและส้งเส่นเอ๋อก็กำลังนั่งแท็กซี่ อยู่บนทางที่กำลังไปตลาดกลางคืน
“หวงเกอบอกว่าฉินหลั่งรอพวกเราอยู่ที่ตลาดกลางคืน เขาจะเดินเล่นตลาดกลางคืนเป็นเพื่อนพวกเราด้วย……” โจวซินส้งเส่นเอ๋อกล่าว
“เขา? ทำไมต้องให้เขามาล่ะ พวกเราเดินเที่ยวกันเองก็ได้นี่” ได้ยินว่าฉินหลั่งอยู่ด้วย ส้งเส่นเอ๋อก็ไม่พอใจทันที
ครั้งก่อนที่Berkeley Hotel เพราะฉินหลั่งช่วยเธอแก้ไขปัญหาเรื่องที่ตีโดนรูปปั้นล้ม ส้งเส่นเอ๋อและโจวซินยังสงสัยอยู่พักหนึ่งว่าฉินหลั่งเป็นลูกคนรวยสักคนที่ถ่อมตัว พวกเธอก็ได้ดำเนินการตรวจสอบฉินหลั่งจริงๆมาสองสามวัน ผลสรุปก็ไม่ได้พบว่าฉินหลั่งมีความข้องเกี่ยวกับเสิ่นวั่นเชียน เขายังคงมีท่าทางยาจกเหมือนเมื่อก่อน ดังนั้น ส้งเส่นเอ๋อและโจวซินก็ปฏิเสธของสงสัยของตัวเอง ในสมองของพวกเธอ ฉินหลั่งยังคงเป็นยาจกที่ได้เพียงทำให้อับอายเหมือนเมื่อก่อนเท่านั้น
ให้ยาจกคนหนึ่งที่ตัวเองรังเกียจมาเดินเล่นตลาดกลางคืนเป็นเพื่อน แน่นอนว่าส้งเส่นเอ๋อเป็นหมื่นก็ไม่ยินยอม