อ่านนิยายรวยชั่วข้ามคืน?！ - ตอนที่ 163 เธอทำร้ายนาย นายยังจะช่วยเธออีก - Novel00 - อ่านนิยายแปลไทย นิยายอ่านฟรีทุกเรื่อง จีน ไทย pdf

บทที่ 163 เธอทำร้ายนาย นายยังจะช่วยเธออีก
เห้อหยู่เฉินตกใจ ทำให้มือที่ปิดปากเด็กสาวไว้คลายลงเล็กน้อย เด็กสาวที่เขาอุ้มไว้จึงกัดไปที่มือของเขาอย่างแรง ก่อนจะรีบกระโดดหนีออกจากอ้อมแขนของเห้อหยู่เฉิน เห้อหยู่เฉินร้องอย่างเจ็บปวด บนมือมีเลือดไหลออกมา
“แม่ขา”เด็กสาวร้องเรียก ก่อนจะวิ่งไปหมารดา
“คุณผู้ชาย ต้องขอโทษด้วยครับ คุณยังขึ้นมาบนเรือลำนี้ไม่ได้ รอเรือกู้ภัยลำต่อไปนะครับ”เจ้าหน้าที่หน่วยกู้ภัยยืนขวางเห้อหยู่เฉินไว้
เห้อหยู่เฉินรู้สึกเสียดายมาก อีกแค่นิดเดียว เขาก็จะได้ขึ้นไปบนเรือแล้วแท้ๆ เขากระซิบพูดกับเจ้าหน้าที่หน่วยกู้ภัย “เฮ้ คุณไม่รู้จักผมเหรอ ผมเป็นเจ้าของร้านเหม่ยเว่ยโต พ่อของผมคือเห้อเจียหลุนไงครับ ครอบครัวผมรวยมาก คุณปล่อยผมขึ้นไป รอกลับไปถึงเซี่ยงไฮ้ ผมจะให้ค่าตอบแทนอย่างงามเลย”
“ต้องขอโทษด้วยครับ” เจ้าหน้าที่หน่วยกู้ภัยส่ายหน้าปฏิเสธ ถ้าคุณรวยแล้วผมปล่อยคุณขึ้นไป คงจะวุ่นวายกันไปหมดน่ะสิ
เห้อหยู่เฉินโมโหมาก แต่ไม่ว่าจะพูดยังไงเจ้าหน้าที่ก็ไม่ยอมให้เขาขึ้นเรือ จนสุดท้ายเขาได้แต่ต้องยอมถอยออกไป
เขามองไปทางที่ต้นตอของเสียงเมื่อตะกี้ จึงเห็นจางเจียซินที่กำลังยืนยิ้มเยาะอยู่พอดี พอคิดได้ว่าจางเจียซินเป็นคนทำแผนเขาเสีย เห้อหยู่เฉินจึงยิ่งโมโห เขาเดินตรงเข้าไปหาจางเจียซินทันที
“ยัยผู้หญิงชั้นต่ำ ทำไมไม่จมน้ำตายไปซะ กล้าดียังไง ถึงทำให้ฉันเสียแผน ฉันจะฆ่าแกซะ”เขาสู้พวกผู้ชายก่อนหน้านี้ไม่ไหว ไม่ได้หมายความว่าเขาจะสู้ผู้หญิงคนเดียวไม่ไหว
“เพี๊ยะ” เขาตบหน้าจางเจียซินอย่างแรง
“เห้อหยู่เฉิน นายยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า ถึงได้มาทำร้ายผู้หญิงแบบนี้”จางเจียซินถลึงตาแล้วด่าเห้อหยู่เฉิน “เมื่อตะกี้นายผลักฉันตกน้ำไป จนฉันเกือบจมน้ำตาย ตอนนี้ยังจะมาตบฉันอีก ฉันขอสู้ตายเลย”
พอพูดจบ จางเจียซินก็พุ่งเข้าไปทำร้ายเห้อหยู่เฉินโดยไม่สนใจใคร แค่หวังจะตบหน้าเขาให้พอใจ จะได้ระบายความแค้นที่มีอยู่ในใจได้ แต่เธอเป็นผู้หญิง จะมีแรงสู้กับเห้อหยู่เฉินได้ยังไงกัน พอพุ่งตัวเข้าไป ก็ถูกเห้อหยู่เฉินชกไปที่ดวงตา แล้วถูกเห้อหยู่เฉินจับสองมือไว้
“ฉินหลั่ง นายรีบเข้าไปช่วยเจียซินเร็วเข้า นายไม่เห็นเหรอว่าเธอถูกชกจนตาแดงแล้ว”ฮวนฮวนรีบขอความช่วยเหลือจากฉินหลั่งที่ยืนอยู่ด้านข้าง แต่ฉินหลั่งกลับยืนมองจางเจียซินกับเห้อหยู่เฉินทะเลาะกันด้วยสีหน้านิ่งเฉย ไม่มีท่าทางจะเข้าไปช่วยเหลือแม้แต่น้อย
“หึ จางเจียซิน ดูท่าคงจะไม่ได้มีเธอคนเดียวที่โง่ แม้แต่เพื่อนของเธอก็โง่เง่า เธอยังคิดจะให้ไอ้นั่นมาทำร้ายฉัน ไม่คิดดูซะก่อน ว่าเมื่อตะกี้เขาเกือบจะถูกผู้หญิงชั่วช้าอย่างเธอผลักตกน้ำจมน้ำตาย ถ้าเขาช่วยเธอ คงจะเป็นคนที่โง่ที่สุดในโลกแล้วล่ะ” เห้อหยู่เฉินพูดเยาะเย้ย
“ห้ามนายด่าเขา…”จางเจียซินพูดเสียงแหลม
“เหอะ นี่เธอรู้สึกผิดกับเขาอยู่หรือไง เธอไม่ใช่ฉันด่าเขา ฉันก็จะด่าเขา เขามันก็แค่คนโง่ ถึงได้มีแฟนชอบยั่วผู้ชายอย่างเธอ สมน้ำหน้าที่ถูกเธอหักหลังแบบนั้น” เห้อหยู่เฉินเริ่มอารมณ์ดีขึ้นหลังจากได้ด่าจางเจียซิน เขาจับมือของจางเจียซินไว้แน่น ก่อนจะพูดเยาะเย้ยถากถาง
“กรี๊ด ฉันบอกแล้วว่าอย่าด่าเขา นายมันคนเลว ฉันจะฆ่านายซะ”จางเจียซินกรีดร้องอย่างเสียสติ เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากการควบคุมของเห้อหยู่เฉิน เธอดิ้นรนจนหน้าแดง กรีดร้องจนเสียงแหบแห้ง แต่เห้อหยู่เฉินกลับแค่เซถอยหลังไปสองสามก้าวเท่านั้น ไม่ได้ทำให้เธอหลุดจากมือของเห้อหยู่เฉินได้
“เฮ้ย ยัยนี่บ้าไปแล้วหรือเปล่า เมื่อตะกี้เธอไม่จมน้ำตาย ตอนนี้ฉันจะคอยดูว่าเธอจะดวงแข็งอยู่อีกหรือเปล่า มานี่เลย” เห้อหยู่เฉินลากจางเจียซินไปตรงราวเรือ
ตอนนี้ฝนยังคงตกหนักมาก คนอื่นๆกำลังยืนมองไปที่เรือกู้ภัย จึงไม่มีใครสนใจว่าทางนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง
“อย่านะ…อย่า…กรี๊ด”จางเจียซินถูกลากมาถึงราวเรือ พอนึกถึงความน่ากลัวตอนที่ตกลงไปในทะเล จางเจียซินก็แทบจะเสียสติ
“หึ ยัยผู้หญิงแพศยา ชาติหน้าเกิดมาเป็นผู้หญิงเรียบร้อยบ้าง จะได้ไม่ต้องมาเจอกับเหตุการณ์แบบนี้อีก ตอนนี้ เธอไปสำนึกผิดกับยมบาลเถอะ”พอพูดจบ เห้อหยู่เฉินก็แสยะยิ้มชั่วร้าย ก่อนจะเตรียมผลักจางเจียซินตกไปในทะเล
ทันใดนั้นมีมือข้างหนึ่งดึงจางเจียซินไว้ได้ซะก่อน ทำให้เห้อหยู่เฉินที่ต้องการจะผลักจางเจียซินตกลงไปในน้ำทำไม่สำเร็จ เขาหันกลับไปมองอย่างอารมณ์เสีย จึงสบตาเข้ากับแววตาน่ากลัวของฉินหลั่ง
“ไอ้บ้านี่ ปล่อยมือ… ” เห้อหยู่เฉินเพิ่งพูดได้ห้าคำ กลับถูกชกที่จมูกอย่างแรง เห้อหยู่เฉินรู้สึกเจ็บจมูกมาก จนสมองเริ่มมึนงงไปทันที
ฉินหลั่งถือโอกาสนั้นรีบดึงจาเจียซินเข้ามา
จางเจียซินสะดุดเข้าไปในอ้อมกอดของฉินหลั่ง ในขณะนั้นเธอเองก็อึ้งไปเหมือนกัน เธอเองก็คิดไม่ถึงว่าหลังจากที่เธอทำแบบนั้นกับฉินหลั่งไปแล้ว ฉินหลั่งยังยอมเข้ามาช่วยเธออีก ในตอนนี้เธอรู้สึกว่าอ้อมกอดของฉินหลั่งอบอุ่นมาก จางเจียซินรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ดีมากจริงๆ
จางเจียซินอยู่ในอ้อมกอดของฉินหลั่งได้ไม่ถึงหนึ่งวินาที เธอก็ถูกฉินหลั่งผลักไปทางฮวนฮวน
“เจียซิน เธอเป็นยังไงบ้าง”ฮวนฮวนถาม
“ยังดีอยู่”จางเจียซินมองไปทางฉินหลั่ง ตอนที่เธอถูกฉินหลั่งผลักออกมา เธอรู้สึกเสียใจมาก
“เป็นไอ้บ้านี่อีกแล้ว นายโง่หรือไง เมื่อตะกี้เธอเกือบจะทำให้นายตาย แต่ตอนนี้นายกลับยังคิดจะช่วยเธออีก” เห้อหยู่เฉินเช็ดเลือดกำเดาออก ก่อนจะหันไม่ถลึงตาใส่ฉินหลั่งอย่างไม่พอใจ
“เรื่องของฉัน นายไม่ต้องยุ่ง ห้ามนายทำร้ายเธออีก ไม่อย่างนั้นฉันจะผลักนายตกลงไปจากที่นี่ซะ” ฉินหลั่งพูดกับเห้อหยู่เฉินเสียงแข็ง
“ทำไมวันนี้มีแต่คนขู่ฉันเนี่ย” เห้อหยู่เฉินพูดอย่างไม่พอใจ
ฉินหลั่งเดินไปหยุดตรงหน้าเห้อหยู่เฉิน แล้วก้มตัวลง ก่อนจะดึงขาทั้งสองข้างขึ้นมา จนเห้อหยู่เฉินครึ่งตัวถูกขึงไว้นอกบนราวเรือ แค่ฉินหลั่งปล่อยมือ เขาก็จะตกลงไปในน้ำทันที ทำให้เห้อหยู่เฉินตกใจกลัวมาก จนรีบพูดขอร้อง “โอเค ฉันจะทำตามที่นายพูด ฉันจะไม่หาเรื่องจางเจียซินอีกแล้ว รีบปล่อยฉันลงเถอะนะ”
ฉินหลั่งเห็นว่าเห้อหยู่เฉินตกใจจนหน้าซีดเผือด เสียงพูดสั่นเครือ จึงส่งเสียงฮึออกมา ก่อนจะโยนเขาลงบนพื้นดาดฟ้า
ฉินหลั่งเดินไปอีกฝั่งของดาดฟ้า แล้วนั่งลง จางเจียซินกับฮวนฮวนรีบเดินตามไปนั่งด้วย
“ขอบคุณค่ะ คุณช่วยฉันไว้อีกครั้งแล้ว”จางเจียซินนั่งลงข้างๆฉินหลั่ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน
“ไม่ต้องขอบคุณผม ผมก็แค่มองข้ามไปโดยไม่สนใจไม่ได้เท่านั้นเอง บอกตามตรง ผมเองก็อยากให้เขา…”พูดถึงตรงนี้ ฉินหลั่งกลับพูดต่อไปไม่ออก เขาขมวดคิ้วยุ่ง แล้วมองออกไปที่ทะเลตรงหน้า “หลังจากวันนี้ไป คุณไม่ต้องเข้ามาพูดอะไรกับผมอีกแล้ว คิดซะว่าพวกเราเป็นคนแปลกหน้าต่อกันก็ได้”
พอได้ยินคำพูดของฉินหลั่ง จางเจียซินก็รู้สึกเสียใจมาก เธอรู้ว่าตัวเองทำร้ายจิตใจของฉินหลั่งร้ายแรงมาก ในตอนนี้ เธออยากจะพูดกับฉินหลั่งมาก ว่าเธอสำนึกผิดแล้วจริงๆ และจะไม่ทำเรื่องไม่ดีกับฉินหลั่งอีกแล้ว แต่พอเห็นท่าทางที่ไม่อยากเห็นหน้าเธอของฉินหลั่ง ทำให้จางเจียซินไม่กล้าพูดออกไป
จางเจียซินนั่งอยู่ข้างๆฉินหลั่งเงียบๆ ทั้งที่ในใจกำลังมีเลือดไหลออกมา
“เจียซิน พวกเราไปขึ้นเรือเถอะ คนเริ่มน้อยแล้ว” ฮวนฮวนมองไปทางเรือกู้ภัยที่จำนวนคนเดินขึ้นไปเริ่มน้อยลงแล้ว ถ้าพวกเธอยังไม่ไปอีก เรือกู้ภัยคงจะแล่นออกไปซะก่อน
“ฮวนฮวน เธอไปก่อนเถอะ ฉันจะนั่งรอเรือกู้ภัยลำต่อไป” จางเจียซินตอบกลับเสียงเรียบ ฉินหลั่งช่วยชีวิตเธอไว้ถึงสองครั้ง ถ้าไม่ได้เห็นว่าเขาขึ้นเรืออย่างปลอดภัย จางเจียซินจะขึ้นเรืออย่างสบายใจได้ยังไงกัน
ฮวนฮวนรีบพูดเกลี้ยกล่อมจางเจียซิน แต่ถึงยังไงจางเจียซินก็ไม่ยอมไป ฮวนฮวนถอนหายใจออกมา แล้วนั่งลงเป็นเพื่อนจางเจียซิน
เรือกู้ภัยที่มีผู้หญิงกับเด็กขับเคลื่อนออกไปแล้ว บนเรือยังเหลือคนอยู่ประมาณห้าถึงหกร้อยคน ส่วนมากเป็นผู้ชาย จะมีผู้หญิงแค่ส่วนน้อยที่ยอมอยู่ต่อเพราะทิ้งสามีไปก่อนไม่ได้ ดาดฟ้าเรือตกอยู่ในความเงียบสงบอีกครั้ง
“ซ่าซ่า”
“ซ่าซ่า”
ในขณะนั้นเอง เสียงคลื่นกระทบเริ่มดังขึ้นมา พอทุกคนมองออกไป จึงเห็นว่ามีเรือกู้ภัยอีกลำกำลังแล่นเข้ามา เรือลำนี้ไม่ใช่เรือของหน่วยกู้ภัย แต่น่าจะเป็นเรือส่วนตัว เพราะทิศทางที่เรือลำนั้นแล่นมาไม่ใช่ทางฝั่งเซี่ยงไฮ้ แต่กลับแล่นมาจากทางทิศใต้ และขนาดเรือก็ค่อนข้างเล็ก เหมาะสำหรับเป็นเรือสำราญส่วนตัวมากกว่า
พอเรือลำนั้นแล่นใกล้เข้ามาเรื่อยๆ คนบนดาดฟ้าต่างพากันลุกขึ้นมา พวกเขาต่างก็คาดหวังจะขออาศัยเรือลำนี้กลับเข้าฝั่ง
“เฮ้ย นี่มันเกิดอะไรขึ้น เขาไม่ได้บอกว่าเรือลำนี้มีงานเลี้ยงของบรรดาเน็ตไอดอลสาวสวยหรือไง”พอเรือลำนั้นจอดเทียบ ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินออกมาตรงดาดฟ้าเรือ พอเห็นเขาใส่กางเกงลายดอก แล้วยังมีสาวสวยหุ่นเซ็กซี่ประกบทั้งสองข้าง ผู้ชายที่กำลังยิ้มละไมอยู่ ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือคุณชายแปดฉินเทียนนั่นเอง
เดิมทีเขากำลังควงสาวอยู่ที่ภูเก็ตจังหวัดที่ติดทะเลแห่งหนึ่งของประเทศไทย พอได้ข่าวว่าเซี่ยงไฮ้กำลังจะจัดงานเลี้ยงสังสรรค์ของเหล่าเน็ตไอดอลเกือบหนึ่งร้อยคน เขาก็รีบเดินทางกลับจากภูเก็ตอย่างรวดเร็ว ก่อนจะขึ้นเรือสำราญส่วนตัวตามมาทันที แต่คิดไม่ถึงว่าพอเขาตามมาถึง กลับเห็นภาพเหตุการณ์ตรงหน้า
“คุณชายคนนี้ ช่วยพาพวกเรากลับเข้าฝั่งไปด้วยเถอะครับ”
“ให้พวกเรานั่งเรือของคุณกลับไปด้วยนะครับ”
“ขอร้องเถอะครับ ช่วยพวกเราด้วย”
……
คนบนดาดฟ้าเริ่มตะโกนขอความช่วยเหลือกับฉินเทียนทันที
“ฉินหลั่ง เราไปดูด้วยกันเถอะ” จางเจียซินหันไปพูดกับฉินหลั่งอย่างระมัดระวัง กลัวว่าจะทำให้เขาโมโห
ฉินหลั่งไม่ได้พูดอะไร เขาลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินไปมองเรือที่จอดอยู่ข้างๆ พอเห็นว่าคนที่ยืนอยู่บนเรือเป็นน้องชายคนที่แปดของเขาเอง จึงดีใจมาก เขาเดินเข้าไปใกล้เรือ โดยที่จางเจียซินกับฮวนฮวนเดินตามหลังไปด้วย
“เฮ้ย บนเรือของฉันมีคนเยอะอยู่แล้ว ถ้าพวกนายขึ้นมา ฉันจะสนุกกับสาวๆของฉันได้ยังไงกัน พวกนายรอเรือกู้ภัยอยู่ที่นี่เถอะ” ฉินเทียนไม่สนใจเรื่องช่วยชีวิตใครหรอก เขาทำอะไรมักจะทำตามความรู้สึกของตัวเองเป็นหลัก
“ไม่คุยกับพวกนายแล้ว ฉันจะไปสนุกกับพวกสาวๆต่อแล้ว” ฉินเทียนพูดก่อนจะเตรียมตัวเดินเข้าไปภายในเรือต่อ
“ฉินเทียน” ในขณะนั้นเอง มีเสียงเรียกชื่อของเขาดังขึ้นมาจากดาดฟ้าของเรือ ทำให้ฉินเทียนหยุดเดิน เขาหันกลับไปมองอย่างแปลกใจ พอเห็นฉินหลั่งที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ เขาก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ
“พี่ใหญ่ พี่ไปอยู่บนนั้นได้ยังไงเนี่ย เฮ้ย รีบลงมาเร็วเข้า ผมพาพี่กลับไปด้วย” ฉินเทียนกวักมือเรียกฉินหลั่งด้วยท่าทางสนิทสนม
“ได้ นายให้กัปตันเรือขับมาใกล้ๆบันได พี่จะรีบลงไป” พอเห็นว่าเรือขับไปทางบันไดแล้ว ฉินหลั่งก็เตรียมจะเดินไปทางนั้น พอเขาหันกลับมา ทำให้เกือบจะชนเข้ากับจางเจียซินและฮวนฮวน
“ฉินหลั่ง นายพาพวกเราไปด้วยเถอะนะ” ฮวนฮวนพูด ส่วนจางเจียซินกลับก้มหน้าไม่กล้ามองหน้าฉินหลั่ง
“ช่างเถอะ ให้เขาไปเถอะ พวกเรานั่งรอเรือกู้ภัยอยู่ที่นี่ก็ได้”จางเจียซินดึงชายเสื้อของฮวนฮวน แล้วพูดเสียงเบา
“พวกคุณสองคนไปกับผมเถอะ”ฉินหลั่งถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินไปทางบันไดเรือ ก่อนจะเดินลงบันไดเพื่อขึ้นไปที่เรืออีกลำ จางเจียซินกับฮวนฮววนเองก็เดินตามลงมาด้วย
มีคนบางคนคิดจะติดเรือไปด้วย ในขณะที่พวกเขากำลังจะกระโดดขึ้นเรือ ฉินเทียนก็พูดเสียงเย็นชา “ถ้านายกล้ากระโดดขึ้นมา ฉันเตะนายลงทะเลแน่ๆ ไม่เชื่อก็ลองดู”คำพูดนี้ทำให้หลายคนตกใจจนถอยหลังกลับไป
เห้อหยู่เฉินได้ยินว่ามีเรือมาอีกลำ แล้วยังเป็นเรือสำราญส่วนตัวของคนรวย เขาคิดว่าตนเองรู้จักคุณชายตระกูลใหญ่อยู่ไม่น้อย ถึงแม้อีกฝ่ายจะไม่รู้จักตนเอง แต่ก็น่าจะเคยได้ยินชื่อของตนเองบ้าง จะพาตนเองกลับไปด้วยอีกฝ่ายคงจะให้หน้าตนเองบ้าง
เขาพยายามเบียดจนมาถึงราวเรือ ก่อนจะตะโกนไปที่เรือลำนั้น “เฮ้ คุณครับ ให้ผมขึ้นเรือไป…”
เห้อหยู่เฉินกลัวว่าอีกฝ่ายจะจำหน้าเขาไม่ได้ จึงพยายามเหยียบตรงราว ให้ตนเองอยู่สูงกว่าคนอื่น ก่อนจะโบกมือไปมาแล้วตะโกนพูด “ให้ผมขึ้นเรือด้วย ผมคือเห้อ…”
เห้อหยู่เฉินเห็นว่าชายหนุ่มบนเรือหันมามองทางตนเอง แต่พอเห็นหน้าของอีกฝ่าย เห้อหยู่เฉินก็ชะงักไปทันที คนนั้นคือฉินเทียน ตอน《Hello，girls》ครั้งที่แล้วเขาทำให้ฉินเทียนไม่พอใจมาก และเขายังเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ข้างๆฉินเทียนก็คือฉินหลั่ง แล้วยังมีจางเจียซินกับฮวนฮวนอีกสองคนด้วย นี่มันเรื่องอะไรกัน หรือว่าพวกเขาจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับฉินเทียน เมื่อตะกี้เราทำกับฉินหลั่งและจางเจียซินถึงขนาดนั้น ถ้าพวกเขาฟ้องฉินเทียน ฉินเทียนจะทำยังไงบ้าง
เห้อหยู่เฉินสะดุ้งตกใจ ทำให้ขาที่เหยียบอยู่ตรงราวลื่นไถล จนสูญเสียการควบคุม จนล่วงลงไปในทะเล
ฉินเทียนเห็นแค่ว่ามีคนล่วงลงไปในน้ำ แต่กลับเห็นไม่ชัดว่าอีกฝ่ายเป็นใคร
“คนคนนี้บ้าไปแล้วหรือเปล่า ทำไมถึงได้ใจกล้าขนาดนี้”ฉินเทียนมองไปทางคนที่ตกลงไปในน้ำ ก่อนจะพูดขึ้นมา “ไม่ต้องไปสนใจเขา คนด้านบนโยนห่วงยางให้เขาไปแล้ว พี่ใหญ่ เราไปกันเถอะ”
พอพูดจบ ฉินเทียนก็ตะโกนสั่ง ให้กัปตันเรือแล่นเรือไปทางเซี่ยงไฮ้ทันที